Gelezen in De Gelderlander van 4 januari: een bijdrage van Jacques Vriens, oud-onderwijzer en kinderboekenschrijver. Hij is ook niet echt blij met de onderwijsvernieuwingen richting HNL.
Hij raakt naar mijn mening de kern van het probleem met HNL met dit stukje:
Natuurlijk is het van belang dat leerlingen zelfstandig léren werken en zich verdiepen in zaken. Maar om dat effectief te kunnen doen, heb je éérst de leraar nodig die je over de schutting laat kijken, dingen laat zien waar je geen weet van hebt en je zonodig op je tenen laat staan. Als dat niet gebeurt is, kun je als leerling wel ‘leuk zelfstandig aan de slag gaan’, maar dan blijf je, mét oogkleppen op, achter je eigen staart aan rennen.
Een medestander dus
Misschien een idee om contact op te nemen met Jacques Vriens? Wellicht zijn er in de wereld van de kinderboekenschrijvers meer mensen die vraagtekens hebben bij alle HNL gedoe. Het zou me niets verbazen.
Kinderboekeshrijvers lijkt mee een ras van onbesproken gedrag. Velen zullen hun mening serieus nemen. En het is weer eens een ander perspectief dan dat van de exacte vakken in het Hoger Onderwijs.