Vanzelfsprekend
Het is het meest depressieve jaarlijkse ritje in de auto. Het alleen-en-eenzame-ritje van het symposium weer naar huis. Vorig jaar spookte die enge staatsecretaris door mijn hoofd, het jaar daarvoor de nog engere kersverse minister van onderwijs en het jaar daarvoor de reprimande van de vorige minister van onderwijs die vond dat de managers te veel kritiek over zich heen kregen. Dit jaar muizeniste de voormalige SER voorzitter door mijn hoofd, je zou voor minder overdenken hoe het zou zijn om aan een touwtje te bungelen op een mooie zondagmiddag in het Amsterdamse bos.
Wat de man bazelde en waar wij met zijn 150 naar luisterden was meer dan vernederend voor ons docenten. Hij had het maar over de genoegens van de lump sum en de autonomie dat het ons gebracht had en dat een en ander wat niet zo goed ging heel goed te regelen was door middel van de medezeggenschap. En daar wringt de schoen. Wie goed luisterde moest concluderen dat de graaiende, met baksteen in de maag geboren, reorganiserend en renteswaps kopende manager eigenlijk feitelijk een gevalletje ‘eigen schuld dikke bult’ was. Meneer Kan vindt het namelijk heel vanzelfsprekend dat het uitermate te laken gedrag van de leidinggevende alleen maar mogelijk is doordat de medezeggenschapsraad, de vertegenwoordiging van de docent, of akkoord ging met dat gedrag, of niet genoeg tegenwerk gaf.
En die vanzelfsprekendheid vind je door het hele onderwijsgebouw terug. Het is namelijk heel vanzelfsprekend geworden dat onze leerlingen onder- en onbevoegden voor de snufferd krijgen. Heel vanzelfsprekend dat bestuurders elke jaar weer het taakbeleid aanpassen en veranderen ten nadele van de docent en andere professionals. Het is heel vanzelfsprekend dat juffen en meesters hun vrije tijd opofferen om groepsplannen en dies meer te schrijven ten behoeve van het zogenaamde passend onderwijs en zo is het natuurlijk ook vanzelfsprekend dat de voorzitster van de raad van bestuur in haar tien-punten-plan naar de bezetters van het maagdenhuis niet alleen heel summier een paar beloften op papier zette maar ook dat ze van de politiek nog meer autonomie wil krijgen dan ze nu al heeft.
Voor de politiek is het vanzelfsprekend dat het lerarenregister door iedereen beheerd kan worden behalve door de docenten zelf. Ze vinden het vanzelfsprekend dat de overname van een failliete school op een achternamiddag geregeld en beklonken wordt. En even vanzelfsprekend dat het MBO sluipenderwijs en met ondersteuning van de MBO raad overgenomen wordt door het bedrijfsleven, ze staan het verdomme nog oogluikend toe.
Maar ze vinden het niet vanzelfsprekend dat de in verdrukking geraakte docent weerstand biedt. Dat werd me wel duidelijk door de bitsige reacties van ex- SER voorzitter Kan op de vragen die hij na zijn onbescheiden en leugenachtige uiteenzetting over de lumpsum over zich heen kreeg. Het is natuurlijk vanzelfsprekend dat de man straks voor zijn partij in de eerste kamer mag gaan zetelen samen met zijn vriendje en partijgenoot en voorzitter van de HBO raad Thom Thom.
Ik denk dat de bestuurders het ook niet vanzelfsprekend vinden dat studenten en docenten van de universiteiten en als het een beetje wil ook de hogescholen, het genoeg vinden en in opstand komen tegen de verder aftakeling van het onderwijs, onderzoek, wetenschap en democratie bij deze instituten, immers jaren lang hebben ze bezuinigd, gereorganiseerd, nieuwbouw gepleegd, opleidingen afgeschaft en meer van dat soort positief beïnvloedende zaken op het rendement ten einde de universiteit als vanzelfsprekend die mooie alles omvattende en vanzelfsprekende grandiose toekomst te brengen.
Waarom is een integere, niet graaiende, met de voetjes-op-de-grond-blijvende bestuurder niet vanzelfsprekend?
J. Jeronimoon
Jammer dat het voor de
Jammer dat het voor de schrijver van deze excellente kolom vanzelfsprekend lijkt te zijn dat het gehoor op het symposion uit leraren bestond. In extenso denkt de lezer dat BON een lerarenvereniging is, zo geen belangenvereniging van leraren. Ik denk niet dat het in het belang van BON is dat de binnen- en buiten-wereld van het onderwijs dat zo ziet, Moge BON met raad en daad helderheid verschaffen en eventueel maatregelen nemen die terecht haar dat imago ontnemen.
Kan heeft in zo verre gelijk dat de lump sum de positie van de leraren in het onderwijs ondermijnt. Opheffen van de lump sum financiering zou ook de financiële positie van de leraren verbeteren en zou het doel van een lerarenvakbond kunnen zijn. Als de lump sum zou moeten verdwijnen is dat omdat zij een weeffout in de totale structuur van het onderwijs is. Maar men zou logisch gezien ook de structuur van het onderwijs kunnen veranderen. Neem de school die onze gastheer was. Daar bestaat het probleem van de lump sum niet en het zou ook niet ontstaan als de school zonder overheidsinmenging financieel door de overheid gesteund zou worden. Niet zo lang deze school leerlingen aantrekt vanwege de hoge kwaliteit van haar onderwijs en zij ervoor moet zorgen dat dat zo blijft.
Met de huidige
Met de huidige medezeggenschapsregeling kun je de medezeggenschapsorganen niets verwijten aangaande medeverantwoordelijkheid voor de door de bestuurders begane faux pas. Als Rinnooy Kan dat zo heeft gezegd, is het een gotspe. Die bal hoort bij de raden van toezicht te liggen. D’66 heeft samen met SP en PVV initiatieven genomen om die medezeggenschap te verbeteren maar kreeg tot nu toe bij het ministerie nul op hun rekest. Je kunt geen verantwoordelijkheid eisen als daar geen of uiteindelijk ontoereikende zeggenschap tegenover staat. Zo simpel is dat.
Dank je. Ik was net zo
Dank je. Ik was net zo gekrenkt, vind het ook een typisch voorbeeld van ooggkleppen op en een bord voor je kop, gekoppeld aangrenzeloze arrogantie.
Naar aanleiding van de rechterlijke uitspraak dat een MR voorzitter niet door een schoolbestuur ontslagen had mogen worden, omdat de man gewoon zijn werk deed en het bestuur daar maar tegen moet kunnen, heb ik de heer Kan een tweet gestuurd.
Die hij waarschijnlijk niet leest of wel leest en door de plee spoelt.
De raden van Toezicht klinkt leuk, maar die doen ook heel erg weinig qua aanspreken van hun gelijken. ( de meeste bestaan uit oud bestuurders van de betreffende school)
Wat je niet voldoende onderkent, is dat ze op PAPIER alles keurig geregeld hebben. MR, inspectie, code goed bestuur. Dat was ook precies het excuus waar elke persoon die je ergenop aanspreekt zich achter verschuilt: het staat er al. We hebben recht.
We nemen het alleen niet.