Op een recente internationale conferentie in Berlijn over grote judaeocide die in de tweede wereldoorlog plaats vond werd geprobeerd om deze afschuwelijke gebeurtenis anders te verklaren dan tot heden gebruikelijk was. Niet als het werk van sadisten, van bereaucraten (“De banaliteit van het kwaad” van Hannah Arendt) of van antisemieten (“Hitlers gewillige beulen” van Daniel Goldhagen). Deze genocide was volgens Harald Welzer mogelijk omdat het kwaad in kleine stapjes werd ingevoerd zodat men telkens iets nieuws leerde accepteren dat eigenlijk net niet door de beugel kon.
Op deze site is een aantal keren de vraag ter sprake gekomen of leraren zich net als hun leerlingen als slachtoffer mogen beschouwen van veranderingen die hen opgelegd waren en waartegen ze niets konden doen. Hier dingt zich duidelijk de verklaring van Welzer op. De huidige toestand in het onderwijs waarbij een kleine groep mensen buiten enige democratische controle om met kinderen kunnen doen en laten wat ze willen was er niet opeens maar is in kleine stapjes gegroeid. Geen van die stapjes was voor de leraren voldoende reden om in opstand te komen met als gevolg de katastrophe die wij nu pas duidelijk zien. In een interview met TROUW (Antoine Verbij, 31-0109) zei Welzer dat mensen nog altijd sluipenderwijs tot massamoordenaars gemaakt kunnen worden door aan het rechtsysteem te sleutelen. “De mensen beginnen het dan normaal te vinden dat voor hele groepen de grondrechten niet meer golden”. In Nederland is men begonnen aan de supprematie van de grondwet te sleutelen. De vergelijking dringt zich op. De Wet op de basisvorming schreef zo precies voor hoe het onderwjs moest worden gegeven dat zij daardoor in strijd was met de grondwet. Het steeds moeilijker maken van het stichten van scholen is zeker in strijd met de geest van de grondwet De vrijheid van onderwijs werd nog eens extra belemmerd door de vele scholenfusies die de keuzemogelijkheden voor de ouders en daarmee het recht van kinderen op goed onderwijs beperkten.
Thorbecke heeft door te verzuimen toetsing van de wetten aan de grondwet mogelijk te maken de deur wijd opengezet voor sleutelaars. Politici zien dat eerder als een verruiming van hun mogelijkheden dan als een ondermijning van ons rechtsysteem. Wat kunnen we doen? .
Seger Weehuizen
Reacties zijn gesloten.
Beste Malmaison
Ik kan alleen maar beamen wat hier staat. Maar vlak niet uit dat de zogenaamde opniniemakers hier een sterke hand in hebben. Als voorbeeld haal ik de column in vakwerk van onze vriend Ton aan. Voor mij om persoonlijke redenen heel grievend, waarbij ik vooral geraakt werd door de vergelijking met Celine. Weliswaar een truuk die meerder malen gebruikt word door politiek bevooroordeelde ‘publicisten’. In een column heb ik hier op gereageerd en geprobeerd even scherp te zijn dan onze goede vriend. Zijn reactie daarop was furieus, nee niet hier op het forum maar op zijn eigen website. Alle regels van het auteursrecht overtredend ( bedenkelijk voor een publicist) reageert hij woedend, niet alleen op mij maar op BON ondertussen zijn straatje schoonvegend. Een staaltje van “mijn waarheid is meer waard dan een ander zijn waarheid”.
Dat is het benauwende, immers dank zij ‘het nieuwe leren’ en het veronachtzamen van kennis leren we onze jeugd niet meer om ‘de waarheid’ te ontdekken op basis van wikken en wegen van feiten en zekerheden, integendeel dat wat als eerste voorgeschoteld wordt door Google zal wel het juiste zijn.
Ik wacht op het moment dat het onderwijsdebat zal ontaarden in een welles nietes spel omtrent artikel 23 van de grondwet, zoals alle artikelen zowel gebruikt als misbruikt door belanghebbenden, wat voor mij nog altijd geen reden is om aan dat debat deel te nemen, waarom niet? Omdat ik de grondwet beschouw als het ultieme grondrecht gebaseerd op de eerste universele verklaring van de rechten van de mens daar ga je niet lichtzinnig mee om.
Voorbeeldje
Net uit de volkskrant. Een artikel hoe Nokia de Finse regering onder druk zet. Het gaat hier wel over briefgeheim. Ik weet niet of dat in de Finse grondwet gevat is maar weet wel dat het in de Nederlandse Grondwet verankerd is. Inderdaad stapje voor stapje.
www.volkskrant.nl/economie/article1141508.ece/Nokia_dreigt_uit_Finland_te_vertrekken
Sluipmoordenaars…
Nu wordt sluipenderwijs de vrijheid van meningsuiting aangetast.
Dat niet iedereen dat wil laten gebeuren, daar getuigen de reacties van, ook richting de aanstichter, die niet heel lang geleden, in 2003, zich nog sterk maakte voor de opvattingen van Pim Fortuijn.
Er is inderdaad een glijdende schaal.
Sommigen vinden het normaal dat de identificatieplicht is ingesteld, voor iedere brave burger in de straat. Het doet mij aan de oorlogsjaren denken.
Ik heb net het Anne Frankhuis bezocht. Het was er gelukkig rustig, waardoor ik alle goed kon bekijken. Margot nam Latijnse les, Anne en de anderen stenografie en vanzelfspreken Frans en heel veel boeken en – zoals ze schrijft – natuurlijk rotsommen, ‘waar zelfs Pim (kozenaampje voor haar vader) moeite mee heeft’.
Ik lees haar dagboek nog maar een keer, word getroffen door haar schrijfstijl en haar woordgebruik, maar schrik me rot van de sluipmoordenaars uit de oorlogsjaren.
Ik kan een parallel met deze tijd niet onderdrukken.
Stiekem terugsluipen
De onheilsprofeten hierboven, wier betoog ik overigens grotendeels onderschrijf, gaan er van uit dat er maar in één richting wordt geslopen. Toch zien wij, ik althans wel, op onderwijsgebied ook wel stapjes in de juiste richting. Er wordt dus ook wel teruggeslopen. Bij ons op school praat niemand meer over de basisvorming en het studiehuis is zo goed als dood. Ook het woord vernieuwing valt nog maar weinig. Niet dat men 180° is gedraaid; dat helaas niet, maar op sommige terreinen is men, zonder het zo te noemen, gewoon aan het restaureren.
Maar toegegeven, de niveaudaling is ook zo’n sluipmoordenaar, en daaraan is voorlopig nog geen halt toegeroepen.
@ bernard
En daar gaat het nu juist om. Wat is restauratie waard zonder dat de restaurateur eigenlijk weet wat hij restaureert? Is het dan niet zo dat bijvoorbeeld de zonnebloemen van van Gogh na restauratie niet meer zijn dan wat fletse bloemen die in de verte wel een beetje op zonnebloemen lijken? Wat stukgemaakt is, is zo degelijk gedaan dat restauratie heel moeilijk is. Toch alle egards aan jouw school en collega’s dat jullie de mod opbrengen om te restaureren.