Binnenlinkse troebelen

“NIEMAND WACHT OP DE VERHEFFING DOOR BOS”
In de NRC van 1 juli j.l. valt Agnes Kant Wouter Bos aan op zijn uitspraak: “De sociaal-democratie kan niet zonder elite, want volksverheffing vraagt om leiding en moraal” van 24 juni j.l. (Siegfried Woldhek heeft er een geestige maar zeer onaardige tekening bij gemaakt met Agnes die met haar handen een toeter maakt en 2 heren die haar links en rechts in het oor fluisteren van welken ik in minstens één de vroegere leider van de SP meen te herkennen). Zij keert zich tegen Bos en alle politici met maakbaarheidsdenken en de daarbij horende arrogantie.
Onderwijsveranderingen waarom ouders noch leerlingen gevraagd hadden. Ook om grootschaligheid, overheidstaken naar de markt en managers heeft de bevolking niet gevraagd. Scholen zijn anonyme leerfabrieken geworden en de nieuwe “efficiënte” zorginstellingen zijn groot en leveren geen warmte en intimiteit meer is wat zij stelt. verder zegt ze: Daarom moest het onderwijs keer op keer op de schop, hoewel leraren en ouders daar niet op zaten te wachten. Publieke voorzieningen werden steeds grootschaliger, omdat onder de bestuurlijke elite de opvatting domineerde dat de markt steeds meer overheidstaken moest overnemen en schaalvergroting zou leiden tot efficiëntie. Wederom zonder dat de bevolking hier om vroeg of hierin werd gekend. Zo ontstonden anonieme leerfabrieken waar leerlingen verloren raakten. Verdwenen zijn politiebureaus uit de wijken zodat die aan hun lot werden overgelaten. En zo zitten we nu met grote zorginstellingen, waaruit de warmte en de intimiteit is verdwenen. Niet meer de gebruikers maar de de managers zijn tegenwoordigde baas in publieke instellingen zoals woningcorporaties, openbaar vervoerbedrijven of energiebedrijven. De uitslag van de stemming over de “Europese grondwet” werd door de politici niet gerespecteerd. Mensen willen niet dat Bos hen gaat verheffen maar dat de overheid hun problemen serieus neemt. Agnes begrijpt dat mensen cynisch zijn geworden en boos zijn op politici die het allemaal beter lijken te weten en dat zij zich afkeren van de politiek of hun betrokkenheid beperken tot een proteststem. Politiek is meer dan public relations en reclame maken. Bestuurders die denken dat ze hun beleid beter moeten uitleggen, zullen van een koude kermis thuiskomen. Ze moeten naast de mensen gaan staan. Alleen dan zullen mensen zich betrokken voelen en zich inzetten voor de samenleving. Dát is de eerste voorwaarde voor de echte vooruitgang.
Seger Weehuizen