Maanlanding
Dat het niet zo goed gaat met ‘Nederland kennisland’ wisten we al een tijdje. Dat het weten van feiten en feitjes en het bezit van enige kennis een verderfelijke eigenschap is binnen de context van ‘het nieuwe leren’ moet onderhand genoegzaam bekend zijn. Dat intelligente Nederlanders zoals daar zijn, de leraar, de docent, de onderwijzer en de hoogleraar gewantrouwd moet worden omdat hun enige doel het volproppen is van de bij de leerlingen weinig aanwezige grijze hersencellen met volstrekt waardeloze gegevens, kan ook al niet als een nieuwsfeit worden aangekondigd.
Dit alles heeft er toe geleid dat de zo roemruchte en bekende Hollandse nuchterheid is omgeslagen in een permanente staat van geestverruimende flow. Massaal wenden alle zieke, zwakke en misselijke landgenoten zich tot de hogere orde van de Jomanda-nezen, ter bestrijding van kwalen en gezwellen net of Lourdes niet meer bestaat. Managers en leidinggevenden geven zich over aan de geneugten die Miel Ratelaar pleegt te bieden en zweren bij het POP en het PAP om al presenterend en Neuro Linguistisch Programmerend hun vooropgestelde targets te bereiken.
De helft van de bevolking weet niet dat in de zomer van 69 de eerste mens een voet op de maan zette en een kwart van de bevolking, waaronder dus een kwart van mijn leerlingen van de Einstein generatie, gelooft niet eens dat er in die tijd een maanlanding is geweest. Dat heeft twee oorzaken. De eerste oorzaak ligt in de echte televisiebeelden, die ook ik mocht aanschouwen ten tijde van deze historische gebeurtenis. Ten tweede, zo redeneren mijn leerlingen, als Armstrong in 69 op de maan landde, dan kan hij nooit, maar dan ook nooit, rond 2000 zeven keer de Ronde van Frankrijk winnen wegens te oud.
Houston probeert de Nederlander er nu, middels een verbetering van de oude televisiebeelden, te overtuigen van de werkelijkheid van de maanlanding. De zwart wit beelden van de landing worden door middel van de computer ingekleurd om het geheel wat op te pimpen en er een beetje eigentijdser uit te doen zien. Een dommere manier om onze jeugd te overtuigen is er niet. De enige weg ter geloof en overtuiging zijn de computeranimaties, de tekenfilmpjes waar onze jeugd mee is groot gebracht, van computergame tot wikiwijs, kekke computerbedenkseltjes. Gore Al, de gesjeesde Amerikaanse presidentskandidaat had dit goed begrepen. De loser eerste klas wist niet goed wat te doen met zijn vrije tijd en trok de hele wereld over met een in elkaar geknipt en geplakt animatiefilmpje waarin hij de ondergang van de wereld verkondigde. Waar vroeger deze mensen gehuisvest werden in een gesloten inrichting en de rest van hun leven mochten doorbrengen met klaverjassen met God, Napoleon en Allah, werd Al met open armen ontvangen door koningen, keizers, presidenten, boeren, burgers en buitenlui. Overal mocht hij zijn animatiefilmpje vertonen, ook in Nederland. Met afschuw zag de Nederlander hoe, door toedoen van de smeltende poolkappen wegens het broeikaseffect, drie kwart van Nederland onherroepelijk overspoeld zal worden door het wassende water. Iedereen, onze nuchtere politici op kop, geloofden op slag dat het naderende onheil alleen nog af te wenden is door het heffen van milieubelasting op alles waar ook maar milieubelasting op te heffen valt, en dat is dan ook alles, van plastic zakjes tot poepluiers.
Laten we vooral doorgaan met gratis wikiwijsboeken. Ontsteek de brandstapel voor het oude leren en gooi boek en drukpers op de laaiende vlammen. Weg met de tachtigjarige oorlog, de Hoekse en Kabeljauwse twisten, de slag bij Nieuwpoort, Willem van Oranje, de kleine Korporaal, Treblinka en de landing op de maan. Vernietig het Nederlandse culturele erfgoed en geef ruim baan aan de vernieuwers, veranderaars, malloten, pezewevers, holocaustontkenners, bedriegers en omhooggevallen danseresjes en koekenbakkers.
Ik prijs me gelukkig. Ik mag straks, na 600 jaar, met een gerust hart beweren dat de aarde niet rond is of bolvormig maar plat. Zo plat als een dubbeltje. Een kwart van mijn leerlingen gelooft me en de helft twijfelt. En dan kom ik met een animatiefilmpje.
J. Jeronimoon
Instructieve filmpjes
Eén beeld zegt meer dan duizend woorden; daarmee ben ik mijn leven lang geïndoctrineerd. Aangezien een animatiefilmpje uit duizenden beeldjes bestaat zegt één animatiefilmpje meer dan miljoenen woorden.
Mijn eerste kennismaking met dit fenomeen waren ‘de filmpjes van de leerlingen van de Rietveld Academie’ bij de quiz 2 voor 12. Lollig waren die filmpjes wel, maar ze voegden meestal niets toe aan de vraag. Toch denk ik dat de redactie van die quiz ze als een onmisbaar onderdeel van de formule zag.
De indoctrinatie heeft bij mij niet goed gewerkt, want intussen denk ik dat het omgekeerde ook vaak waar is: één woord zegt meer dan duizend beelden.
Noodzakelijke demagogie
Mij zou het verhaal van de maanlanding in 1969 ongeloofwaardig schijnen omdat die landing sedert dien niet herhaald is. Maar ik zie in dat vanaf toen de techniek met zulke sprongen vooruitgegaan is dat het vanuit wetenschappelijk zicht veel beter is om wagentjes op de maan te laten rond rijden alsmede dat de landing op de maan een publiciteitsstunt was waarvan een herhaling weinig indruk zou maken en veel geld zou kosten. Maar juist omdat het in de eerste plaats om een publiciteitsstunt ging heeft een twijfelaar in eerste instantie volkomen gelijk wanneer hij twijfelt of de maanlanding ooit plaats vond. Elektronische beeldbewerking en andere vervalsingsmethoden stonden toen echter nog in hun kinderschoenen dus het zal toch wel waar zijn.
Er is nog steeds twijfel mogelijk over de juistheid van de bewering dat de aarde door menselijk handelen opwarmt en zelfs dat hij opwarmt. Maar –en nu praat ik anderen na- de kans dat het wel zo is is voldoende groot om maatregelen te rechtvaardigen. Zoiets als het bestellen van 12 miljoen vaccins tegen de Mexicaanse griep waar we nu spijt van hebben. Ik waardeer het daarom zeer dat Al Gore zijn naamsbekendheid gebruikt heeft om simpele burgers zo’n grote schrik aan te jagen dat ze in democratische samenleving uit hun geliefde auto gejaagd kunnen worden. Veel mensen sterven liever in het harnas van hun auto dan dat ze overstappen op het gebruik van fiets of openbaar vervoer.
Er is een anekdote over een student wiskunde die nadat hij op de middelbare school opgeleid was met realistische wiskunde, na afloop van een college tegen de hoogleraar zei “Maar professor, dat hoeft u toch niet te bewijzen. Dat zie je zo wel”. Dit soort “zien” wordt natuurlijk erg in animatiefilms gestimuleerd.
Seger Weehuizen
Dreun voor z’n neus…
Toen een van de toehoorders zijn twijfel uitsprak over de echtheid van de maanlanding, kreeg hij van Aldrin een fikse dreun voor z’n neus.
Uit de auto jagen
Helaas Seger, de burger laat zich niet uit de auto jagen. De meeste burgers lijken ervan overtuigd te zijn dat de aarde opwarmt, dat dit door de mens komt en dat er wat aan gedaan moet worden. Maar zelf een bijdrage leveren (geen auto meer rijden, niet meer vliegen etcetera) lijkt er niet in te zitten.
Het is een beetje als met zwarte scholen. De meeste blanke ouders zullen zeggen dat ze tegen zwarte scholen zijn en dat daar wat aan moet gebeuren, maar ze hun kind niet gebruiken om zwarte scholen wat minder zwart te maken. En een overheid die verplicht kinderen spreidt zal in principe op hun steun kunnen rekenen, maar niet als het hun kind aangaat.
gelijk oversteken
Ik vraag niet van mensen dat ze uit eigener beweging hun auto laten staan. Je ziet en hoort overal auto’s en het is niet fair om van iemand te vragen wel de lasten van het autoverkeer te verdragen maar niet aan de lusten deel te mogen hebben. (Ik vind autorijden overigens helemaal niet leuk). Zo sta ik ook tegenover zwarte scholen. Ik kan bijna nergens mijn kind aanmelden op een school waar het nog goed reken- en taal-onderwijs krijgt. Dan ga je je niet inzetten voor de ontzwarting van scholen, iets dat voor mij een lagere prioriteit heeft. Gelijk oversteken!
Maar waar ik bij “uit de auto jagen” aan dacht is een situatie waarin de regering impopulaire maatregelen moet nemen tegen autoverkeer om zo de opwarming van de aarde af te remmen. Hoe banger de mensen gemaakt zijn, des te groter is de kans dat dat lukt. Maar ik vrees dat je gelijk hebt, dat de mensen niet nog banger gemaakt kunnen worden en effectieve maatregelen tegen autoverkeer pas mogelijk worden als het te laat is.
Seger Weehuizen
Nog banger maken?
Je zou depressief van worden, al die zaken waar je als eenling geen enkele invloed op hebt, maar die je wel dagelijks 20 keer op je hart gedrukt worden. Laten we het eens op een rijtje zetten:
De vergrijzing (er is straks geen pensioentje meer en in het verpleeghuis word ik nog maar 1x per week gewassen).
De klimaatcrisis (moet ik naar Amersfoort verhuizen?)
Terrorisme
Veranderende waarden en normen (vrijheid van meningsuiting?)
Politieke en bestuurlijke onmacht
Kredietcrisis
Onderwijs crisis
Globalisering (baanonzekerheid, de polen komen, …)
Vogel-/Varkens- en andere griep en Q-koorts
Verder moeten we ons verantwoordelijk voelen voor de minder bedeelden, hier en ver weg ……
Al die zaken hebben gemeen dat het geen verzinsels zijn, dat het bijzonder serieuze consequenties heeft en dat een individu (zelfs een individueel land of Europa in zn geheel) er niets aan kan doen. Maar we weten het wel en worden bestookt met dringende adviezen om ons op bepaalde manieren te gedragen.
Ik denk dat mensen al bang genoeg zijn, veel banger maken helpt niet.
Dat geldt ook voor onderwijs. Mensen kiezen hooguit nog voor hun eigen kind, maar daadwerkelijk lid worden van BON, dat doet slechts een beperkte groep.
wereldopwarming staat apart
Je plaatst, 9_11_1989, collateraal een interessante gedachte: Er is al zo veel op de wereld dat het welzijn van leden een meer-generatie-familie bedreigt dat de strijd tegen onderwijsverloedering bij de meeste mensen een lage prioriteit gekregen heeft en dat die mensen daarom ook geen lid van BON worden.
Maar de mogelijke klimaatverandering is een element van jouw opsomming dat apart staat. Zodra de gevolgen van de opwarming van de aarde zich duidelijk als zodanig manifesteren kan het vele generaties duren voordat de opwarming kan worden stopgezet en de gevolgen afnemen in ernst. Als dat al gebeurt want er kunnen ook labiele processen verstoord worden.
Je kunt de helft van alle mensen bejaardenverzorger laten worden of wasrobotten installeren en terroristen kun je verslaan etc.. De Mexicaanse Griep kan natuurlijk een afschuwelijke pandemie worden maar zij wordt wel met volle kracht bestreden en zal bovendien in een afzienbare tijd uitgeraasd zijn. Wereldopwarming staat echt apart.
Seger Weehuizen
Niet bang, maar slim…
De mensen laten zich vanzelfsprekend niet bang maken, want ze weten heel goed dat ze voor de gek gehouden worden. Allemaal trucs om ze nog meer geld uit de zak te troggelen.
Natuurlijk niet!
Het is ook erg naïef om te veronderstellen dat mensen uit eigen vrije wil gaan bijdragen aan vermindering van de klimaatverandering. De mensen die dit aan de orde stellen vliegen zelf de hele wereld over. Hopelijk hoef ik hier niet uit te leggen dat vliegen een zeer grote bijdrage levert aan uitstoot van CO2.
De koektrommel staat open: consumeren tot je een ons weegt. Geld uitgeven, anders komt de economie niet op gang. De overheid speelt het zelfs klaar om de eindelijk ingevoerde vliegtax onmiddellijk weer af te schaffen. It’s the economy stupid!
En ik mijn lichtje achter me uitdoen? Alles op de fiets doen vanwege het milieu? Ik dacht het niet!
vliegtuigen
Deelnemers aan een wereldklimaatconferentie zouden via internet kunnen vergaderen. Dat is voor het publiek zo saai dat veel mensen zich niet eens zullen realiseren dat er zo’n conferentie wordt gehouden. Als je de Sahara vol wil zetten met zonnecellen, zoals Duitse elektriciteitsmaatschappijen hebben voorgesteld, zul je toch moeten beginnen met het verplaatsen van een heleboel mensen en materiaal naar dat gebied. Veel mensen moeten worden ingevlogen. Vliegtuigen zijn dus niet alleen een onderdeel van het klimaatsprobleem maar ze kunnen het ook helpen het op te lossen.
Seger Weehuizen