Verkiezinsthemata: willie en nillie

De verkiezingen voor de tweede kamer komen eraan en BON zal moeten laveren tussen Skylla en Charibdis. BON mag zich zeker uiten over de mate waarin de verkiezingsparagraaf van een politieke partij overeenstemt met de 10 punten van BON. Maar bij andere paragrafen en stokpaardjes dient zij afzijdig te blijven. En dat kan natuurlijk niet want veel veranderingen in de maatschappij die het onderwijs verzieken verzieken haar ook op andere terreinen. In een beschouwing over de problemen in het onderwijs hoef je bij voorbeeld niet veel te veranderen om er een beschouwing over de gezondheidszorg van te maken. Als je het over de gedragsproblemen van leerlingen op scholen hebt kun je die niet los zien van het toegenomen “zinloos geweld” op straat. Zeker niet omdat tegenstanders van BON er op hameren dat de maatschappij veranderd is en dat daarom het onderwijs mee moet veranderen.
Anderzijds wil BON geen steun en leden verliezen door zich vóór of tegen een stem een bepaalde politieke partij uit te spreken.
Een onderwerp waarbij onderwijs, de maatschappij en de politiek nauw met elkaar verwoven zijn is “onderwijs op maat”. In tegenstelling tot de “weer samen naar school” politiek wordt hier niet uitdrukkelijk geëist dat leerlingen met sterk onderscheidbare leermogelijkheden in één klas komen. Daar heerst zelfs veel verwarring over. Maar elke leerling verschilt van de andere en je kunt natuurlijk geen klassen maken van één leerling. Maar voor zo ver er speciale klassen gemaakt worden vallen die in het basisonderwijs onder dezelfde school of minstens hetzelfde schoolbestuur en zitten die klassen met de normale klassen vaak in één gebouw. “Onderwijs op maat is door de politiek dus vastgeklonken aan grote scholenorganisaties en (sub)scholen in die organisaties kunnen en mogen niet hun eigen gang gaan.
De huidige machthebbers in Nederland zijn dol op de leerPLICHT en willen zware straffen aan ouders uitdelen die hun kinderen een paar dagen van school houden. Ouders die in de eerste plaats een leerRECHT voor kinderen wensen en het niet eens zijn met de lesmethoden en lesinhouden die vadertje staat voorschrijft moeten veel dokken voor particuliere scholen en mogen niet zelf hun kinderen lesgeven. De staat oefent hier een terreur uit die vroeger in de Oostbloklanden normaal was. Het staatsonderwijs wordt steeds slechter maar de staat kiest zorgvuldig de emmers die wel of niet uit haar geldkraan gevuld mogen worden.
Met dat leerrecht is het op de staatsscholen slecht gesteld. Je kunt leerlingen behalve naar intelligentie ook indelen naar attitude. Gunstig voor goed onderwijs zijn de intrinsiek en extrinsiek gemotiveerde leerlingen, de willies. Slecht voor goed onderwijs maar ook slecht voor goed onderwijs aan de willies zijn de nillies. De overheid wil met haar leerplicht de nillies coûte que côute op school houden en miskent daarbij het keerrecht van de de willies en hun ouders. De tijd die tegenwoordig op school aan ordeproblemen binnen en buiten de klas besteed wordt is tegenwoordig gigantisch. De staat is bereid de leraren uit te persen om te zorgen dat scholieren zo veel mogelijk lesuren krijgen maar voor een klas met alleen maar willies zou je de lestijd kunnen halveren en zouden ze toch nog meer leren dan ze nu leren.
Het willie-niliie-probleem speelt natuurlijk niet alleen in het onderwijs maar het is het onderwijs als een molensteen om zijn hals gehangen. Zo houdt de staat de lastige jeugd van de straat. Bovendien, als de nillies toch iets leren is dat mooi meegenomen. Want als ze uiteindelijk in de bijstand komen en blijven kost dat handen vol geld. De staat ziet niet in dat het hinderen van de willies het niveau van het onderwijs omlaag trekt en hij daardoor uiteindelijk ook miljaren misloopt. Maar daarmee is het willie-nillie-probleem niet alleen een probleem van onderwijs,en recht op goed onderwijs maar een verstrekkend politiek probleem.
Ik vindt dat BON hier partij moet kiezen voor goed onderwijs. Dat betekent dat zij de politici moet oproepen om de belangen van de willies te respecteren en de scholen de macht moet geven om het nillie-probleem aan te pakken. Dat betekent heel nuchter dat scholen nillies afschrikwekkende straffen moeten uitdelen en als straffen als radbraken, kielhalen en aan de schandpaal stellen niet toegestaan zijn nillies weg moet kunnen sturen. De overheid zou dan kunnen besluiten om nillies een zware straf voor het definitief van school gestuurd worden in het vooruitzicht te stellen. Er is tenslotte een leerPLICHT!
OPMERKING
Er zijn beslist al veel ouders die merken dat het onderwijs steeds slechter wordt en zich daarover ongerust maken. Maar om allerlei redenen leidt dat er niet toe dat ze zich verenigen om voor hun kinderen op te komen. Ook melden ze zich niet en masse aan bij BON. Jeronimoon en ik hebben daarom een poging gedaan het ouderverzet van de grond te krijgen door een aantal dagbladen te vragen om op maandag, 5 oktober a.s., op de “dag van de leraren’ van de UNESCO een “alert aan de ouders” te plaatsen. Daarin wordt er op gewezen dat de leraren in een machteloze positie gekomen zijn en daardoor niet zonder hulp van de ouders voor beter onderwijs kunnen zorgen. Als geen van de kranten het alert opneemt zullen we andere middelen moeten bedenken om er voor te zorgen dat meer ouders openlijk de BONse opvattingen gaan steunen.