BON steunt stakingsoproep leraren
VO-raad geen bestaansrecht als werkgever
De vereniging Beter Onderwijs Nederland (BON) steunt de oproep van de onderwijsbonden aan de leraren voortgezet onderwijs om op 19 november te staken. De vereniging die strijdt voor het verbeteren van de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs, vindt het van groot belang dat de werkdruk voor alle leraren, ook de deeltijders, fors omlaag gaat.
Ook de eis van de bonden om de salarissen met 7% te verhogen, ondersteunt BON. Daarnaast is het noodzaak de positie van het onderwijsondersteunend personeel te verbeteren. Het is niet echt onbekend dat een goed salaris en goede arbeidsomstandigheden kwaliteitspersoneel aantrekken.
In Nederland is de werkdruk voor leraren veel te hoog en het salaris te laag. Per uur verdient een Nederlandse leraar net iets meer dan 2 euro per uur per leerling . Een Duitse leraar verdient ruim 4 euro, een Franse 3,7 euro. Een Nederlandse voltijdsleraar geeft veel meer uren les dan zijn buitenlandse collega`s. In Nederland is 26 uur lesgeven een volledige werkweek, in Frankrijk volstaat 18 uur. De Nederlandse leraar heeft ook meer werkdruk doordat de klassen groter zijn en hij naast voor de lessen voor alles en nog wat wordt ingezet.
Maar de situatie had totaal anders kunnen zijn wanneer er in Nederland stappen waren ondernomen de huidige onderhandelings- en financiële structuur op de schop te nemen. Beter Onderwijs Nederland wil naar aanleiding van het lopende conflict in het voortgezet onderwijs nogmaals onder de aandacht brengen dat de huidige problemen voor een aanzienlijk deel te wijten zijn aan de bestuurlijke en financiële organisatie van het onderwijsveld die vanaf de jaren negentig zijn beslag heeft gekregen. Mede daardoor is de positie van de leraar in het voortgezet onderwijs ernstig ondermijnd.
Onder aanvoering van de overheid hebben de besturen van de steeds groter wordende scholen-conglomeraten zichzelf in de VO-raad georganiseerd die zich inmiddels als een werkgeversorganisatie profileert. De overheid heeft deze structuur zelf in het leven geroepen en heeft daarmee zichzelf op afstand geplaatst. Zij heeft echter ook de mogelijkheid en plicht haar te beëindigen. BON verzet zich principieel tegen het onderscheid werkgevers en werknemers in ons onderwijs, omdat onze onderwijsinstellingen met publieke middelen worden bekostigd. Dit publiek bekostigd onderwijs draait om een gemeenschappelijk goed waarin een dergelijke marktgeoriënteerde belangentegenstelling binnen de instellingen zelf misplaatst is, omdat die de leraar tot een werknemer degradeert van zijn bestuur.
Gezien de meer dan zorgwekkende situatie in ons voortgezet onderwijs – zowel wat de kwaliteit ervan als de positie van de leraar betreft – is het juist nu van groot belang dat de overheid haar verantwoordelijkheid herneemt. Dat betekent dat de scholen een deel van hun autonomie zullen moeten inleveren en de overheid haar zeggenschap vergroot; mede om zo de positie van de leraar veilig te stellen. De cao-onderhandelingen zouden niet met de VO-raad als een organisatie van quasi-werkgevers plaats moeten vinden, maar met de overheid zelf als de eigenlijke werkgever. Daarop hebben de leraar en de belastingbetaler recht. De politiek heeft blijkens de receptie van de rapporten Rinnooy Kan en Dijsselbloem onderkend dat het hoog tijd is de positie van de leraar te versterken. Dat betekent dat zij ook haar verantwoordelijkheid daarvoor moet opeisen en niet aan quasi-marktpartijen moet overlaten die andere belangen kunnen hebben. Zolang dit niet gebeurt, zal ook de tijdelijke oplossing van de huidige problemen slechts symptoombestrijding blijken te zijn van een structurele systeemfout.
Inzake steun
Ondergetekende voelt zich gesteund.
Staat nu ook in Trouw
De boodschap is nu ook in Trouw aangekomen.
Steun Staking
Die laatste nieuwsflits verwoordt uitstekend hoe e.e.a. in onderwijsland in elkaar steekt.
Bravo!!!
Ik zal die nieuwsflits werderom onder de aandacht van collegae en management brengen. Die laatste groep zal dit zeker niet waarderen, maar zij zorgen er zelf voor dat er een steeds grotere afstand gecreëerd wordt tussen docenten en leiding. En het lijkt er in toenemende mate op dat de enige mensen in dit land die zich nog druk maken om goed onderwijs de docenten zijn, en daar ben ik er één van, en ik zal blijven strijden voor Beter Onderwijs in Nederland.
Marlie
En nu?
In de Veemarkthallen hoorde ik het veel om me heen: “en nu?”. Natuurlijk is het goed om ‘een signaal af te geven’, maar wat nu? Morgen weer aan het werk, de onderhandelingen afwachten, die zich zullen voortslepen en waar uiteindelijk een veel te mager akkoord uit komt? Welke indicaties zijn er dat het deze keer anders zal lopen? Hebben de bonden redenen om nu wel hun poot stijf te houden? Ik hoor het graag, want ik zou het graag positief inzien.
Ik kan begrijpen dat mijn oudere collega’s niet meer gaan. Die hebben al dertig jaar lang gezien hoe ze telkens een dag op pad gingen en het vervolgens niets opleverde.
Het zijn ook met name de oudere collega’s die pleiten voor acties van veel langer dan een dag, of tijdens de eindexamens. Ik begreep dat sommige rectoren off the record ook uitspraken in die richting hebben gedaan: “ze moeten het een keer goed plat leggen, dit gerommel in de marge levert niets op.”
Wellicht had er vanmiddag iemand de microfoon moeten grijpen en melden dat men niet meer aan het werk gaat totdat er een bevredigend akkoord is.
Overigens een uitstekend persbericht. Ik zal het, net als Marlie, op mijn school verspreiden.
VO-raad
Ik hoorde vandaag iemand van de VO-raad hierover op de radio. Strekking van zijn reactie: die paar docenten die zijn gaan staken is, gezien het totaal aantal scholen en docenten in Nederland, maar een klein clubje. Geen reden om onze koers te wijzigen.
percentage
Hoeveel is 13000 eigenlijk op het totale lerarenbestand in het VO?
Ik zou niet direct aannemen dat alle leraren die zich vandaag niet hebben geregistreerd, de koers van de VO-raad steunen.
17 % stakers
Ik dacht zo’n 17% van alle docenten. In mijn krant stond 13000 van 77000 leraren in het VO. Ik denk dat de actiebereidheid sterk zal verschillen van school tot school.
Kredietcrisis!
De kredietcrisis heeft m.i. veel invloed gehad op de opkomst. Op korte termijn zullen er veel potentiële leraren vrij komen uit het bedrijfsleven SS gokt daar op.
Manipulatieve beeldvorming
Manipulatieve beeldvorming van de VO raad: slechts 7% van de docenten staakt. Dus 93% stemt in met de eisen van de VO raad…… Volgens is maar 1/3 van het (O)OP in het VO lid van een vakbond. Ten tweede wordt personeel op impliciete wijze geïntimideerd om NIET TE STAKEN, zo ook bij ons. Echter compleet negeren, er is simpelweg stakingsrecht. Ten derde staken veel parttimers niet omdat ze zich gewoon niet verdiepen in de materie en/of de korting op hun salaris niet kunnen gebruiken.
geen reden om koers te wijzigen
De VO-raad bezweert eerst bij hoog en bij laag dat er geen geld is voor meer werkdrukvermindering. Nu zegt dat de VO-raad dat gezien de lage opkomst er geen reden is om de koers te wijzigen.
??????
Blijkbaar is er wel geld!
Als de opkomst hoger was, kon de koers gewijzigd worden.
Klaas Wilms
Anderssoortige acties
Ik ben vanuit mijn slechte ervaringen als ouder bij BON gekomen en omdat ik de indruk heb dat BON relatief weinig ouderleden heeft en onderwijsverbetering op het BONforum zelden vanuit de optiek van de ouders naar voren wordt gebracht probeer ik bewust deze leemte op te vullen. Maar onderstaand begeef ik mij op een zijweg:
De protestacties van de afgelopen woensdag ervaar ik als teleurstellend. De onderwijsbonzen zullen daaruit de conclusie trekken dat ze juist niets van de opstandige leraren te vrezen hebben. De bonzen hebben nu juist vast gesteld dat de bereidheid van de docenten om risico te lopen daarvoor te klein is en de vrees om bij harde acties veel geld te verliezen te groot is. Deze actie had daarom beter niet kunnen plaats vinden.
Ook voor ouders zou het duidelijk moeten zijn dan een beter salaris en betere arbeidsvoorwaarden belangrijk kunnen bijdragen aan beter onderwijs. Daarom vraag ik mij af of er geen andere manier is om de machtshebbers in onderwijsland concessies af te dwingen.
Zouden stiptheidacties zoals de douane en de politie die wel uitgevoerd hebben de bonzen behoorlijk kunnen hinderen? Misschien voeren op sommige scholen docenten werk uit dat ze volgens de arbeidsovereenkomst niet hoeven te verrichten. Dan kunnen ze dat onmiddellijk schrappen. Misschien kunnen docenten op een bepaald moment weigeren om een bepaalde opdracht uit te voeren omdat de maximale tijd die ze geacht worden in een week aan werk te besteden anders overschreden zou worden? Verder is staken in examentijd heel hinderlijk voor de schoolleiders en minder kostbaar voor de docenten. Ik heb hierop te weinig zicht maar misschien zijn er nog BON-leden die op dit gebied goede ideeën hebben. Laat ze die spuien.
Seger Weehuizen
Inderdaad,
teleurstellend. Want hoe moeten we nu verder? Volgende week anderhalve dag staken? Volgende maand een keer 2 dagen staken? Daar liggen de bobo´s echt niet wakker van, er zal weinig veranderen….
Staking
Ik ben het met het standpunt van BON in grote lijnen wel eens nl. dat de overheid zijn verantwoordelijkheid tegenover het onderwijs moet nemen maar niettemin blijven er nog genoeg vragen over. Degenen die nu voor werkgever spelen beweren dat er geen geld voor een algemene werktijdverkorting (vol- en deeltijd) is. Als dat zo, en dat is toch ook wel het beeld dat je uit de media krijgt, is dan zou de overheid moeten bijspringen om deze eis van de werknemers te honoreren. De bal zou dan helemaal bij de overheid liggen en de stakingen zouden dan ook eigenlijk tegen Plasterk gericht zijn. Maar dat idee krijg je niet. Er is hier in de eerste plaats sprake van een botsing tussen bonden en VO-raad. Dat zou betekenen dat de bonden vinden dat het geld er wel is en op verantwoorde wijze op deze wijze kan worden uiteggeven. Logisch want anders zouden ze onverantwoordelijk bezig zijn. Maar wat is nu precies het standpunt van BON in deze ? Gaat de staking nu erom dat de overheid weer zoals vroeger optreedt als “werkgever”van de leraren, die dan weer arbeidsrechtelijk een soort ambtenarenstatus zouden krijgen ? En richten we ons dus primair op Plasterk ? Of steunt BON voluit de eisen van de bonden tegenover de huidige werkgevers ? Dat zou ik wat duidelijker uitgesproken willen zien.
Re: staking
Dit is dus precies het probleem waar eerder op de BONsite al op gewezen is: de overheid en de VO-raad kunnen en zullen naar elkaar gaan wijzen. De VO-raad zegt ‘wij hebben het geld niet’ en het ministerie zegt ‘autonomie, wij gaan er niet over’.
Als ik het persbericht goed lees dan wil BON van die hele VO-raad af. Dus gewoon vakbonden die onderhandelen met de minister over arbeidsvoorwaarden. De vakbonden lijken dit niet te willen. De vakbondsbonzen willen waarschijnlijk binnenkort naar de overkant van de tafel hoppen (een Doekle Terpstra doen).
Trots
Zo’n persbericht maakt dat ik weer zeer trots en blij ben om BON-lid te zijn. Wat een glashelder verwoord standpunt. Complimenten Ralph en anderen.
Tegenvallende opkomst ???
Misschien wel, misschien niet. Toch zijn er wel een aantal punten aan te dragen waarom de opkomst mogelijk tegenviel:
1e: veel docenten blijven het moeilijk vinden om lessen te laten vervallen
2e: De onderhandelingen zijn lang doorgegaan en dus is er tot het laatst getwijfeld of men wel/niet moest deelnemen
3e: Veel scholen hebben het personeel een ontmoedigingsbrief gestuurd. Veel docenten zullen die echter ook als intimiderend hebben ervaren. Zie ook vandaag in de Volkskrant: een docente die niet met naam in de krant genoemd wilde worden. Zij zei dat op haar school veel docenten niet durfden te staken!!!
Op mijn eigen school is ook zo’n brief (voor de 2e maal) verspreid onder het personeel. Navraag bij een vakbond leverde de volgende informatie op: directie/bestuur mag niet het staken verbieden, maar men mag juridisch gezien wel het deelnemen aan een staking “ontmoedigen”.
In de brief op mijn school werd ook nog eens uitvoerig ingegaan op de consequenties die het staken voor je inkomen zou hebben.
Tja en waar begint “ontmoedigen” en begint “intimideren”. Dat is niet/nauwelijks aantoonbaar.
Aangezien veel scholen zo’n ontmoedigingsbrief naar hun personeel gestuurd hebben, vraag ik me af of scholen hiertoe niet een advies gekregen hebben van bijvoorbeeld diezelfde VO raad. Of ben ik nu te wantrouwig?
Marlie
VO raad
Ik meen me te herinneren dat dat inderdaad het geval is en dat dat hier op het forum ook aan de orde is geweest.
Overigens ben ik van mening dat de onderwijsraden vernietigd dienen te worden.
Ontmoedingingsbeleid
Als dit echt veelvuldig is voorgekomen (ik weet ’t niet; ik val onder een andere CAO en schoolorganisatie en heb dus ook niet meegestaakt) is dat een goede reden om juist de media op te zoeken en het gedrag van schoolbesturen/VO-raad aan de schandpaal te nagelen.
“lage opkomst”
Ik vind 1 op de 5 een ongekend hoge opkomst, als je de volgende factoren in ogenschouw neemt:
– leraren zijn plichtsgetrouwe mensen met hart voor hun leerlingen. Niet iedereen redeneert: “op de lange termijn dupeer je je leerlingen meer door NIET in actie te komen”. Velen willen gewoon niet op korte termijn hun schaarse lessen aan examenklassen laten vervallen. Bij ons heeft de examenklas bijvoorbeeld al drie weken wiskunde gemist voordat er een vervanger gevonden was. Zo’n man gaat dan niet gauw direct weer die klas duperen door de allereerste les meteen te gaan staken.
– er zijn steeds meer stagiaires en mensen met een tijdelijke aanstelling.
Op mijn school heb ik diverse mensen horen zeggen: “zodra ik m’n vast contract heb, ga ik mee”. Zolang dat contract nog niet binnen is, durven mensen niet.
– de macht van de besturen en directies heeft voor verdeeldheid gezorgd op de werkvloer. Ieder die hoopt op promotie naar een hogere salarisschaal en/of een afdelingsleiderschap, gaat niet staken.
– de actie was oliedom gepland op een woensdagmiddag, het moment waarop veel leraren vrij zijn en niet per se heel gemakkelijk kinderopvang kunnen vinden
– er zijn veel oudere docenten die twintig jaar geleden nog wel actievoerden, maar het inmiddels hebben opgegeven omdat het toch geen zin heeft
– er zijn veel docenten die niet gaan omdat ze de koers van de bonden te slap vinden
Een opkomst van 1 op 5 laag vinden en die bovendien uitleggen als zou maar 1 op de 5 ontevreden zijn met het bod van de VO-raad, is idioot. Maar dat weet de VO-raad zelf ook wel. Het gaat hen er niet om hoeveel mensen het met hen eens zijn, het gaat hen erom of de meerderheid morrend, maar zonder in actie te komen, de koers van de VO-raad zal blijven accepteren, en dat lijkt het geval.
Staking in onderwijs geen effectief middel
Een staking in het onderwijs heeft slechts symbolische waarde. Dat is niet erg, als dit maar beseft wordt.
Een stakingsactie is pas echt effectief als je er de werkgevers mee treft.
In het onderwijs is dat niet het geval: de werkgevers zijn er zelfs blij mee, want ze kunnen salaris inhouden. Intussen moet de stakende leraar later de gemiste stof alsnog in de klas behandelen, wat leidt tot extra werkdruk.
Daarom zijn er nogal wat collega’s, vooral met examenklassen, die daarom niet gestaakt hebben terwijl ze dat eigenlijk wel gewild hadden.
Ik ben nog geen collega tegengekomen die zegt: de stof van de gestaakte dag sla ik maar over, dat moeten ze zelf maar uitzoeken.
De leerlingen, vooral in de lagere klassen, zijn blij met elke vorm van lesuitval, dus via de leerlingen is een staking ook niet echt een vorm van harde actie. Mijn zoon (derdeklasser) zat zich al dagen van te voren op de staking te verheugen. Wat een tegenvaller, toen er maar één van zijn docenten die dag staakte, terwijl sommige klassen de hele dag vrij hadden…
Ouders
Ouders vinden stakende docenten vervelend. Niet omdat hun kinderen dan een dag niets leren, maar omdat ze dan geen gratis kinderopvang hebben. Speelt natuurlijk meer in het basisonderwijs dan in het VO.
Wantrouwen is gegrond
De VO-raad vat zijn rol als ondersteuner van schoolbesturen ruim op.
Vorig jaar kregen alle VO-schoolbesturen ongevraagd een uitvoerig overzicht van maatregelen waarmee scholen hun leerlingen konden verbieden deel te nemen aan de scholierenstaking op het Museumplein. Alles kwam voorbij: Inschakeling van de Onderwijsinspectie wegens ongeoorloofd schoolverzuim, boetes voor de ouders, fikse straffen voor leerlingen en wat er verder te bedenken valt.
Dit handboek voor stakingbrekers was meteen voorhanden toen VO-raad voorzitter Sjoerd Slagter de slag om de miljoenen voor een kwaliteitsagenda had gewonnen.
Het Laks dat vijf maanden eerder door Sjoerd als strategisch partner was binnengehaald werd nu – na gebruik – als oud vuil gedumpt. En alle kritische geluiden zijn snel in de doofpot gestopt.
Ik weet wel zeker dat de VO-raad model-ontmoedigingbrieven naar de schoolbesturen heeft gestuurd. Ik vrees ook dat veel ‘autonome’ schoolbesturen de VO-raad slaafs volgen want wie durft Slagter c.a. nog tegen te spreken?
Onderwijsbonden willen bemiddeling minister
Het moet niet gekker worden, waarom zeggen de bonden niet gewoon dat ze willen onderhandelen met de minster. Lees verder in de NRC.
De minister wil zijn vingers niet branden
“Minister Plasterk hield zich donderdag op de vlakte. “Het cao-overleg is gedecentraliseerd naar werkgevers en werknemers. Ik roep ze op om in het belang van het onderwijs snel tot overeenstemming te komen”, aldus de bewindsman in een reactie. ”
(nu.nl)
Mark, dat kunnen de bonden
Mark, dat kunnen de bonden wel zeggen maar dat zal de minister in de huidige situatie NOOIT doen. Dat weten de bonden heel goed. Plasterk zou natuurlijk wel een rol kunnen spelen. Zijn reaktie dat “CAO-onderhandelingen een zaak zijn van werknemers en werkgevers” is wel erg mager. De bonden hebben natuurlijk gelijk als ze zeggen dat P. verantwoordelijk is voor de eindkwaliteit van het onderwijs en niet moet doen alsof onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden daar niets mee te maken hebben. Dus hij zal misschien wel degelijk in de nabije toekomst toch een rol gaan spelen. De bonden moeten dan wel, ondanks de teleurstellende opkomst bij de akties, de poot stijf zien te houden. Daar hebben ze wel hun achterban bij nodig.
beeldvorming
Ik krijg van diverse kanten lacherige opmerkingen over de beelden op TV en in de krant over de stakende docenten van afgelopen woensdag. De vraag ‘hoor jij daar ook bij?’ en de opmerking ‘het zijn net leerlingen’ (van een kennis die een groep lawaaiige docenten ’s ochtends vroeg in de trein trof) geven aan dat het beeld dat mensen van docenten hebben geen goed wordt gedaan als acties op deze wijze worden gehouden. Laat dus voortaan die petjes en lolbroekerij achterwege en voer een serieuze stevige actie. Staken is zondermeer een middel om te gebruiken bij acties voor een lagere werkdruk en een fatsoenlijk salaris, maar dat zou eenvoudigweg moeten betekenen dat de deur van de school op slot gaat en er geen leerling meer in kan. In school kan het personeel dan bijvoorbeeld werk doen waar het normaal gesproken geen tijd voor heeft. Andere suggesties zijn hier overigens welkom.
Overigens, het zou helpen als schoolleidingen de kant van hun personeel zouden kiezen en niet de kant van de overheid. Het ‘dreigen’ met een salariskorting is een zeer slecht gebaar en ondermijnt het vertrouwen in de leidng van een school.
Hoger opgeleiden staken niet
Staken is in het verleden altijd een middel geweest dat arbeiders gebruikten, hoger opgeleiden in welk beroep dan ook, staakten niet.
Dat is ook verklaarbaar omdat je als hoger opgeleide meestal een redelijk goede baan had met een fatsoenlijk inkomen en ook omdat het aantal hoger opgeleiden in een bedrijf(stak) veel kleiner is dan het aantal productiemedewerkers of arbeiders.
In het onderwijs zijn de verschillen tussen docenten enorm. Van niet bevoegde klasseassistent tot professor in de theoretische natuurkunde. Ook op VO scholen zijn de verschillen groot, academische eerstegraders en on(der)bevoegde coaches.
Dat allemaal maakt welke actie dan ook uitermnate lastig, de belangen lopen niet gelijk en de culturen verschillen te veel.
Nu de managers ons als arbeiders gaan gebruiken: doe wat je wprdt gezegd en hou verder je mond dicht, is er voor ons verandering nodig. Maar ik zie me ook niet lopen roepen en met petjes op de internationale zingen.
Docenten willen iha gewoon in een gesprek tot een goede oplossing komen. Dat dat niet meer kan is de verantwoordelijkheid van de politiek en Sjoerd Slagter c.s. Er wordt zo ontzettend veel kapot gemaakt.
Aktie
Nederland is so wie so geen land van stakingen en in de publieke opinie en de pers vallen ze meestal slecht. Mede door het imago dat staken iets voor “arrebeiers” is wat in dit kleinburgerlijk landje al een veroordeling is. In Frankrijk gaat het onderwijs vanzelfsprekend massaal de straat op om te protesteren tegen het de onderwijspolitiek van de regering. In Nederland zweren we bij overleg, overleg en nog eens overleg. Vandaar dat het zo moeilijk is de zaak in beweging te krijgen en de staking over het voetlicht te brengen. Toch hebben de bonden nu weinig andere keuze dan hun inspanningen te verhogen, de druk aan te houden en hun achterban te blijven mobiliseren.
aanpak bonden
Ik heb me de afgelopen tijd sowieso afgevraagd of de bonden eigenlijk wel iets WILLEN bereiken.
– waarom de estafettestakingen zo plannen dat de stakingen in de twee grootste regio’s op woensdagmiddag vallen?
– waarom ook de landelijke actie weer op een woensdagmiddag?
– waarom -als je de mensen dan toch bijeen haalt in de Veemarkthallen- geen overleg over de te volgen strategie, discussie over onderwijskwaliteit, lerarentekort, arbeidsvoorwaarden? Waarom de gelegenheid niet gebruiken om te luisteren naar je achterban? Waarom in plaats daarvan een jolig bandje en een paar afgezaagde toespraken?
– waarom zo hevig de nadruk leggen op die 3% werkdrukverlaging (waarover veel collega’s zeggen: daar ga ik de straat niet voor op) en veel minder op het eigenlijke punt: de centrale afspraken? Voor dat laatste krijg je mensen veel eerder in actie.
Ik heb de acties wel gesteund hoor, maar ben de afgelopen week bewust ook lid geworden van de AOB in de hoop daar mijn inspraak als lid te kunnen gebruiken om een effectievere aanpak te bewerkstelligen. Want het is niet eenvoudig m’n collega’s te mobiliseren voor bondsacties als ze zo worden aangepakt als nu.
stakingsoproep leraren
Ik voel me behoorlijk teleurgesteld over de effecten van de vakbondsacties en het handelen van de LIA. En ben bang voor een nog grotere deceptie: hoe sterk is de vuist die wij, leraren, kunnen maken? Maar ik ben ook van mening dat er iets moet gebeuren. En wil zeker niet accepteren dat de VO-raad zijn zin krijgt ten koste van de leraren, de motivatie, de energie, de gezondheid en uiteindelijk de leerlingen. Kunnen we niet iets alternatiefs bedenken? Ik herinner me de kaartenactie van een radioclubje naar Duitsland na een racistische moord, meen ik. ‘Ik ben woedend’ stond daarop. Iets dergelijks via de scholen verspreiden en allemaal naar Plasterk sturen? Dertienduizend van die kaarten van wanhopige docenten moet toch wel iets bereiken of worden ze gelijk in de container gemieterd, denken jullie?
ik wil mijn fiets terug
Ik herinner mij deze actie nog zeer goed omdat één mijner kinderen voor mij een protestkaart wilde sturen met mijn naam er op. Van die afschuwelijke moord zelf herinner ik mij niets. Overal in de wereld gebeuren afschuwelijke dingen en het is maar goed dat wij afschuwelijke dingen kunnen vergeten waar we zelf niet schuldig aan zijn. Maar alle Duitsers verantwoordelijk stellen voor een gebeurtenis waaraan de meeste geen greintje schuld hadden stuitte mij tegen de borst. Ik voelde aversie tegen al die Nederlanders die ondertekenden en die waarschijnlijk ook als ze Duitsers tegenkwamen wilden roepen “ik wil mijn fiets terug” . Hitler heeft in Duitsland de macht kunnen grijpen omdat Duitsland vernederd werd, als verliezer schuldig verklaard werd, Frankrijk dat land uitzoog door oorlogsschade te claimen en er toen nog eens de economische crisis er overheen kwam. De hoofdschuldige, Kaiser Wilhelm, mocht in Nederland van een onbezorgde dag genieten. De massamoordenaar Pétain en de andere schuldige maarschalken waren in Frankrijk helden. Ik heb me bij die actie geschaamd voor mijn landgenoten.
Plasterk handelingsvrijheid wordt ingeperkt door de belangen van de PvdA. Relatief veel docenten stemmen op de PvdA maar zo lang de andere partijen het onderwijsprobleem negeren heeft de PvdA onvoldoende belang bij het zich committeren aan het oplossen van onderwijsproblemen waarvan de ernst bij de meeste Nederlanders niet wil doordringen.
Seger Weehuizen
Niet zo’n goed idee
Ik herinner mij die actie ook nog goed. Het verbaasde mij behoorlijk dat de Duitsers ons in 1995 geen kaartje terug hebben gestuurd met ‘Jetzt sind wir wütend’ nadat Nederland in Srebrenica wel wat meer dan één ethnisch geïnspireerde moord heeft laten gebeuren. Heerlijk voelt het, om gidsland te zijn. Nee, zo’n kaartjesactie lijkt mij een loos gebaar.
Ene J. Ritzen wilde ooit
Ene J. Ritzen wilde ooit studenten stimuleren hun financiën beter op orde te houden – en zond hun daarom een met zware metalen vergiftig plastic mapje. Als ik me goed herinner hebben toen tienduizenden hun ellendige mapjes teruggestuurd, met een grote berg chemisch afval bij OC&W tot gevolg.