De tekst van BON over transparantie en openheid, is me uit het hart gegrepen.
Zoals ik al diverse keren heb aangegeven werk ik stap voor stap.
De kwestie van openheid en transparantie zit in de derde procedure die ik voor ogen heb.
In plaats van me bij een aparte groep aan te sluiten, wil ik benadrukken dat ik me niet aan 1 vakbond verbind of aan 1 groepje.
Waar ik mee bezig ben, is het testen van de woorden van de protocollen en cao en misschien ook al het onderwijsakkoord, aan de realiteit en aan de wet. Die gelden voor alle docenten, ongeacht de vakbond waar ze aan verbonden zijn.
Mijn persoonlijke mening is, dat als je je laat verleiden tot het deelnemen aan de politieke tafel, je jezelf in de wielen rijdt.
Aan die tafel ga je je energie verspillen. De woorden die worden opgeschreven kloppen namelijk nog met wat we willen. Nog wel in ieder geval.
De uitvoering ervan klopt niet met wat er op papier staat. Je zult dan dagen en weken in een draaikolk van gesprekken getrokken worden, tot je door de bomen het bos niet meer ziet.
- De mensen met wie je te maken krijgt zijn doorkneed in dat werk, voordat je daar op gelijke hoogte mee praat ben je jaren verder. Tenzij je werkelijk een groot blok vormt.
Dat is precies wat niet gebeurt als er meer afsplitsingen komen.
- wat duidelijk is, is dat de mensen die daar overleggen, zich niet laten afremmen door zorgplicht, moreel kompas of noem maar op. Weliswaar schrijven ze die woorden nog op, maar de eerste tekenen zijn er al dat dat aan het veranderen is. Als je iets te vertellen wilt hebben, gaat dat een stuk makkelijker met een paar gerechtelijke uitspraken in de hand.
We kunnen de mooiste teksten overeen komen en daar mee zoet gehouden worden. Zolang er geen stok achter de deur staat met een straf of een boete, is er blijkbaar te weinig prikkel om voor docenten belangrijke woorden naar de letter en de geest uit te voeren.
Nog iets anders: naast openheid en transparantie speelt er nog een belangrijk onderdeel mee. Hoe ik dat ga bewijzen weet ik nog niet, maar onderzoeksrapporten zijn welkom. Ik doel op het feit dat de zorgplicht voorschrijft dat men het welzijn van de werknemers bewaakt. Van volwassen personen met een bepaalde opleiding, mag je aan de andere kant verwachten dat ze tegenwicht kunnen bieden als dat nodig is.
Ik heb al vaak gezegd dat docenten zo niet in elkaar zitten. Maar ik moet bewijzen dat ze er inderdaad niet of minder dan een gemiddelde werknemer toe in staat zijn.
Wat dit onderwerp betreft, trof mij een gedachte: In Amerika heb je bonden die keihard vechten voor hun leden. Voor elk beroep bestaan ze. Hoe kan het dan, dat in een land waar dergelijke "gevechten"op het scherpst van de snede worden uitgevochten, dat de amerikaanse docenten nog meer uren werken dan dat wij doen in Nederland. Voor mij is het een teken, dat docenten niet in staat lijken goed voor zichzelf te zorgen of te laten zorgen.
Eerst de overuren, dan de zorgplicht.Mocht iemand wetenschappelijke gegevens hebben die hier op slaan, dan wil ik ze graag hebben.
Hoi Denise,
Hoi Denise,
Een bewijs kun je het niet noemen, maar meerdere jaren terug las ik dat het percentage burnouts (en/of ziekteverzuim, dat weet ik niet meer zeker) in het Verendigd Koninkrijk het hoogst was is in de zorgsector, maar dat die sector op de voet werd gevolgd door de onderwijssector. Mensen die dienen, en die zwakkere mensen dienen dan zijzelf (patiënten, leerlingen), lijken zich langer op te offeren in plaats van snel aan de noodrem te trekken.
In lijstjes van betrouwbaarheid scoren artsen en docenten juist weer hoog, en bestuurders, managers en politici laag.
BON heeft overigens geen politieke kleur, en is ook geen vakbond, dus wat dat betreft is er geen hindernis om je bij ons aan te sluiten. Maar ook zonder lidmaatschap van welke organisatie dan ook, kun je natuurlijk uitstekend werk doen. En als een lidmaatschap je hindert, dan moet je inderdaad gewoon strak je eigen koers varen. Ik heb zelf wel overwogen om me naast BON ook aan te sluiten bij de vakbond Leraren in Actie. Voor zover ik ze ken, lijkt het me een prima club, maar ik erger me dood aan het feit dat hun website bol staat van foto's van leerlingen (in werkelijkheid overigens Amerikaanse fotomodellen). Dat vind ik een zwaktebod; alsof ze zich bij voorbaat willen indekken tegen verwijten dat het hen alleen maar om hun eigenbelang gaat, en niet om de leerlingen (alsof dat automatisch een tegenstelling zou zijn…). Leerlingen horen niet op een site van een vakbond voor docenten, zoals ze ook niet in de docentenkamer thuishoren.
Hai, wat ik nu nodig heb, is
Hai, wat ik nu nodig heb, is de wetenschappelijke onderbouwing, met minder hoef ik niet aan te komen.
De LIA website is bereid om plaats voor me in te ruimen. Ze zijn bezig een account voor me aan te leggen. Ik hoop dan op de twee sites synchroon te bloggen, al is het bij LIA meer de bedoeling om de rechtsgang te volgen.
Denise
Heb je ook de mogelijkheid
Heb je ook de mogelijkheid overwogen van zoiets als crowdfunding voor je rechtszaken? Dat zou twee voordelen kunnen hebben: dat de financiële last niet alleen op jouw schouders drukt, maar vooral ook dat je hiermee veel aandacht voor jouw zaak kunt genereren. Zodra je alles inhoudelijk eenmaal goed op een rij hebt, ben ik eventueel best bereid om je een kleine bijdrage te geven. Het zou best kunnen dat veel andere docenten daar ook best voor voelen, en al helemaal als je hen goed op de hoogte houdt, en hen over hun eigen rechten informeert. Ook voor een hoop personeelsraden is dit interessant; op mijn school is de (te) hoge werkdruk momenteel discussiepunt nummer 1.
Op dit forum zul je voor eventuele crowdfunding waarschijnlijk geen reclame kunnen maken, maar ik ben zelf best bereid een en ander t.z.t. op mijn eigen school bij collega's onder de aandacht te brengen. Ik ben zelf verder niet zo dol op social media, en op meerdere websites tegelijkertijd moeten schaken is ook geen pretje, maar het is wellicht wél een mogelijkheid om e.e.a. via bijv. Facebook onder de aandacht van een groter publiek te krijgen.
Wat betreft volgzaamheid van docenten; van wetenschappelijk onderzoek hierover heb ik geen weet, maar misschien is het een aardig project voor een gevorderde student sociologie of zo: hem of haar laten uitzoeken wat er op dit gebied al is, of zelfs kijken of er een door hem of haar zelf uit te voeren onderzoek (afstudeerproject) mogelijk is dat binnen een half jaar afgerond zou kunnen worden – ik noem maar wat. Doe een oproep in universiteitsbladen; wellicht zijn er ook faculteitsnieuwsbrieven o.i.d., of neem contact op met wetenschappers op dit terrein.
Beter dan zwermfinanciering
Beter dan zwermfinanciering (crowdfunding) is natuurlijk een groepsvordering (class action). Bij de laatstgenoemde vorm van procederen brengen weinigen bij een rechter een eigen vordering tegen één gedaagde waarbij de uitslag ook geldig is voor overeenkomstige vorderingen van velen bij die ene gedaagde. het zou fijn zijn als de uitslag van die vordering ook gold tegen overeenkomstige gevorderden. Maar de zwermfinanciering van een proces heeft door de jurisprudentie ook in het laatste geval overeenkomstige consequenties voor anderde potentiële vorderaars. Omdat BON vermindering van de werkdruk voor leraren past een zwermfinanciering voor een proces tegen taakbelasting in het beleid van BON. daarnaast helpt BON individuele leraren. Ik zie daarom niet in dat er op de website van BON geen reclame voor deze representatieve actie gemaakt zou mogen worden.