Een jaar of drie geleden heb ik hier op dit forum geopperd om leerlingen op school te verbieden om een mobiele telefoon bij zich te dragen, omdat die dingen een plaag zijn voor het onderwijsproces (het verstoort, leidt af, zet docenten voor schut, werkt fraude bij toetsing in de hand etc.) en ook onderling misbruikt worden (nare foto’s en filmpjes op YouTube etc.). In die tijd waren de stad New York en de deelstaat Beieren al tot een verbod overgegaan – dat kán dus gewoon – maar ik weet niet of dit verbod zich verder heeft uitgebreid.
Ook heb ik geopperd om eventueel wél een “Ladafoon” toe te staan, oftewel: een simpel, lelijk toestel waarmee je alleen kunt bellen en verder niets. Gisteren las ik in NRC Weekblad over iets wat daarop lijkt: John’s Phone, een toestel zonder display, met alleen grote knoppen, een papieren nummerlijstje aan de achterkant, en ook nog eens die suffe naam. Een toestel waarmee ouders en kinderen buiten lestijd elkaar dus gewoon nog steeds kunnen bereiken, maar waarmee verder niets te beleven valt en waarmee geen leerling gezien wil worden. Een uitstekend alternatief dus. En nog goedkoop ook: maar 70 euro.
Nu nog even een wet invoeren die leerlingen in heel Nederland verbiedt om op school apparatuur bij zich te dragen die meer kan dan rekenen of mobiel bellen, en we zijn klaar met dit probleem. (ja, ik weet het: politici willen liever leerlingen, ouders en schoolbestuurders pleasen, dus het gaat nog even duren).
Zie voor meer informatie:
www.johnsphones.com
Telefoon kapot
Een collega overhoorde in de trein een meisje dat zei: ‘mijn telefoon is kapot, ik kan er alleen nog maar mee bellen’.
Actieve docent
Dat is een actieve docent: hij deed zelfs een overhoring in de trein 🙂
Anglicisme
Dat krijg je als je 4 jaar in Engelstalige landen woont….
Ik vind €70 sowieso veel
Ik vind €70 sowieso veel geld (maar ja, dat zijn wij gewend met onze dure schoolboeken) en ik vind het zeker nogal duur voor zo’n primitief telefoontje. Ik schat dat je voor €30-€35 een heel wat beter model hebt die kleiner is, waarmee je net zo goed kan bellen en die heel wat extra functies heeft. Je kan moeilijk zo’n primitief model verplichten wanneer een veel geavanceerder model twee keer zo weinig kost. Sowieso kan je m.i. niet een bepaald model verplichten. Wel kan je verbieden om zo’n telefoontje tijdens de les te gebruiken. Wanneer voor de eerste keer tijdens het jaar een leerling hiermee de les verstoort, geef dan direct een waarschuwing. De volgende keer dat een leerling op die manier de les verstoort, ofdat het nu dezelfde of een andere leerling is, dan stuur je die de les uit.
Of zijn we allemaal zo’n mietjes geworden dat bijna geen leraar dat meer doet en dat die leraren die dat doen niet de steun krijgen van het bestuur en het grootste deel van de ouders? 😉
Voor mij volstaat overigens het simpelste telefoontje. Alleen de radiofunctie vind ik nog wel leuk (met een aparte degelijke koptelefoon van €50) wanneer ik geen voldoende snelle en ongelimiteerde internetverbinding heb.
Ladafoon: 70 euro is inderdaad wat duur
Bart schreef:
“Ik vind €70 sowieso veel geld”
Bij nader inzien moet ik je hierin gelijk geven: echt weinig is het niet. Al kan-ie natuurlijk vele jaren mee, want er kan weinig aan kapot gaan en hij raakt niet uit de mode (is-ie namelijk nooit ín geweest).
En Bart schreef ook:
“Sowieso kan je m.i. niet een bepaald model verplichten.”
Dat zou ik ook niet willen, en schreef ik ook niet; het gaat puur om de specificatie dat je er alleen mee kunt bellen, dat er geen display op zit, dat-ie bepaalde minimum afmetingen heeft (groot is) enzovoorts. En als je alleen zúlke toestellen toestaat, dan ontstaat er vanzelf een grotere markt voor, met meer concurrentie, en gaat de prijs vanzelf omlaag.
Overigens zijn op de scholen in New York ook niet eens specifiek “mobiele telefoons” verboden; er was al een wet uit de jaren 70 die “zend- en ontvangstapparatuur” verbood (niet voor niets natuurlijk), en die wet is burgemeester Bloomberg gewoon gaan toepassen op openbare scholen. “Mobile phones divert from learning”. Ik geloof dat je je mobieltje voor een dollar aan de poort van het schoolterrein een dag in bewaring kunt geven. Ook dát is natuurlijk een mogelijkheid. En vind je dat te duur, dan kun je ook beslissen dat-ie niet wordt meegenomen. En dat kan bij de “Ladafoon” natuurlijk net zo goed: te duur, dan gewoon niet aanschaffen. Of misschien zouden er huur-/leasecontracten opduiken die de kosten over meerdere jaren uitspreiden.
Bart schreef tenslotte:
“Wel kan je verbieden om zo’n telefoontje tijdens de les te gebruiken.”
Ja, we kunnen van alles verbieden, en dat gebeurt natuurlijk ook allang. Maar dat schiet dus niet op, want nog steeds is de kat op het spek gebonden en buiten de les vormen mobieltjes op school óók een groot probleem.
Wie zijn de baas op school?
Ik denk dat Bloomberg groot gelijk heeft dat zo’n mobiel telefoontje leerlingen afleidt van het leerproces indien de school niet efficiënt ingrijpt maar ik vind het zo’n zwaktebod van een school om dan maar te verbieden om zo’n apparaatje bij te hebben. Het lijkt dan wel alsof de leerlingen de baas zijn. Je kan consequent ingrijpen bij overtredingen (zonder 3 waarschuwingen, de gang naar de conrector, blablabla).
Laat de leerling toch dat apparaatje meenemen, maar tijdens de les blijft die in de rugzak. Pakt de leerling toch zijn telefoontje, dan stuur je hem (of haar) zonder waarschuwing de les uit. Desnoods zet je hem er uit!
Idem met schorsingen, voorkom ze simpelweg door in een veel vroeger stadium veel efficiënter in te grijpen. Op mijn oude mavo was de regel dat wanneer je te laat kwam je de volgende dag een kwartier vroeger moest komen, kwam je weer te laat dan kreeg je een week lang corvee. We lieten het wel uit ons hoofd om vaker dan 1 keer te laat te komen!
Je weet wat ze zeggen over zachte heelmeesters, ze maken stinkende wonden.
Reken eens uit hoeveel €1 per dag kost met 39 schoolweken per jaar. Dat komt toch neer op het dwingen om dat ene model te kopen, een ander lowtech model kennen wij immers niet, toch? Bellen is bovendien veel duurder dan SMS-en (technisch gezien maken die providers misbruik van dat SMS-en maar dat is een ander verhaal), zeker met een prepaid-kaart.
Dan maar geen telefoontje meenemen? Zie dat maar eens te verkopen aan de ouders van die leerlingen. Die hebben toch liever dat het kind, of een vriend van het kind, kan bellen in geval van nood. Hoe ga je controleren dat leerlingen geen GSM meenemen wanneer je er nog niet in slaagt om te voorkomen dat ze dat apparaatje gebruiken? 😉
Ferry Haan
Ferry Haan heeft het probleem van telefoons in de klas nu ook ontdekt. Zijn column van 5 januari 2011 gaat er over.