De vader: Een goede musicus is een muzikant.
De zoon: Een goede leraar is een onderwijzer.
De geest: Een onderwijskundige is een kundige onderwijzer.
Daarom een:
vergaande numerus fixus voor onderwijskunde (prof. dr. ir. Guus Berkhout) en een vakbevoegdheid als toelatingseis.
Reacties zijn gesloten.
De managementstrategie
Guus Berkhout (hoogleraar innovatie):
In bijna alle publieke organisaties zien we, bijna onzichtbaar, hetzelfde drama zich voltrekken. Procesmanagers worden massaal ingehuurd; die zorgen ervoor dat in korte tijd een kerstboom aan ingewikkeldheid wordt opgetuigd. Daarna hebben ze extra personeel nodig om die ingewikkeldheid te managen, en vervolgens stellen ze dat dergelijke ingewikkelde organisaties hoge topsalarissen rechtvaardigen. Het resultaat van dit alles is dat professionals gefrustreerd raken, de kosten hoog oplopen en de bureaucratie de boventoon voert.
Is toch wel in orde wat hij zegt?
Of begrijp ik het nu verkeerd? Hij staat toch een grote schoonmaak voor. Kan hij zich mooi aanmelden bij Plasterk.
Re vakbevoegdheid: ook vakbeheersing!
Ik ben het helemaal met u eens. Mijn idee is: als u dan zo goed meent te weten hoe andere mensen hun werk moeten doen, wilt u het dan even voordoen?.
Een goede muziekleraar kan het voordoen, een goede lasmeester kan het voordoen, een goede leraar kan het voordoen.
Maar wat kan de onderwijskundige aan de leraar voordoen? Wat kan de directie aan de leraar voordoen?
We kennen allemaal het antwoord op deze vraag: NIETS.
PS Gezellige kleurtjes!
Oplossing lerarentekort
Onderwijskundigen moeten alles kunnen onderwijzen en kunnen dus alle tekorten aan leraren makkelijk opvullen.
Ik ben benieuwd wat ze daarna aan wijsheden gaan poneren.
PPS Ik heb mezelf leren leren en kleuren is leuk.
Kleuren
Kleuren op dit forum zijn onrustig, overbodig en leiden af van de inhoud. Het is bovendien een teken van zwakte en ondergraaft het effect van goed gekozen woorden.
Je bent een echte…
…schooljuf, Hinke en een beetje een zwartkijker:)
Nah ….
geen zwartkijker, maar een zwart/wit kijker, zwart schoolbord met een echt wit krijtje. Alleen wanneer er feest is, dan komen de kleuren.
!
ik zal het nooit meer doen
Ik moest juist denken aan de dichter
Pierre Kemp en zijn schitterende gedichten waarin kleuren een belangrijke rol spelen. “Vijf families en één poederblauw” heet de bundel (1958). De gedichten staan gegroepeerd in zes afdelingen, die naar verschillende kleuren zijn genoemd.