Een vriendin stuurde me een interessant artikel. Hierin wordt beweerd én onderbouwd dat het heel begrijpelijk is om niet voor Techniek te kiezen, ondanks alle agitprop vanuit de overheid. Bij het minste of geringste zitten immers de 'makers' op de schopstoel, al geldt dat ook voor andere beroepen als die in de zorg.
Lezenswaard: www.socialevraagstukken.nl/site/2014/03/03/jongeren-kiezen-terecht-niet-voor-een-technisch-beroep/
Maar toch, Hinke, drijft elke
Maar toch, Hinke, drijft elke samenleving op de doeners. Zonder doeners kunnen praatjesmakers praten wat zij willen, maar gebeurt er niks. Een economie vaart alleen wel bij doeners. Daarom kan ik maar niet begrijpen dat zulk werk onderschat wordt. Techniek is echt alles.
Verder ben ik het heel vaak met je eens. Ook als je uitroept hoe vreselijk stom het is als onze overheid de koninklijke weg in haar grote domheid, weet af te breken! Maar er is intussen zoveel dat mij ergert en irriteert, dat ik er moe van ben geworden. Het lijkt alsof je tegen een muur van watten staat te praten; precies hetzelfde gevoel dat je ook in een klas kunt hebben. Ik geef het op.
In het artikel gaat het
In het artikel gaat het vooral over VMBO versus HAVO/VWO lijkt het. Maar ook op HBOs en universiteiten is het zo dat het verstandiger is om rechten of economie te studeren dan techniek: het levert een hoger salaris en meer baanzekerheid op. En dat weten jongeren heel goed…
Jan van Zijl
Jan van Zijl
Jan van Zijl (MBO-raad):
"Juist bij de technische opleidingen in het mbo hebben mensen het moeilijk om werk te vinden, meent Van Zijl, dus de focus op zogenaamde pretopleidingen snijdt geen hout".
Bron: www.bnr.nl/nieuws/politiek/535054-1312/te-veel-mbo-pretopleidingen-lariekoek .
Niet alleen moeilijk om werk
Niet alleen moeilijk om werk te vinden: je zit ook als eerste op de schopstoel als het even wat minder gaat.
Er wordt (impliciet) van je
Er wordt (impliciet) van je verwacht dat je ZZP'er wordt, en vergoedingen uit onderhandelt. Hoe meer vissen in de vijver, hoe lager de vergoeding. Zoek de uniciteit. Het is voor andere beroepsgroepen niet al goud wat blinkt op de huidige arbeidsmarkt. Veel hangt af van eigen initiatief (binnen een netwerk), duidelijke doelstellingen, en doorzettingsvermogen. Flexibiliteit is gedurende de ingeslagen weg het trefwoord. Misschien staan sommige technische beroepen wel op de lijst van traditionele emigratielanden. Als het niveau van de Nederlandse technische opleiding aan de gestelde vereisten voldoet, quod non, kun je vertrekken (in tegengestelde richting van degenen die de Nederlandse arbeidsmarkt met goedkope arbeid komen verrijken). 'Never a dull moment', toch? 😉 Het schijnt tegenwoordig zo te moeten. Boeren trekken naar voormalige oostblokstaten of traditionele emigratielanden (goedkoop land).
Zal een land zonder een structureel eigen basis aan technici ten onder gaan? Denk hierbij aan de Golfstaten, die alle kennis inkopen. Als de harde netwerken/infrastructuur voor de dienstensector ineenstorten, tja, wat dan? De rijksoverheid heeft jarenlang aangestuurd op Nederland als dienstenland (en kenniseconomie! ;). VOC. Tegenwoordig wordt er jaloers naar de Duitse maakindustrie gekeken. Ja, de Chinezen zijn goedkoper en worden ook innovatief, zegt men. Het EU-topsectorenbeleid moet de langetermijnstrategie verbeelden. De aardgasbaten zijn voor consumptie in plaats van investeringen aangewend. De mentaliteit is veranderd. Techniek heeft investeringen nodig, en heeft een lage toegevoegde waarde. Je moet niet onderin de voedselpiramide zitten. Gebakken lucht daarentegen: wat een gek ervoor geeft! 🙂
Kernwaarheid: je dient ervoor
Kernwaarheid: je dient ervoor om kosten/risico's te verlagen (economen en juristen, saneringen, uitbesteding productie), dan wel om omzet te verhogen (verkopers, nieuwe producten, marketing). Zo zit de economie in elkaar. Waar kun je de technicus plaatsen?
De economie zit verkeerd in
De economie zit verkeerd in elkaar!
De overheden gedragen zich
De overheden gedragen zich eveneens volgens deze economische beginselen. Geld kan maar één keer worden uitgegeven. Een begroting wordt op orde gekregen door te bezuinigen (vaak lastenverzwaringen voor de burger vanwege langlopende publieke verplichtingen dan wel onwil in eigen vlees te snijden). Bij aanbestedingen is prijs een belangrijk selectiemiddel. Met een lage prijs kan een kwaliteitsverlies worden geleden. Het betreft een kat en muisspel tussen opdrachtgever en leverancier. Vaak wordt via meerwerk geld 'teruggehaald'. Sommige leveranciers hebben een te kleine marge, en gaan bijna failliet. Als je tot de gilde der uitvoerders behoort, denk aan technici, mensen in de zorg, vervoer, de bouw, infrastructurele werken, sta je onderaan in de voedselpiramide. In die sectoren worden de arbeidsimmigranten met open armen ontvangen. Wederom bijt de slang* in de eigen staart. Dit gaat al jaren zo. Als kwaliteit onvoldoende punten oplevert, blijft deze neergaande spiraal voortgaan. Totdat de hele wereld op Chinees niveau leeft: massaproductie van kunststof troep. Daarvoor hebben we inmiddels de 3D-printer. 🙂
Hoofdvraag: wordt de marktprijs van de gilde der uitvoerders juist vastgesteld? Zijn we bereid meer voor hen te betalen? Kan goedkoop duurkoop worden? Hetzelfde geldt voor leraren die op contractsbasis in het onderwijs werkzaam zijn. Het onderwijs is als overheidsdienst – ipv product – diffuus, zodat de indruk kan ontstaan dat er met de normering gemarchandeerd mag worden. Hoeveel heeft de overheid/belastingbetaler/burger over voor het maatschappelijk nut? Is er teveel 'overhead' ontstaan, juist vanwege voorgaande mechanismen? Hoe lossen we dat op? Het lijkt dat we in een zielloos traject zijn beland. De wereld zit complex in elkaar. Schaalvergroting helpt niet mee bij het vinden van flexibele oplossingen die allen ten goede komen. De EU is gegrondvest op schaalvergroting en marktwaarde. Emigreer!, zou ik bijna tegen de technici zeggen.