De bevolking van Nederland te tracteren op dagenlange TV uitzendingen, waarin een parlementscommissie aan alle mogelijke belanghebbenden vragen gaat stellen of en waar de politiek het verkeerd gedaan heeft, lijkt mij geen goed recept om een idee te krijgen waar het onderwijs tekort schiet.
Een parlementair onderzoek naar misstanden in de maatschappij kan nuttig zijn, want bestrijding van maatschappelijke misstanden is in onze democratie toevertrouwd aan regering en parlement.
Bij het onderwijs is er echter sprake van kwalen, die door de politiek zelf zijn veroorzaakt door uit gemakzucht (of onbekwaamheid) met algemene maatregelen aan te sluiten bij onbewezen stellingen van pedagogen, psychologen,didactici en niet te vergeten bedrijfskundigen.
Langjarige experimenten met b.v. Montessorie onderwijs hebben naar mijn weten nooit aangetoond superieure resultaten op te leveren vergeleken met ‘gewoon’ onderwijs. Maar leraren, die een bepaalde onderwijsstijl prefereren, moeten hiervoor de kans krijgen, mits ze ook tijdig worden afgerekend op de resultaten. Jarenlange experimenten zijn echter nodig om conclusies te kunnen trekken.
Maar het hele onderwijssysteem overhoop halen, zoals in vele Westerse landen door de politiek is gebeurd, moet wel tot ongelukken leiden. Door die politci een momentopname te laten maken van de slachtoffers zal slechts een bijdrage worden geleverd aan de heersende verwarring op onderwijsgebied.
Reacties zijn gesloten.
De slager die zijn eigen vlees keurt
(niet van mijzelf, maar wel toepasselijk) en o, o, o wat stinkt dat vlees intussen.
dr Bob Smalhout
In zijn boek “wie voedt Nederland weer op” las ik de volgende stelling: politici zijn vooral gebaat met een bevolking die weinig weet. In politicologische vaktermen heet zoiets ‘een onderontwikkeld electoraat’. Niets wetende mensen stellen geen kritische vragen en zijn eerder bereid de geoliede leugens van partijleiders te geloven.
Als dit klopt dan is het inderdaad de vraag of men werkelijk de behoefte heeft om te onderzoeken waarom de onderwijsvernieuwingen (lees onderwijsverarmingen) niet het beoogde resultaat hebben gehad.
Hoe gaat zo’n onderzoek eigenlijk in z’n werk?
Wat behelst eigenlijk precies een parlementair onderzoek? Blijft het, áls het doorgaat, nu een half jaar stil en verschijnt er dan een rapport, of is het iets wat een half jaar lang voordurende media-aandacht krijgt op de televisie? Waarnaar zijn de afgelopen jaren nog meer parlementaire onderzoeken gedaan? Kan het een opmaat worden voor een parlementaire enquête?
Ik vind de vergelijking van een slager die z’n eigen vlees keurt, toch wat te gemakkelijk. Kijk naar hoeveel verschillende partijen er in de kamer zitten, kijk naar de pers die er tegenwoordig wat onderwijs betreft steeds meer bovenop zit. Als de PvdA en andere partijen er op uit waren om de problemen te blijven verdoezelen en bagatelliseren, hadden ze echt iets makkelijkers kunnen verzinnen dan zo’n parlementair onderzoek voorstellen tijdens coalitie-onderhandelingen.
Misschien is het te optimistisch, en mijn afscheid van de PvdA zal er ook zeker niet door beïnvloed worden, maar volgens mij is de PvdA langzaam aan het draaien. Snel draaien, wat wij zouden willen, vinden ze natuurlijk veel te eng en te riskant, bovendien is de PvdA hier intern vast ook over verdeeld, maar ik denk dat ze het pad aan het effenen zijn voor een geleidelijke draai. En eigenlijk wel grappig dat ze nu het CDA, de gezinspartij die ouders machteloos en kinderen dom wil houden, ermee klem zetten. “CDA voelt zich erdoor overvallen”. Ik zie een steeds onzekerder wuivende Ceaucescu voor me, op dat balkon boven dat plein in Boekarest.
eisen
Net zoals er nu bijna geen leraren in de profielcommissie zitten, zo zullen er ook bijna geen leraren vragen worden gesteld in dit parlementair onderzoek. Tenzij WIJ het gewoon EISEN!
leraren in profielcommissies
Die enkele leraar die er in zat had totaal niets te vertellen, werd bijna uitgelachen als hij iets te berde wilde brengen. Men ging ervan uit dat alles wat leraren deden sowieso verkeerd was; opleidingen die de “nieuwe” docenten gingen opleiden namen die minachtende houding over. Die nieuw opgeleide docenten presteerden het op hun beurt om zonder enige vakkennis oude rotten duidelijk te maken dat ze het volledig mis hadden.
Eindelijk lijkt er nu een kentering te komen.
Een gevaarlijk, vaak terugkerend zinnetje vind ik overigens dat “scholen de vrijheid hebben om het onderwijs in te richten zoals ze dat zelf willen”. Er wordt niet bij verteld dat scholen die gedwee de innovatie’s uitvoeren, of daar een poging toe doen, vaak zeer royaal financieel beloond worden. Deze zogenaamde vrijheid kan op die manier flink beperkt of zelfs onmogelijk worden.
Lijst parlementaire onderzoeken
Een lijst met alle parlementaire onderzoeken is hier te vinden (wikipedia).
zien is geloven
De politiek moet bij de kladden gegrepen worden en met de neus op de feiten gedrukt. Geen
verzachtende praatjes meer dat HNL een containerbegrip is en het allemaal wel meevalt. De politiek,
de onderwijskundigen en de managers moeten het zien, voelen, de gifbeker leegdrinken en dan tot
verstandige besluiten gaan komen. Een parlementair onderzoek, of nog liever nog een enquete, is
hier het enige juiste middel voor. Anders zal het onderwijs afgescheept worden met wat
lapmiddelen en halfzachte oplossingen. Met de billen bloot, iedereen!
_______________________________________________________
“Modern onderwijs is georganiseerd geheugenverlies. Wie niets meer uit zijn hoofd leert, vernietigt het verleden.”