Er is een tijd geweest, toen politici als Den Uyl en van Kemenade een belangrijke rol speelden in de Nederlandse politiek, dat er een sterke beweging was om in ons land de middenschool in te voeren: slogans als ‘gelijke kansen voor iedereen’ , streven naar geïntegreerd onderwijs voor alle leerlingen, mondden uit in de roep om een middenschool: alle kinderen in één verband samen te houden tot hun zestiende of zeventiende levensjaar.
Wie toen vroeg of dat wel kon slagen in de praktijk werd verwezen naar de voorbeelden van Engeland en Zweden. Vooral Zweden want dat land had een stabiele sociaal-democratische regering en daar was de echte middenschool voor iedereen ingevoerd.
De laatste tijd hoorde je niet zo veel meer over het Zweedse voorbeeld en tot mijn verbazing las ik in een column van Sander Schimmelpenninck ( Volkskrant van 5 juni) dat ‘veel Zweedse scholen zijn geprivatiseerd’.
Als dat zo is dan is er van het grote ideaal natuurlijk niet veel meer over, net zo min als in Engeland of de Verenigde Staten. Als tegen de tien procent van de leerlingen naar particuliere of semi-particuliere scholen gaat, dan wordt daardoor de maatschappelijke ongelijkheid bevestigd , in stand gehouden en bevorderd.
En in Nederland? Het huidige onderwijs, in ieder geval een groot deel van het lager en voortgezet onderwijs, is van een bedenkelijke kwaliteit, dat wordt door niemand nog ontkend.
En dat roept de vraag op bij ambitieuze ouders naar meer mogelijkheden voor hun kinderen. Er zijn in grotere plaatsen natuurlijk verschillen tussen scholen en die verschillen worden groter als daar de beste leraren te vinden zijn en de prettigste leerlingen.
Ouders kunnen ook, als de portemonnee het toelaat, hun kinderen laten bijspijkeren met bijlessen die overal beschikbaar zijn. Goede handel.
In het lager onderwijs is er nu ook een mogelijkheid om je kind naar een een hb school ( hoogbegaafden) te sturen. Als dat lukt zijn vooral de ouders daar zeer verguld mee – mijn kind is hoogbegaafd! En, het kost niet veel extra!
Enfin, ook dit is een teken aan de wand dat we naar een tweedeling gaan in het onderwijs die onnodig was geweest, als de verantwoordelijke ministers en politici in de eerste plaats hadden gelet op de kwaliteit van het onderwijs: van de leraren, van de schoolleiders , van de inspectie.
Het is de vraag of het tij nog te keren is.
J.C. Traas
Laat een reactie achter
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.