De onmacht van de opvoeders.

Uit de bijdrage “Blindganger”van Dorius komt het volgende citaat: “Retorisch vragen Rinnooy Kan en Fresco zich af “is het niet voldoende dat leerlingen weten hoe ze moeten leren, omdat kennis nu eenmaal zo snel veroudert?” Wie adviseert wie?”
Kenmerkend voor dit citaat is het afschuiven van de taak. Leer ze het zelf doen want wij, de scholen, kunnen het niet meer, het is te veel en gaat te snel en ze willen toch al niet. Dit gedrag vind ik een goede weergave van de huidige tijdsgeest. De opvoeders in algemene zin staan wanhopig naar de jeugd te kijken alsof het (wan)gedrag van de jeugd een abstract niet beïnvloedbaar gegeven is. Ze studeren niet, in het hbo nog maar tussen de 20 en 27 uur per week afhankelijk van welk onderzoek je raadpleegt. Ze gaan uit van 11:00 tot 5:00 en wel op de donderdag. Ze gaan onder lestijd op vakantie, ze hebben betaalde banen onder de lestijden etc. etc. Tja, wat kun je hieraan doen klinkt het dan in alle hopeloosheid.
Niets dus. We krijgen van de baas de opdracht om vooral leuk te zijn en de tentamenprestaties als leidraad te nemen. Wat er ook gepresteerd wordt door de groep het gemiddelde honoreren we met een voldoende. Lukt dat niet dan is het programma te zwaar en of de leraar heeft als leraar gefaald.
Nog erger is de stelling : “leer ze zelf leren en maak ze er zelf verantwoordelijk voor”. Laat internet, de tv en hun leeftijdsgenootjes het maar doen. Keihard vind ik dat, het is een vorm van opgeven of op zijn minst van verwaarlozen. Straffen is in deze tijd not done maar feitelijk is verwaarlozen een enorme straf opgelegd door diegene die je als kind het meeste vertrouwde.
Opvoeden is leren op eigen benen te staan en die vrijheid geef je op het moment dat het kind heeft laten zien dat daar klaar voor is niet om redenen die de opvoeders goed uitkomen. Wie heeft ooit kunnen bedenken dat de opvoeders op de scholen aangestuurd moesten worden door geld? Zullen we de ouders ook meer kinderbijslag geven als zij hun kind eerder het huis uit sturen?

7 Reacties

  1. Inzake opvoeden
    DIt is inderdaad opvallend. In de opvoeding lijkt het mij dat ouders zich meer dan vroeger afvragen of ze het wel goed doen (dit kan je afleiden uit het grote aantal publicaties hierover en het bestaan van TV-programma’s als ‘eerste hulp bij opvoeden’ en dergelijke). Dacht men vroeger dan nooit na over deze kwesties? Natuurlijk wel, maar de onzekerheid was veel minder groot. Je deed wat je dacht dat goed was en daarna sliep je uitstekend.
    De oorzaak hiervan is volgens mij (en ik papagaai hier gewoon iets na wat ik zelf ergens gelezen heb) het afnemende kindertal in het westerse gezin. Had je vroeger zes kinderen en mislukte er één; geen nood, de andere vijf konden gewoon slagen. Nu moeten alle ambities van de ouders in twee kinderen waargemaakt worden. Geen wonder dat alles wat er gebeurt onder een vergrootglas wordt gelegd; geen wonder dat ze ’s nachts liggen te woelen.
    Dit zie je weerspiegeld op de scholen. Het komt mij voor dat ouders, en als gevolg daarvan ook de leerkrachten, het zich vroeger minder aantrokken wanneer individuele leerlingen, of zelfs een klas, slecht presteerden. Er kwamen nog zóveel anderen die het misschien weer wél goed zouden doen. Men liet de lat gewoon liggen waar hij hoorde en de leerlingen pasten zich daaraan naar vermogen aan.
    Naar mijn idee is de grootste mentale verandering in onderwijs en opvoeding het verdwijnen van de zelfverzekerdheid van de onderwijzer en de opvoeder geweest. Ik denk dat dat een slechte zaak is. Je kunt beter af en toe met veel aplomb de plank volledig misslaan dan in alle kwesties je eigen beslissing openlijk ter discussie stellen.

    • correlaties en oorzakelijkheid
      Al Gore laat in zijn film een grafiek zien die het CO2 gehalte in de tijd weergeeft, samen met de temperatuur van de aarde in de tijd. De lijntjes lopen netjes samen op en neer. Zijn conclusie: CO2 veroorzaakt opwarming. Anderen beweren dat de CO2 grafiek achter de temperatuur grafiek aanloopt en dat óf de oorzakelijkheid andersom is, óf dat er een derde aspect is dat zowel de CO2- als de temperatuurverhoging veroorzaakt.

      Ik zou wel eens een grafiek willen zien van het aantal gevestigde pedagogen tegenover de kwaliteit van de opvoeding: hoe meer pedagogen hoe slechter de opvoeding is mijn verwachting.

      Verwant: hoe meer onderwijskundigen…….

      Nu ben ik voorzichtig genoeg (soms) om niet direct een oorzakelijkheid te benoemen, maar interessant is het wel.

      • Oorzakelijke verbanden
        Het is complexer. Er is namelijk ook een positieve correlatie tussen het CO2-gehalte en het aantal onderwijskundigen: de opwarming van de aarde zorgt op zich weer voor meer onderwijskundigen.

        Klik op Downloads en dan op ‘Een nieuwe intelligentie voor een nieuwe tijd’, www.verbruggenonderwijsconsultancy.nl/site/home.html .
        De brochures zijn gemaakt door twee onderwijsadviesbureau’s die goede zaken doen met OMO-scholen en ROC’s.

        Inhoud: we kunnen de grote wereldproblemen, zoals de opwarming, niet meer met ons huidige brein oplossen. We hebben daarom een ander brein nodig met een hoger vermogen en we moeten toe naar een nieuwe intelligentie, de spirituele intelligentie. Dat vraagt weer voor heel ander onderwijs, alle talenten moeten ontwikkeld worden etc. En dat vraagt weer om meer onderwijskundigen.

        U leest het allemaal in de brochure: Sheldrake, morfogenetische velden en resonanties, emotionele intelligentie, voldoende ruimte voor andere dan rationele wegen etc.
        Met een bronnenvermelding bestaande uit een lijst van pseudo-wetenschappelijk lectuur.

        • En dat in nog geen anderhalf uur
          Toch knap dat je zo’n verhaal waarin ongeveer alle wereldproblemen aan de beurt komen kunt maken in anderhalf uur (dat is te vinden in de eigenschappen van het document …… ). Zou een opdrachtgever hiervoor hebben betaald? Dan was de opbrengst per uur wel hoog!

        • Onverwachte competenties
          Stel dat, zoals jl schrijft, de populatie o-kundigen gelijk opgaat met het percentage kooldioxide in de atmosfeer. Dan hebben we misschien ook een nieuwe vorm van fotosynthese. Zo kan het verlies van het regenwoud worden opgevangen.

    • Heel juist
      Bernard stelt : “naar mijn idee is de grootste mentale verandering in onderwijs en opvoeding het verdwijnen van de zelfverzekerdheid van de onderwijzer en de opvoeder”.
      Ik ben het hier mee eens. Ook dit is weer een complexe materie met veel oorzaken en relaties. Gevolg is wel dat we eigenlijk helemaal niets meer willen opleggen en afdwingen. Zeker sinds de leerling klant is geworden lopen de opvoeders achter de enquêtes en marktonderzoeken aan. Diegene die opgevoed moet worden verkrijgt steeds meer de macht in het proces van opvoeden op de school.

      • Jammer dat in het begin van deze “staart”
        ’t woord “papagaait” valt. Vervolgens keutelt e.e.a. gezellig naar nergens.
        Ik lees dat de zelfverzekerdheid van de onderwijzer en de opvoeder verdwenen is.
        Dan kun je kiezen dus. Ouders en leerkrachten de macht terug, of verder de macht aan de kleuter/kind/scholier/student etc.
        Helaas keutelen we gewoon verder.

Reacties zijn gesloten.