GvdM heeft een in Onderwijsblad 15 van het AOb verslagje geschreven van een event met staatssecretaris Dekker op 23 september j.l. in de Rode Hoed te Amsterdam, getiteld Geen regels? Best!. Dat verslag doet de hoop ontstaan dat BON toch nog op redelijke termijn successen zou kunnen halen in haar streven naar goed onderwijs. (streven naar beter onderwijs getuigt van een ongepaste bescheidenheid omdat dat vooronderstelt dat het onderwijs reeds goed is). De openingszin van zijn verslagje luidt: Wilt u de school om 10:00 uur laren beginnen? Mijn zegen heeft u. Wilt u helemaal geen regels meer die u kwellen? Ook goed. Van staatssecretaris Sander Dekkers mag het allemaal.
Als het om de voorwaarden gaat waaronder met een regelvrije school begonnen mag worden klinkt het allemaal een stuk minder mooi. De school moet goed presteren. Dus hij moet al bestaan! Een kriterion voor goed presteren is geen ruzie hebben met de inspectie. De onderwijsinspecteurs danken echter hun job vooral aan hun adhaesie met het vroegere onderwijsbeleid. GvdM ziet een adder onder het gras omdat het van Dekker ook zonder cao mag. Of een cao an und für sich gewenst is vermag ik niet te beoordelingenmaar in elk geval beter geen cao dan de cao die de raden van de verschillende onderwijssectoren afgesloten hebben. Die frustreren een regelvrije school evenzeer als een tevreden inspectie. Dekker denkt voor zijn regelvrije scholen aan reeds bestaande scholen dus aan bestaande scholen waarvan de besturen al heel wat beperkende regels hebben gemaakt. Zo lang Dekker het niet gemakkelijker voor nieuwkomers maakt om een school op te richten zullen we er van uit moeten gaan dat Dekker alleen maar voor heeft de schoolbesturen te helpen met hun heilloze gang. Eigenlijk is dus Dekker tegen regelvrije scholen en voor de slavendrijvers. Hij is namelijk voor regelvrije besturen. Hij is niet een Zwarte Piet. Hij heeft hem wel gekregen. Hij werd witpraatpiet
Ze komen er aan met 15000 per
Ze komen er aan met 15000 per jaar en als ze 30-35 jaar blijven, zijn ze met een half miljoen. De politiek zit er vol van. De inspectie zit er vol van. Het ministerie zit er vol van. Ze noemen zich sociaal-wetenschappers. Let wel: ze noemen zichzelf zo. Anderen zien het wetenschappelijke er niet zo in. Een beetje statistiek, veel gepraat en hupsakee, een sociaal-wetenschapper erbij in dit land. Echte leraren staan tegenover een tienvoudige overmacht, die in het onderwijs aan de touwtjes trekt. Ik heb niets tegen de persoon Sander Dekker. Maar ik had zo graag eens een ervaren leraar gezien op zijn post.
Vóór de linksen een eind
Vóór de linksen een eind gevorderd waren met hun veldtocht door de instituties was de top van het Ministerie van Onderwijs bemand met juristen. Toen de revolutionairen hen vervingen door logen en agogen ging het mis met het onderwijs. Juristen haalden het niet in hun hoofd om te adviseren hoe een leraar moet lesgeven. De leerstof en het niveau van de leraren, vooral of ze hun leervak goed beheersten, stonden centraal in het onderwijs. De logen en de gogen meenden daarentegen dat het leerproces centraal moest staan en omdat de leerstof secundair werd en zij zich met de menselijke geest hadden bezig gehouden, aan de top van de onderwijspyramide stonden en niet geremd werden door de kennis van het karakter van het leervak meenden zij beter dan de lerarente weten hoe les gegeven moest worden. Maar dat logen en agogen een overmacht vormden die om numerieke reden niet verslagen kom worden was niet de oorzaak van de verloedering van het onderwijs. De politici wilden geen strijd maar verandering en oneigenlijk gebruik van het onderwijs. Onderwijs was geen middel tot kennisoverdracht meer maar een middel om de maatschappij op laag niveau te nivelleren, te beginnen bij het onderwijs. Daar waren ze niet eerlijk in en hun grootste leugen was wel dat de basisvorming er toe zou leiden dat het onderwijs aan 12-14-jarigen op een hoger pijl zou komen. Als de leraren tegen de logen en agogen in het strijdperk hadden mogen treden zouden de leraren gewonnen hebben. Bij de middenschoolexperimenten deden de categorale scholen het onloochenbaar beter. De basisvorming werd o.a. om zo een vergelijking te bemoeilijken algemeen ingevoerd.
Ik heb in het Bloghoofd geschreven dat Dekker regelvrije scholen zonder cao wilde toestaan. Duidelijk was dat hij niet aan nieuw op te richten scholen maar aan de bestaande collectie scholen van de schoolbesturen dacht. Voor kritische ouders voelt dat net zo hypokriet aan als voor de opstandige HongKongse studenten de demokratische verkiezingen in hu stad waarin de centrale regering van China kiest wie de kiezers mogen kiezen. Maar we zouden een brief naar de staatssecretaris kunnen sturen om te vragen of ook hij een regelvrijheid bedoelt waarbij een centrale macht, in dit geval de schoolbesturen, de teugels strak houden. Zo nee dan openen zich voor BON perspectieven.
Het zou wenselijk zijn van
Het zou wenselijk zijn van staatssecretaris te vernemen of de door hem toegezegde toestemming en steun van de overheid voor de oprichting van regelvrije scholen zonder cao alleen maar scholen betreft die die onder de bestaande schoolbesturen vallen en aan hun voorstellingen van goed onderwijs voldoen of dat hij het ontstaan van zulke scholen ook wil faciliteren in het geval van initiatieven van wat de onderwijsraden betreft buitenstaanders die andere ideeën over goed onderwijs hebben als die onderwijsraden.
Het is duidelijk dat op een brief van de hem onbekende krasse bejaarde Seger Weehuizen van de staatssecretaris geen serieus antwoord mag worden verwacht. Waarschijnlijk zou de staatssecretaris mijn brief niet eens onder ogen krijgen. Maar misschien is er een prominent persoon onder mijn lezers die die vraag ook wil stellen.
# Malmaison – “politici
# Malmaison – “politici wilden…?” Wilden politici iets? Ze waren uit op geld. Vanaf de jaren ’50 kon je geld vangen door het hoger onderwijs uit te breiden. Dat lieten de politieke lobbyisten zich geen twee keer zeggen. De universiteit zou groeien. Daarmee kwam er een gigantisch overschot aan leraren. Een kwaliteitsdocent werd tot wegwerpproduct. Een docent overspannen? Dan gauw een ander! Een grote massa ging studeren, maar had in feite het land aan Duits (Deutscher Wortschatz, bah) of aan wiskunde (logaritmen, bah) en koos dus iets sociaals. Zo kreeg dit land een half miljoen intellectueel kreupelen, met een klein beetje statistiek en verder een bloedhekel aan veeleisende vakken. Hun numerieke overmacht verplettert vakdocenten. De sociaal-wetenschappers hebben de macht gegrepen en haten alles waar veeleisende docenten voor staan. Schwere Wörter, nietwaar? Bah! Is dit zware taal? Absichtlich!
De bekende Engelse psychiater
De bekende Engelse psychiater Hans Jürgen Eysenck vond het leven inNazi-Duitsland dermate onaangenaam dat in hij in 1934 via Frankrijk in England in de emigration ging. Daar kwam hij per vergissing terecht op een middelbare school waarvan het diploma geen toegang gaf tot universitaire ß-studies zodat hij na zijn eindexamen psychologie ging studeren. Hij zou ooit gezegd hebben "Als ik natuurwetenschappen had kunnen studeren zou ik nooit zo beroemd geworden zijn". Hij meende dat wetenschappers uit de exacte hoek intelligenter waren dan andere wetenschappers.
Op het gymnasium hoorde ik
Op het gymnasium hoorde ik medeleerlingen die psychologie of sociologie gingen studeren. Zij verwachtten geen zware studie, maar keken toch bezord aan tegen statistiek. Daar struinden er veel op. Een ingenieur in opleiding doet dat vak er even bij, in twee weken. Met ‘intellectueel kreupelen’ zeg ik niets te veel. Je krijgt een menigte in de maatschappij die ca. 33 maal de jaarlijkse aanwas is (loopbanen tot het pensioen). Met 15000 per jaar kom je tot een beroepsgroep van een half miljoen. Ze zitten overal, vooral in het onderwijs. Ze verdragen geen vakmensen. Ze laten leraren of onderwijzers dan ook een toontje lager zingen. Zij prediken de sociale gelijkheid.
Waar ging die statistiek over
Waar ging die statistiek over? Permutaties (sommen met n!), binomiaalverdeling, Poissonverdeling, Gaussische verdeling, exponentiële verdeling, statistiek onder beperkende voorwaarden (voorselectie), toetsen van hypothesen. Onder tweedejaars studenten op een TU zaten natuurlijk geen types die een hele middag op een stoel konden zitten, een sigaartje rokend. Die elementen lagen er al lang uit. Als je je tijd niet verstrooide door college te lopen, was het in 2 weken goed te doen. De laatste dagen voor het tentamen trainde je dan nog met vraagstukken. Besef wel dat, als je op de leeftijd van 12-13 met Latijn en Grieks al 3 uur per dag huiswerk zat te doen, je 15 jaar hard werken achter de rug had na het afronden van een TU-studie. Vervolgens vond er meer dan 95% geen werk in. De colleges van bestuur, VSNU en KNAW zaten vol met geldbeluste politici, die wilden groeien. Veel studenten, nieuwe gebouwen, grotere status voor de baas! Daar draaide het om. Hoe lang gaat het nog duren voordat die hele mikmak zwaar wordt gesaneerd? Bestuurders er uit, sociale wetenschappen gesnoeid, hoogleraren de uitkering in, aan wie het studentenoverschot geen lor kon schelen, omdat ze er van moesten leven. En dan moeten we nog immer het gebral horen over het tekort aan beta’s? Saneren, die tent!