15 Reacties

  1. Ledigheid troef
    Opmerkelijk dat er mensen zijn die in zoveel woorden zo weinig kunnen zeggen.
    Probeer eens te bedenken wat de man bedoelt met: ‘Als we meer van onze studenten verwachten mogen zij ook meer van ons verwachten’,
    Alsof het ‘onze studenten’ vooral te doen zou zijn om het ‘ons’ naar de zin te maken.

    Als wij veel van de studenten verwachten, dan doen we dat tbv de student. Er is helemaal geen wederkerigheid in de relatie student / opleiding. maar ja… je moet toch wat zeggen met nieuwjaar. En de ronkende woorden over het nieuwe leren die hij lange tijd heeft geuit zijn nu wellicht wat minder aantrekkelijk.

  2. Luchtfietserij
    Ver boven het voetvolk verheven kun je met praatjes voor de vaak het publiek proberen te (mis)leiden. Waarom vraagt de weledele Doekle zich niet vooral af hoe de huidige toestand is ontstaan? Weer een nieuwe marsroute, nog meer modestudies, nog meer masters, nog meer lectoren??

    • Wat negatief weer
      Hè, wat een negatieve commentaren weer. En dat terwijl Doekle ook nog eens een heuse GREEN PAPER heeft afgescheiden. Met daarin trouwens voorzichtig op pagina 15 verscholen een opmerking over kennis binnen het HBO:

      De herwaardering van kennis
      Het competentiegericht onderwijs is een belangrijke vernieuwing in het hoger onderwijs. In feite ligt dit in het verlengde van het PGO-model dat decennia geleden furore maakte aan de Universiteit Maastricht. De invoering van het competentiegericht onderwijs ging soms vergezeld van een onderwaardering van kennis. Bij elke standaard behoort een hoeveelheid basiskennis. Voor de instroom is kennis op vakgebieden als
      Nederlands, Engels en rekenen/wiskunde een absolute vereiste. Deze kennis dient gedurende de opleiding op een hoger plan te komen. Daarenboven gaat het om de specifieke kennis die bij het beroepsdomein hoort waarvoor wordt opgeleid. De vaststelling en de borging van zo’n kennisbasis door de opleidingen is van eminent belang. Dit betekent dat het competentiegericht onderwijs een andere inhoud krijgt dan enkele jaren geleden het geval was. Het gaat daarbij niet over een nostalgisch verlangen naar traditioneel eenrichtingsonderwijs, het gaat wel over de noodzaak dat studenten over de theoretische bagage beschikken die onlosmakelijk verbonden is aan het bachelorniveau.”

      Om in Doekle’s termen te blijven: deze Green Paper is een ‘stevige aanzet’ tot een ‘strategische herwaardering’ van de ‘waardevolle elementen’ die ….. {blurb}

      • Onderwijs in een richting?
        ” Dit betekent dat het competentiegericht onderwijs een andere inhoud krijgt dan enkele jaren geleden het geval was. Het gaat daarbij niet over een nostalgisch verlangen naar traditioneel eenrichtingsonderwijs, het gaat wel over de noodzaak dat studenten over de theoretische bagage beschikken die onlosmakelijk verbonden is aan het bachelorniveau.”
        Weet iemand nu nog waarom we CGO hebben? Het blijkt nu ook ineens in het verlengde van het PGO-onderwijs te liggen. Push-systemen werden vervangen door pull-systemen en dat evolueert dan hoe naar CGO? Multidisciplinaire projecten met competenties als doel. En hoe gaan we dan de bouwstenen(kennis) dan weer aanbrengen? Toch niet weer gewoon stappelen d.w.z. eerst letters dan woordjes, dan zinnen etc. of juist wel? Evolueren we dan weer gewoon terug naar af? Natuurlijk wel in 2 richtingen wat dat ook mogen betekenen. Doekle toch, wat bazel je nu toch weer. Ben je vergeten door wie en waarom de kennis totaal uitgehold is?

      • Kennis komt terug
        Afgezien van de holle retoriek is het toch mooi dat voorvechters van het CGO nu eindelijk toegeven dat:
        1. CGO in het verlengde ligt van PGO
        2. De (van overheidswege voorgeschreven) wijze waarop het CGO nu is ingericht onvermijdelijk leidt tot onderwaardering van kennis.

        Dat wisten wij al lang, maar nu zien de voorstanders het ook.

        Het wachten is nu nog op de consequente vervolgstappen:
        1. Herformuleren van eindtermen aan de hand van kennis en vaardigheden in plaats van competenties
        2. Invoeren van verplichte centrale kennistoetsen die bepalend zijn voor de eindbeoordeling.

        • Er moet nog iets bij JTS.
          Bij de invoering van het CGO is op basis van een geloof heel hard opgetreden naar de mensen die hier kritische kanttekeningen bij plaatsten. Dit heeft o.a. tot gevolg gehad dat mensen echt beschadigd zijn en een deel hiervan uit het arbeidsproces verdwenen is. Deze mensen hadden dus gelijk maar zitten wel met schade. De werkgevers hebben namelijk niet geschroomd om deze mensen te beschadigen om zodoende de afvloeing goedkoop te kunnen regelen bij de rechter. Verstoorde arbeidsrelaties was dan het toverwoord en hiervoor werd met de benodigde modder gegooid. Ook het instrument van intimidatie is veel te vaak ingezet in deze situaties. Rechtvaardiging hiervan zou dan zitten in het uitgangspunt van eenheid van beleid, de neuzen moesten en moeten allemaal dezelfde kant op. Een onmogelijke eis in een sector waar mensen 20 tot 30 jaar werken en het gevoerde beleid misschien wel 5 tot 10 keer wijzigt in die periode.
          Ik zie nu dat de verantwoordelijken, soms zelfs met lintjes, op prepensioen gestuurd worden. Het middenmanagement, vaak nog fanatieker in het doordrukken van het nieuwe beleid, blijft gewoon zitten en dat was het dan.
          Daarom moet er nog iets bij de 2 punten van JTS namelijk dat de besluitvorming wezelijk aangepast wordt. Tevens moet de vrijheid van meningsuiting weer terug in het onderwijs.
          Arthur Dockters van Leeuwen heeft eens gezegd dat een mens rustig tegen een wet mag zijn als deze mens zich maar wel aan de wet houdt. De afgelopen jaren was dit in het onderwijs zeker niet de praktijk. Je was voor of je was weg. Welnu heren en dames managers kijk in de spiegel, ga uw eigen handelen na en trek uw conclusies.

          • Prof. Heertje
            Prof. Heertje besteed in zijn columm op RTL- Z ook aandacht aan het gedraai van Doekle. Zie : www.rtl.nl/(/financien/rtlz/home/)/components/financien/rtlz/redactie/column/76-column_heertje.xml
            R. Ritzen heeft weer zijn bedenkingen tegen de columm van Heertje, zie daarvoor de reacties.
            Fontys Hogescholen geeft wat dat betreft een veel beter voorbeeld dan Doekle. Falen heeft daar wel consequenties. Op Fontys Hogescholen wordt het volledige verantwoordelijke bestuur voor komende augustus vervangen. Weliswaar gebeurt dit pijnloos, ze gaan met (pre) pensioen, maar ze gaan tenminste.
            Ik ben zeer benieuwd wat R. Ritzen eigenlijk van de inhoud van deze columm vind en vooral van de draai van Fontys Hogescholen.

  3. Foto van HBO’ers
    Ik weet het, je kunt je natuurlijk over van alles opwinden; ik word, behalve van de ledigheid van Doekles ontboezemingen, ook knap treurig van de foto bij het artikel. ZIjn dit HBO’ers? We zien geen docent, geen boeken, geen schrijfgerei; wél een stel naar beeldschermen starende figuren met de op ieder moment onmisbare lurkflesjes paraat (hadden de HBO’ers van vroeger eigenlijk nooit dorst? Die afhankelijkheid van ‘drinken’ doet me aan baby’s en speentjes denken.) en, als ik me niet vergis, een klaarstaand mobieltje. Stel je voor dat we een oproep missen. Een van de HBO’ers lijkt niet eens de moeite te hebben genomen om zijn rugzak uit te trekken.
    Zo’n foto is even veelzeggend als de inhoud van het artikel.

    • Dorst, altijd maar dorst
      Bij mij komen ze de eerste les ook nog binnen met die rare flesjes. Standaardopmerking van mijn kant: “Het is hier geen kantine dus weg ermee.” En dat gebeurt dan ook. Het zal wel oudemannenpraat zijn, maar inderdaad lijkt het wel alsof HBO-ers (en andere scholieren, pardon ‘studenten’ of ‘deelnemers’ …. ) vroeger nooit dorst hadden. Zelf heb ik in elk geval nooit zo’n flesje meegesjouwd en ben toch aardig terecht gekomen.

    • Rugzak
      Een van de HBO’ers lijkt niet eens de moeite te hebben genomen om zijn rugzak uit te trekken.
      Gelukkig heb ik een zoom-functie op mijn Mac en zie ik dat de rugzak op een tafel achter de dame staat. Ook kun je dan zien dat de dame de rugzak niet draagt.
      Overigens bekijken ze volgens mij hun vakantiefoto’s.

  4. Nog wat pareltjes van Terpstra.
    Gisteren vond ik in de trein een blaadje van SURF (computernetwerk organisatie van de samenwerkende universiteiten) uit afgelopen december, met een uitgebreid interview met Doekle Terpstra. Er staat niet veel zinnigs in, en dat komt niet alleen doordat het oppervlak van de portretten van Terpstra het oppervlak van de tekst evenaart.

    Het artikel begint met te melden dat Terpstra pittige uitspraken niet schuwt: “Onderwijs is geen doel op zich, onderwijs is een weg waarlangs jonge mensen volwassen burgers van de samenleving worden”.

    Het blaadje is van een ICT organisatie, dus Terpstra roept dat in het onderwijs ICT minstens even belangrijk is als het onderwijs zelf. “In het onderwijs wordt er traditioneel gedacht in hierarchie; het primaire proces is het onderwijs, de rest is ondergeschikt. Ik zie meer in synergie. De verdeling tussen onderwijzend personeel en ondersteunend personeel is over en uit. De relatie moet nevenschikkend zijn en niet hierarchisch”. De leden van de HBO-raad die niet nevengeschikt willen worden, worden in de volgende zin gerustgesteld: “De ICT’er en de docent hebben verschillende rollen, maar zijn complementair, 1+1 moet 3 worden.

    Verder staat in het artikel het gewone geronk over de studenten die de docent vooruit zijn en gaan vertellen hoe het moet en over “communities of practice”.

    Groet,

    Paul Huygen.

Reacties zijn gesloten.