Harde noten

In twee artikelen in Bnde Stem van 30 november worden harde noten gekraakt over het onderwijsbeleid.

Men vraagt zich af waarom het nog steeds zo’n puinhoop is, waarom het beleid mislukt is enz.

Uit deze artikelen blijkt volgens mij ook dat het niet de onderwijzers en leraren zijn die hiervoor verantwoordelijk gehouden moeten worden. Wèl de reeks ministers en staatssecretarissen en de organisaties en besturen die in de afgelopen decennia pretendeerden  de belangen  van de leerkrachten en van het onderwijs te dienen.

Die mensen zouden zich moeten schamen maar doen dat niet: twee bestuurders van de Aob laten zich zelfs interviewen en doen alsof ze alleen maar toeschouwer zijn geweest. Nee, deze heren, Sikkes en Dresscher hebben door af te wachten, door het been bij te trekken en te slikken, ertoe bijgedragen dat het zover gekomen is. Ze hebben het absoluut niet beter gedaan dan die Liesbeth Verheggen die onlangs moest opstappen als voorzitter.

In het artikel worden ook nog geciteerd de voorzitter van de PO-raad en de voorzitter van de Algemene Vereniging van Schoolleiders. Deze mensen hebben eigenlijk Bullshit– banen ( duur betaald), maar blijven in stand, ja, waardoor?

Het is een soort extra bestuurslaag die aan handige lieden als Paul Rosenmüller  een mooi inkomen verschaft. Ervaring in het onderwijs is niet nodig, het is eerder een diskwalificatie, zo lijkt het.

Enfin, hetzelfde geldt natuurlijk voor de top van de inspectie en voor de onderwijskundigen.

Zij hebben al die jaren, evenals de onderwijsbonden, de kans gehad om iets goeds te doen voor het onderwijs maar dat nagelaten.

Er is een ‘collectieve’ verantwoordelijkheid, zo zegt Prof Rinnooy Kan die in 2007 een rapport Leerkracht schreef. Het was een prima rapport met adviezen over salarissen, werkdruk, parttimers etc. maar er is niets mee gedaan: het reddingsplan is mislukt.

Onlangs las ik een bericht over een invalkracht in het basisonderwijs. Zo iemand die nu eens invalt in deze, dan weer in een andere klas als de gewone juf uitvalt door ziekte of anderszins. Deze invalkracht had het goed naar de zin: ‘Ik kan gewoon lekker lesgeven, rekenen en schrijven en zo en ik doe niets aan administratie of vergaderen.’ Wel iets om even bij stil te staan.

 

J.C. Traas

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter