In DIT ARTIKEL in Trouw betoogt orthopedagoog/spraakpatholoog Sieneke Goorhuis-Brouwer dat kleuters dommer worden van de iPad. Een citaat:
"De Duitse hoogleraar Manfred Spitzer (arts, filosoof en psycholoog) toont aan dat kinderen er dommer van worden. Hij spreekt van 'digitale dementie' die al op jonge leeftijd intreedt. Hersenen van jonge kinderen moeten getraind worden. Hersentraining gebeurt door doorleefde ervaringen. Door bewegen, kijken, luisteren en converseren. De computer oefent kijken naar een scherm (tweedimensionaal). Peuters en kleuters hebben juist driedimensionele ervaringen nodig: met hun hele lijf iets beleven, waardoor het actieve leren aanvangt. Mensen die dit ontkennen en de computer-pedagogiek aanhangen, zijn volgens Spitzer onbekend met pedagogische inzichten of uitsluitend commercieel geïnteresseerd. Kinderen worden te beperkt gestimuleerd."
Verplichte kost voor de aanhangers van de Steve Jobs-scholen.
Nieuwsgierig naar de
Nieuwsgierig naar de lotgevallen van de Steve Jobsscholen kijk op de site van de "stichting voor een nieuwe tijd".
Daar vind ik het bericht dat straks meer scholen meedoen. Maar ook in een bericht van gisteren:
"Er is ook een school die afhaakt van O4NT. De Steve JobsSchool Breda zal verder gaan als ‘Perpetuum primair onderwijs’. De naamswijziging is vandaag van kracht geworden. De reden daarvoor is dat bij de school en de Stichting Onderwis voor een nieuwe tijd behoefte bestaat om onafhankelijk van elkaar door te gaan."
Het is natuurlijk bijzonder moeilijk om oorzaak en gevolg van elkaar te onderscheiden.
Op Twitter is nu een
Op Twitter is nu een discussie met Maurice de Hond zelf die HIER uitlegt waarom hij Spitzer (de schrijver van een boek dat mw. Goorhuis aanhaalt) een dwaallicht vindt. Een mening over het artikel zelf heb ik nog niet gezien (28-1-2014 rond 19.15 uur) maar wellicht komt dat nog. Opvallend is dat De Hond zijn eigen kinderen als – volstrekt anekdotisch – bewijs opvoert dat computers voor kinderen onschadelijk, zelfs verrijkend, zouden zijn. Lijkt me niet echt wetenschappelijk onderbouwd, waar hij juist wel mee schermt.
Het valt mij op dat de
Het valt mij op dat de onmiskenbare voordelen van Google, iPad etc. gebruikt worden om in één adem de aannames van Het Nieuwe Leren volgens Stevens, die het heeft over het improductieve instructiemodel, te omhelzen terwijl het gebruik van ICT middelen het instructiemodel, waarvan helemaal niet bewezen is dat het zo improductief zou zijn niet hoeft uit te sluiten. Het ligt er maar aan hoe je het inzet. Naar mijn idee is die nadruk op “coaching” waar iedereen het over heeft een modeverschijnsel waar men wel een keer van terugkomt. Als er dan nog voldoende goede leraren over zijn. De Hond beroept zich ook nog op een column van Bert Wagendorp in De Volkskrant waarin de bekende clichés weer eens van stal worden gehaald. Columnisten zijn eendagsvliegen, die sterk zijn in het karikaturaal weergeven van een serieuze discussie (ook nog even Plato erbij halen om te laten zien dat je niet van gisteren bent), maar een serieuze bijdrage kan ik dit niet noemen. Dat is het in al zijn armoede wel voor Maurice.
Waar gaat dit over, als je
Waar gaat dit over, als je weet dat, bijvoorbeeld, op de steve jobs site van de school in Sneek op de eerste pagina prominent deze quote van De Meester Zelf (SJ) staat :
“I probably helped with more computers in more schools than anybody else in the world and I’m absolutely convinced that that is by no means the most important thing. The most important thing is another person, another person that excites your curiosity, guides your curiosity, that feeds your curiosity and machines cannot do that in the way people can.” Steve Jobs, 1995
Is dat, twintig jaar later, soms veranderd ? Spitzer heeft, met zijn argumenten, gelijk ; hij geeft gegronde redenen uit eigen observaties en trekt de voor de hand liggende conclusies. Sieneke (SGB) signaleert dat, ze geeft beperkingen aan zoals twee-dimensionaal, reflective child response, groeifasen en meer. Niet m0eilijk,
Dat Stevens andere inzichten heeft, duidt erop dat hij niet synschroon loopt met fundamenteel-educatief onderzoek, ook niet met de historische ontwikkeling en opvattingen daaromtrent ; kwestie van welke lagen je daarin aanboort op opvoert – fundamentele of meer opportunistische. Dat nog afgezien van commercieel opportunisme van de industrie – wie de NOT bezoekt, kan zien hoe dat werkt. Die it-druk, verlokkend, bedwelmend, is gewoon een kwestie van de weg kwijt zijn. SJ was intelligent genoeg om dat in te zien. Opvallend ook dat, in Silicon Valley, zoveel ouders op zoek zijn naar anders gefundeerd, anderssoortig onderwijs, met beperkte it-dimensies ; bericht, zelfs doorgedrongen tot de NYTimes.
Maurice (de Hond) is een ander geval. Keurig en beschaafd verwoord, blijkbaar intelligent, neig je ertoe zijn argumentatie te volgen ; totdat je dieper gaat graven en op de symptomatische redenen stuit waarom hij, achtergrond en al, met deze soort educatieve it-"oplossingen" komt. Typisch iemand die, ook weer fundamenteel gezien, de pseudo-scientific klepel heeft horen klingelen maar niet weet waar die hangt : in plain dutch, gewoon de weg kwijt.
Zeker, een dochtertje van drie is beter in de omgang met tablets dan haar ouders. Zijn knul van 19 beter dan zijn vader (zie de MdH site). Andere ouders willen nog wel eens twijfelen of de soort picture informatie, de schablonen, wel altijd zo juist is ; zolang ze hun verstand niet aan de duivel hebben verkocht. Ee n driejarige ziet dat niet, en, ik vrees, adolescenten ook niet allemaal – gewoon de weg kwijt geraakt. Indoctrinatie van nu (de schablonen die it verschaft) verschilt niet wezenlijk van die van vroeger – vraag bijvoorbeeld maar es wat NSA uitspookt – als je al niet door hebt dat Google and friends de wereld virtueel-schablonisch voorstellen – NSA bepaalt dan wel wat niet en wat wel mag, with a little help from my friends, i.c. de meute waar Maurice zo hemels over doet.
Waar blijft de ontwakende fantasie van een driejarige, de vrijheid om te groeien, tussen de twee dimensies van een tablet ? Kom niet aan met te zeggen dat 3D printers in opmars zijn – die printen 3D illusies van het brein van opgroeiende kinderen, wier fantasie voorgeprogrammeerd wordt. Tegen de tijd dat kleuters alfabeet zijn (liefst in het engels, van de televisie, vader's trots), is er een essentiele fase verprutst in de virtuele kinderwereld. En zeker. onze buurvrouw is dolblij met de tablets van haar kinderen, jengelen die lieverdjes tenminste ff niet als ze thuiskomt met hoofdpijn (tweede baan, sores, hypotheek) – en gelijk heeft ze, opportunistisch gezien. En gelijk heeft ook MdH, in dat opzicht – na iedereen de stormvloed.
Maar hier komt het eigenlijk op aan : it, ja, maar op welke leeftijd ? Net als bij andere fenomenen – Cito bijvoorbeeld : waarvoor, wanneer ; of niet, of anders ? Er zijn nog genoeg scholen, ook nu, ook in NL, die door de it-verlakkerij heen kijken.