Zoals bekend worden verkiezingsprogramma’s door het CPB (Centraal Plan Bureau) doorgerekend. Het blijkt dat het CPB niet alleen kijkt naar het begrotingstekort en de werkeloosheidscijfers, maar ook naar CITO scores. Zo blijkt uit een artikel van Lex Borghans dat voor de komende verkiezingen het CPB de invoering van prestatiebeloning in het onderwijs beloont met een toename van 0,7 punten van de CITO scores.
Zoals bekend heeft de Kunduz coalitie in haar Lente Akkoord besloten om de ‘experimenten’ met prestatiebeloning in het onderwijs niet te doen. Het artikel van Lex Borghans gaat overigens vooral daar over, hij is er niet blij mee. Hij is namelijk ‘betrokken bij dit initiatief’.
Lex weet niet of het werkt,
Lex weet niet of het werkt, want "Uit een overzichtsstudie van het CPB blijkt dat de resultaten van prestatiebeloning in het onderwijs in het buitenland zeer sterk uiteen lopen. Er zijn voorbeelden waar prestatiebeloning heel goed bleek te werken en er zijn voorbeelden waar prestatiebeloning alleen averechtse effecten had. Zulke omstandigheden vragen om experimenten om zo te kijken welke aanpak onder de Nederlandse omstandigheden het beste werkt." Deze logica heeft het onderwijs al decennia lang geteisterd. Er komt iemand met een leuk (onderwijskundig) idee; er is geen schijn van bewijs voor uitvoerbaarheid; dus moet er net zo lang geëxperimenteerd worden tot er een schijnbewijs in elkaar geknutseld is. Ondertussen zijn de ceteris paribus omstandigheden volledig veranderd en dat is dan weer reden om nieuwe experimenten uit te voeren. Kom op Lex; gebruik je (boeren)verstand eens een keer.
het CPB-stuk waar Borghans
het CPB-stuk waar Borghans naar verwijst:
www.cpb.nl/sites/default/files/publicaties/download/cpb-notitie-31mei2012-nadere-informatie-doorrekening-verkiezingsprogrammas.pdf
In zaken het onderwijs betreffende, is het CPB een dwaallicht.
Lex Borghans heeft goed na
Lex Borghans heeft goed na gedacht. Educalogen zijn geen beschermde diersoort meer. De commisie Deijsselbloem heeft vastgesteld dat vele veranderingen in het onderwijs werden ingevoerd zonder dat hun deugdelijkheid vastgesteld was en dat dat gebeurde tegen de zin van de leraren die, toen de veranderingen slecht uitpakten, de troost van het gelijk hebben konden binnenhalen. Vernieuwing is synoniem geworden met vernieling. De Politiek wil (langzamerhand) geen veranderingen meer waarmee de leraren op de werkvloer het niet eens zijn. De troost van het gelijk krijgen is immers een schrale troost als dat achteraf gebeurt. Onderwijskundigen dreigen nu irrelevant te worden en het is natuurlijk sneu als je een hoogleraarssalaris verdient en niemand staat op je advies te wachten. Je kunt beter een uniek plan hebben. Want bij het woord uniek denkt iedereen aan een eenmalige kans die je niet missen mag. Maar er weinig unieks aan het plan van prof Borghans. Dat voorafgaand aan een generale invoering eerst kleinschalig geëxperimenteerd moet worden had de Commissie Dijsselblom al bedacht. En internationaal zijn al veel proeven met of invoeringen van prestatiebeloningen gedaan en die zijn meestal slecht afgelopen. Gauw suggereren dat je een speciale Nederlandse variant zult ontdekken die wel goed werkt lijkt Prof. Borghans te denken.. En tegen een experiment kunnen de leraren zich toch niet zo gemakkelijk te weer stellen? Dat klopt maar de Politiek ziet gelukkig in dat de Nederlandse leraar zich bedreigd voelt en dat met de experimenten dat prof Borghans wil uitvoeren dat gevoel van bedreiging zal blijven. Dat is slecht voor het onderwijs. Dan maar liever geen verkenningen. De politiek laat zich niet meer op sleeptouw nemen.
Wat meten we trouwens denken van dat plaatje met juigende mensen die een arm in de lucht steken. Weten jullie het?
Ziet de politiek wel wat in het onderwijs?
Seger schreef: "De Politiek ziet gelukkig in dat de Nederlandse leraar zich bedreigd voelt".
Is dat zo, Seger? Ik heb de indruk dat 'de politiek' helemaal niet zoveel 'ziet' als het om onderwijs gaat. En de samenleving ook niet.
Ja, ze zagen een halve dag een stadion vol met raar uitgedoste mensen die heel blij keken tijdens het boos zijn. En ze zagen dat alle kinderen van Nederland het hele jaar probleemloos elke dag naar school konden, ondanks dat 'de politiek' al ruim tien jaar zeurt over een kennelijk niet-bestaand lerarentekort. Ze zagen ook dat de kinderen van tante To en oom Jaap gewoon hun havo- en vwo-diploma haalden, terwijl die kinderen heus zo slim niet ogen, dus kennelijk heeft het onderwijs hun veel goed gedaan.
Wie 'ziet' dat dan, dat 'de leraar zich bedreigd voelt'? De leraren die ik ken, en dat is me toch een berg, die blijven allemaal blijmoedig in het onderwijs werken, zeker in crisitijd, en ze hebben geen bedreigde oogopslag. Zeker niet de lieve dames en meisjes die onze lieve basisscholen bevolken.
Als je de recent uitgebrachte verkiezingsprogramma's er op naslaat, dan is er ook maar weinig besef van een concrete 'bedreiging' van leraren. Het is al wierook en vrome wensen wat de klok slaat. 'Het Nederlandse onderwijs is goed en kan wellicht beter'. Schouderklopjes voor de 'echte experts voor de klas' die 'weer gewoon moeten kunnen lesgeven' – ja, de retoriek is wel overgekomen. Maar wijs me eens één concrete maatregel aan die één concrete bedreiging moet neutraliseren? De vrome woorden moeten urgentie klasse nul maskeren, en dat spoort toch niet lekker met het denkbeeld van een Nationale Ramp waarvoor een Deltaplan nodig zou zijn.
Bij de verkiezingen van 2007, kort na Dijsselbloem en Rinnooy Kan, werd onderwijs voorafgaand aan de verkiezingen tenminste nog lippendienst bewezen. Nu zelfs dat niet meer, of slechts in de vaagste bewoordingen. Het momentum is niet goed vastgehouden, zeggen we dan. Je kunt ook zeggen: het momentum is lachend vertrapt door The Powers That Be, de sectorraden en hun politieke vertegenwoordiging, en door de ideologen van het Tayloriaanse managementdenken in de semi-publieke sector. Een blijkbaar niet te repareren tekort van meer dan 20.000 bevoegde leraren, en nóg wordt de beroepsgroep een aantal oren aangenaaid als nooit tevoren. Vier jaar nullijn, een beroerde CAO, Passend Onderwijs à la zoek-het-maar-uit-straks, (nog) grotere klassen, (nog) meer lesuren, een (nog) langer schooljaar, (nog) meer onbevoegden die het niveau doen dalen. (Nog) meer kwantiteit, (nog) minder kwaliteit.
Weet je wat politici voor probleem zien in het onderwijs? Senator Dupuis, die ethica dus, zei dat vorige week heel scherp: het probleem is de onrust. Die onrust, die zag ze wel. En daarom stemde ze gauw maar vóór het OCW-beleid, dat ons meer rust moet brengen. Dat is dus het hoogste politieke niveau waarop over leraren en ons onderwijs wordt beslist.
Bravo, Couzijn!
Die zit.
Bravo, Couzijn!
Die zit.
Je compliment ontgaat me niet
Je compliment ontgaat me niet – en daarvoor dank – maar het wordt overschaduwd door mijn ontzetting over zulk onderwijsbeleid, waarvan ik maar niet kan achterhalen of het vooral door boosaardigheid of stupiditeit wordt ingegeven.
Stupiditeit is erger dan
Stupiditeit is erger dan boosaardigheid. Domheid is het ergste wat er bestaat.
Overigens geloof ik dat de
Overigens geloof ik dat de kwaal die ik signaleer (die van de arrogante domheid) van algemeen menselijke aard is, waarmee ik dus ook niet ontkom aan mijn kritiek. Het is een verschijnsel dat op alle denkbare intelligentieniveaus waarneembaar is, waarbij elk meent zichzelf een valk te zijn uiteraard.
Ik zou nog willen toevoegen dat ik het beroep van leraar als een nobel beroep beschouw, immers die leraar geeft vooral weg. Hij/zij geeft weg de kennis die hij/zij wellicht zelf met veel moeite heeft verkrijgen.
Vernieuwers hebben deze adel afgebroken en van de leraar een teokijker gemaakt; toezien hoe leerlingen zelf zitten te rommelen..
Domheid het ergste wat er
Domheid het ergste wat er bestaat?
Dat moet indruisen tegen het gevoel van elke leerkracht. Want die leerkracht ontmoet dagelijks de domheid in de vorm van onkunde en onwetendheid en wil die juist bestrijden door kennis en vaardigheden aan te leren. Dat is zelfs de reden van zijn bestaan als leerkracht.
Domheid is dus niet het ergste wat bestaat en al helemaal niet als wij beseffen dat domheid heel vaak niet eens een keuze is.
Overigens wil ik onderscheid maken tussen wijsheid en wat men dan 'domheid' noemt. Domme mensen kunnen wijs zijn, terwijl ontwikkelde mensen 'onwijs' kunnen zijn (denk aan de criminele intelligente jongens).
Ik had b.v. kinderen in de klas die matig konden leren maar die ik als mens hoog achtte.
Het ergste dat
Het ergste dat of wat?
Neem eens een willekeurig betoog van Cruyff over voetballers en vervang in dat betoog alle voetballers door voetballertjes.
De verdediger wie dat moest doen stond verkeerd.
Het verdedigertje wat dat moest doen stond verkeerd.
Wat logisch is.
Is er dan helemaal geen hoop
Is er dan helemaal geen hoop meer?
Seger
The powers that be
The powers that be.
Daaronder ook het bestuur van de NVvW, dat volledig onder controle staat van FI, APS en de ICT-lobby.