Berichten door jvanhuissteden

Kent u dat van vroeger op school? Als je weer eens een 9 voor een proefwerk had gehaald, moest je voor sommige klasgenoten uitkijken. Die wachtten je wel ergens op om dat stuudje even te grazen te nemen.
Dat gevoel begkruipt me nu ook bij de komende bezuinigingen op het hoger onderwijs. We worden te grazen genomen door de politiek – omdat we het goed doen, en er op de intellectuele elite vrij gejaagd mag worden volgens het kabinet-Wilders.
Op de universiteiten hebben we ons ons stinkende best gedaan om het studierendement te verbeteren. Dat is redelijk gelukt. Als ik zie wat we nu doen om studenten bij de les te houden en dat vergelijk met toen ik zelf studeerde, is er veel vooruitgang geboekt. En dit tegen de trend in van een gestaag dalend kennisniveau van de instromende studenten.

Een van mijn kinderen is onlangs, na een aantal jaren werk in een andere sector, begonnen aan een nieuwe baan en beroepsopleiding in de gehandicaptenzorg. Mijn dochter zag er vooral tegenop weer terug naar school te moeten. En terecht naar nu blijkt.

De opleiding volgt ze bij een mega-ROC in het midden des lands. Helaas is ze kort na het begin van het schooljaar aangenomen en daardoor iets later dan normaal bij de opleiding ingeschreven. Dat er dan administratief wel eens wat vertraging ontstaat is te begrijpen. Maar de chaos waarin ze nu terechtgekomen is met geen pen te beschrijven.

Leuk berichtje van de afdeling PR komt langs: onze opleiding Aardwetenschappen staat in de top tien van alle wetenschappelijke opleidingen, volgens de Keuzegids Hoger Onderwijs.

Hoe voelt dat nu, tot de top behoren? Fantastisch, ook een opsteker voor onze universiteit! Hoe hebben jullie dat gedaan?

Het bestuur van onze faculteit en universiteit heeft hier echter nog niet zo enthousiast op gereageerd, dus zal ik zelf die vragen maar proberen te beantwoorden.

Tja, ik weet het ook niet. Gewoon hard werken? Ja, we werken ons inderdaad een slag in de rondte. Komt ook door de bezuinigingen van een paar jaar geleden trouwens.

Op de universiteit waar ik werk wordt een nieuw stelsel de verdeling van het geld voor het onderwijs ingevoerd. Tot voor kort kreeg iedere faculteit een hoeveelheid geld naar rato van het aantal studenten aan wie onderwijs wordt gegeven. Kern van het nieuwe stelsel is, dat je betaalt krijgt voor het aantal studenten dat voor het onderwijs dat je geeft, slaagt. U voelt het al, dit kleine verschil leidt tot onvermoede kansen.

Een onderwerp waarover ik weinig op de website van BON tegenkom zijn leerlingen met leerproblemen. Er lopen tegenwoordig allerlei kinderen rond in het onderwijs met afkortingen als ADHD, ASS, PDD-NOS en leerstoornissen als dyslexie. Vaak kinderen met een normale intelligentie maar daarnaast een afwijking waardoor ze niet helemaal in de normen van het onderwijs passen en wat extra hulp nodig hebben. Vroeger werden ze vaak voor ‘dom’ versleten, en ik heb als ouder nog verschillende keren tegen dit soort vooroordeel bij onderwijzend personeel moeten vechten…

Ik geef college statistiek – niet een vak waar je je bij je studenten populair mee maakt, velen maken zich er met een 5.5 van af en proberen statistiek toepassingen bij hun verdere studie te mijden als de pest. De statistiek cursus krijgen de studenten bij de faculteit waar ik werk in het tweede jaar. Ik probeer het practicum bij de cursus zo in te richten dat de studenten zoveel mogelijk statistiek leren toepassen zoals ze dat later ook zullen doen. Onder andere door ze te leren hoe ze statistische vraagstukken met de computer kunnen oplossen.

In mijn vorige blog gaf ik een schets van de MBO opleiding van mijn zoon op een groot ROC in het midden van het land. Bij toeval kreeg ik een voor het personeel bestemd blad binnen van een ander supergroot ROC in dezelfde regio. Het is een dikke glossy, getiteld ‘Tussen de neuzen’, waarschijnlijk bedoeld om alle neuzen dezelfde kant uit te krijgen. Een verbazend duur drukwerk met nog verbazender proza. Het gaat over ‘netwerkleren’.

Als docent bij een universitaire beta-opleiding, en als vader van vier kinderen die het Nederlandse onderwijs min of meer overleefd hebben, heb ik inmiddels allerlei kanten van het onderwijs meegemaakt. Veel ergernis en frustraties, maar ook heel goede ervaringen. Ik wil hier een paar van die ervaringen opschrijven, vooral vanuit het perspectief van de ouder maar soms ook als docent. Als eerste een schets van de MBO schoolloopbaan van mijn jongste zoon.