gepast passend onderwijs

Het valt mij op dat mijn principiële stelling “elke LEERWILLIGE leerling die zich correct gedraagt heeft recht op passend en efficiënt onderwijs zo weinig bijval vindt. Ik wijdt dat aan de gezichtshoek van de leraar waarmee de meeste forumdeelnemers naar het onderwijs kijken. Ook bij het protest tegen de wetgeving m.b.t. “passend onderwijs” (newspeak voor een bezuinigingsprogramma) lag de zorg van de demonstrerende leraren eerder bij de zorgleerlingen dan bij de normale leerlingen. Maar het hoofdbezwaar van de protestanten was de onmogelijke opgave waarvoor zij gesteld werden. Ook werd geprotesteerd tegen de afgeblazen extra financiering waarmee de problemen van het lesgeven aan grotere en minder homogene groepen een beetje verminderd hadden kunnen worden. Maar nooit schreef iemand anders dan ik dat verlies van lestijd en aandacht in een klas tengevolge van het gedrag van ongeïnteresseerde of kwaadwillende leerlingen een aantasting van de rechten van de leerlingen is die gedwongen door de wet op school zitten en de verplichte verblijfstijd goed willen gebruiken.
De in het overheidsbeleid dominante leerplicht moet naar mijn mening wijken voor een leerrecht zoals bovenstaand geformuleerd. (en de overheid moet eindelijk ook eens ophouden met gelijkstellen van leerplicht met verblijfplicht die tot een groot aantal ophokuren leidde; het waren de leerlingen en niet de leraren die met succes tegen de waarschijnlijke toename van het aantal ophokuren protesteerden). Ik zou er voor willen pleiten dat het leerrecht zoals boven door mij geformuleerd wordt toegevoegd aan de 10 geboden van BON.
Aanleiding voor het capiteren van dit blok is een artikel in DE VOLKSKRANT van 15 maart 2012, geschreven door een lerares, Henny van de Kamp, die daarin laat zien dat zij in dezelfde richting denkt als ik.
Een citaat: “Een kleine groep wil absoluut niet leren, maar moet toch. Dat is niet goed voor hen en de school” “Hij komt vaak te laat en hij komt de dag daarop nooit extra vroeg op school om zo zijn straf te ondergaan. Verder vertelt zij: hij stalt eten en drinken op zijn tafeltje, dealt in de pauze en intimideert zijn medeleerlingen en projecteerde ook een keer porno op het digitbord. De leerling mag op grond van de zorgplicht niet van school weggestuurd worden.
Van de Kamp stelt dat een school geen dagopvang, geen zorghotel en geen oppasserij is maar een kennisinstituut is. Een leraar moet tegen een leerling kunnen zeggen “het maakt me niet uit of je je lekker voelt, de tafels moet je kennen”. Maar de leerlingen weten dat de ultieme sanctie, niet naar school kunnen, niet bestaat.
Haar conclusie is: De leeftijd waarop je van school mag moet terug naar 15 jaar.
Seger Weehuizen