In een andere thread is uitgebreid gediscussieerd over de ingewikkelde relatie tussen scholen en ouders. Sommige scholen hebben lak aan de mening van de ouders, andere ‘beven’ voor ze (citaat). Ouders zijn soms terughoudend met het uiten van kritiek om de positie van het kind niet in gevaar te brengen, en/of om de relatie met de school niet onder druk te zetten. Ouders verschillen sterk in de mate waarin ze goed onderwijs onderscheiden van hoge cijfers. De situatie is ingewikkeld, zoals overal in het onderwijs …
Daarom nu de vraag: wees eens concreet. Wat kan BON doen voor ouders? Kunnen we een rol spelen bij ouderavonden en discussiesessies? (Sommige scholen weten ons daarvoor al te vinden). Kunnen we een rol spelen bij discussies over individuele gevallen? Met informatievoorziening? Met BON-contactpersonen, die de lokale BON-gemeenschap vormgeven?
Wie roept?
Beginnen bij het begin
Hoeveel ouders weten van het bestaan van BON? Misschien is het een idee om te kijken welke actie van BON in het verleden de grootste ledenaanwas liet zien. Was het dat artikel over intimidatie? Was het dat persartikel over het symposium? Ik kan mij zo voorstellen dat een goed opgezette pers actie bijvoorbeeld rond ontevredenheid over lesuitval, te weinig docenten enz… met een verwijzing naar de BON site ( bijvoorbeeld zoals de intimidatie-actie voor docenten) ouders op weg helpt naar BON. Misschien daar beginnen, met een apart ouder-deel.
interessant, maar beside the point …
Dag Jeronimoon,
Interessante suggestie, maar het gaat me op dit moment om de vraag wat BON kan doen, niet hoe we aan meer leden kunnen komen. (Om een antwoord op je vraag te geven, de grote winstpakkers waren de uitzending van Zomergasten met Ad Verbrugge en een stuur-deze-email-door-ledenwerfactie).
Concreet nodig
voor ouders is vooral beter klachtrecht: de huidige klachtencommissies zijn niet onafhankelijk genoeg en werken erg traag en geven alleen een advies. Het inspraakrecht van ouders op school moet uitgebreid (vergelijk ook hier eens met de Scandinavische landen): ze zijn nu altijd in de minderheid en mogen over beleidsmatige onderwerpen niet meepraten.
Er moet een beroepsinstantie komen waar je als ouder terecht kunt als de school een beslissing neemt die niet billijk is, bijvoorbeeld wanneer de ene leerling met vergeljkbaar resultaat overgaat met een taak of herexamen en de andere leerling niet (maar er zijn natuurlijk nog veel meer onderwerpen te noemen). Dit zou de inspectie kunnen zijn, maar zij mogen niet meer direct bemiddelen en kunnen geen sanctie opleggen. Scholen die fouten maken of bijvoorbeeld wat ook vaak gebeurt in het BO, rapporten of adviezen van orthopedagogen negeren, moeten daarvoor bestraft kunnen worden. Het is van de gekke dat ouders soms twee jaar moeten blijven zeuren bij een school om extra zorg als hun kind bijvoorbeeld een medisch probleem heeft (bijvoorbeeld: leerling heeft een chronische ziekte en een rugzakje, maar de helft van de leraren weet na twee jaar nog niet dat deze leerling een aantal gebruiksaanwijzingen heeft).
Ouders moeten op school terecht kunnen met eenvoudige zaken als: deze leraar geeft in verhouding tot andere docenten meestal veel meer huiswerk op. Dat soort klachten hoort een school op te pakken. Oftewel: de jaarcoördinatoren moeten een meer servicegerichte instelling vertonen en misschien ook minder belast worden met lesgevende taken? (Dat is bij ons bijvoorbeeld een knelpunt.) Geen gehoor bij je klacht: dan moet er een bemiddelende instantie zijn waar je snel terecht kunt.
kan BON de ouders helpen ?
ja, dat kan op een paar manieren ; in theorie en concreet :
theorie :
ouders én docenten zijn de direct betrokkenen bij het onderwijs ; geef ze dus de gezamenlijke
verantwoording ervoor ;
noot :
de openbare school is een monstrum ; de burgemeester is het bevoegd gezag ;
wat weet een burgemeester, of een wethouder, van pedagogie, van leerplan, leerdoelen,
onderwijs, toetsen ?
nu concreet :
[1]
maak van de school een vereniging, waarvan de ouders en leraren verplicht (of met drang) lid worden ;
de vereniging is het bevoegd gezag ;
[2]
zorg voor verenigingsavonden (enkele per jaar), waar de ouders over hun school en over onderwijs
horen en met elkaar/docenten in discussie aangaan ;
[3]
zorg ook voor frequente (maandelijkse, twee-maandelijkse) ouderavonden van elke klas ;
leraren kunnen daar zaken uitdiepen die meer de klas en de leeftijd van de kinderen aangaan ;
[4]
de MZR zorgt voor een open communicatie tussen alle geledingen ;
[5]
stel daarnaast een OCC/ouder contact commissie in (3 tot 7 leden, ouders), die het vertrouwen heeft
van de docenten en de vereniging ;
[6]
individuele ouders (en docenten) kunnen zich met suggesties, klachten tot de OCC wenden, ;
de OCC neemt de zaken vertrouwelijk op, overlegt, en onderneemt actie ;
vroegtijdig oplossen van klachten is immers beter dan het “bamboe” telefoon effect, schoolplein roddel,
verhoudingen die verzieken ;
[7]
stel regio- of stadsgewijs een CAB/commissie van arbitrage/beroep in, die door de scholen (zowel
ouders als docenten) bindend is onderschreven ;
deze beslist over zaken die op OCC/docenten niveau niet op te lossen waren ;
wat kan BON doen ?
[8]
het idee uitwerken en verspreiden ;
[9]
plaatselijke of regionale representanten van BON zoeken, die (na intern beraad/coaching) in de scholen
het idee helpen te verwezenlijken ; mogelijk er actief in deelnemen ;
maarten sev
krijg net een
mailtje van een ouder die teleurgesteld is in BON. Waar kan ik die naartoe verwijzen?
🙂
🙂
Laat ze die maar posten …
… op de BON site. Of aan het bestuur sturen (kan via mij, m.a.peletier@tue.nl).
merci, heb
het doorgestuurd.
Kijk Mark
Dat bedoel ik, het gaat inderdaad niet om de ledenwerving, maar om de bekendheid. Hoeveel ouders weten dat BON ook iets kan doen. Ik vermoed dat ook zij denken dat we er alleen maar zijn voor de onderwijsgevenden. Geef ze een (aparte) plek op het forum.
aparte plekken …
Over ‘aparte plekken’ op deze site is op veel manieren nagedacht. Mijn mening is hierin: dat werkt niet. Het blijkt dat je niet zomaar de ruimteverdeling in de echte wereld kunt vertalen naar een virtuele ruimteverdeling in de virtuele wereld – mensen blijken zich daar niet aan te houden. Misschien maar goed ook …
De rol van de inspectie
Wat mij betreft zou BON hier en daar precies datgene kunnen doen wat de onderwijsinspectie laat liggen: bv. protesteren als er te weinig regulier onderwijs wordt gegeven, te veel toetsweken, te veel projecten. Alles uiteraard zoveel mogelijk aan objectieve normen getoetst.
Ook (maar met voorzichtigheid) protesteren als wettelijk ondergekwalificeerde krachten voor een klas worden gezet of als er bv. een jaar lang geen Frans wordt gegeven aan een klas die dat behoort te krijgen.
Uiteraard ontbreken deze vereniging de machtsmiddelen, maar een protest van deze zijde is onpartijdiger dan het protest van één ouder.
BON zou dan trouwens demonstratief van elk protest een afschrift aan de onderwijsinspectie kunnen sturen: ‘Kijk eens mensen, wij doen jullie werk!’.
Ik weet niet of dit effectief en / of haalbaar is. Maar je vroeg om suggesties.
Interessant
Dag Stevin, dit gaat de goede kant op. We zijn er nog niet: de vraag blijft hoe je dit organiseert. Hoe komt BON erachter dat er te weinig regulier onderwijs wordt gegeven? Hoe komt BON erachter dat er een jaar lang geen Frans wordt gegeven? Zulke zaken zijn belangrijk, daar zijn we het over eens, maar hoe organiseer je dat?
Hoe kom je erachter
Beste Mark,
Om erachter te komen welke klachten over het onderwijs er bij ouders leven zou je een enquete kunnen houden: eerst landelijk, niet omvangrijk (bijvoorbeeld steeksproefsgewijs een aantal plaatsen per provincie), en wanneer daaruit ‘interessante’zaken voortkomen, meer gericht enqueteren.
Misschien kan BON
een plek inruimen bij advies en steun die niet speciaal over intimidatie gaat, maar over klachten die ouders hebben.
Prima
Lijkt mij een heel sterk idee, dan openen we een deur voor ouders die op heel veel andere adressen gesloten blijft en wij kunnen inventariseren.
Stappenplan klachten voortgezet onderwijs?
Met wie kan ik op de school gaan praten?
Hoe formuleer ik een klacht?
Welke documentatie (bijvoorbeeld bijhouden lesuitval) is daarbij nodig?
Wanneer richt ik mij tot de directeur?
Wanneer richt ik mij tot het schoolbestuur?
Wat zijn de vervolgstappen als de school geen verbetering laat zien?
Op welke manier benader ik de onderwijsinspectie?
Dit alles is voor mij een zoektocht. Kan BON een stappenplan opstellen? Als ouder ken ik de organisatie van de middelbare school onvoldoende om snel de juiste weg te vinden.
2 mogelijke stappen
Elke zich respecterende school heeft een ouderraad, of oudercommissie.
Daarnaast heeft elke school een medezeggenschapsraad (MR), waarin vertegenwoordigers van de ouders zitting hebben.
Neem met deze groeperingen contact op, zij zijn een centraal punt voor de ouders binnen de school en hebben (zeker de MR) geregeld contact bet de directie cq het bestuur.
Wie de voorzitter van de ouderraad is en wie de oudervertegenwoordigers in de MR zijn, staat in ieder geval in de schoolgids en wellicht ook op de website van de school.
Medezeggenschap
Het vervelende van de huidige medezeggenschapsraden is dat ze geen medezeggenschapsrecht hebben, maar adviesrecht. In de praktijk betekent dit dat het bestuur de klachten aanhoort en gewoon zijn gang gaat. Zelfs over de (weinige) onderwerpen waarover de medezeggenschapsraad wettelijk nog wel medezeggenschap heeft walst het bestuur gewoon over hen heen. Een landelijke ‘geschillencommissie’ zou hier uitkomst kunnen bieden (maar misschien ook niet, misschien bestaat zo een commissie zelfs wel, maar doet deze zo weinig dat ik er nog nooit van gehoord heb).
aanvulling
In de wet medezeggenschap onderwijs, die in de praktijk nog werkzaam is, omdat nog geen enkele school een nieuw reglement heeft gebaseerd op de nieuwe wet, staan vele onderwerpen waar ouder dan wel personeel dan wel beiden beslissingsbevoegdheid in hebben, en dat is ook het geval in de nieuwe wet, alhoewel de MR-en heel wakker moeten zijn bij het goedkeuren van de nieuwe reglementen en statuten, omdat ze anders het risico lopen hun beslissingsbevoegdheid te verkwanselen. Roep daartoe desnoods de hulp van één van de vakbonden in.
Re: aanvulling
Je hebt natuurlijk gelijk McNeacol.
Met de nieuwe wet hoeft een school maar 1 jaar een slechte MR te hebben en de medezeggenschap is voor altijd verkwanselt. Dit zou de overheid niet toe moeten laten. Deze wet is echt een gedrocht. Ik ben beter op de hoogte met de situatie aan universiteiten waar medezeggenschap van studenten en docenten een aantal jaar geleden met de MUB feitelijk geheel afgeschaft is. Bij onderwerpen waar de MR nog wel wat te vertellen heeft (zoals reorganisaties) lapt het management dit gewoon aan haar laars.
n.a.v. medezeggenschap
bericht heb ik verwijderd ;
maarten sev
mogelijke stappen
bericht heb ik verwijderd ;
maarten
Adopteer een politicus
Ons probleem is ook echt een probleem, omdat we zo machteloos zijn. Studenten, ouders en docenten kunnen niet overlopen naar een beter alternatief, maar zitten altijd in een kwetsbare, afhankelijke positie. Het gevecht aangaan met de school of de lokale politiek kost heel veel tijd en energie, en levert te weinig op. We zijn te machteloos.
De mensen die wel macht (of zo je wilt, invloed) hebben, zijn mensen die hoge posities hebben binnen politieke partijen. Mensen in partijbesturen, volksvertegenwoordigers, ministers; dat soort types. Zolang wij studenten, ouders en docenten kennelijk niet bereid zijn om massaal actie te voeren, en zolang de problemen (niveaudaling, onderscholing, docententekort) kennelijk nog niet pijnlijk zichtbaar genoeg zijn, zullen we ze persoonlijk moeten aanspreken. Het BON-bestuur doet dit al, maar ouders kunnen dit, op hun eigen manier, ook.
Nu is het wat te makkelijk om tegen ouders te zeggen: stuur maar een brief naar een kamerlid. Daarmee voel je je immers niet echt geholpen. Maar misschien kan BON een soort van lijst opstellen van invloedrijke politici, met name van partijen die onze uitgangspunten nog niet onderschreven hebben. Een ouder kan een politicus (m/v) uitkiezen en deze als het ware adopteren. Dat betekent dan bijvoorbeeld dat deze ouder deze politicus gaat schrijven, mailen, bellen, op diens weblog reageren, opzoeken bij optredens in het land etc, om uit te leggen dat hij of zij als ouder een probleem heeft met het onderwijs, machteloos staat, en een oplossing wil. Natuurlijk wil je als ouder ook een duidelijk antwoord, en wil je weten wat de politicus op welke termijn voor jou kan betekenen. Als ouder houd je continu een vinger aan de pols. BON kan helpen met voorbeeldbrieven en gegevens verstrekken van andere ouders die ook al een politicus geadopteerd hebben. Op die manier wordt het wat meer een gestructureerd, gezamelijk en voortdurend proces, in plaats van dat je in je eentje een losse brief schrijft.
Ouder organisaties
Probeer aandacht te krijgen binnen ouder organisaties, b.v. OudersOnline, deze heeft ook een onderwijsforum.
Ik heb voor een individueel
Ik heb voor een individueel probleem wel steun gehad van Werner van Katwijk van de prot. chr. ouderorganisatie. Maar aan klachten com. heb je weinig. De relatie met de school gaat er wel door stuk want docenten zijn er onterecht bang voor.
Krachten bundelen met ouderorganisaties kan handig zijn, indien mogelijk.
voor een individueel probleem – – –
wij hebben jaren lang goede ervaring gehad, in zeist, met een OCC/ouder contact commissie ;
BON zou een dergelijke structuur op scholen kunnen stimuleren, als er BON-ners op regionaal
niveau te vinden zijn die het idee willen uitdragen ;
zie ook commentaar hierboven :
kan BON de ouders helpen ?
Ingediend door sassoc op Za, 12/05/2007 – 20:15.
maarten sev
ouder contact commissie onontbeerlijk
Mijn ervaring met twee verschillende middelbare scholen is, dat je via MR en bestuur van de school niets bereikt. Mijn klacht werd doorgestuurd naar de directeur en dat was het einde van het verhaal. Nooit meer iets van gehoord. Ik voelde mij machteloos.
Mijn jongste kind zit op weer een andere school. Ik vind het bijzonder prettig dat op die school zo’n ouder contact commissie bestaat. De commissie is goed benaderbaar. Je gesprekspartner is een andere ouder en de commissie heeft een goed contact met de school, waardoor problemen in een eerder stadium kunnen worden aangepakt. Ik ben zeer tevreden over de school en hoor dat ook van andere ouders.
Is een ouder contact commissie al als voorwaarde gesteld voor een BON school?
OCC
Dag Agapanthus, dit klinkt interessant. Kun je wat preciezer omschrijven wat de functie van zo’n ouder contact commissie is, hoe die wordt samengesteld, en wat de relatie met de school is?
relatie scholen / ouders
Eenmaal binnen op een grootsteedse middelbare school blijken de contactmogelijkheden tussen docenten en ouders zeer minimaal te zijn: 10 minuten per docent per semester (met een maximum van drie gesprekjes). Deze tijd dient vooral ter bespreking van die vakken waarin slecht wordt gepresteerd. Er is derhalve contact, zij het minimaal en voor het hoogst noodzakelijke.
Het kan binnen zo’n bestek relatief makkelijk gebeuren dat de mening van desbetreffende docent(en) tegenover de ambitie van de leerling en/of de ouders komt te staan. Een beroepsmogelijkheid anders dan in uiterste instantie een rechter, is er niet. Evenmin is het in grote steden mogelijk om tussentijds van school te wisselen. Toch worden er vitale keuzes gemaakt, tussen HAVO, VWO, de profielkeuze.
In Nederland hebben we gelukkig in de ziekenzorg nog het recht om bij een andere arts een second opinion aan te vragen. In het onderwijs bestaat die mogelijkheid helaas niet.
Ik zou derhalve willen pleiten voor een BON omdudsfunctie, voor individuele gevallen. Een derde man/vrouw die zowel door de ouders/leerling als door de docenten bij de overwegingen betrokken zou kunnen worden. Ten gunste van de kansen van de middenmoters, die binnen het huidige systeem het ’t moeilijkst hebben.
Of BON dit moet doen
weet ik niet, maar een snel werkende ombudsman/vrouw speciaal voor het onderwijs, zou een hele goede stap zijn.
hoe richt je een OCC (Ouder Contact Commissie) op?
Zou graag van ouders/docenten horen op welke wijze een zg. OCC op hun school tot stand is gekomen. Wat is het momentum geweest, hoe verliep het proces ertoe, hoe stak e.e.a. in elkaar en last but not least; wat wat waren de rendementen?
Hoor graag!
OCC – ouder contact commissie
ik verbaas me erover dat er zo weinig scholen zijn met een OCC ; wij hebben goede ervaringen gehad, al direct toen de school ontstond en onze kinderen daarheen gingen ;
een OCC functioneert tussen de docenten en de ouders ; het intermedieert tussen klachten, suggesties of ideeën die van één ouder kunnen komen, maar ook van een groep, of van docenten (of van een enkele docent) ; de MR doet andere dingen, het bestuur ook ; het bestuur, gehoord de MR, kan besluiten om een OCC op te richten ; in een vereniging kan het net zo gebeuren ;
met het vertrouwen van docenten, bestuur en MR (en ouder commissie als die er is) kan een OCC, die open staat voor individuele gevallen, werken als een zeef tussen de ouder|(s) en de leraren ; daardoor kan narigheid vroegtijdig worden opgevangen en omgebogen ; dat wil iedereen !
leden van de OCC worden zodanig gekozen dat ze het vertrouwen hebben van bestuur, docenten en ouders ; in een vereniging is dat eenvoudig te regelen ; in een openbare school zou een OCC kunnen worden ingesteld door het bevoegd gezag, op voorstel van de MR of de docenten, of beide ;
voordat het zover is, is er voorbereidend overleg nodig, juist om het vertrouwen tussen partijen te vestigen ;
bromberen er buiten laten ; in onze ondervinding zijn er genoeg ouders (zelfs in een kleine school) die zo’n klus heel goed aan kunnen – en onder de docenten (inc school/team leiders) overheerst immers ook het verlangen om er iets goeds van te maken ; beide zijn voldoende basis om een OCC met succes in te richten en te laten functioneren ; pas op : elke paar jaar rouleren ;
belangrijk : leden van de OCC zijn uitsluitend ouders, die dat niet doen voor hun eigen kind ; ze onderhouden wekelijks contact met een representant (1 of 2 of zo) van de docenten, beide partijen zorgen voor een vertrouwd met elkaar omgaan ;
maarten sev
Dit klinkt mij niet als een echte
OCC in de oren, meer als de ouders die graag slingers ophangen en in de MR zitten omdat ze dat interessant vinden ter verhoging van hun eigen status. Wat ik van de oudergroep van eerder genoemd gymnasium heb begrepen, is dat het wel degelijk gaat om een mogelijkheid voor ouders om zich juist wel kritisch op te kunnen stellen en met hun klachten over het voetlicht te komen, louter doordat men met alle onderbouwklassen vertegenwoordigd is en dus getalsmatig niet aan de kant kan worden geschoven. Als er door directies en docenten wordt gesproken over ‘constructief meedenken’ door ouders, weet ik al hoe laat het is: men zoekt lieden die meehuilen met de wolven in het bos en verder de andere kant uitkijken als het om wezenlijke zaken gaat. Daar zijn ouders dus niet mee geholpen.
Ouders moeten bijvoorbeeld over het voetlicht kunnen krijgen dat ze hun kinderen graag naar een bovenbouw zien gaan waar gewoon les wordt gegeven en niet de helft als zelfstudie-uren staat ingeroosterd. Ook een hele leuke: een werkweek in de brugklas inplannen vóór de eerste proefwerkweek, maar dit niet als zodanig aankondigen. Nee, het staat als ‘activiteitenweek’ in het rooster, zodat ouders er niets vermoedend instinken (echt meegemaakt). Op de laatste dag van de werkweek krijgen leerlingen plotseling een lijstje met proefwerken voor de volgende week uitgedeeld. De leerlingen komen doodmoe thuis, zijn halverwege de zondag eindelijk weer een beetje uitgerust en kunnen dan nog even een hele proefwerkweek voorbereiden. Dit soort zaken krijgen leerlingen en ouders op hun dak, dit is beleid waar men nee tegen wil kunnen zeggen. Lijkt me geen onredelijke eis.
OCC – ouder contact commissie
reactie op : fritzi
ref : dit klinkt mij niet als een echte – – OCC – –
ingediend door fritzi zo 20/05/2007 – 11:41
dat heb je stevig mis, fritzi ;
[1]
geen sprake van huilen met de wolven ; we hebben besluiten van docenten even goed kritisch benaderd als conflicten begeleid, die door individuele ouders zijn opgeworpen ;
het gaat om de merites in elke situatie – je zegt : wezenlijke zaken ; niks zelf-studie-uren maar gewoon les ; niks lesuren die niet gegeven worden, niks schoolverlaters, niks zwakke docenten ;
[2]
in de vijf jaar, dat ik er bij betrokken was, zijn er 27 serieuze (individuele) klachten van ouders behandeld en opgelost ; er zijn 3 leraren “opgestapt” (mede) op initiatief van de OCC ; we hebben GEEN slingers opgehangen, of taarten gebakken en koffie of stroop geserveerd ;
wel beleid getoetst, zienswijze bekritiseerd en helpen ombuigen als daar aanleiding voor was ; wel verantwoording afgelegd naar de ouders zowel als naar de docenten (wat niet altijd werd aanvaard maar meestal wel) ; een enkele keer heeft het tot in het bestuur gekraakt (“ne bougez pas” heette het dan en dat viel soms niet mee) ;
maarten
Gelukkig
Op dit vlak heb ik graag eens ongelijk.
Nu ouders gaan polsen
en een gesprek aanvragen bij de directie. Je plan voorleggen, onderbouwd met positieve ervaringen op andere scholen.
Verplichte kost
Het proefschrift van Melanie Ehren bevat veel interessant materiaal over ouders, verplichte kost dus. De link naar het proefschrift is hier te vinden.