“We hebben er nu eenmaal geen verstand van”, sprak Cohen afgelopen zondag in Buitenhof als antwoord op de vragen van mevrouw Polak in zake de noord-zuidlijn.
Cohen:”Jaren geleden hebben we besloten dat bestuurders géén verstand van zake hoeven te hebben. Sindsdien wordt kennis door bestuurders ingehuurd”.
Zo komt dan uiteindelijk toch nog de aap uit de mouw.
Als U het nog niet wist, weet U het nu.
Voer voor onderzoekbureau’s en lobbyisten dus.
Vandaar dat er geen treinen meer rijden bij drie vlokjes sneeuw.
Vandaar dat de gezondheidszorg zo duur is geworden en toch de vernieling in is gegaan.
Vandaar dat ons onderwijs……….
“We hebben er nu eenmaal geen verstand van”.
Helaas roepen ze dat alleen maar wanneer het hen goed uitkomt of wanneer het water hen naar de lippen stijgt.
Reacties zijn gesloten.
En dan nog dit…
Elsevier kopt:”De jeugdzorg heeft Laura Dekker in de vernieling gebracht”.
Symptomatisch.
Wat die bestuurders, ‘die niets kunnen’, aanraken, verandert in misère.
Inzake honorering
Ik kan een rancuneus-populistische oprisping niet onderdrukken.
Het wordt in Nederland blijkbaar erg goed betaald om ergens geen verstand van te hebben. Cohen en de reeds tot de nok toe gevulde Geert Dales hebben een prima inkomen. Daarnaast kunnen ze het zich permitteren om vrolijk met gemeenschapsmiljoenen rond te strooien. Lieden die wèl ergens verstand van hebben verdienen een schijntje vergeleken met deze heren. De betaalmeesters doen iets verkeerd. Dit toont aan waar de toch echt door onszelf gekozen overheidsdienaren hun prioriteiten leggen.
Misschien is de wereld wel nooit anders geweest, maar laten we er vooral vaak op wijzen.
het beroep manager
Ik weet niet hoe lang er opleidingen tot manager bestaan. Ik bedoel, generieke HBO opleidingen als management en economie of iets dergelijks. Maar het ontstaan van het beroep manager, van opleidingen tot manager, van theorieën over management heeft veel weg van dat andere beroep waar we als leraren mee te maken hebben: onderwijskundige. Beide pretenderen een generieke domeinonafhankelijke wijsheid te leveren. Beide kunnen alleen floreren bij generalisaties en schaalvergrotingen, beide maken het onderliggende vakwerk kapot.
Treuriger nog is dat de macht van onderwijskundigen en managers zich ook inhoudelijk invreet in het onderwijs. Zij gaan bepalen wat leerlingen moeten leren. Omdat beide beroepsgroepen baat hebben van generieke kennis en zaken als leren presenteren en vergaderen, denkt men werkelijk dat dat ook de meest algemene en daarmee meest waardevolle wijsheid is die er bestaat.
En dan ook dit nog
Tineke, ja die, verkondigde indertijd de wijsheid dat je helemaal geen verstand van zaken hoefde te hebben want als je het ene departement kon managen dan kon je elk ander departement ook managen.
Etymologisch heeft managen iets te maken met het zaakje in de hand houden. Ik vraag me af welk zaakje managers eigenlijk in de hand houden. Hun status, inkomen en wat nog meer …? En bij mislukkingen dragen anderen de schuld en vertrek je met een gouden handdruk en een briljant pensioen?
En dan nog dit….
Als de trein eenmaal in gang is gezet, is hij niet meer te stoppen.
Redenering: anders is het weggegooide geld definitief weggegooid geld.
Voorbeelden te over: noord-zuidlijn, betuwelijn (voor taalfanatici: kleine letter, omdat het een begrip is geworden, net als balkenendenorm), mammoetwet, schaalvergroting, privatisering, marktwerking, en last but not least competentiegericht onderwijs.
Nobelprijs
Er is ooit een Nobelprijs voor de Economie uitgereikt voor het bestuderen van de invloed van dat soort irrationale beslissingen op de makro-economie.
Seger Weehuizen
Er zijn spelregels
Beste kankeraars, tot nog toe in deze draad,
Job Cohen was in een eerder leven, als onderwijsonderzoeker, een gewaardeerd collega.
Tineke, voluit Tineke Netelenbos, komt uit het onderwijs, klimt berg, is ooit onder andere door mij in de PvdA hogerop geholpen (jaja, via democratische procedures, mensen). Ik ben knap teleurgesteld in wat zij met de inrichting van het VMBO heeft gedaan, maar dat heb ik met meer politici, het is bovendien de taak van politici om zo nodig belangengroepen in te tomen. Willen we Nederland runnen alsof het een bedrijf is?
Iedereen die kankert op onderwijskundigen in het algemeen, kankert ook op mij. Ik mep terug. Eén keer dan. Tit for tat. Zie Robert Axelrod (1984). The evolution of cooperation.
Kortom, ik wil de deelnemers aan deze draad wijzen op spelregel nummer 1:
We willen een constructieve discussie: voorop staat de vraag hoe we het onderwijs beter kunnen maken. Kritiek kan een rol spelen en is welkom; maar: (a) kritiek moet opbouwend zijn: niet alleen aangeven wat er mis is maar hoe het beter kan; en (b) kritiek op mensen of groepen buiten de discussie wordt niet geaccepteerd (uitzondering: politici in hun rol als bestuurder). Dit betekent ook: geen generaliserende statements van het type ‘managers denken alleen maar aan hun eigen salaris’ of ‘docenten willen alleen maar klassikaal doceren’.
Een betere discussie toegewenst. Niet over de spelregels, maar misschien kan er weer eens een draad over een beroepscode voor docenten worden opgepakt?
Ben Wilbrink.
Beste Ben
Ik trek het boetekleed aan over mijn gemopper.
De oorzaak van mijn ongenoegen ligt bij het ontbreken van de Tit for Tat in het onderwijs. De “conditions under which cooperation based on reciprocity can evolve” zijn aangetast door de mislukte onderwijsvernieuwlingen. Het doorvoeren van neo-klassieke structuren in het onderwijs en elders zorgt voor steeds openlijker verzet. De kansrekening met het Prisoners dilemma en het beroep op samenwerking falen omdat de huidige gevangenis niet meer wordt geaccepteerd.
Tit-for-tat
Beste Hendrikus,
Er zijn altijd mogelijkheden om de ‘condition pédagogique’ te verbeteren. Gebruik het ongenoegen als drijvende kracht om de situatie te analyseren en vervolgens beredeneerd aan te pakken. BON is zo’n initiatief.
Het is een interessante gedachte om eens te bezien hoe je tit-for-tat situaties in het onderwijs kunt bewerkstelligen (tussen de werkvloer en het managment). Zie ik het verkeerd wanneer ik meen dat de wettelijke mogelijkheden er wel zijn (in de medezeggenschap), maar dat het het docentencorps als geleding niet lukt om er productief gebruik van te maken? Op de achtergrond daarvan spelen ongetwijfeld meerdere oorzaken en ontwikkelingen, heeft BON daar goed zicht op?
Met vriendelijke groet,
Ben Wilbrink.
De prêtres réfractaires van het von Humbold onderwijs
Een aantal BONleden ziet het als volgt: Er worden slechte beslissingen genomen. Die worden niet teruggedraaid maar er volgt een ketting van schakels van de volgende gedaante: verbeteringpoging van een niet geslaagde…. (n maal herhalen; n zeer groot) …… verbeteringspoging; waarbij de laatstgenoemde verbeteringspoging zo’n bovengenoemde slechte beslissing is. Om opportunistische redenen gaan we nog wel discussies aan met de onderwijshervormers maar dat is wel “contre cœur”. In ons hart willen wij, wakker geschudde ouders en de volgens van Kemenade onbuigzame (nl behorend tot “beleidresistente onderwijs behorende) leraren, (“prêtres refractaires van het oude geloof zouden wij ons eerder willen noemen) de nu gegroeide onderwijsstructuur die ons kerkert het liefst opblazen.Seger Weehuizen
benwilbrink….
…wijst op de procedure en gebruikt daarmee het bekende trucje, dat vooral door bestuurders te pas en te onpas wordt gebruikt, om de emoties in te dammen en daarmee de reageerder(s) de mond te snoeren.
(Het woord ‘kankeraars’ hoeft ook niet.)
Ik vind dat niemand zich, door wie dan ook, de mond hoeft te laten snoeren, want
daarmee gaat iedere discussie uit als een kaars.
Een boete voor door rood rijden is geen ’trucje’
Die ‘procedures’, of liever gezegd de spelregels van het BON-forum, zijn niet voor niks ingesteld en Ben wijst er terecht op. Sommige emoties dienen terecht ingedamd te worden.
Met ‘de mond snoeren’ heeft dat niks te maken. Wel met zinnig en met vrucht discussiëren, en het afwijzen van bijdragen die afbreuk doen aan de kwaliteit discussie.
Onderwijsonderzoeker
Cohen was in een eerder leven als onderwijsonderzoeker een gewaardeerd collega. Wiens collega was hij?
De implicatie in de pragmatiek
Als persoon X persoon Y een collega noemt, lijkt mij dat persoon Y een collega is/was van persoon X.
En dan ook nog dit….
“Ook in zijn gedachte over onderwijs blijkt Wallage een volhouder.
Hij toont zich daarin in alles het soort bestuurder dat partijgenoot Jeroen Dijsselbloem met zijn parlementaire commissie onderwijsvernieuwingen over de hekel heeft gehaald.
Volgens Wallage was er niets mis met het beleid van de afgelopen decennia.
Probleem was alleen dat het onderwijs ‘beleidsresistent’ bleek.
Lees: de schoolbesturen, juffen en leraren luisterden niet.”
(VK, boeken pag.3)
En dat is maar goed ook.
Want die juffen en onderwijzers weten toevallig ook nog iets.
En in dit geval meer dan mr. Wallage himself.
re benwilbrink
Je bijdragen aan dit forum acht ik zeer.
Helaas lopen er op dit forum ook een paar boeren rond die alleen lusten wat ze al kennen. Met afgebroken krijt noteren ze hun gedachten.
Ieder verstandig mens zet de TV af bij iets stompzinnigs, zij zetten hem juist aan.
Overigens, en het doet niet ter zake, jij bent toch psycholoog?
Willem Smit
van het gebroken krijtje
Aangezien ik van het gebroken krijtje ben, zal ik me maar aangesproken voelen.
Ik waardeer de bijdragen van Wilbrink eveneens. Maar deel niet altijd zijn opvattingen.
Gelijk krijgen is dodelijk saai
Wat mij betreft, mag je laatste ‘Maar’ worden vervangen door ‘En’. Er is geen vanzelfsprekende tegenstelling tussen het waarderen van iemands bijdragen en het zich verenigen met hun inhoud.
@W. Smit
Los van Smits opmerking over boeren zit ik met een raadseltje.
Ik meen mij te herinneren dat de heer W. Smit allesbehalve een aanhanger van de glorieuze mevrouw Netelenbos is.
Ik meen hier kort geleden in een ontboezeming van de heer Wilbrink gelezen te hebben dat hij (Wilbrink) Netelenbos nog gesteund heeft in haar politieke carrière.
Nu lees ik hier dat Smit graag zijn grote achting betuigt aan Wilbrink. Ik neem aan dat dat dan toch niet diens steun aan mevrouw N. geldt, maar uitsluitend zijn inzendingen hier.
De laatste bijdrage aan het onderwijsdebat van mevrouw N. was te vernemen in het kader van haar verhoor door de commissie Dijsselbloem, waarin ze zonder een spoor van spijt te kennen gaf dat de scholier van tegenwoordig zo geweldig kon ‘presenteren’.
re Bernard Wijntuin.
Was ik eens een weekje weg, worden er ineens de interessantste draden gestart.
Met dank vooral aan Ben Wilbrink. Die bezoekt dit forum niet zo vaak en dat vind ik jammer. Niemand in Nederland weet van bijv. toetsen meer dan hij. Los daarvan, zo iemand heeft recht op meer dan het obligate gezeur over onderwijskundigen en de verondersteld ongeneeslijke trivialiteit van onderwijsonderzoek dat ik in deze en de andere draden waarin Ben zich de afgelopen week mengde weer eens beluisterde. Niet dat iedereen hier die opvattingen uitdraagt, maar toch, ik dacht er goed aan te doen er even tussen te springen en een mogelijke escalatie voor te zijn. Het was waarschijnlijk niet nodig.
Ja, Netelenbos, door mij wel de Neet genoemd, staat kennelijk niet bij iedereen in even hoog aanzien. Maar dat wisten we al. Overigens verdient de vraag of De Neet door Wilbrink in het zadel is geholpen een parlementair onderzoek. Brrrrr.
Willem Smit
Maar vergeet dit ook niet
Ik breng in herinnering dat de schoolbesturen, juffen en leraren zich keerden tegen het invoeren van hogere en lagere niveaus in de basisvorming, en tegen de verplichte toetsing van leeropbrengsten aan het einde van de basisvorming. Beide wensen van Jacques Wallage, die hij aan het veld voorlegde.
De schoolbesturen, jufen en meesters kregen hun zin.
Wat zijn nu, ruim vijftien jaar later, de grootste bezwaren tegen de basisvorming? Het ontbreken van niveauonderscheid en het ontbreken van een serieuze vaststelling van de feitelijke leerresultaten.
Je kunt er anders over denken, maar nee, niet alles wat schoolbesturen, juffen en meesters willen is per definitie welgedaan.
Juffen en meesters
Ik was nog erg jong bij de invoering van de basisvorming, maar toen zal de politiek ook al wel niet naar meesters en juffen geluisterd hebben. Een betere formulering van de stelling van Couzijn zal dan waarschijnlijk ook zijn: ‘de schoolbesturen en vakbonden kregen hun zin’.
Een juist amendement
Daar ga ik in mee, Mark. Lees voor ‘juffen en meesters’ inderdaad maar ‘vakbonden’.
De afstand tussen
schoolbestuur en juf is heden ten dage(n) lichtjaren groot. Er zitten minimaal drie lagen van managers tussen. Het aantal basisschool leerkrachten dat lid van een vakbond is, is erg laag. Er is hier dus ernstig sprake van spraakverwarring of gebrek aan kennis m.b.t. ’t onderwerp.
Spraakverwarring
Het is spraakverwarring Leo, jij hebt blijkbaar niet goed gelezen.