Regelmatig worden de bijdragen van de zij-instromer op dit forum aangevuld. Soms vergeet ik ze te lezen.
De laatste bijdrage van 1 december was mij echter zo uit het hart gegrepen, dat ik er hier even speciale aandacht voor wil vragen:
opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7284
Lang niet altijd ben ik het met Ferry Haan eens. Vooral zijn steun voor verslechterende arbeidsvoorwaarden voor leraren schieten me regelmatig in het verkeerde keelgat. Echter dit keer was het anders.
Repeteren komt weer terug! Kan het mooier? Als herhalen of oefenen wellicht wat minder sexy klinkt, dan noemen we het weer repeteren. Ook de foute toepassing van de ezelsbruggetjes voor de spelling wordt weer eens naar voren gehaald. T KoFSCHiP is echt alleen voor verleden en voltooide tijd.
Ik wil ook even een succesje melden. Gister had ik een oudergesprek over (en in bijzijn van) een leerling die thuis maar met moeite aan het studeren te krijgen is. Zorgen dus! Echter: en passant vertelden de ouders mij wel dat zoonlief hen vorige week even de spellingregel voor de tegenwoordige tijd uit de doeken had gedaan. Ze waren verbaasd hoe eenvoudig het was en zoon was reuze trots dat hij het wél wist. Dat je dáár toch al een brok van in je keel kunt krijgen……….
Oefening baart kunst
Mooi dat je deze column hier in de schijnwerper zet.
Oefening baart kunst luidt het welbekende spreekwoord. 🙂
Meteen maar even gedeeld op twitter.
het water is nat: eindelijk erkend
Dat blijft toch wel jammer, dat leerkrachten dit toch minstens dertig jaar al wisten, maar dat een ander geloof hen hierbij zodanig voor de voeten liep dat zulke leraren regelmatig door de vernieuwende gelovigen als stoffige boekenkasten werden weggezet. Volgende stap: een pleidooi voor meer homogene klassen. Dan zien we weer licht in de tunnel.
Zou het een pendelbeweging zijn, die wensen m.b.t. het onderwijs?
Eerst was het gewoon stampen: 7 x 3 = 21.
Toen moest 7 x 3 begrepen worden: er werden 7 rijtjes van 3 getekend en gekleurd, en de leerling begreep het. Waarna iedereen tevreden was; er was voldaan aan het uitgangspunt ‘begrip’.Totdat men een handicap begon vast te stellen: in de vervolgklassen was een parate kennis van 7 x 3 toch echt noodzakelijk om verder te kunnen met het rekenen.
Die kennis ontbrak en moeilijkheden stapelden zich op moeilijkheden.
Zijn we intussen wijzer geworden (nou ja, de jongste generatie misschien) en mogen (hoera!) we weer heel vaak 7 x 3 herhalen, excuses, repeteren.
Ik kan er met m’n pet niet bij dat zoveel voor de hand liggende zaken zo moeizaam verdedigd moesten worden.
Want intussen zijn er wel veel leerkrachten gedesillusioneerd afgehaakt.