De RUG (Rijksuniversiteit Groningen) gaat zijn business (excuus voor die aanduiding, maar klaarblijkelijk wel terecht) uitbreiden – in China.
BON meldde dat al eerder (25 maart 2015 – RUG opent campus in China) – BON haalde het nieuwtje van de NRC (25 maart 2015 – 12:48 – RUG opent als eerste nederlandse universiteit campus in China), maar nu is de Volkskrant, toch niet "de"krant voor wakker Nederland, haha), ook wakker geworden :
www.nrc.nl/nieuws/2015/03/25/rug-opent-als-eerste-nederlandse-universiteit-campus-in-china/
De RUG campus wordt 38 vierkante kilometer groot, en opgezet in samenwerking met (en met geld van) de chinese landbouw-universiteit in Yantai (Shandung). Yantai ligt 700 kilometer zuidelijk van Peking, waar het klimaat en de groei-omstandigheden navenant beter zijn. RUG zegt veel ervaring te hebben in agro-industrie research en zo, zeg maar Campinas (off topoic : beide zitten op het vinkentouw, nu het kabinet de koeien- en melk-quota, nota bene morgen, 1 april, afschaft) Boeh boeh !
Er worden vele duizenden studenten verwacht, en die gaan (ook) allemaal ene jaar m.sc. doen in, ja juist, Groni9ngen – beurzen en fellowships en zo. Mooi idee, en het gaat "ons" nix kosten – ehu ? Boeh, boeh !
Amerikaanse, Engelse, Australische, Russischje universiteiten doen zoiets al heel lang. Nu RUG dus, in een tweederangs instelling.
Helaas, RUG heeft stevige binnenlandse concurrentie, meldt de Volkskrant vandaag : Wageningen. Hilarisch feit : er is al een chinese baby genoemd naar "Wageningen", en die heet Huang Ningen. De ouders hebben elkaar leren kennen toen ze in Wageningen studeerden, de baby maakt het goed.
(enkele citaten)
Wageningen is Doorzetten – Hoe steeds meer Chinezen zich hier te pletter studeren.
'Chinezen domineren het beeld van de buitenlandse student in Wageningen', schreef het universiteitsblad Resource vorig jaar al wat zorgelijk onder de kop 'China Town, Wageningen'. Wageningen University is met zo'n 10 duizend studenten nog de kleinste van Nederland maar groeit met zo'n 10 procent per jaar en het aantal Chinese studenten nam, met schokken, drie keer zo hard toe.
Eén op de tien masterstudenten in Wageningen is nu Chinees, en een kwart van alle buitenlandse masterstudenten. Ze hebben er kleinere fietsen voor de Chinezen aangeschaft en het universiteitsrestaurant biedt dagelijks een Chinees menu.
Ik had er in de kantine afgesproken met Dai Zekun (23), naar eigen zeggen een typische Chinese student. Hij bedoelde: niet steenrijk, wel kind van de economische boom. Toen Dai klein was, woonde hij met zijn ouders nog op één gehuurde kamer en reden ze op een fiets. Nu bezitten ze drie huizen en twee auto's. 'En wij zijn middenklasse, dit is vrij normaal waar ik woon.' Dai wilde maar zeggen dat wij ons beeld van China moeten bijstellen. 'Jullie denken nog steeds dat de meeste Chinezen arm zijn en niets aan het milieu doen.'
Hij komt uit de Chinese stad Anyang ('Een miljoen inwoners; niet groot voor China') in de provincie Henan. Studie en zijn kamer op campus kosten een kleine 30 duizend euro per jaar. Zijn vader is zakenman, zijn moeder een professor in de automatisering.
Dai studeert Food Technology. Dat is met Environmental Sciences en Food Safety de populairste studie onder de Chinese studenten: bij Food Safety is al eenderde van alle studenten Chinees.
We hadden het even over de Amsterdamse studentenacties tegen het rendementsdenken – rendementsdenken is voor Chinezen zo vanzelfsprekend, wat kon daar tegen zijn? Wageningen lijkt de omgekeerde wereld: hier riep juist bestuursvoorzitter Louise Fresco haar studenten bij de opening van het academisch jaar op niet te veel aan rendement te denken en bijvoorbeeld ook eens een boek te lezen waar je niets aan hebt. Romans, alles wat maar 'zo ver mogelijk' van je eigen wereld afstaat.
Dai lachte. Van de Chinese studenten laat 90 procent zijn ouders de studie kiezen. Dai studeert levensmiddelentechnologie omdat zijn oom een sapfabriek heeft. En de hele studie in Nederland staat al zo ver van zijn wereld af. Als Dai zijn ouders belt, vertelt hij hoe niemand hier het huiswerk van een ander overschrijft en over de open vragen die ze je stellen. Hoe alle Europeanen lachen in de klas. 'Chinezen doen dat niet.'
Eén Chinese student begon over hiphopdansen. Een uitzondering. 'Wij studeren', zei Dai. In het weekend koken ze met een paar Chinezen, een beetje sport, en dan studeren ze weer verder. Acht tot tien uur per dag studie in weekends. Doordeweeks in de bibliotheek, tot die om tien uur 's avonds sluit. 'Ik heb ongeveer drie keer zoveel tijd nodig om een Engels artikel te begrijpen als een Nederlander', zei Dai. Je hoefde maar naar zijn Engels te luisteren om te begrijpen hoe bewonderenswaardig veel doorzettingsvermogen dat vereist.
Dus integreren? Dat verliep niet zo vlotjes. En dat vond eigenlijk niemand erg. Chinezen houden ook helemaal niet van cafés, lachte Dai. 'En in jullie hoofd blijf ik ook daar tóch een Chinees.' Dai Zekun begreep dat wel. 'Het is niet slecht of goed, het is de menselijke natuur. Jullie zijn ook anders dan wij.'
Alleen bij de wc's op campus had hij een punt: 'Bij de heren hangt hier een bordje met het verzoek niet op de bril te staan', zei Dai hoofdschuddend, 'alleen omdat ze denken dat alle Chinezen dat doen'.
Kon dat alsjeblieft weg? Dát was echt niet meer van deze tijd, zei Dai. En ook wel een beetje beledigend.