Bekende geluiden bij de staking en demonstraties van de Franse leraren van het secundair onderwijs:
«Nous ne voulons pas être réduites à des animatrices socioculturelles ou animer des groupes de parole. Nous enseignons des connaissances». On craint “que les EPI, les fameux projets interdisciplinaires prévus par la réforme, ne viennent amputer sa discipline. «Les EPI, c'est joli mais ça n'apporte pas le savoir aux enfants. Le plus important, ce sont les fondamentaux. Dans les classes de latinistes, il y a aussi des enfants issus de milieux défavorisés.
«C'est le nivellement par le bas. Les programmes de physique sont allégés de toute difficultés mathématiques» «opposée à cette réforme qui enlève des heures de cours aux élèves» au profit des EPI. «les classes européennes ne sont pas réservées à l'élite. Nos élèves sont de tous milieux et origines.». Pour ces manifestants, l'autonomie accrue des établissements ne peut qu'augmenter les inégalités.
Deze zinnen zouden zo uit een in het Frans vertaalde Nederlandse tekst van een BON-lid afkomstig kunnen zijn!
Dit zijn de woorden van de ministerin van onderwijs: Alors que le cabinet de Najat Vallaud-Belkacem devait recevoir les syndicats appelant à la grève, la ministre a assuré avoir entendu le mécontentement d'une partie des professeurs, et promis que des «garanties» pour une bonne mise en œuvre de la réforme seraient introduites dans les textes d'application. «Je suis ouverte à la discussion», a-t-elle répété. «Je veux dire clairement à tous ceux qui ont fait grève ou pas (…) que je les entends et que je suis là pour lever chacune de ces inquiétudes», a ajouté la ministre.
Haar woorden staan niet zo ver af van de gedachtengang van het bestuur van de UVA: Wij hebben gelijk en als zij dat niet zien hebben wij het niet goed uitgelegd.
Hoe komt het toch dat de Nederlandse leraren zich alles laten aanleunen en de Franse leraren gaan staken!:?
Omdat Nederlandse leraren,
Omdat Nederlandse leraren, anders dan de Franse, gericht zijn op externe waardering: "Als ik staak, vinden ze me slap, en als ik doorwerk tot ik er bij neerval, vinden ze me flink. Laat ik me dus, net als mijn collega's, maar aanpassen en doen wat er van me verwacht wordt, anders wijk ik af en krijg ik kritiek van mensen die het beter weten dan ikzelf en als ik kritiek krijg dan doe ik het niet goed en ben ik waardeloos."
“Pour ces manifestants, l
“Pour ces manifestants, l'autonomie accrue des établissements ne peut qu'augmenter les inégalités. schrijft le Figaro. Als ik een oningevoerde ouder zou ik over het niet willen van meer autonomie voor de scholen verbaasd zijn en denken: ”Als de scholen zelf heel veel mogen beslissen krijg je als ouder meer keuzemogelijkheden. Scholen die zich richten op examentraining, of op cultuur of op Bildung, op speciale vakken zoals wiskunde en klassieke talen. Maar vanuit de Nederlandse situatie weet ik dat de leraren meer macht voor scholen zien als meer macht voor schoolbesturen en verdere marginalisatie van de leraar. En als ouder weet ik dat die schoolbesturen niets zullen aanbieden van waar ik belang aan hecht. Dat zal in Frankrijk ook wel spelen. Als scholen in Nederland bij voorbeeld extra wiskunde zouden aanbieden doen ze dat voor naamsbekendheid en meer leerlingen. Of voor extra subsidie. Of die extra wiskunde werkelijk aantrekkelijk is voor leerlingen met aanleg voor wiskunde interesseert de meeste schoolbesturen niets. Dat sommige scholen Latijn en Oud-Grieks aanbieden gebeurt op historische gronden. Die vakken werden al als extra’s aangeboden vóórdat de Mammouthwet in werking trad. Zij werden wel uitgehold. Wiskunde was echter altijd al voor alle VWOleerlingen verplicht. Wat niet verhinderde dat ook dat vak uitgehold werd.
Seger, wiskunde was niet voor
Seger, wiskunde was niet voor alle VWO leerlingen een verplicht vak, als je daarmee examenvak bedoelt. Het stond mij (eind jaren 70) volkomen vrij om geen wiskunde in mijn vakkenpakket te kiezen. Dat je je daarmee van een fors aantal universitaire studies uitsloot (en ik het dus ook niet heb gedaan) is weer een ander verhaal.
Arianne Mantel, ‘Leraar moet
Arianne Mantel, 'Leraar moet weer op huisbezoek', De Telegraaf, donderdag 21 mei 2015
"Volgens Kuiper is er sprake van een tijd waarin een individualistische en angstige samenleving bestuurd wordt door een gulzige, op maakbaarheid en controle gerichte overheid. „Daarom hebben scholen een grote maatschappelijke en pedagogische opdracht. Denk aan de maatschappelijke stages, overdracht van waarden en normen en aandacht voor de thuissituatie van leerlingen. Juist die zaken zijn de afgelopen jaren onder druk komen te staan door een grote nadruk op rendement en meetbaarheid.”
[krantenartikel gebaseerd op voordracht van Wim Kuiper, directeur Verus en voormalig directeur VNG, bij bijeenkomst op 21 mei 2015 nav fusie scholenvereniging Verus -vh Besturenraad- en VKO tot 'Verus', vereniging voor katholiek en christelijk onderwijs; zie tweede citaat uit openingstoespraak Kuiper]
"We leven in een tijd waarin essentiële zaken verdrongen dreigen te worden door op meetbaarheid gerichte doelen. Het voornemen om alle scholen door de inspectie te voorzien van het predicaat voldoende, goed of excellent is wat mij betreft een schoolvoorbeeld van een overheid die geen maat kan houden. Omdat we geloven in diversiteit wijzen we dit af en pleiten we voor ruimte voor het in de eigen specifieke context formuleren van een visie op de school en op goed onderwijs, in verbinding met de rijke bronnen waaruit wij kunnen putten."
Andere publicatie van Kuiper: integriteit als '21st century skill'.
@Marco_1964
@Marco_1964
Ik dacht aan het moment waarop leerlingen in het secundair onderwijs binnenstroomden. Vóór de Mammouthwet en de basisvorming kregen Gymnasiasten bij klassieke talen een programma dat van het begin af aan gericht was op het begrijpen en vertalen van de grote klassieke werken. Men begon met zich te richten op De bello Gallico van Julius Gaesar, ook bij de opbouw van het vocabularium. Strak en systematisch. Geen leuke verhaaltjes uit de oudheid in zo eenvoudig mogelijk Latijn of Grieks aar puzzelwerk. Op de HBS en het toenmalige Gymnasium was het met wiskunde hetzelfde: De Meetkunde van de Griek Euklidès werd systematisch opgebouwd en men bleef binnen de discipline van het vak. Het leuke van de overgang naar het secundair onderwijs was juist dat het een overgang was. Nu poogt men die overgang op allerlei wijzen te maskeren of erger nog door infantilisering en achter lopen met de leerstof teniet te doen.
In de onderbouw van de HBS en het toenmalige Gymnasium moesten alle leerlingen in de onderbouw dezelfde echte wiskunde volgen en je werd geacht bij aankomst rekenen onder de knie te hebben (behalve benaderende berekeningen m.b.v. een logarithmentafel).
In de bovenbouw “VWO” hoefden de leerlingen zich niet of maar weinig met wiskunde bezig te houden. (Op Gymnasium-α was Euklidische Stereometrie verplicht en dat werd mondeling afgenomen). Ik heb mijn kinderen altijd gemaand de β-richting of een exact profiel te kiezen zodat ze tot en met het eindexamen de optie voor vrijwel elke studie zouden kunnen open houden.
Latijn en Grieks zijn echt aparte vakken. Er is nog maar één universitaire studierichting waarvoor kennis van Latijn of Grieks veplicht is. Maar wiskunde is als examenvak voor zeer veel studierichtingen verplicht. Wiskunde verruimt je inzicht en het is nodig voor bepaalde studierichtingen. Klassieke talen hebben geen direct nut maar helpen natuurlijk wel bij verdere studie en vormen een stuk Bildung. Het zou mooi zijn als een stuk echte wiskunde dat niet (meer) in het secundair onderwijs behandeld wordt net zoals Latijn en Grieks toch nog vanaf de onderbouw gedoceerd wordt. Latijn en Grieks staan op de achtergrond bij het leren van levende talen. Waarom zouden de Euklidische Meetkunde en de Logika niet op de achtergrond mogen staan als de leerlingen zich oefenen in de praktijkgerichte “bruikbare” Freudentalse ‘wiskunde”?