Het lijkt wel sciencefiction.

Gisteren overleed de bekende sciense fictionschrijver Arthur Clarke (1919-2008). Ik las het verhaal in de NRC en moest al snel denken aan het onderwijs. Het lijkt wel een boek van George Orwell, de opvolger van 1984.
Er zijn op planeet onderwijs twee grote partijen die strijden om de hiërarchie. Eén partij heeft sinds de ‘Mammoet’ grote winsten behaald op het onderwijsslagveld, als een gezwel breidde het zich uit en kreeg steeds meer aanhangers. Vooral het idee van een soort quasi-vrijheid en daarmee gepaard gaande onwetendheid wist veel zieltjes te winnen. Maar, in het Licht bleef het bij de andere partij broeden: ‘er moet toch verantwoordelijkheden bestaan’, ‘zonder structuur geen wetmatigheden’ en ‘zonder kennis geen macht’, waren veel gehoorde kreten in de schaduw van de onwetendheid. Helaas, daar waar het donker was werden deze kreten niet gehoord.
De afgrond kwam in zicht met een hernieuwde vorm van de quasi-vrijheid. Boeken werden afgenomen en op brandstapels verast. Overal kwamen ‘leefomgevingen’ met computers. Begeleiders zorgden voor rust en onwetendheid. Iedereen vond het prima, ze wisten niet beter en dat was precies de bedoeling.
Toen het Licht bij elkaar kwam en een verbond sloot met de laatste wijze heren kwam er een nieuwe clash. De onwetendheid probeerde zichzelf te redden door vreemde redeneringen te gebruiken en allerhande termen verkeerd te gebruiken. De discussies werden al snel moedeloos voor de wetende. Gelukkig bezat de wetende nog een laatste beetje kennis en wist de planeet onderwijs van onderaf te veranderen. Dat had hij ooit bij Marx gelezen. De onderklasse bepaalt de bovenklasse. En zo geschiedde.

Het lijkt wel een SF thriller….