In de strijd tegen het realistisch rekenen heeft BON bewonderenswaardige resultaten geboekt. Maar ondertussen ziet het er wel naar uit dat het passend/inclusief onderwijs doorgaat. Ook verbetert de positie van de intelligente of ijverige leerling niet. Juist voor hem is de door BON beschreven leraar belangrijk en juist zulke leerlingen hebben er baat bij dat de overheid hoogopgeleide leraren zó veel salaris en zó veel vrijheid biedt dat laatstgenoemden het onderwijs ingaan. Aan al die moeite en kosten die gedaan resp. gemaakt worden om onwillige en gedragsgestoorde leerlingen binnen het onderwijs te houden hebben goede, gemotiveerde leerlingen niets. Een zelfstandig Gymnasium in het oosten des lands stelde vast dat de overheadkosten gehalveerd zouden worden wanneer het zou mogen overstappen naar een ander schoolbestuur maar het mag niet. Nederland denkt mee te kunnen doen in de wereld door als maar geld in loosers te pompen. In plaats van de zelfstandige Gymnasia te laten uitgroeien tot middelbare scholen die toegang geven tot topopleidingen op de universiteiten wil Plasterk een middenschool aan heel het Hoger Onderwijs opleggen.
BON moet zich realiseren dat zij dweilt bij een openstaande kraan en dat zij niet in staat blijkt om die kraan dicht te draaien. Als zij dan toch de zaak droog wil krijgen moet zij zich meester maken van de kraan. Ik denk dat BON ertoe moet besluiten om dat te proberen als het passend/inclusief onderwijs toch doorgaat.
Seger Weehuizen
Reacties zijn gesloten.
Meester maken van de kraan?
Iki begrijp niet wat je hier concreet mee bedoelt, noch op welke manier BON meester van wat dan ook zou kunnen worden.
Besluiten worden in Nederland op basis van macht genomen. Daarbij zijn allerlei gremia best bereid om zelf incidenteel wat macht af te staan, omdat gezien het gepolder, een volgende keer weer een brokje terug wordt geworpen. Is het niet naar het gremium waar je op dat moment de pet van draagt, dan is het wel het gremium van je nieuwe pet. Polderen gebeurt dus inter-gremia, maar ook inter-persoonlijk.
Nu zijn er twee keuzes: óf BON doet mee met die gremia en vreet zich in in de netwerken die zo af en toe wat toegeworpen krijgen. Voordeel: BON heeft plotseling ook ergens een kraan waar ze (een beetje) aan mogen draaien. Nadeel: we verergeren waar we tegen strijden.
Alternatief: BON blijft op basis van inhoud proberen mensen (los van functie of beroep, maar gewone burgers) bestoken met heldere boodschappen. Iedereen wil graag goed onderwijs voor zijn kinderen. Op een gegeven moment kan die groep, die achterban, enige grootte hebben en daarmee de bestaande gremia en netwerken een bepaalde kant op duwen. Ik vergelijk het maar met de milieubeweging. Na 50 jaar trekken en duwen is het nu plotseling “hot” (wat mij overigens zorgen baart vanwege de vermarketing van woorden als duurzaam en groen, maar dat ter zijde).
Mijn keuze is helder, de eerste valt af, dus zet ik mn hoop op toeteren. Ik laat me daarbij niet uit het veld slaan door sombere voorspellingen. Je weet namelijk nooit wanneer er iets toch gaat veranderen onder invloed van wat voor toevallige of geplande gebeurtenis(sen) dan ook. Ik blijf dus meeduwen in de goede richting. Dat heeft tot nu toe meer beweging opgeleverd dan ik 5 jaar geleden had durven hopen, duizend maal meer dan ik ooit in mn eentje had kunnen bewerkstelligen. BON kan niet alles, ik kan zeker niet alles. Stap voor stap verandert er iets. Dat is geen reden daar tevreden mee te zijn, maar wel een reden er trots op te zijn.
In het harnas sterven?
Die trots is terecht. Zowel wat de vereniging BON als jou zelf betreft. Besluiten worden natuurlijk altijd op basis van macht genomen maar soms gaat het daarbij om machtsposities die niet representatief zijn voor machtsverhoudingen die je op grond van belangenverschillen en groepsgrootten zou verwachten. Bestaande regels en historie verhinderen dat soms en bijna iedereen heeft wel enige baat bij wetshandhaving. En, gelukkig wil niet iedereen zijn macht slechts gebruiken voor persoonlijk meer financieel gewin.
Als BON voor een gremium uitgedodigd wordt neemt zij dat aanbod meestal aan. BON wordt soms uitgenodigd. Maar een BON-afgevaardigde in een gremium zal hopelijk zijn stem- en spreek-gedrag niet laten beïnvloeden door het verlangen ten eigen bate in een ander gremium opgenomen te worden. In dat opzicht werkt BON niet mee aan de verergering van het systeem.
BON heeft bijna zijn eerste lustrum. Nog 45 jaar te gaan voordat BON net als de milieubeweging om numerieke reden macht kan uitoefenen. Dat maak ik dus niet meer mee.
Als het passend/inclusief onderwijs doorgaat moeten wij vast stellen dat er meer en grotere stappen in de verkeerde richting gezet worden dan dank zij BON in de goede richting.
Als BON accepteert dat BON-onderwijs een verwezenlijkbare keuze wordt maar geen verplichting kan BON een bondgenootschap sluiten met alle groeperingen die door het EPcomplex buiten gehouden of eruit gegooid worden. Als daarbij souvereiniteit in eigen onderwijskring een gemeenschappelijk basisprincipe van het bondgenootschap wordt kan BON voor de rest vrij toeteren. Laten wij denken aan een coalitie van streng protestantse scholen, Islamitische scholen, Montessori-scholen, iederwijsscholen, afstendonderwijs en BON-scholen. Laten wij er bij de Islamiten op aan dringen dat zij een eigen politieke partij oprichten die strijdt voor hun belangen.
Seger Weehuizen
Een zekerheid is er.
WSNS is al bezig om grote problemen binnen het PO te veroorzaken. De aarzeling om inclusief onderwijs echt in te voeren, is (m.i) ’n teken dat daarboven mensen wakker worden. De zekerheid die ik bedoel, is dat de discussie over WSNS gaat komen. Wat mij betreft snel.
Andere opties zijn nuttig, doch alleen op koelkastniveau.