In het Financieele Dagblad van 31 maart 2008 schrijft columniste Grace Boldewijn over de ervaringen van haar kinderen in het onderwijs. De 1040-urenacties hebben haar wakkergeschud en hebben haar doen inzien dat het onderwijs nou niet direct de goede kant opgaat. Hopelijk heeft haar oproep aan ouders (“Wij ouders mogen niet langer met lede ogen toezien hoe onze kinderen naar de afgrond afglijden.”) effect. Een berichtje over BON en het BON-forum is onderweg naar mevrouw Boldewijn …..
——————
Grace Boldewijn
Eerst volgde ik op afstand de perikelen rond het onderwijs. Totdat het Landelijke Aktie Komitee Scholieren mij wakker schudde met zijn actie tegen de 1040-urennorm. Scholieren eisen kwaliteit en willen geen nutteloze uren op school doorbrengen.
Ik heb het geklaag van heel veel – ook van mijn eigen – kinderen moeten aanhoren. Scholen proberen zo min mogelijk gaten te laten vallen. Voor kinderen die van groep 8 naar het middelbaar onderwijs gaan, worden de lesuren zo dicht mogelijk op elkaar ingeroosterd.
De jongste kinderen hebben minder vrije uren, sjouwen met een zware tas en hebben heel drukke dagen. In de hogere jaren wordt het beeld triester en triester. Kinderen hebben heel veel tussenuren, weten zich geen raad met hun vrije tijd.
Extra tijd om kinderen te begeleiden die voor vakken onvoldoende staan, is er niet. Wie niet in het tempo meekan, valt helaas af. Terwijl het onderwijs iedereen binnenboord moet houden, de uitzonderingen daar gelaten.
Ik vind het heel erg dat het aantal vroegtijdig schoolverlaters zo groot is. Kinderen moeten soms het eerste uur naar school, hebben daarna drie of vier tussenuren en moeten dan nog voor het laatste uur op school komen om een vak te volgen. Dat werkt niet motiverend. Als je toch al een matige leerling bent, kan ik me heel goed voorstellen dat je dan liever iets leukers gaat doen.
We kunnen toch niet verwachten dat kinderen in de leeftijd van twaalf tot zeventien jaar de discipline hebben om zelfstandig te studeren en al hun vrije tijd door te brengen in de bibliotheek?
Als dit zo doorgaat, is het einde zoek. Onderwijsminister Ronald Plasterk moet inzien dat het zo niet langer kan. Investeren in het onderwijs betekent investeren in de jeugd en in de toekomst. Als Nederland wil inzetten op de kenniseconomie, dan moet er veel meer geld naar het onderwijs.
Scholen doen er alles aan om het probleem van het lerarentekort, waardoor nog meer loze uren ontstaan, op te lossen. Docenten komen door de urendruk niet toe aan het geven van de volledige lesstof. Ik heb het gevoel dat de politiek dit probleem onderschat. Ik bezoek regelmatig de sauna en kom veel mensen tegen. Ook docenten, die graag hun hart willen luchten. Hun verhalen raken me diep, als moeder van twee pubers. Ik vraag me af in hoeverre deze treurnis overkomt bij de politiek. Zo kan het echt niet langer. Bij veel mensen in het onderwijs is de rek eruit.
Het is makkelijk gezegd dat kinderen minimaal 1040 uur les moeten krijgen. Scholen gaan er zo creatief mogelijk mee om, maar er is meer nodig om gedemotiveerde kinderen weer enthousiast te maken. Het is toch een ernstig signaal dat er zo veel zijn die het niet meer leuk vinden om naar school te gaan? Ze gaan liever ravotten en lol trappen, met vaak nadelige gevolgen. Een school als het Albeda College in Rotterdam zet zich in voor deze doelgroep. De directeur houdt van zijn kinderen maar komt geld tekort.
Minister Plasterk lijkt ongevoelig voor de noodkreten van scholen die zich afvragen wat er van deze jongeren terecht moet komen.
Normaal ben ik tegen stakingen, maar nu moet ik toegeven dat de docenten terecht hun stem laten horen, ook al zijn de kinderen en ouders helaas de dupe van nog minder onderwijs. De oplossing lijkt zo simpel: meer geld steken in het onderwijs. Wie is het daar nu niet mee eens?
Het huidige onderwijssysteem is bestemd voor sterke jongeren. Dat wijst de praktijk uit. Sociaal zwakke jongeren overleven niet binnen het systeem. Kapitaalkrachtige ouders kunnen hun kinderen op een privéschool doen. Andere ouders sturen hun kinderen naar België of een ander land om te studeren, maar niet iedereen kan dat.
De groeiende tendens is dat ons regulier onderwijs steeds meer uitval kent, niet alleen van leraren maar ook van leerlingen. Wij ouders mogen niet langer met lede ogen toezien hoe onze kinderen naar de afgrond afglijden.
Grace Boldewijn is ceo van BoCari Engineering in Breda.
——————
Ouders
Kijk eens aan, de ouders worden wakker. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom zij zo met hun bloedjes van kinderen laten sollen. Heel goed dat er nu in elk geval een voor hen opkomt.
Het is misschien beter,
’n ander sauna te bezoeken.
Waar slaat dit op?
Leo, waar slaat dit commentaar op?
Sauna
In de tekst staat “Ik bezoek regelmatig de sauna en kom veel mensen tegen. Ook docenten, die graag hun hart willen luchten. Hun verhalen raken me diep, als moeder van twee pubers. Ik vraag me af in hoeverre deze treurnis overkomt bij de politiek. Zo kan het echt niet langer. Bij veel mensen in het onderwijs is de rek eruit.”
…en ik wil natuurlijk niet voor mijn beurt spreken, maar ik doe het toch maar: het is niet allemaal diepe ellende in het onderwijs. Laten we daar eens mee op houden. Ik denk dat er nog heel veel harwerkende, enthousiaste en geinspireerde docenten zijn die ondanks alle vernieuwling, prietpraat en mismanagers gewoon heel goed werk doen.
Denk ik…
Maar of dit nu ergens op slaat!?:-)
Niet allemaal diepe ellende
Je ‘nickname’ doet iets anders vermoeden maar je hebt denk ik wel gelijk dat er van alles goed gaat in het onderwijs. Je geeft echter ook aan dat dit is ‘ondanks alle vernieuwling, prietpraat en mismanagers’. Boldewijn heeft dus – denk ik – wel gelijk als ze zegt dat ‘de rek er uit is’.
Die sauna heb ik nu ook op het netvlies 😉
Maar of dit nu ergens op slaat!?:-) Neen!
Nee, natuurlijk slaat dit nergens op.
Het is alles diepe treurnis in het onderwijs.
We verdienen te weinig, de klassen zijn te groot, het nieuwe leren is geen onderwijs maar bedrog, de managercultuur en financiering deugen niet, de leraren hebben hun status verloren en ga zo maar door.
Het is naïef te zeggen dat het dan toch nog goed gaat in het onderwijs.
Maar je bedoelt waarschijnlijk dat de leraren door hun ijver, aardigheid en idealisme toch nog goed werk verrichten en door flink te hozen het schip drijvende weten te houden.
Als je dat bedoelt, heb je gelijk.
Saunahumor
Gebrek aan gevoel voor humor. Daar loop ik in het onderwijs inderdaad vaker tegen aan.
In mijn sauna
hoorde ik onlangs iemand uitleggen, dat het eigenlijk zo makkelijk is.
Veel voorlezen aan peuters, kleine groepen op school, kinderen die ’t nodig hebben opvangen in speciaal onderwijs en hier en daar duidelijke grenzen stellen.
Als de kinderen dan ’n jaar of 12 worden, gaat ’t vervolg onderwijs met ze verder.
Toen ik (zwetend) sputterde, dat dat op de jaren 50 leek en dat er geen geld voor was, keken we elkaar ’n beetje twijfelend aan.
En gingen we ’n pilsje drinken.
Konden we gelukkig nog betalen.
Huidige onderwijs is ook niet goed voor de sterken
Dat het huidige onderwijs bij uitstek een ramp is voor de zwakkere leerlingen betekent niet dat het voor de sterkere leerlingen wel goed zou zij, of zelfs maar acceptabel, of zelfs maar “net geen kindermishandeling”.
HNL is slecht voor alle kinderen, theoretisch danwel praktisch ingesteld, toppers danwel kinderen die er meer moeite mee hebben, verantwoordelijke harde werkers danwel kinderen die meer met de hormonen dan met de school bezig zijn.
Het is simpelweg een domme gedachte om gestructureerd onderwijs te vervangen door ongeordende toevalligheden.
??
Grace Boldewijn schrijft
Scholen doen er alles aan om het probleem van het lerarentekort, waardoor nog meer loze uren ontstaan, op te lossen.
Nu moet ik je teleurstellen Grace, dat doen scholen niet. Jij bent zelf CEO van een bedrijf, dus je zult weten wat een bedrijf doet om mensen aan te trekken.
*Een hoger salaris bieden bijvoorbeeld, maar dat doen de meeste scholen niet, die geven het geld (dat er wel in enige mate is) liever uit aan nog meer en nog beter beloonde managers.
*Of zorgen voor goede arbeidsomstandigheden, maar ook dat doen scholen niet. Veel scholen dringen docenten een bepaalde manier van (niet-)lesgeven op: Het Nieuwe Leren. En iedereen die daar kritiek op heeft wordt monddood gemaakt. Hiermee jagen scholen leraren weg.
Het lerarentekort is voor een belangrijk deel een gevolg van zeer slecht personeelsbeleid van scholen.
ons onderwijs is alleen geschikt voor de sterken
Ik volg als ouder sinds jaar en dag alles over het onderwijs, BON lid geworden maar voel me redelijk machteloos,leg hele knipselmappen aan om er, mocht het nodig zijn leerkrachten mee om de oren te slaan, van Jelle Jolles tot aan artikelen over het Realistisch Rekenen, de HP de Tijd :Onze kindren blijfen dom slingert hier thuis rond, betrap me erop hem weg te stoppen voor mijn kinderen ,ik vind het zo demotiverend voor ze. Naar welke scholen gaan kinderen/kleinkinderen van de onderwijvernielers nou zelf? Allemaal naar gymnasium of prive scholen? In de Esta nr 4 (damesblad) prees een CNV onderwijs!vakbondsvrouw zichzelf gelukkig zich huiswerkbegeleiding voor haar zoon te kunnen permitteren en vroeg zich af wat ouders moesten die dat niet konden , ik bedank hierbij deze PvdA dame voor haar salonsocialistische solidariteit!
Welke mevrouw
Beste Leanne,
Welke CNV onderwijsvakbondsvrouw was dat in de Esta?
interview in Esta
Beste Mark,
Marleen Barth natuurlijk ! Je zou het eens moeten lezen.
Graag
Ik zou het graag lezen.
Heb je een scanner? Ik kan niet even naar een winkel om de ESTA in te kijken, die hebben ze hier in Engeland namelijk niet…
Marleen Barth
Volgens Marleen Barth is het beter als de rekentoets op de PABO verdwijnt, zie *Onderwijs CNV*.
Barth vindt het onverantwoord dat een kwart van de eerstejaars op de pabo weggestuurd wordt, omdat zij het rekenen niet voldoende beheersen; volgens haar hoeft een goede leraar niet perfect te kunnen rekenen.
Jammer dan voor de ouders die geen bijles kunnen betalen. En vooral jammer voor hun kinderen.
Weer die valse tegenstelling
Waarom toch die valse tegenstelling tussen beheersing van de stof en het kunnen overbrengen? ‘Beheersing van de stof is cruciaal. Maar de vaardigheid om die stof goed over te brengen is kennelijk minder belangrijk.’ Nou, zo cruciaal schijnt mw. Barth die stofbeheersing toch niet te vinden. En wie hebben eigenlijk gezegd of zelfs maar gesuggereerd dat het kunnen overbrengen minder belangrijk is? Ik denk dat we omwille van de kwaliteit van het onderwijs beide van leraren moeten eisen. De twee sluiten elkaar echt niet uit, mw. Barth!
Waar hebben we het eigenlijk over? Astrofysica? Quantummechanica? Transformationele grammatica? Het gaat over rekenen en taal op het niveau van groep 8! Het is mij oprecht een raadsel hoe iemand zonder gêne kan suggereren dat dit van aankomende Pabostudenten niet gevraagd mag worden. Dat er ingangstoetsen nodig zijn om studenten hierop te selecteren, is een maatstaf voor de treurige toestand van het Nederlandse onderwijs. Dat mensen als mw. Barth, ex-politica en nota bene voorzitter van een onderwijsvakbond, menen dat die selectie voorkomt uit een ’te beperkte visie’, geeft aan hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Ik doe een poging
Ik denk dat kunnen overbrengen, kunnen uitleggen, er voor kunnen zorgen dat kinderen dat rekenen begrijpen, weliswaar een objectief einddoel is van de didactiek, maar dat in Pabo land slechts zelden dat einddoel als doel wordt gehanteerd.
In paboland is er altijd een methode (sociaal constructivisme, of adaptief onderwijs, of de pedagogiek van Dalton, Steiner, Freinet of wie dan ook) die als vehikel functioneert om dat doe te bereiken.
In de praktijk is dan ook het uiteindelijke doel (kunnen rekenen) niet meer datgene dat als maat fungeert voor de kwaliteit van de lessen, maar het vehikel. Een les, of een lessenserie, een project wordt niet gewogen aan de hand van de leeropbrengst bij rekenen of taal, maar aan de hand van de lat van Freinet of Dalton. Als de methode voldoende kenmerken heeft van Dalton, dan is het kwalitatief goed (voor Dalton kan elke andere sekte worden ingevuld, dat maakt niet uit).
Nu staat “vakkennis” (taal/rekenen/aardrijkskunde) in geen van dergelijke sektes beschreven. Het zijn tenslotte pedagogische uitgangspunten. Montessori is hier een uitzondering overigens.
Kunnen rekenen is dan ook werkelijk niet belangrijk. Het is irrelevant, want het maakt geen onderdeel uit van de pedagogiek, van de sekte die de school aanhangt.
Aan de andere kant is het denk ik wel zo dat mensen die goed kunnen rekenen of goed zijn in taal, en dan ook nog het een en ander weten van geschiedenis en aardrijkskunde wat minder geneigd zijn om de aanbidding van de toevallige peda sekte serieus te nemen. Die mensen moet je op een basisschool dus niet hebben. Dat zijn namelijk geen goede volgers van de sekte, geen goede leerkrachten. Het lijkt voor de pabo basisschool wereld dus inderdaad dat mensen met vakkennis geen goede leraren zijn.
Ik formuleer het zwart/wit. Het zal zeker niet bij alle scholen zo gaan. En niet alle scholen zijn traditionele vernieuwingsscholen (dat is de term voor dalton, montessori etc). Maar de laatste 30 jaar is het aantal scholen dat zich als Dalton of als een mix van dergelijke pedagogische exponenten afficheert aanzienlijk gegroeid. Het pedagogisch uitgangspunt van de school is vlag geworden waarmee men naar buiten treedt. En school met een regulier klassikaal peda concept, geënt op het leren van taal en rekenen, dat is een concept dat marketing technisch niet al te zeer aan de weg heeft getimmerd.
Het is volgens mij een cultuur die decennialang en heel diep in het basisonderwijs is gegroeid. Overigens: dat past ok goed bij de wens van de ouders voor een school waar het kind zich lekker voelt. Die ouders overigens hebben wellicht nooit duidelijk gehad dat de primaire taak: lezen en rekenen, daardoor in de vernieling kwam. En misschien hebben PO leerkrachten dat zelf ook niet eens in de gaten gehad. Een deel kan zelf nauwelijks rekenen en is ook niet in staat om bij kinderen te constateren dat ze het niet kunnen.
sommige leerlingen zijn sommig
Het verbaast mij niet dat heleen één van de sommige leerlingen was.
Seger Weehuizen
Beste Leanne
Je beschrijft dat je heel intensief bezig bent om (voor je kinderen) te bepalen wat je van onderwijs verwacht. Ik bewonder het dat je daarvoor zo veel moeite doet en op die manier “goed onderwijs” nastreeft (voor je kinderen en in het algemeen, zeg maar: voor ieders kinderen). Ik ben een leraar. Je schrijft dat je leraren “om de oren wilt kunnen slaan” met artikelen (zeg maar: dingen die je belangrijk vindt) over onderwijs. Schiet niet te hard op leraren, want een van de tragische realiteiten voor ons is, dat we steeds minder onze eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen en gemanipuleerd, beknot, monddood en ondergeschikt aan managersdoelen gemaakt worden!Misschien verschillen wij leraren in onze gedachten over “hoe”dat het beste moet, maar dat we goed onderwijs willen geven is wel onze dagelijkse en eerste zorg!
Ik zou je een vraag willen stellen: Zou je eens op een rijtje willen zetten wat jij (voor jouw kinderen en in het algemeen) van goed onderwijs verwacht? Daar ben ik benieuwd naar, omdat ik je dan kan begrijpen en er wat van kan meenemen. Voor jezelf heb je dan ook duidelijker waar het jou om gaat: dan heb je – in alle machteloosheid die je beschrijft – in ieder geval duidelijk wat jij zelf precies (bij een keuze) van een school voor jouw kinderen verwacht en kun je door goed te kiezen in ieder geval zorgen dat je voor jouw kinderen het (in jouw omgeving) best mogelijke onderwijs verkrijgt.
Beste Weknow
Ik schiet niet hard op leraren hoor, heb ze in mijn eigen familie en vriendenkring :1e graders, mbo docenten,alle soorten en maten en alle begrip voor hun werkdruk en frustraties over bijvoorbeeld een onbevoegde collega die duidelijk niet capabel is-
Vaak hebben we hele discussies over het onderwijs waarbij ik mijn knipselboek weer eens te voorschijn haal, weet er meer van dan zijzelf althans ik lees er meer over. Drammen Dreigen Draaien heb ik een paar jaar geleden al gelezen, een familielid van mij ook BON lid en 1e graads biologie had nog nooit van Realistisch Rekenen gehoord!
Wat moet ik doen als ik merk dat een van mijn kinderen daar moeite mee heeft : naar België rijden ,daar rekenboekjes halen en eisen op de school van mijn kind dat hij als enige les krijgt uit die boekjes? !
Mijn andere zoon ,een brugklasser komt net thuis :duits is uitgevallen engels ook, voor de zoveelste keer, moet ik op het schoolplein gaan staan met een spandoek :”Ik eis vervanging ” ?!
Ten overvloede wellicht , om je vraag te beantwoorden:
Goed onderwijs: *duidelijkheid over de lesmethoden (NL achtig of ouderwets degelijk) daar kom je niet achter in al die GLOSSY schoolfoldertjes die op de Veronica gids lijken, duidelijkheid daarover naar ouders toe, ( van de schoolinspectie heb ik ook geen hoge pet op , die dwongen scholen nota bene tot het RR.) *Bevoegde docenten voor de klas.
ouder en docent
Dag Leanne (welkom op dit forum trouwens),
als docent èn ouder herken ik je frustraties. Lesmethodes die in omvang en kwaliteit achteruit hollen (maar ja, de boeken van voorheen zijn niet meer op de markt, dus je moet wat). En bij de schoolkeuze voor m’n dochter kon ik RR meteen van mijn prioriteitenlijstje schrappen: er is gewoon geen keuze (iedereen doet ’t). En ook ik heb schei-/natuur-kunde collega’s die nog nooit van RR hebben gehoord …
Ik heb een dochter van 2,5 en onze tweede is aanstaande … in plaats van de boeken uit België te halen, zou ik veel liever onze kinderen in België op school doen (en dat uit de mond van een docent …).
Overigens kan ik me herinneren van mijn eigen middelbare school dat daar met de open dagen de schoolboeken wel ter inzage op de banken lagen. Maar ja, dan nog – je moet zelf al een historicus zijn om een geschiedenisboek op waarde te schatten. De reactie van de ouders nu is in de meeste gevallen toch “goh, de boeken van nu zien er veel mooier uit dan waar wij mee moesten werken”. Ik heb voor het komende jaar een stapeltje nieuwe methodes liggen om uit te kiezen, maar daar ga ik toch echt een paar avonden voor zitten om tot een goede, degelijke keuze te komen. Dus wat moet je dan als ouder, met een rondgang door een school en slechts een paar blikken in een lesboek? Je ziet pas wat voor vlees je in de kuip hebt op het moment dat je je kinderen gaat helpen met hun huiswerk. Maar da’s voor docenten niet anders; die merken ook pas hoe een methode wel/niet voldoet op het moment dat zij daar echt mee aan de slag gaan.
Het wordt hoog tijd dat de scholen de bevoegdheden van de docenten openbaar moeten maken. Da’s in ieder geval een begin. Maar ja, bevoegdheden, die tellen steeds minder … 🙁
Bedankt voor je reactie Leanne,
Ze maakt me beter duidelijk waarom je je zo machteloos voelt!
Het concrete antwoord op mijn vraag, wat je van goed onderwijs verwacht, bevat allemaal gedachten die door BONners herkend zullen worden en illustratief zijn voor de mallaise waarin het gehele onderwijs zich bevindt.
Ik heb echt even moeten denken over een zinvolle reactie: iets van uitzicht. En die zie ik ook niet. Je maakt zo haarscherp duidelijk hoe je als ouder die een goede opleiding voor haar kind wil, tegen de bierkaai vecht en nergens terecht kunt.
Ik relativeer het belang van goed onderwijs niet! Ik wil ook niet voorbij gaan aan je machteloosheidsgevoel. Het enige dat ik erbij kan leggen is het geloof dat het tij gekeerd kan worden en dus gekeerd zal worden.
Mijn dochter (Havo 4, 16 jaar) die op een nog vrij degelijke school ook niet altijd zo veel doet en niet zo in hard studeren en degelijk onderwijs geinteresseerd is, bekeek uit eigen belangstelling (hoi!) op eigen houtje (hoi!) de film van Wilders. Haar conclusie was: “Deze film gaat niet over de Islam, maar over terrorisme”. Ook ik heb soms grote zorgen over de kwaliteit van wat zij leert. Maar nu was ik toch even trots. Ze kan onderscheid maken en is – gefundeerd – kritisch over wat ze ziet. Voor mij is het een troost, dat zelfs onze niet-meer-zo-goed-opgeleide kinderen tot nadenken en zorgvuldig tot zich nemen van informatie in staat zijn. Jij als ouder die zo bewust wil omgaan met onderwijs, zult op een of andere manier het verlangen naar gefundeerde, degelijke kennis aan je kinderen overdragen en daarmee de behoefte aan kwalitatief leren. Dat maakt het niet goed! Maar het is een lichtpuntje dat zelfs slecht onderwijs leergierigheid niet helemaal kan afleren. Voor wat het waard is…..
Weknow
bedankt voor je reactie Weknow
Mijn oudste is een pientere VWO-er ,die komt er , ondanks alles vast wel, net als jouw dochter, hij is ook best “flexibel”, belangrijke eigenschap tegenwoordig!!!
De jongste…dat is een heel ander verhaal. Niet zo flexibel, heeft veel structuur nodig, heeft epilepsie,
in mindere periodes wel 3 of 4 grote aanvallen per dag gehad , maar ook weer “te goed” voor speciaal onderwijs.” Saai rijtjes stampen”, ouderwets cijferen en dat soort dingen etc. kan juist overzichtelijk en duidelijk voor sommige kinderen zijn en geeft hen duidelijkheid, zelfvertrouwen, houvast en een solide basiskennis waarop ze terug kunnen vallen en die niemand hen af kan nemen , misschien?… Tot ze de leeftijd en de rijpheid hebben waarop ze misschien echt flexibeler en weerbaarder zijn, als ze de tijd (!) en de kans krijgen en als hun ouders zelf nog iets te kiezen hebben,tegenwoordig… Wat is het alternatief? Eerst een Rugzakje en dan de Wajong… ? maar, inderdaad, we proberen positief te blijven, gelukkig hebben we BON !