In de bijlage staat het verslag van de regionale bijeenkomst in Eindhoven voorafgaand aan de oprichting van de Stichting van het Onderwijs.
16 Reacties
Prachtig mooi van Walter -De Stichting gaat het delen van kennis in het onderwijs bevorderen. Een voorbeeld is het vertalen van recent hersenonderzoek naar de didactiek die op scholen wordt toegepast
-Leraren brengen het verborgen curriculum naar voren dat leren leuk is. Leraren dragen dit uit door professionals te zijn en zichzelf ook te zien als professional
– En over vier jaar heeft de Stichting van het Onderwijs een enorme bijdrage geleverd aan het zelfbewustzijn en de eigenwaarde van het onderwijs.
Cave lector Ik dacht eerst dat je een soort karikatuur schetste van de drijfveren van de nieuwbakken Stichting. Maar ik heb het gecheckt in het verslag: het staat er echt!
Argumentatiekundig snap ik niet hoe iemand zich kan gedragen als professional maar zichzelf niet ziet als een professional. Is dat gewoon “doen alsof” en is dat het voorbeeld dat de onderwijsstichting zelf geeft?
Het lijkt op ‘Trots op Onderwijs’ @Couzijn
Als je de armzalige stukjes van de Stichting leest, geloof je je ogen niet. Even denk je dan: dit zullen wel persberichten zijn. Maar nee hoor. Dit is het. De Stichting gaat de wil van het volk peilen, zo hoort het toch? Natuurlijk bestaat die wil van het volk, een objectief feit, je moet er alleen je ogen voor openen. De Stichting wil die ogen zijn.
Een forum is leuker. Zie ook mijn POST in de ‘zwakke scholen’ draad van @gems.
de “wil” komt niet over Van de site van de besturenraad: “Rouvoet en Van Bijsterveldt hebben het stichtingsbestuur op het hart gedrukt goed te luisteren naar de wensen en behoeften van leerlingen, studenten, ouders en professionals. Ze zijn er mee ingenomen dat de statuten van de stichting de mogelijkheid bieden om andere landelijke onderwijsorganisaties uit te nodigen om zich aan te sluiten. De Besturenraad heeft al eerder laten weten niets te zien in een nieuw overlegorgaan voor het onderwijs.”
“Zij” kunnen ermee ingenomen zijn, de laatste zin spreekt boekdelen.
En dan kan er op het hart gedrukt zijn “goed te luisteren naar de wensen en behoeften van leerlingen, studenten, ouders en professionals” ervaringen in het verleden geven indicaties voor de toekomst. Een overbodige stichting die van bovenaf handelt, geen draagvlak heeft bij oa de besturenraad.
Hoe slim is deze aanpak.
Hersenonderzoek Het vertalen van de resultaten van recent hersenonderzoek naar de onderwijspraktijk is op zich niet verkeerd.
Recent hersenonderzoek heeft onder andere uitgewezen dat de hersenen van pubers slecht in staat zijn tot multitasken en ook moeite hebben met het plannen van bezigheden.
Ik wacht met smart op het vertalen van deze resultaten naar de didactiek die op de scholen wordt toegepast.
Het zou niet alleen het definitieve einde betekenen van het studiehuis (dat eigenlijk al vrijwel ter ziele is) maar, veel belangrijker, ook het einde van het competentiegericht leren in het MBO.
Naast vele andere bezwaren staat nu ook vast dat het competentiegericht leren gebaseerd is op de aanwezigheid van vaardigheden die leerlingen op die leeftijd (16 tot 18 jaar) nog helemaal niet bezitten. En dus onmogelijk is in het MBO.
OOK het HBO Overigens is het hele HBO ook al jaren competentiegericht, met eveneens desastreuze gevolgen. De vraag is of dat aan de hersens ligt, of aan het gegeven dat multitasken en doehetzelfonderwijs per definitie slechte ideeën zijn.
Vergeet alsjeblieft het HBO niet. Daar zijn echt dezelfde desastreuze ideeën al jaren ingevoerd.
Natuurlijk zijn HBO-ers vaak een of twee jaar ouder dan de MBO-ers, maar ook voor hen deugt CGO niet.
1-partij-staat Dit riekt mij te veel naar een 1-partij-staat. ‘Iedereen’ mag deelnemen, maar de groep moet wel klein blijven. ‘Iedereen’ mag meepraten, maar er moet 1 geluid worden gehoord door de minister.
Ik blijf heldere examen-eisen de meest doeltreffende benadering vinden. Daarna neemt het onderwijs, ieder op eigen wijze, zelf de verantwoordlijkheid op zich.
Dat scheelt enorme veel gepraat in allerlei ruif-etende groepen.
En brengt het persoonlijk plezier van de leraar ook weer terug. Men denkt toch niet dat een leraar die vanuit persoonlijke bekwaamheden leraar werd, voortdurend op de uitkomsten van al die gespreksgroepen zit te wachten??!
griezel Het moet tijdwinst opleveren. Ja stel je voor dat leerkrachten, ouders en leerlingen teveel tegenwicht gaan bieden, dan moeten bestuurders zich gaan verantwoorden en dat kost tijd. Bovendien hoe houd je dan de overheid buiten de deur. Dat was toch waar bestuurders over praten, als ik het goed gelezen heb? Niet over kwaliteit van onderwijs, maar hoe houd je de overheid buiten de deur. Ze willen ook “samen”en niet “tegen” gaan werken. Maar misschien moeten bestuurders nu eerst even laten zien dat ze samen willen werken. Alhoewel dat kost veel tijd die docenten en leerlingen niet hebben of willen hebben. Ik zie toch wat moeilijke zaken. Hoe zou dit opgelost moeten worden? Zouden de bestuurders wel weten wat goed voor ons is, bijvoorbeeld? Brrrrrr ik griezel.
Tolerantie beter dan polderen BON heeft een helder idee over wat goed onderwijs is. Voordat BON veel energie en tijd stopt in een stichting wier jargon duidelijk een heel andere begrippenwereld openbaart moet BON zich wel afvragen of zij daarmee een waardevolle investering doet. Aan die discussies die de Stichting van het Onderwijs wil voeren zou ik niet willen meedoen en naar ik denk ook een heleboel BONleden niet. Ik zou mijn tijd niet willen verspelen aan het volgen van vreemde hersenspinsels. Laat die mensen van de stichting werken voor wat zij goed onderwijs vinden en eis van hen de tolerantie ten opzichte van anderen die het mogelijk maakt dat in Nederland gesubsidieerd BONonderwijs aangeboden wordt. We moeten niet meer met elkaar praten maar een wedstrijd orgniseren in wie het beste onderwijs kan brengen. Mogelijk blijft die onbeslist omdat niet iedere belanghebbende dezelfde resultaten nastreeft. Maar de onderwijsvolgenden hebben, zolang de overheid daardoor niet te veel schade meent te lijden, recht op onderwijs dat zij goed vinden. BON moet niet de weg naar een typisch Nederlands verstikkend compromis van één soort onderwijs volgen maar accepteren dat er veel soorten onderwijs komen die naast elkaar kunnen floreren.
Seger Weehuizen
hoe? Hoe kan er worden gedacht dat de belangen van allen kunnen worden verwoord zonder politiek te bedrijven en ook zonder hierarchie? Hoe kunnen ouders en leerlingen en docenten etc dezelfde invloed krijgen vanuit een positie met veel minder mogelijkheden. En wat is het doel? Het imago van het onderwijs? Het imago van het onderwijs kan pas weer goed worden als de fundamenten weer goed zijn. De eerste stap zou naar mijn idee dan moeten zijn deze stichting, die weer geld en tijd opslokt, te ontmantelen.
Of wil men BON nadoen? Maar BON komt van onderaf. BON geeft mensen een stem. BON zijn vrijwilligers. BON werkt aan beter onderwijs vanuit kwaliteit, vanuit echtheid. BON is bovendien een vereniging en geen stichting.
samen staan “we” sterk … in het piramidespel Ook hier zien we het weer: een organisatie, bedoeld om samen macht uit te oefenen. Kennelijk is de PO raad of de Aob alleen niet meer genoeg, men denkt samen sterk te staan: samen staan “we” sterk is inderdaad een bekende zegswijze.
Er is daarbij echter een fundamenteel probleem. Hoe meer ik me als individu aansluit bij anderen om samen sterk te staan, hoe meer ik ook compromissen moet aangaan met de lieden waarmee ik samen sterk wil zijn. Sluit ik me als docent aan bij een vakbond, dan worden niet alleen mijn (voorhosser 1egraad) belangen behartigd, maar ook de belangen van de eveneens bij de bond aangesloten onbevoegden, coaches en kinderopvangjuffen. Nu is dat mooi als we gezamenlijke belangen hebben, maar contraproductief als de belangen strijdig zijn. Het wordt alleen nog maar erger als ik als individu geen evenredige macht heb, maar als binnen het “samen” de macht grotendeels ligt bij bestuurders.
Dit effect: naarmate je je verbindt met grotere groepen om “samen” sterk te staan, word je werkelijke individuele invloed minder, dat effect is ook een van de belangrijkste redenen om tegen de schaalgrootte in onderwijsland te zijn. Grote schoolbesturen zorgen niet alleen voor weinig keuze bij ouders, leerlingen en leraren, zorgen niet alleen voor inefficiënte bedrijfsvoering, zorgen niet alleen voor verkeerde onderwijskundige keuzes, maar schaalvergroting zorgt er ook voor dat mijn individuele vrijheid om zelf te bepalen hoe ik mijn werk doe sterk vermindert.
Het is zo’n beetje als bij een piramidespel: als je aan de top zit, win je gigantisch, maar de sukkels van de lagere regionen worden wel gelokt met “samen” en de enorme voordelen die dat oplevert, maar dat die voordelen niet voor jou zelf zijn, dat wordt er niet bijgezet. Enige manier: zelf zoveel mogelijk kettingbrieven versturen in de hoop dat er nog meer sukkels onder je komen te zitten. Een opmerkelijke overeenkomst met de piramidestructuur van de moderne onderwijsfabriek: hoe vergroot je je belang als eenvoudige docent? Manager worden.
Iedere overeenkomst met Faust berust op louter toeval..
Manifest Manifest van de stichting van het onderwijs:
Onderwijs heeft inspirerend leiderschap nodig. Om zich te kunnen concentreren op zijn kerntaak heeft de leraar een mate van bestuur en management nodig. Management zorgt voor een veilige omgeving (letterlijk en figuurlijk). Het bewaakt de professionele cultuur binnen de organisatie door professioneel personeelsbeleid.Het zorgt voor de verantwoording naar de omgeving. Het legt een verbinding met de omgeving. Het overziet de zee van complexe (bestuurlijke) netwerken rond de leraar en de onderwijsinstelling en benut waardevolle elementen hierin om het onderwijs sterker, kansrijker en effectiever te maken.
Naast management heeft een onderwijsinstelling ook leiderschap nodig. Leiderschap inspireert en stimuleert professionals en haalt het beste uit iedere medewerker naar boven. Kernwoorden zijn professionele ruimte bieden, vertrouwen geven, achter je mensen staan zonder kritiekloos te zijn en bovenal betrokkenheid laten zien. De leraar krijgt ruimte binnen de grenzen van de visie van de onderwijsinstelling, legt verantwoording af over zijn keuzes aan het management.
blabla tegenover ECHTheid Blabla is het eerste wat er in mij opkomt als ik dit alles lees. Prachtige woorden en volzinnen doen me denken aan PRbrochures. En hoe mooier die brochures zijn hoe minder er in de praktijk van klopt. Daarom doen deze woorden mij geen goed. het is te mooi en te weinig ECHT.
Met mijn collega’s had ik het over het blabla-gevoel van Trots op Onderwijs. En het antwoord wat ik kreeg: als we echt gehoord worden, stralen we van trots. Maar weer hebben de managers geen gevoel voor wat er leeft. Hun fouten worden afgeschoven, hun positie staat niet ter discussie, maar wij zijn niet trots. Hoe komt dat?
ECHTheid daar gaat het om.
Dat is precies mijn profiel Inspirerend leiderschap naast management, dat lijkt mij op het lijf geschreven. Het onderwijs heeft MIJ nodig……………………. Nu pas begrijp ik het. Joehoe…….hier zit ik. Contact op te nemen via de BON-website.
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
Prachtig mooi van Walter
-De Stichting gaat het delen van kennis in het onderwijs bevorderen. Een voorbeeld is het vertalen van recent hersenonderzoek naar de didactiek die op scholen wordt toegepast
-Leraren brengen het verborgen curriculum naar voren dat leren leuk is. Leraren dragen dit uit door professionals te zijn en zichzelf ook te zien als professional
– En over vier jaar heeft de Stichting van het Onderwijs een enorme bijdrage geleverd aan het zelfbewustzijn en de eigenwaarde van het onderwijs.
Cave lector
Ik dacht eerst dat je een soort karikatuur schetste van de drijfveren van de nieuwbakken Stichting. Maar ik heb het gecheckt in het verslag: het staat er echt!
Argumentatiekundig
snap ik niet hoe iemand zich kan gedragen als professional maar zichzelf niet ziet als een professional. Is dat gewoon “doen alsof” en is dat het voorbeeld dat de onderwijsstichting zelf geeft?
Het lijkt op ‘Trots op Onderwijs’
@Couzijn
Als je de armzalige stukjes van de Stichting leest, geloof je je ogen niet. Even denk je dan: dit zullen wel persberichten zijn. Maar nee hoor. Dit is het. De Stichting gaat de wil van het volk peilen, zo hoort het toch? Natuurlijk bestaat die wil van het volk, een objectief feit, je moet er alleen je ogen voor openen. De Stichting wil die ogen zijn.
Een forum is leuker. Zie ook mijn POST in de ‘zwakke scholen’ draad van @gems.
Walter en de premier
Hij is natuurlijk wel teleurgesteld dat hij alleen bij de minister van onderwijs belet krijgt en niet mag overleggen met de minister president. Een affront voor een eenvoudige leraar/NGL-bestuurder/vakbondbons?
de “wil” komt niet over
Van de site van de besturenraad: “Rouvoet en Van Bijsterveldt hebben het stichtingsbestuur op het hart gedrukt goed te luisteren naar de wensen en behoeften van leerlingen, studenten, ouders en professionals. Ze zijn er mee ingenomen dat de statuten van de stichting de mogelijkheid bieden om andere landelijke onderwijsorganisaties uit te nodigen om zich aan te sluiten. De Besturenraad heeft al eerder laten weten niets te zien in een nieuw overlegorgaan voor het onderwijs.”
“Zij” kunnen ermee ingenomen zijn, de laatste zin spreekt boekdelen.
En dan kan er op het hart gedrukt zijn “goed te luisteren naar de wensen en behoeften van leerlingen, studenten, ouders en professionals” ervaringen in het verleden geven indicaties voor de toekomst. Een overbodige stichting die van bovenaf handelt, geen draagvlak heeft bij oa de besturenraad.
Hoe slim is deze aanpak.
Hersenonderzoek
Het vertalen van de resultaten van recent hersenonderzoek naar de onderwijspraktijk is op zich niet verkeerd.
Recent hersenonderzoek heeft onder andere uitgewezen dat de hersenen van pubers slecht in staat zijn tot multitasken en ook moeite hebben met het plannen van bezigheden.
Ik wacht met smart op het vertalen van deze resultaten naar de didactiek die op de scholen wordt toegepast.
Het zou niet alleen het definitieve einde betekenen van het studiehuis (dat eigenlijk al vrijwel ter ziele is) maar, veel belangrijker, ook het einde van het competentiegericht leren in het MBO.
Naast vele andere bezwaren staat nu ook vast dat het competentiegericht leren gebaseerd is op de aanwezigheid van vaardigheden die leerlingen op die leeftijd (16 tot 18 jaar) nog helemaal niet bezitten. En dus onmogelijk is in het MBO.
OOK het HBO
Overigens is het hele HBO ook al jaren competentiegericht, met eveneens desastreuze gevolgen. De vraag is of dat aan de hersens ligt, of aan het gegeven dat multitasken en doehetzelfonderwijs per definitie slechte ideeën zijn.
Vergeet alsjeblieft het HBO niet. Daar zijn echt dezelfde desastreuze ideeën al jaren ingevoerd.
Natuurlijk zijn HBO-ers vaak een of twee jaar ouder dan de MBO-ers, maar ook voor hen deugt CGO niet.
1-partij-staat
Dit riekt mij te veel naar een 1-partij-staat. ‘Iedereen’ mag deelnemen, maar de groep moet wel klein blijven. ‘Iedereen’ mag meepraten, maar er moet 1 geluid worden gehoord door de minister.
Ik blijf heldere examen-eisen de meest doeltreffende benadering vinden. Daarna neemt het onderwijs, ieder op eigen wijze, zelf de verantwoordlijkheid op zich.
Dat scheelt enorme veel gepraat in allerlei ruif-etende groepen.
En brengt het persoonlijk plezier van de leraar ook weer terug. Men denkt toch niet dat een leraar die vanuit persoonlijke bekwaamheden leraar werd, voortdurend op de uitkomsten van al die gespreksgroepen zit te wachten??!
griezel
Het moet tijdwinst opleveren. Ja stel je voor dat leerkrachten, ouders en leerlingen teveel tegenwicht gaan bieden, dan moeten bestuurders zich gaan verantwoorden en dat kost tijd. Bovendien hoe houd je dan de overheid buiten de deur. Dat was toch waar bestuurders over praten, als ik het goed gelezen heb? Niet over kwaliteit van onderwijs, maar hoe houd je de overheid buiten de deur. Ze willen ook “samen”en niet “tegen” gaan werken. Maar misschien moeten bestuurders nu eerst even laten zien dat ze samen willen werken. Alhoewel dat kost veel tijd die docenten en leerlingen niet hebben of willen hebben. Ik zie toch wat moeilijke zaken. Hoe zou dit opgelost moeten worden? Zouden de bestuurders wel weten wat goed voor ons is, bijvoorbeeld? Brrrrrr ik griezel.
Tolerantie beter dan polderen
BON heeft een helder idee over wat goed onderwijs is. Voordat BON veel energie en tijd stopt in een stichting wier jargon duidelijk een heel andere begrippenwereld openbaart moet BON zich wel afvragen of zij daarmee een waardevolle investering doet. Aan die discussies die de Stichting van het Onderwijs wil voeren zou ik niet willen meedoen en naar ik denk ook een heleboel BONleden niet. Ik zou mijn tijd niet willen verspelen aan het volgen van vreemde hersenspinsels. Laat die mensen van de stichting werken voor wat zij goed onderwijs vinden en eis van hen de tolerantie ten opzichte van anderen die het mogelijk maakt dat in Nederland gesubsidieerd BONonderwijs aangeboden wordt. We moeten niet meer met elkaar praten maar een wedstrijd orgniseren in wie het beste onderwijs kan brengen. Mogelijk blijft die onbeslist omdat niet iedere belanghebbende dezelfde resultaten nastreeft. Maar de onderwijsvolgenden hebben, zolang de overheid daardoor niet te veel schade meent te lijden, recht op onderwijs dat zij goed vinden. BON moet niet de weg naar een typisch Nederlands verstikkend compromis van één soort onderwijs volgen maar accepteren dat er veel soorten onderwijs komen die naast elkaar kunnen floreren.
Seger Weehuizen
hoe?
Hoe kan er worden gedacht dat de belangen van allen kunnen worden verwoord zonder politiek te bedrijven en ook zonder hierarchie? Hoe kunnen ouders en leerlingen en docenten etc dezelfde invloed krijgen vanuit een positie met veel minder mogelijkheden. En wat is het doel? Het imago van het onderwijs? Het imago van het onderwijs kan pas weer goed worden als de fundamenten weer goed zijn. De eerste stap zou naar mijn idee dan moeten zijn deze stichting, die weer geld en tijd opslokt, te ontmantelen.
Of wil men BON nadoen? Maar BON komt van onderaf. BON geeft mensen een stem. BON zijn vrijwilligers. BON werkt aan beter onderwijs vanuit kwaliteit, vanuit echtheid. BON is bovendien een vereniging en geen stichting.
samen staan “we” sterk … in het piramidespel
Ook hier zien we het weer: een organisatie, bedoeld om samen macht uit te oefenen. Kennelijk is de PO raad of de Aob alleen niet meer genoeg, men denkt samen sterk te staan: samen staan “we” sterk is inderdaad een bekende zegswijze.
Er is daarbij echter een fundamenteel probleem. Hoe meer ik me als individu aansluit bij anderen om samen sterk te staan, hoe meer ik ook compromissen moet aangaan met de lieden waarmee ik samen sterk wil zijn. Sluit ik me als docent aan bij een vakbond, dan worden niet alleen mijn (voorhosser 1egraad) belangen behartigd, maar ook de belangen van de eveneens bij de bond aangesloten onbevoegden, coaches en kinderopvangjuffen. Nu is dat mooi als we gezamenlijke belangen hebben, maar contraproductief als de belangen strijdig zijn. Het wordt alleen nog maar erger als ik als individu geen evenredige macht heb, maar als binnen het “samen” de macht grotendeels ligt bij bestuurders.
Dit effect: naarmate je je verbindt met grotere groepen om “samen” sterk te staan, word je werkelijke individuele invloed minder, dat effect is ook een van de belangrijkste redenen om tegen de schaalgrootte in onderwijsland te zijn. Grote schoolbesturen zorgen niet alleen voor weinig keuze bij ouders, leerlingen en leraren, zorgen niet alleen voor inefficiënte bedrijfsvoering, zorgen niet alleen voor verkeerde onderwijskundige keuzes, maar schaalvergroting zorgt er ook voor dat mijn individuele vrijheid om zelf te bepalen hoe ik mijn werk doe sterk vermindert.
Het is zo’n beetje als bij een piramidespel: als je aan de top zit, win je gigantisch, maar de sukkels van de lagere regionen worden wel gelokt met “samen” en de enorme voordelen die dat oplevert, maar dat die voordelen niet voor jou zelf zijn, dat wordt er niet bijgezet. Enige manier: zelf zoveel mogelijk kettingbrieven versturen in de hoop dat er nog meer sukkels onder je komen te zitten. Een opmerkelijke overeenkomst met de piramidestructuur van de moderne onderwijsfabriek: hoe vergroot je je belang als eenvoudige docent? Manager worden.
Iedere overeenkomst met Faust berust op louter toeval..
Manifest
Manifest van de stichting van het onderwijs:
www.stichtingvanhetonderwijs.nl/downloads/de_stichting_in_de_media/Manifest%20Organisatiecultuur.pdf
Onderwijs heeft inspirerend leiderschap nodig. Om zich te kunnen concentreren op zijn kerntaak heeft de leraar een mate van bestuur en management nodig. Management zorgt voor een veilige omgeving (letterlijk en figuurlijk). Het bewaakt de professionele cultuur binnen de organisatie door professioneel personeelsbeleid.Het zorgt voor de verantwoording naar de omgeving. Het legt een verbinding met de omgeving. Het overziet de zee van complexe (bestuurlijke) netwerken rond de leraar en de onderwijsinstelling en benut waardevolle elementen hierin om het onderwijs sterker, kansrijker en effectiever te maken.
Naast management heeft een onderwijsinstelling ook leiderschap nodig. Leiderschap inspireert en stimuleert professionals en haalt het beste uit iedere medewerker naar boven. Kernwoorden zijn professionele ruimte bieden, vertrouwen geven, achter je mensen staan zonder kritiekloos te zijn en bovenal betrokkenheid laten zien. De leraar krijgt ruimte binnen de grenzen van de visie van de onderwijsinstelling, legt verantwoording af over zijn keuzes aan het management.
blabla tegenover ECHTheid
Blabla is het eerste wat er in mij opkomt als ik dit alles lees. Prachtige woorden en volzinnen doen me denken aan PRbrochures. En hoe mooier die brochures zijn hoe minder er in de praktijk van klopt. Daarom doen deze woorden mij geen goed. het is te mooi en te weinig ECHT.
Met mijn collega’s had ik het over het blabla-gevoel van Trots op Onderwijs. En het antwoord wat ik kreeg: als we echt gehoord worden, stralen we van trots. Maar weer hebben de managers geen gevoel voor wat er leeft. Hun fouten worden afgeschoven, hun positie staat niet ter discussie, maar wij zijn niet trots. Hoe komt dat?
ECHTheid daar gaat het om.
Dat is precies mijn profiel
Inspirerend leiderschap naast management, dat lijkt mij op het lijf geschreven. Het onderwijs heeft MIJ nodig……………………. Nu pas begrijp ik het. Joehoe…….hier zit ik. Contact op te nemen via de BON-website.