Terug naar af.

Het wordt een beetje saai zo.

WAAROM laat iedereen zich meezuigen in een oneigenlijke discussie.

Door de regenten het gesprek en de toon van het gesprek te laten bepalen, kom je nooit tot de wezenlijke punten.

• stel een lijst van objectieve criteria op, waaraan de resultaten van een school aan moet voldoen.

Op dit moment zijn de criteria veel te makkelijk te bereiken door gesjoemel; door gegoochel met cijfers en normeringen pas je alles aan op de manier die je het beste lijkt. Een vorm van fraude, dat door het overheidsbeleid wordt gestimuleerd.

• waar blijft dat onderzoek naar de werkdruk, zoals al jaren geleden toegezegd? Graag een uitvoering door onafhankelijke arbeidsdeskundigen.

De rapporten die tot nu toe zijn geschreven, meten de bestede tijd , net als het taakbeleid, met een stopwatch en doen vervolgens alsof dat normaal is. Die supergeconcentreerde bezigheden worden rechtsreeks gelijkgesteld aan de bestede tijd van een kantoorwerker.

• een fatsoenlijke salariseis
• wel of geen entreerecht. Als het gewoon gehandhaafd wordt, een sanctie op laakbare pogingen het te omzeilen.

Fatsoenlijk gedrag is een kern van de code Goed bestuur. Dan mag er ook best een sanctie staan op overtreding ervan. Niet te betalen door de instelling, maar door de bestuurder zelf.  Dat kan, ze zijn aansprakelijk voor hun bestuurlijke daden. Ik zie eerlijk gezegd geen enkele reden om het entreerecht de nek om te draaien. Het is onderdeel van een herijking van de docentenfunctie.

 

• Wel of geen BAPO. Ik denk eerlijk gezegd, dat als het taakbeleid wezenlijk rechtgetrokken wordt, de BAPO niet onaantastbaar is. De uiterste noodzaak van de BAPO ligt in de absurde werkdruk, niet alleen zozeer in de leeftijd van de docent.

 

• Het opnieuw indelen van het schooljaar met vakantieweken. Het is een gegeven feit dat de opeenhoping van werk in een aantal weken een negatief effect heeft.  Volgens de huidige CAO mag er alleen in de vakantie werk verwacht worden bij uiterste noodzaak. Die constructie werkt in de praktijk niet. Droog gezegd: de CAO wordt overal overtreden.

Al deze dingen vallen of staan met de objectiviteit van de afspraken en de naleving ervan. Niet de BAPO is onmisbaar; de verwachte inzet van de docenten is onhoudbaar. Voor iedereen die pissig wordt: hoeveel mensen met BAPO houden die tijd echt vrij???? Leuk om iets vast te willen houden. Als dat alleen maar gebeurt om op die manier het werk af te krijgen, zit er iets scheef.

Het probleem is, dat het lastig is, om net als in het bedrijfsleven een paar extra vrije dagen te geven. Zulke dingen zijn niet te realiseren met een lesrooster. De ontlasting van ouderen zal wel in een bepaalde vorm moeten blijven bestaan. Het is tijd om de hele boel eens te durven strippen en eventueel geheel andere uitvoeringen door te voeren.

We blijven hangen in de  angst voor verandering. Die wordt nu opgepikt en gebruikt door de werkgevers, die hun geheel eigen scenario ervan maken.

Terug naar af. Inventariseer fatsoenlijk. Laat zien dat formatieplan. denk na over alternatieve vormen van vakantiespreiding. In sommige delen van onderwijs geven docenten delen van het jaar wel les of geen les. Er kunnen oplossingen zijn, waar nu helemaal niet naar gekeken wordt.

Onderling brainstormen en disussieren over oplossingen is niet erg. Misschien heel eng, maar niet erg.

Waarom gebeurt dat nu niet? Men is moe.

Het begint allemaal met overwerkt zijn. Dat sloopt je en maakt dat je geen fut hebt voor andere zaken. Doe er iets aan of zorg dat je mensen neerzet die er iets aan doen.

De bonden beginnen hier en daar te rommelen. Zo nu en dan lees je over acties van een bond, die een aanloop kunnen zijn voor , mits in samenwerking uitgevoerd, een prima front tegen de werkgevers.