Staatssecretaris als perfecte autoverkoper.
Op zaterdag 5 april was ik in Driebergen bij het IVA, dat opleidingen voor management in de autobranche verzorgt. Beter Onderwijs Nederland, hield er de jaarvergadering. Eén van de sprekers was staatssecretaris Sander Dekker. Zoiets kun je wel aan hem overlaten. Goed gekleed en gekapt, niet al te formeel, eigenlijk een perfecte autoverkoper. Hij zou hier in Driebergen goed op zijn plaats zijn. Wat losjes met de microfoon in de hand heen weer scharrelend voor in de zaal wist hij zijn verhaal goed te verkopen. De kern van zijn boodschap: het onderwijs is goed, maar het kan nog beter.
Al jaren verbaas ik me over wat er over het onderwijs wordt uitgestort. Nieuwe regelingen zijn nauwelijks doorgedrongen of er liggen nieuwe vergezichten. Een week eerder stuurden de minister en staatssecretaris een brief van 18 kantjes aan de Tweede Kamer. Dit “Toezicht in transitie” is bedoeld om de kwaliteit- en verbetercultuur in het onderwijs te stimuleren. In het onnavolgbare bewindsliedenproza gaat het onder andere om “de verbeterruimte en het verbeterpotentieel van basisscholen transparant te maken” en om de “operationalisering van de aan scholen toe te kennen predicaten”: zeer zwak, zwak, voldoende, goed en excellent. Eén en ander moet worden vastgelegd in een “kwaliteitsprofiel en een kwaliteitszorgcyclus”.
Dus de bureaucratische molen kan weer gaan draaien. Gelukkig plaatst de PO raad kanttekeningen. Nog even dit: omdat er veel kritiek is op de beoordeling van alleen taal en rekenen door de onderwijsinspectie, ligt het in de bedoeling om ook de sociale competenties van de leerlingen in het basisonderwijs mee te nemen in een toetsingskader. Ik ben benieuwd of het Cito al in de startblokken staat om daarvoor een test te ontwikkelen. Liever zou ik zien dat het Cito een test gaat ontwerpen om toekomstige bewindslieden van onderwijs te beoordelen op hun geschiktheid. Bijvoorbeeld om na te gaan of ze niet geschikter zijn voor de autobranche en of ze niet lijden aan de gevreesde Haagse kippendrift.
Ik denk dat de
Ik denk dat de partijleidingen van de huidige regeringspartijen, maar ook die van het CDA, Bussemaker en Dekker uitermate geschikte bewindslieden vinden. Ze zijn zeer betrouwbaar in alles zo'n beetje laten zoals het is, het toedekken en afschuiven van problemen, en het wekken van de indruk dat er waar nodig dingen verbeterd worden. Met Bussemaker en Dekker op hun post kun je er van op aan dat de regering zich geen problemen op de hals haalt. Geen kostenoverschreidingen, geen beerputten die opengaan, geen risicovolle initiatieven die kunnen mislukken, geen politieke vrienden in de kleilaag die hun positie verzwakt zouden kunnen zien. Zo blijft de kiezer goedkoop uit, en blijft deze het gevoel houden dat het al met al toch wel goed zit met het onderwijs in Nederland. Bussemaker en Dekker waken over het goedonderwijsgevoel. In Nederland loont het gewoon electoraal dus nog steeds om het onderwijsbeleid aan dit soort types over te laten.
Wat de autobranche betreft: daar werkt de manier waarop verkopers auto's verkopen kennelijk prima, maar hebben we het voordeel dat het markt het onmiddelijk keihard zou afstraffen als dat niet zo zou zijn.
Die nieuwe Cito toets, die
Die nieuwe Cito toets, die lijkt me wel wat. Moeten we ons maar hard voor gaan maken.
Maar dan geen multiple choice; en antwoorden met "verbeter…, transparant…,kwaliteit…, optionalisering … "worden ogenblikkelijk fout gerekend. Wat heet, daar worden fors punten voor afgetrokken!
Al gevolg van de bovenstaande
Al gevolg van de bovenstaande samenvattingen van Piet Bergsma en Em70 wordt het herbeleven van van de terugkomst van de vrijheid op 5 mei 1945 getemperd door zorgen over de toekomst. De Nederlndse demokratie functioneert niet meer als het om onderwijs gaat. Het lukt 3 oude partijen door de benoemingvan 2 praatjesmakers tot ministra en staatssecretaris van onderwijs de katastrofe in het onderwijs die zij zelf veroorzaakt hebben onder de bewustzijnsdrempel van de meeste kiezers te houden zodat de kiezers hun afgevaardigden daarover niet ter verantwoording roepen. Op 4 meihebben we beseft hoe gevaarlijk een niet functionerende demokratie voor onze vrijheid kan zijn.