CDA en PvdA willen de kredietreklame aanpakken. Lijkt me een goed idee. De enorme overvloed aan reklame voor het je probleemloos in de schulden steken lijkt door geen kredietcrisis te stuiten. Natuurlijk doet DSB bij monde van Klaas Wilting (weer zo iemand die zich overal voor leent) of er niets aan de hand is maar bij sociale diensten en schuldhulpinstanties weten ze beter. Van de banken moet je het niet hebben. In het nummer van Genoeg van april (blz. 19) staat een sprekend voorbeeld. Student Eric had zich via een studentenrekening behoorlijk in de nesten gewerkt. Nadat hij met behulp van zijn familie en door te werken zich er weer bovenop had geholpen vroeg de bank hem “doodleuk of ik opnieuw rood wilde staan”.
Eigen verantwoordelijkheid, inderdaad, maar je moet wel sterk staan. Daarom vind ik reklamebeperking geen verkeerd middel. Wat ook helpt tegen een persoonlijke kredietcrisis is goed kunnen rekenen. Onderzoeker Gerard Borst, verbonden aan het Geldmuseum in Utrecht zegt hierover: “Een financiële opvoeding is geen overbodige luxe. We moeten hen opvoeden tot verantwoordelijke burgers. Dat ze verstandig omgaan met geld is daarvan een aspect en dat leren ze in het gezin en op school. Gedegen rekenonderwijs is bijvoorbeeld essentieel. Dan kun je tenminste zelf berekenen dat het gekkenwerk is om op afbetaling te kopen. Maar er zullen altijd mensen zijn die de mist ingaan.”
Wat ik uit de rekendiscussie tot nu toe begrepen heb is dat je de gemiddelde Nederlander door middel van goed rekenonderwijs kunt leren goed dit soort vraagstukken rekenkundig aan te kunnen zodat je in ieder geval kunt weten wat voor stommiteiten je begaat. Slecht rekenonderwijs gaat ten koste van de weerbaarheid van burgers in deze toch al moeilijke tijden.
Reacties zijn gesloten.
Realistisch rekenen
Dit soort dingen is precies waar realistisch rekenen en aanverwante stromingen zich op richten (weerbare burgers maken etcetera). Het lijkt niet erg geholpen te hebben…..
Dit is een prachtig voorbeeld
voor realistisch rekenen. Maar het rekenwerk dat er voor nodig is komt niet zomaar aangewaaid: procenten; machten; reeksen.
Rekenkundige en meetkundige reeksen werden vroeger (voor goede leerlingen) uitgelegd door de meester van de ‘lagere school’. Tot en met de anekdote dat Gauss zijn strafwerk; het optellen van alle getallen van 1 tot 100; binnen een minuut klaar had.
Daar heb je nou LLB voor………..
Daar waar ouders falen, rekenmeesters falen, voorlichtingsinstanties falen, dáár komt de coach Leren Loopbaan Burgerschap. Bij de Kerntaak Kritisch Consumeren stelt hij/zij al deze problemen aan de orde. Het resultaat: de leerling gedraagt zich als een kritisch consument, houdt bij zijn aankopen rekening met het milieu, vergelijkt producten alvorens tot aankoop over te gaan en voorkomt onverantwoorde aanschaf.
Als dat geen wondermensen zijn, die LLB-coaches.
Geen coach maar onderwijs
Jullie halen er weer van alles bij maar de kern van dit verhaal is dat goed (niet realistisch) rekenonderwijs mensen in dit soort situaties hopelijk wat weerbaarder maakt; minder hulpeloos t.o.v. reclames, aanbiedingen etc. Mensen voor wie 89-25 (ik noem maar wat) geen probleem is.Daarvoor heb je in eerste instantie geen coach nodig maar een goede onderwijzer.
Realistisch rekenen als methode heeft m.i. niets te maken met leerlingen, als ze er aan toe zijn confronteren met aan de realiteit ontleende opgaven waar ze ook andere inzichten mee kunnen opdoen. Die koppeling lijkt me juist vruchtbaar.