Zittenblijven is uit den boze verklaard. Het wordt gezien als een gevolg van falende onderwijzers en een onvoldoende motiverend onderwijsaanbod. De onderwijsnomenklatura beboet zittenblijven dan ook met diverse sancties.
Waar de school zittenblijven zoveel mogelijk vermijdt, zijn er ouders en leerlingen die dat verstandiger bekijken.
Een jaartje rust, een jaartje rijpen, kan volgens hen geen enkel kwaad.
Zie:
‘Zitten blijven’ was een
'Zitten blijven' was een gevolg van een systeem dat inhoud en jaarklassen centraal had staan.
Dan was een jaartje overdoen soms helemaal geen gekken oplossing. Ik heb ouders gehad die kwamen pleiten voor een jaartje opnieuw voor jun koter. En ze hadden goede argumenten, waarbij de betreffende leerlingen inderdaad 'beter in hun vel' (rot-uitdrukking) kwamen te zitten. Onder dwang van 'vernieuwers' mocht het niet meer: ziiten blijven.
Maar toen verplaatste he fenomeen zich richting kleuterschool! dat was heel opvallend. Toen kwam de beslissing te liggen bij de kleuterleidsters, die moesten vaststellen of een leerling al rijp was voor de rest van het basisonderwijs. Tallozen deden nog een jaartje kleuterschool omk te rijpen. Schoolrijpheid was de term.
Dus een probleem dat door 'vernieuwers' ontkend moest worden, verplaatste zich gewwon naar de lagere leerjaren. Het bloed kruipt toch steeds waar het niet gaan kan, al hebben sommigen nog zoveel dromen van andere werelden.
Intussen wil men dat leerstofjaarklassensysteem dus niet meer en zou het probleem van het blijven zitten dus gewoon weggewerkt kunnen worden vanwege een ander systeem. Maar ook hier: tragere leerlingen blijven traag en snelle leerlingen blijven snel. Intussen is een stigma niet verdwenen. Vernieuwers mochten graag klagen dat de zittenblijvers een stigma kregen. Maar de langzame leerling in een groep vol 'eiegen tempo' leerlingen, wordt in zijn/haar traagheid direct herkend door de klasgenoten en krijgt binnen de groep toch nog een stigma.
Het voornaamste wat bereikt werd, is dat de toekomstig arbeidsmarkt het zittenblijven en het trage leren niet meer ergens op papier kan tegenkomen. De schijn wint het dus.
Alle vernietiging omwille van een beetje schijn. Diep triest.
Wij, van het raditioneel onderwijs, waren veel eerlijker.
Twee berichten die de waarde
Twee berichten die de waarde van het traditionele onderwijs-systeem onderstrepen:
Schaf de rimbam aan keuzemogelijkheden in het onderwijs af:
www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/4277672/2016/04/07/Betapakket-is-prima-vooropleiding-voor-alfa-studies.dhtml
Herwaardeer de "ouderwetse" beta-opleidingen:
www.bilanz.de/exklusiv/wissenschaft-absolventen
Het is de hoogste tijd om de "safe-space" van de onderwijsvernieuwlers te slopen. En de staatssecretaris en minister van onderwijs moeten zich schamen voor hun Fröbelwerkje Onderwijs 2032.
De vroegere Euklidische
De vroegere Euklidische Meetkunde in het VWO leerde leerlingen in de spreektaal logica bedrijven aan de hand van nauwkeurig begrensde begrippen. Normaal werkt men in de taal vaak met begrippen waarvan de betekenis contextafhankelijk is. De docent kan er aandacht voor vragen dat voor de correcte logica de meetkundige voorstellingen die men heeft van de begrippen en de meetkundige figuren waarbij men de logica gebruikt wordt irrelevant zijn. Men kan die logica net zo goed en met opzienbarende resultaten bij veel abstractere niet-Euklidische meetkundes gebruiken. (Bij niet-Euklidische meetkunde gaat door een punt buiten een recht lijn geen of juist onbepaald veel rechte lijnen door dat punt gaan die evenwijdig zijn met de gegeven rechte). Maar de Euklidische meetkunde maakt ook deel uit van de cultuurgeschiedenis. Het is een doorbraak in het menselijk denken. Het was dus terecht dat dit vak dat zowel aan potentiële Alpha's en Bèta's werd gegeven.
In de simpele context van
In de simpele context van Euclidische meetkunde werd er aangeleerd om met een rigoureuze logica het pad af te leggen van: Gegeven-Te bewijzen-Bewijs. Voor veel alpha's was dat een zeer moeilijke opgave.
Bij natuurkunde ontdekte ik ook zoiets. Geef de leerlingen een proef met één knopje om aan te draaien en dat lukt ze prima; geef ze twee knopjes om aan te draaien en het wordt moeilijk; geef ze drie knopjes en alleen de allerbesten kunnen ermee overweg.
Daarom vind ik het tot op de dag van vandaag onbegrijpelijk dat diezelfde alpha's, zie ons parlement, de meest ingewikkelde sociale en maatschappelijke problemen met veel bravoure wél menen op te lossen.
Ze weten nog steeds niet wat ze doen maar dat ze worden gered door de grote hoeveelheid parameters die maatschappelijke problemen beïnvloeden. Als je dat ene knopje wat verdraait zorgen de resterende invloeden ervoor dat het weinig effect heeft. Zo kunnen economen ook alleen het verleden voorspellen; de toekomst is te moeilijk.
De meeste kinderen doen 8
De meeste kinderen doen 8 jaar over de basisschool, aan het einde waarvan een bepaalde norm wordt gesteld t.a.v. wat er geleerd is.
Sommige kinderen doen er korter over: die mogen 'een jaartje overslaan'. Het is vaak al in de vroegste jaren duidelijk welke kinderen dat betreft. Die mogen eerder naar groep 3 of 4 dan hun leeftijdgenootjes. Een mooie kans.
Andere kinderen mogen er wat langer over doen. In sommige gevallen leren zij langzamer dan hun leeftijdsgenootjes, en wordt hun extra tijd gegund. In andere gevallen zijn er facts-of-life (ziekte, scheiding ouders) die vertraging veroorzaken en die een extra kans op 'invoegen' rechtvaardigen.
Mij komt dat allemaal voor als, let op, *differentiatie* en wel tempodifferentiatie. Op het moment de Heilige Graal van de Onderwijsinspectie. Recht doen aan verschillen. Zittenblijven is de tegenhanger van 'een klas overslaan'. Het is in het belang van leerlingen die wat langer (12,5% langer) over de basisschool mogen doen, en die dan in groep 8 beter beslagen ten ijs komen bij de CITO-toets. Dat werkt ook nog eens in hun voordeel uit bij het schooladvies.
De oppositie tegen zittenblijven is modieus en niet op de volledige feiten gebaseerd.
Inderdaad, Hendrikush.
Inderdaad, Hendrikush.
Een belangrijk deel van intelligentie bestreft het kunnen werken met meerdere stappen in het geheugen. Sommigen onthouden met moeite twee stappen, anderen kunnen vier of meer stappen onthouden en toepassen in een denkraam. Over zulke verschillen (veelal gewoon aanleg) hoor je vernieuwers dus nooit.
Nu is het weer mode om de schuld te schuiven op de opleiding van de ouders. Op basis van kennsi van de vooropleiding van de oudersm zouden sommige leerlingen bij voorbaar achterstand worden opgedrongen.
Het is de totale onzin. Nooit wist ik welke opleiding ouders hadden gehad. Ik observeerde leerlingen. Ik had vlot lerende kinderen uit een eenvoudig milieu en traag lerende leerlingen (twee stapjes kunnen gebruiken in een redenering) die kind van diplomaten waren.
Daar komt natuurlijk nog bij dat intelligentie een erfelijk aspect heeft. Maar NIETS van zulke feiten als wij klagende vernieuwers beluisteren die kritiek hebben op het resultaat van hun vernieuwingen. NOOIT zullen zij hun eigen modellen de schuld geven, terwijl juist die modellen ("passend" onderwijs) de zwakkere leerling in grotere achterstand brengen!