Woke up

De wokebeweging is de laatste tijd weer veel in het nieuws. Aan de universiteit van Maastricht is het debat over het gebruik van een bepaalde terminologie zo ontspoord, dat het enige tijd is “stilgelegd”. Als het zover komt, kun je inderdaad niet meer van debat spreken. Voor een deel van de wokebeweging lijkt die fase allang voorbij en ligt het accent op de actie waarbij niet meer het argument maar winst of verlies telt.

Op zich is dit allemaal niet zo nieuw  Het doet denken aan de hoogtijdagen van de studentenbeweging in de jaren zestig/zeventig. Ook toen waren acties en het stellen van eisen aan de inrichting van de universiteit en aan de leerstof door studenten een manier voor het bereiken van bepaalde doelstellingen.  En eigenlijk is dat helemaal niet zo gek,, hoewel we het de afgelopen decennia niet meer zo gewend waren om geconfronteerd te worden met de onvrede van een geradicaliseerd deel van de studenten. En toch is dat van alle tijden.

Begrip daarvoor wil niet zeggen, dat zonder meer aan die eisen moet worden toegegeven. En als je zegt dat we ons moeten “openstellen voor de problemen van de hedendaagse jeugd” klinkt dat ook weer zo truttig. Maar het debat moet wel gevoerd blijven worden en ervoor weglopen is geen optie. Het is aan de universiteiten om het klimaat daarvoor te creëren. Minister Dijkgraaf zegt in zijn beantwoording van Kamervragen hierover terecht, dat lastige gesprekken erbij horen; deze kritische functie ligt in de aard van het academisch onderwijs; niet gelijk beginnen te piepen; het is aan de universiteiten om de academische vrijheid beter te beschermen

Studenten willen bij voorbeeld invloed hebben op de voorgeschreven literatuur met daarbij meer aandacht voor alternatieve zienswijzen en niet Westerse rationaliteit. Laat ze dan maar komen met voorstellen en voer het gesprek over wat in hemelsnaam met niet westerse rationaliteit wordt bedoeld. Voor een dergelijke dialoog met docenten, die stevig in hun schoenen staan,  moet absoluut de ruimte zijn. Niet voor intimidatie en cancelling.

Het door minister Dijkgraaf in het leven geroepen Nationaal Centrum voor Communicatie in de Wetenschap zou in principe  aan dit debat een belangrijke bijdrage kunnen leveren. Dit initiatief is nogal negatief ontvangen. Het wordt op twitter  gekwalificeerd als: ministerie van de waarheid”, “1984, doodeng” , “’wegzetten van andersdenkenden”., “centrum van zending” etc. Als dit de opzet van het centrum zou zijn, kun je daar natuurlijk onmogelijk voor zijn.

Maar ik heb tot nu toe in het geheel niet de indruk dat een eenzijdige beïnvloeding vanuit de overheid de bedoeling is.

.

 

 

 

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter