Speeltje

Speeltje

Als we het onderwijslandschap even van een afstandje bekijken, wat altijd een beetje beter gaat na een kort reces, moeten we jammerlijk genoeg concluderen dat zo zoetjes aan het onderwijs in de handen van de Nederlandse Politiek terecht is gekomen. Niet zozeer het kabinet trekt aan de onderwijstouwtjes maar het tweede en derde garnituur heeft zich het onderwijs als een uitzonderlijk lucratief speeltje toegeëigend.

De overkoepelende raden worden nu allemaal voorgezeten door ex-politici of beter, laat dat ex maar vallen, eens politieker altijd politieker, zullen we maar zeggen. Dank zij een politieke partij zijn de bestuursvoorzitters in betere politieke dagen het old boys network ingepiloteerd. Hun inzet voor partij, volk en Vaderland zagen ze beloond met een plaatsje aan de vetpotten van de vele raden van toezicht en andere bestuurlijke bijbaantjes, het ene al lucratiever dan het andere.

In de ondoordringbare schaduw van de overkoepelende raden ontwikkelt zich zo stilaan een nog groter en nog minder te controleren monster dat bevolkt wordt met zowel de tweede als de derde garnituur uit de wereld van de politiek en bestuur. Het gaat zo onopvallend dat niemand aandacht schenkt aan de ‘samenwerkingsverbanden’ die overal worden opgetuigd. Samenwerkingsverbanden gaan straks de invoering van het passend onderwijs begeleiden en knopen daarvoor connecties aan met de samenwerkingsverbanden van gemeenten want die tuigen ook samenwerkingsverbanden op, waar onder andere jeugdzorg in zetelt, dat op zijn beurt ook weer zetelt in de samenwerkingverbanden. Een eldorado voor het graaiende bestuurdersgrut en binnen de kortste keren volstrekt oncontroleerbaar zowel op financieel, kwalitatief als kwantitatief vlak.

Het onderwijs wordt een speeltje in de handen van een ‘vrindjes-netwerk’ dat zijn weerga niet kent en waarvan de eerst uitwassen nu al zichtbaar zijn. Het ene experiment na het andere wordt geventileerd. Het experiment met de lessen in het Engels te laten verzorgen in de basisschool, door juffen en meesters die ‘ik krijg altijd mijn zin’ vertalen als ‘I always get my sin’. Het experiment met on-line college’s omdat het zo lekker bespaart op hoogleraren, werkplekken, gas en licht, en het milieu zal er ook wel beter van worden. Het experiment met 10% korting op de lestijd voor de i-padjes scholen van Maurice statistiek. De tientallen experimenten en experimentjes waar onderwijs in samenwerking met het bedrijfsleven zich bezighouden met vooral het opmaken van de toegekende subsidies. En het mag allemaal een beetje kosten want er komen weer verkiezingen aan en het gewone volk moet natuurlijk niet denken dat het in het onderwijs allemaal kommer en kwel is.

Natuurlijk kan dit allemaal niet zonder een degelijke betaling voor de verantwoordelijken en zodoende werd er voor de graaiersbende een leuke CAO afgesproken met een niet al te hoge loonsverhoging van 15%. Algemeen verbindend verklaard door de oppergod van het Old boys network en instemmend begroet door de voorzitters van de overkoepelende raden want er is maar één uitstekende manier om het speeltje als speeltje te behouden en dat is zorgen voor financieel tevreden spelers.

“De docent?” Vraagt u. Die heeft zichzelf al lang van de spelerstafels verwijderd. Te lang met een kluitje in het riet laten sturen. Te lang geroepen ‘ja maar we hebben toch, ondanks alles, het mooiste beroep van de wereld.” en ondertussen niet goed opgelet. Te lang gedacht  ‘het zal mijn tijd wel duren’. Te lang en te veel verwacht van vakbond. Te weinig geprotesteerd. Te veel gedacht dat kritisch zijn gelijk staat met zeuren. En vooral te veel geluisterd naar de valse advies- en scholingsprofeten en te veel verwacht van onderwijsvernieuwingen die steunden op een virtuele ( lees niet bestaande) wereld.

Maar ach, laten we wel wezen, wie had ooit gedacht dat onderwijs en vooral goed onderwijs, een speeltje zou worden in de handen van gewetenloze politci en hun lakeien.

Jesse Jeronimoon