(op papier)
Als we (de staatsburgers van Nederland) het niet met het huidige rekenonderwijs eens zijn kunnen we zo weer teruggrijpen op het rekenonderwijs van vroeger. Het boekje toetsnaald , het voorbereidings- en oefen-boek voor het toelatingsexamen HBS en Gymnasium is nog antiquarisch te verkrijgen en er hebben vast nog wel veel opgaven van de toelatingsexamens voor de HBS en het Gymnasium de tand des tijds overleefd. De eerste toelatingsexamens voor het VWO zouden al op vrijwillige basis in juni 2014 kunnen worden afgelegd. De leerlingen die daarbij voor rekenen voldoende scoren zouden dan vrijstelling moeten krijgen voor het onderdeel rekenen op het eindexamen VWO. Het voldoende scoren voor het toelatingsexamen zou een leerling dan tevens het recht moeten geven om toegelaten te worden tot het VWO-onderwijs. De geschiktheid voorspellende waarde zou immers niet geringer zijn dan een CITO-score en bij de toelating tot klasse 1 VWO moet gelden in dubio pro aspiranti. BON zou zelf zo’n examen kunnen organiseren en zo ouders die menen dat hun kind ten onrechte niet op het VWO wordt toegelaten aan een document kunnen helpen waarmee zij aannemelijk kunnen maken dat hun kind wel VWO-geschikt is. Misschien wordt zo’n toelatingsexamen bij de goede scholieren nog wel populair!
Wanneer daar voldoende belangstelling voor is zou men voor die belangstellenden het schoolsysteem van Gymnasium, HBS, MULO en Ambachtsschool kunnen herintroduceren. Zo krijg je naast scholen voor de gelovigen van de onderwijsvernieuwing scholen voor sceptici en afvalligen. En een triomf voor het beginsel van vrijheid van onderwijs zonder geldjepik.
Een begaanbare weg waarlangs dit te bereiken valt zal hopelijk de LIA ons kunnen wijzen: Het indienen van een wetsvoorstel in het parlement door middel van een geslaagd burgerinitiatief.
Voor BON zou het daarbij om twee belangrijke koerswijzigingen gaan. Het afzien van het uitgangspunt dat we met zijn allen het beste systeem moeten vinden en dat aan iedereen moeten opleggen. Het tweede is te erkennen dat voor politici politieke en eigen belangen zwaarder wegen dan onderwijskundige verbeteringen en dat daarom verbetering van het onderwijs door het inbrengen van valide argumenten niet werkt. BON kan niet blijven doorgaan met zich door de politici bij de neus te laten nemen.