De val.

4 september 2014 jeronimoon columns 8

De val.

Soms vraag ik mij af hoe het mogelijk is dat in een tijdspanne van ocharme twintig jaar het leraarschap verkommerd is van enig maatschappelijk aanzien tot een in de ogen van de bestuurder noodzakelijk kwaad. Noodzakelijk omdat er toch nog ergens een bevoegd docent in de school moet rondlopen, kwaad omdat de leraar de winstmaximalisatie danig in de weg staat.

Is het de opkomst van de ICT die het vak heeft uitgehold? De fusies en grote scholengemeenschappen? De lumpsum? Het Competentie gericht onderwijs? Het taakbeleid? Het cohort would be managers die hun intrek namen in de school? De geldverslindende bouwwoede van de bestuurlijke zonnekoningen? Wie zal het zeggen?

Persoonlijk denk ik dat het een mix is van alle bovenstaande argumenten maar met deze opmerking dat we het gewoon met zijn allen hebben laten gebeuren. We hebben er bij gestaan, naar gekeken en ja geknikt omdat het ons veel mooier werd voorgespiegeld dan het in feite was en we wisten het zoals mijn opa het al zei ‘als het te mooi is om waar te zijn, dan is dat meestal ook zo’. Het taakbeleid is met gejuich en kritiekloos ontvangen door het docentencorps. Eindelijk een mooie verdeling van alle werkzaamheden over alle docenten van de school. Niemand heeft willen voorzien dat het management een werktuig in handen kreeg om stapje voor stapje de werkdruk naar ongekende hoogten te brengen.

Veertigduizend onderwijzers, onderwijzeressen, docenten, leraren en anderszins lesgevenden bevolkten enkele jaren geleden de arena in een groots protest tegen de bezuiniging van driehonderd miljoen op het passend onderwijs. En de bezuiniging werd teruggedraaid, even niet opgelet en de honderden miljoenen zijn verdwenen in de diepe zakken van samenwerkingsverbanden en schoolbesturen. Geen baan is gered, het passend onderwijs is ingevoerd per 1 augustus en een ongekend aantal regionale expertise centra cluster 4 en cluster 3 zijn opgeheven met evenzo veel verlies van arbeidsplaatsen. We staan er bij, kijken er naar, en prijzen ons gelukkig dat het onze baan ( nog) niet is.

Het MBO wordt dank zij deze minister zo goed als verkocht aan het bedrijfsleven die met het geld van de belastingbetaler grote sier maakt en de aloude bedrijfsscholen nieuw leven inblaast want het bedrijfsleven weet als geen ander wat Nederland en vooral hun eigen bedrijfje straks aan vakmensen nodig heeft. De docenten zitten op de schopstoel want de baas vindt dat een of andere nitwit uit het bedrijf veel en veel beter les kan geven dan een docent. Praktijkervaring is heel wat belangrijker dan kennis klinkt het alom gevreesde adagio. Wat met het Competentie Gericht Onderwijs niet lukte zal dank zij deze minister wel lukken, de vorming van de edelslavernij. We staan er bij, kijken er naar en denken ( hopen) dat het zo een vaart niet zal lopen.  

 Diegene die niet machteloos bleef toekijken hoe het onderwijs werd uitgekleed is al een tijdje geleden,  al dan niet met stille trom, vertrokken. Hier en daar is er nog wel eentje die aan de zijlijn blijft roeptoeteren maar het zijn als eenzame stemmen in de woestijn. Te lang zijn er velen onder ons geweest die gedacht hebben de krokodillen te moeten voeren in de hoop als laatste opgevreten te worden. Te lang hebben we geloof gehecht aan de woorden van vakbondsleiders die ‘het goed met ons voor hadden’ en in de achterkamertjes lekker meemiespelden met de voorzitters van de overkoepelende raden. Waarom hebben we nooit eens massaal gedreigd ons lidmaatschap op te zeggen? Te veel hebben we ja geknikt bij alweer een onderwijsvernieuwing of verandering ons door de strot geduwd door de legioenen adviseurs en andere zakkenvullers die als geen ander wisten waar Abraham de subsidiepot vandaan haalde. We staan er bij en kijken er naar en stellen ons in opdracht van de adviseur voor de zevenhonderdste keer voor aan onze collega’s al dan niet met een ‘spelletje’ of kanskaart.   

Te weinig lef, te veel laf. Te weinig solidariteit, te veel eigenbelang. Te weinig trots, te veel onderdanigheid. Te weinig kritiek, te veel meegaandheid.Te weinig les, te veel gedoe. Te weinig kennis, te veel natte vingerwerk. Te weinig ‘is dat wel zo’ te veel ‘het zal wel zo zijn ( als u dat zegt). Te weinig zelfstandigheid, te veel teamwork. Te weinig zelfkennis, te veel feedback. Te weinig geroepen, te veel geluisterd. Te weinig vork, te veel hooi. Te weinig zelfrespect, te veel zelfreflectie. Te weinig didactiek, te veel i-pads. Te weinig Beter Onderwijs Nederland, te veel Onderwijs 2.0 dot com punt nl. Ziedaar een kleine greep uit de talloze redenen waarom de docent zo diep kon vallen met in zijn kielzog het gehele Nederlandse Onderwijs.

Jesse Jeronimoon 

8 Reacties

  1. op LIA is een melding gekomen

    op LIA is een melding gekomen van een schoolleider die een mentoraat weghaalt en er lessen voor in de plaats zet.

    Zonder overleg of goedkeuring.

    Het proces als hierboven beschreven gaat nog steeds door. Ik heb op LIA de vraag gesteld, WAAR het weggestreepte werk is ingedeeld? Bij een andere docent of in de opslagfactor. Die uiteraard gelijk blijft……..

    Als docenten nog steeds dit soort vragen niet beantwoord willen hebben, graven ze in exponentieel toenemende snelheid een diepere val.

    jeronimoon, jij een dikke knuffel. Die heb je volgens mij even nodig xxxx

  3. Sorry, Jeronimoon, ik ben het

    Sorry, Jeronimoon, ik ben het niet met je eens. Ik vind dat er al heel lang en juist ook sinds het verschijnen van de 'social media' onophoudelijk uit docentenhoek kritiek is geleverd op de huidige organisatie van onderwijs. Dat ouders bespeeld worden door de politiek en gezegd is assertief te zijn helpt daar ook niet bij. Ik zie onwetendheid en verdeel-en-heers de scepter zwaaien. Gesteund door neo-liberale machten.

  5. @ Maud

    @ Maud

    Ter verduidelijking: 

    Gesloten groep op LinkdIn Beter Onderwijs Nederland: +700 leden 

    Gesloten groep op LinkdIn onderwijs 2.0 dot com punt nl: + 14.000 leden 

  6. O, díe mensen: ‘Te weinig

    O, díe mensen: 'Te weinig didactische kennis en vakkennis, te veel popiejopieïg 2.0.'

    Maar al veel eerder hadden politiek, lobbyorganisaties en vakbonden kunnen luisteren naar docenten die wisten wat goed onderwijs nodig heeft. Zo ambitieus en kortzichtig als deze niet-onderwijsgevenden waren, wilden ze niet luisteren en hun inkomen, prestige en gemakzucht gingen voor. Daarom zijn er nu zoveel '2.0 dot com punt nl'ers'. De machthebbers hebben het grote mondje van de leraar van ooit willen snoeren, zorgden voor niet-kritische en onwetende leraren en bewerkstelligden bewust de ontwikkeling van deze 2.0 dot com punt nl-se leraren. 

    Het is te laat, Jesse, het is te laat. Jammer, jammer, jammerlijk.

    Aan jou heeft het niet gelegen. En ook aan veel andere onderwijsgevenden niet.

    Tuurlijk modderen we voort. We houden nu eenmaal van de denkkracht en mogelijkheden van jonge mensen en van kennisoverdracht. Maar we weten dat het laatste stuiptrekkingen zijn in wat onderwijs ooit vermag te zijn.

    'Edelslavernij', prachtig woord voor iets dat treurig stemt. Het wordt door veel burgers zo nog niet gezien. 

    En wij? Ach, we zijn een uitstervende generatie. En ook dat is jammer, jammer, jammerlijk, maar dan anders.

     

     

     

     

     

     

  8. Goed, de docenten hebben zich

    Goed, de docenten hebben zich door de schoolbesturen met een fopspeen in de luren laten leggen en de ouders zijn er met de belofte van meer invloed toe verleid om alle veranderingen toe te juichen. De docentenpopulatie bevat nu te weinig tot actie bereide kritische mensen die het aandurven om met muiterij verandering van de koers van het schip van onderwijs af te dwingen en daardoor zal het in zijn koers naar de ondergang verder varen totdat het tegen de rotsen van sterke-economie-landen te pletter vaart. En de ouders mogen over van alles en nog wat meepraten maar als het over belangrijke zaken gaat blijken ze niets in te brengen hebben.

    De BONners laten zich door niemand voor de gek houden als het om de analyse van de feitelijke toestand gaat. En hun leiders mogen bij de minister komen om haar uit te leggen wat er allemaal fout gaat in het onderwijs. En dat wordt dan door haar als kennisgeving aangenomen. De grootste aanhang vindt BON onder de ontevreden leraren maar doordat de lerarenpopulatie sterk van samenstelling veranderd is en de leraren door hun bazen uitputtend aan het werk worden gehouden kan BON via hen de daad van burgerlijke ongehoorzaamheid niet bij het wijze woord van hun leiders voegen. Bij de ouders ligt dat mogelijk  anders. Weliswaar ontmoedigt de overheid hoogopgeleide mensen om kinderen te krijgen, namelijk door hen extra voor kinderopvang te laten betalen, maar de samenstelling van het autochtone deel van de ouders is toch nog maar weinig veranderd. Er was zo’n tien jaar geleden een vereniging van ouders van Gymnasiumkinderen die zich verzette tegen “steeds minder leren”. Die hebben de strijd blijkbaar opgegeven. De vroegere Roomschkatholieke middenklasse stuurden hun zonen bij voorkeur naar de kostscholen van de priesters en de paters om diploma’s te halen die toen nog wat voorstelden. Niet omdat die scholen zo leuk waren. Er blijken veel ouders te zijn die juist niet tevreden zijn over het huidige onderwijs Misschien valt er door het activeren van deze ouders nog terreinwinst op de onderwijsmaffia te halen die door het parlement niet meer onder de duim gehouden wordt. Waarom komt er bij BON geen werkgroep tot stand die dat verder wil onderzoeken?

Reacties zijn gesloten.