Hoewel ik ervan uitga dat elke zichzelf respecterende intellectueel de Groene leest, kan het zijn dat de column van Graa Boomsma je ontschoten is. Toch is-ie ook dit keer het lezen waard: Op de HAVO wijkt vanaf klas 4 bijna alles voor de bijbaantjes. Leerlingen én ouders vinden het doodnormaal dat er soms tot wel 15 uur per week bijgewerkt wordt. Studeren is minder belangrijk dan geld verdienen om uit te gaan (lees: te zuipen) en een rijbewijs te halen (hopelijk niet in combinatie). Het idee dat studie en huiswerk prioriteit verdient zakt steeds meer naar de achtergrond.
Vanuit mijn eigen ervaring op het MBO kan ik deze ontwikkeling helemaal herkennen. Ouders verwachten dat het min of meer regelmatig bezoeken van de school voldoende is om op een vastgesteld tijdstip een diploma op te leveren. Eigen inspanningen, laat staan oprechte interesse, worden nauwelijks nodig gevonden.
*Bij*baantje?
In een Nieuwsmagazine van uitgever Noordhoff figureert in een stukje over online leren een vierdejaars student Facility Management aan de Hanzehogeschool. Bij de beschrijving van deze student staat ijskoud: ” …, werkt twee dagen per week bij de HEMA, …”. Verder voetbalt hij in een vriendenteam en is de rest van de tijd te vinden bij zijn minor ‘Da Vinci’ (wat dat dan ook moge zijn). En vervolgens beschrijft het stukje wat hij in zijn “schaarse vrije tijd” (ja echt!) nog doet ……
Deze Noordhoff?
“In de huidige, razendsnel veranderende wereld is de uitdaging om de beste leermiddelen te ontwikkelen op z’n zachtst gezegd reusachtig. Die uitdaging gaan wij als vanouds vol energie aan”
Die Noordhoff
Inderdaad, díe Noordhoff. Waar een “Minor Da Vinci” bestaat voor excellente studenten. Dat zijn dus degenen die de hoogste cijfers behalen, toch? Welnee, dat is ouderwets:
Voor studenten die willen uitblinken
De minor Da Vinci is bedoeld voor excellente studenten. Met excellent bedoelen we niet dat je heel hoge cijfers moet halen. Da Vinci is vooral bedoeld voor studenten die ondernemend zijn of dat willen worden en voor studenten die creatief en gepassioneerd zijn. Je bent gemotiveerd om oplossingen te vinden voor reële problemen die door echte opdrachtgevers aangedragen worden.”
opdrachten aandragen
Als ik een paar opdrachten mag aandragen? Ik ken wel een paar mistoestanden op school die aanpak behoeven zodat onderwijs weer wordt wat het was: kennis vergaren voor het toekomstig beroep. Daarvoor moet wat werk verzet worden en ook moet de medezeggenschapsraden het één en ander ingefluisterd worden en vervolgens kan een bezetting misschien ook wel nodig zijn om bepaalde effectieve maatregelen af te dwingen………..maar ja is dit de bedoeling?
Da Vinci – Conceptontwikkeling en ondernemend gedrag
info op www.hanze.nl/home/Schools/Instituut+voor+Marketing+Management/Opleidingen/Minor/Da+Vinci/Da+Vinci.htm
Da Vinci
Met zo een naam zou je denken dat het met kunst of wetenschap te maken had. Maar nee natuurlijk, het is een marketing en management opleiding.
Zelfrespect
Vraagjes:
Bestaan er ook intellectuelen die niet op De Groene zijn geabonneerd?
Wonen er buiten Amsterdam ook intellectuelen?
Ja, ja
– inderdaad die bestaan
– kan voorkomen (ik ken ze persoonlijk)
Het was ironisch bedoeld. In het vervolg een smiley erbij????
Nu weer naar het onderwerp: die bijbaantjes zijn écht een ernstige bedreiging voor het serieus nemen van een opleiding. Nu de meeste VMBO-scholen huiswerkvrij zijn, kunnen ze zich daarna (op het MBO) al helemaal niet meer voorstellen dat zulks nuttig kan zijn.
Het echte bijbaantje is de school!
Het is prima als mensen niet willen leren, maar dan ook geen diploma! We moeten echt van de leerplicht maar weer terug naar het leerrecht. We steken energie in jongeren die niet in zichzelf willen investeren, maar puur op de korte termijn naar plezier streven. Die energie is verspilde energie en het betekent dat leerlingen die hun korte-termijngenot kunnen en willen uitstellen te weinig krijgen.
bijbaantje
Het gebeurt niet zelden, dat een leerling verontwaardigd is omdat de school geen rekening houdt met een bij baantje……………Dus de school komt echt op de tweede plaats.
nee, nee
Je hebt in Nederland te recht recht op bijstand als je schuldloos niet financieel voor jezelf kunt zorgen. Als leerplichtige leerlingen die hun leerplicht niet vervuld hebben geen werk kunnen vinden en daardoor financieel hun broek niet op kunnen houden zijn ze niet schuldloos zonder inkomen. Ergo heeft dat (later) consequenties voor deze leerlingen en zouden hun ouders nu geen kinderbijslag mogen ontvangen.
Als van school verwijderd worden grote financiele consequenties heeft kan dat bovendien een disciplinerende werking hebben.
Seger Weehuizen
Een ‘voldoende’ vaak niet voldoende in het oog van wie hem geeft
Hinke schreef: “Ouders verwachten dat het min of meer regelmatig bezoeken van de school voldoende is om op een vastgesteld tijdstip een diploma op te leveren. Eigen inspanningen, laat staan oprechte interesse, worden nauwelijks nodig gevonden.”
Met permissie, maar is de verwachting van deze ouders niet alleszins door de feiten gerechtvaardigd? Blijkt uit de slagingspercentages in het mbo niet dat de meeste leerlingen inderdaad uiteindelijk weglopen met een diploma zonder dat hun inspanningen en prestatieniveau voldoen aan wat je er als docent *eigenlijk* van verwacht?
Dat is niet specifiek voor het mbo, trouwens. Leraren Nederlands in het hv-onderwijs klagen ook steen en been over de tekortschietende taalvaardigheid van de leerlingen, van brugklas tot examenklas. Toch gaat jaar in, jaar uit meer dan 90% van de leerlingen met een ‘voldoende’ voor Nederlands over, en heeft 95% van de leerlingen een voldoende voor Nederlands op het diploma.
Inderdaad, bij Nederlands haal je een voldoende als je regelmatig in de les komt en (aanzienlijk) minder inspanningen pleegt dan de docent wenst. Oprechte interesse is al helemaal niet nodig.
Dit bedoel ik niet als klacht (nou vooruit, een beetje wel) maar vooral als constatering van een feit.
Wat te doen?
Duidelijk dat we het eens zijn Couzijn. De vraag is wel hoe deze maatschappelijke ontwikkeling te stuiten is. Daarbij blijft de angst voor velen dat mensen zonder diploma (ook al is dit nauwelijks nog wat waard) in de goot terecht zullen komen.
Hoe krijgen we de eisen omhoog, mét de consequentie dat jongeren die zich niet willen inspannen (en ouders die daar ook de noodzaak niet van inzien) ouderwets op hun bek moeten gaan?
Wat mij betreft zijn de taal-en rekenniveaus een eerste stap richting opbrengstgericht onderwijs in plaats van ontwikkelingsgericht onderwijs. Dat de eisen omhoog moeten is helder, maar dat er eisen zijn is op zich al een revolutie.
Leerlingen passen zich aan
Leerlingen passen zich aan aan de normen, dientengevolge is het nog maar de vraag ofdat er substantieel meer mensen op hun bek hoeven te gaan met strengere normen.
Bovendien geldt het argument wat je hierboven geeft al helemaal niet voor de hogere onderwijsniveaus: deze mensen kunnen altijd nog een niveau afzakken.