Is het bekend dat er soms een MBO niveau 2 diploma wordt uitgereikt met de mededeling dat deze leerling niet mag doorstromen naar niveau 3?
Tijdens een intake om mijn VMBO/MBO opleiding, had ik een gesprek met een leerling die zich kwam aanmelden voor de opleiding secretariaat. Zij moest een intakeformulier invullen waarin zoveel spelfouten stonden dat ik het bijna niet kon lezen. T
Tijdens ons gesprek bleek ook dat zij nauwelijks Nederlands sprak. Ik heb de afleverende school gebeld en gevraagd of het klopte dat deze leerling haar niveau 2 diploma had behaald. Dit werd bevestigend beantwoord met daarbij de mededeling dat zij niet naar niveau 3 mocht doorstromen.
Ik ben bij mijn collega decanen MBO gaan informeren, dit gebeurt op grote schaal. Deze leerlingen stromen nu gewoon door, maar dan op een andere ROC.
Is dit nu een startkwalificatie? Mijn VMBO collega decanen waren ontsteld, de MBO decanen vonden het vrij normaal.
Reacties zijn gesloten.
Er wordt gefluisterd
Ik heb dit ook wel eens horen fluisteren. Die doorstroom’rechten’ zijn daarvan de oorzaak. Toch heeft volgens mij elke opleiding nog steeds het recht om via de intake te bepalen wie mag instromen en wie niet. In gevallen van grote twijfel kan de school altijd toelaten, maar dan alleen via BBL. Dan is het aan de persoon zelf een opleidingsbedrijf te vinden die er been in ziet hem/haar tot diploma niveau 3 op te leiden.
Het gebeurt, daar ben ik zeker van. Ook weet ik niet zo zeker of dat heel erg slecht is. De ondeelbare combinatie van vakdiploma en doorstroomrecht is een probleem. Bij mij op school kiezen we er dan voor om geen diploma te bieden, want de mogelijkheid om op het diploma aan te geven dat er geen doorstroom geadviseerd wordt, is er simpelweg niet.
Ik heb een ‘verse’ buitenlandse leerling: briljant in de techniek en geweldig bij de vaktheorie (wis-natuurkunde). Het loopt bij hem stuk op Nederlands, Engels en helemaal op Leren Loopbaan Burgerschap. Wat moet je dan? Tussen je vingers doorkijken en een diploma afleveren, of bang zijn dat hij het doorstroomrecht gaat verzilveren en op de volgende opleiding stukloopt op de algemene vakken? Het is echt een lastig probleem. De optie om hem een diploma af te leveren met uitzondering van de genoemde algemene vakken bestaat niet. Certificaten leveren de school veel werk, maar geen outputfinanciering op………………………………..
In ons stelsel impliceert een diploma bepaalde doorstroomrechten
Dit klinkt allemaal nogal onduidelijk, en daarom wat diplomering betreft onwenselijk.
Ons onderwijsstelsel zit traditioneel zo in elkaar, dat diplomering leidt tot doorstroomrechten. Met een vwo-diploma mag je naar de universiteit, met een vmbo-diploma naar het mbo, enzovoort. In andere landen zijn naast diplomering ook toelatingsexamens gewoon, maar bij ons niet.
Als instellingen nu gaan diplomeren, voorzien ze de gelukkige student van doorstroomrechten. Volgens mij staat het geen vwo-instelling vrij om een leerling te diplomeren met het voorbehoud of met het advies dat deze niet mag doorstromen naar de universiteit.
Zit dat in het mbo anders? Mag je daar formeel diplomeren met het voorbehoud of het advies dat de gediplomeerde afziet van normale doorstroomrechten? Het lijkt me kras.
Als instellingen al te gemakkelijk overgaan tot het uitdelen van diploma’s aan leerlingen die de doorstroomrechten niet verdienen, gezien hun prestaties aan het einde van de opleiding, dan ondermijnt men de Nederlandse kwalificatiestructuur. Dan vraag je er om dat vervolgopleidingen toelatingsexamens gaan houden of intakes, beide van dubieuze kwaliteit (de intake meer dan het toelatingsexamen).
Ik doe al jaren intakes voor de universitaire lerarenopleiding Nederlands (de zij-instromers) en laat de beoordeling van vakinhoudelijke kwaliteit over aan de faculteit: als een student beweert op eigen kracht vakonderdeel X te hebben verworven, geloof ik ‘m niet op z’n blauwe ogen maar laat ‘m tentamen doen bij de faculteit. In een intakegesprek is zoiets niet met de vereiste degelijkheid vast te stellen. Zo zal het ook gaan met intakes bij entree in het hbo van kandidaten met een twijfelachtig mbo-diploma. In een intake kun je niet zo snel de juiste tekorten vaststellen en een adequaat bijscholingsprogramma opzetten.
Waarom precies zou mbo-opleidingen de ruimte moeten worden gelaten om leerlingen te diplomeren die ‘niet zouden moeten doorstromen’ naar het hbo?
Niet te makkelijk denken!
De vraag ging hier over niveau 2, de startkwalificatie zonder welke een jongere niet eens van school af MAG. Deze geeft ook doorstroomrecht tot niveau 3. Over doorstroom van niveau 4 naar HBO gaat het hier niet.
Ik zou willen dat je mijn voorbeeld eens bekijkt. Een vakgetalenteerde buitenlander die zeer zijn best doet en goed werk levert, maar het niveau van de algemene vakken niet gaat halen. Moet je zo iemand echt wegsturen zonder diploma?????? Hij is bovendien geen uitzondering.
Help me out, please
Een ding begrijp ik niet. Je mag de kandidaat niet van school laten gaan zonder diploma, d.w.z. zonder dat hij voldoet aan de normale eisen die gesteld worden aan het behalen van het diploma. Eisen die in principe voor alle leerlingen gelden.
Je vraagt: “Moet je zo iemand echt wegsturen zonder diploma????” Dat is toch de vraag niet? Je zegt net zelf dat je zo iemand niet *mag* wegsturen zonder diploma.
De vraag is op grond waarvan je zo iemand het diploma wilt uitreiken. In het verlengde daarvan is de vraag op grond waarvan je wilt afwijken van de normale eisen die voor alle leerlingen gelden.
Immers, die eisen stipuleren dat alle leerlingen een voldoende niveau halen voor de algemene vakken.
Waarom zou deze meneer of mevrouw dat dan ineens *niet* hoeven?
Het lijkt mij dat de mbo-instelling gehouden is meneer of mevrouw op te leiden tot een voldoende niveau voor de algemene vakken. Ik zie niet in waarom je die eis wel aan kandidaat X wilt stellen maar niet aan kandidaat Y. Ook de compensatieregeling is toch voor iedereen gelijk, zodat iedereen ergens een steek mag laten vallen?
Waarom staat voor jou vast dat deze kandidaat ‘de algemene vakken niet gaat halen’? Waarom zou hij die vereiste leerprestatie niet kunnen leveren?
Er moet iets zijn dat ik nog niet begrijp.
Onder andere de belabberde inburgering
Er zijn meerdere redenen waarom deze meneer de eisen voor de algemene vakken niet kan halen:
– Hij heeft een zware baan en sinds kort een baby
– Hij is pas op 23-jarige leeftijd naar Nederland gekomen
– Hij is exact aangelegd en niet erg taalgevoelig
– Hij heeft een beetje Frans, maar nooit één woord Engels geleerd
– Hij heeft slechts 500 uur inburgeringsnederlands gehad (slechte kwaliteit, veel computers, veel gokwerk)
– Hij verkeert vooral in omgevingen waar geen Nederlands gesproken wordt.
– Hij volgt slechts één dag in de week een beroepsopleiding
Hij is daarentegen wel een goede en serieuze vakman, waar elk technisch bedrijf blij mee kan zijn.
Toch maar even streng blijven
Maar als wij het belangrijk vinden dat vmbo-2-gediplomeerden minimale kennis hebben van Nederlands en Engels, en als we alle reguliere studenten daar op afrekenen (op straffe van het examenjaar moeten overdoen), waarom zouden we dan deze meneer uitzonderen?
Ofwel we vinden Nederlands en Engels belangrijk genoeg om voor iedereen die minimale eisen te handhaven, ofwel we laten ze voor iedereen zakken. Maar de eisen naar eigen inzicht wél stellen aan A en niet aan B, is vragen om willekeur en het bagatelliseren van de eisen.
Overigens zijn er niet alleen maar slechte inburgeringscursussen hoor. Bovendien denk ik dat er een gat zit tussen de waarneming van de cursisten en die van de opleiders (als de een gekleurd is, kan de ander dat ook zijn) en wellicht ook tussen deze waarnemingen en de feiten.
‘Ik heb het te druk voor deze opleiding’ of ‘ja, maar ik kom uit het buitenland’ kan nooit een reden zijn om dan maar gemakkelijk diploma’s uit te delen. Evenmin als ‘ja maar ik kan heel goed puntlassen/computers programmeren/de offsetmachine bedienen’.
Je merkt: ik ben nogal rechttoe-rechtaan op het punt van de examinering. Vanuit het oogpunt dat in Nederland de scholen een grote mate van vrijheid toekomt wat de inrichting van het onderwijs betreft, is de keerzij dat de output streng moet worden bewaakt.
Er zijn nogal wat onbevoegde leraren die het voor de klas leuk doen, maar die in vakkennis tekortschieten. Die hebben vaak ook druk werk en een gezin, en komen zelfs soms uit het buitenland. Hun klassen klagen niet. Moeten we ze op de lerarenopleiding het diploma dan maar schenken? Een vergelijkbaar dilemma.
Ook streng!
Je zou de koppeling van beroepskwalificerende en doorstroomkwalificerende diplomadelen ook los kunnen laten. We zouden dan beroepsdiploma’s zonder doorstroomrecht kunnen verstrekken (en toch prima vakmensen afleveren) en diploma’s mét doorstroomrecht.
Nu is het altijd schipperen geblazen. Nou is het bovendien zo dat de eisen voor het eindniveau, zacht gezegd, nogal losjes omschreven zijn. De ene school kiest er daarom voor om het diploma te leveren (en vervolgens de leerling op de eigen school te weigeren voor een hoger niveau), de andere school doet dat niet, waardoor het slagingspercentage nóg lager uitvalt (één van de factoren om een zwakke school genoemd te worden aldus de inspectie). Daarnaast mógen de scholen mensen zonder niveau 2 niet laten gaan. Dilemmaatje dus.
Er zijn nu eenmaal mensen die dat algemene gedeelte niet kunnen (of op dat moment niet willen). Wat mij betreft kunnen die lieden altijd nog in een later stadium een inhaaltraject volgen en dan toch doorstromen. Ik zou willen pleiten voor een opmerking op het niveau-2 diploma ‘Voor doorstroom naar een hoger niveau is aanvullende scholing nodig’.
Hinke, wat houdt een
Hinke, wat houdt een nieuwkomer tegen om eerst Nederlands te leren en dan pas een opleiding in het Nederlands te volgen?
Je gaf hierboven in je lijstje van oorzaken o.a. als oorzaak dat iemand in een omgeving verkeert waarin nauwelijks Nederlands wordt gesproken. Menig Nederlandstalig persoon beheerst mondeling de Chinese taal al wanneer hij nog maar een jaar in China woont (pak hem beet 2000 karakaters leren lukt niet in een jaar tijd :D).
Het wel of niet leren van de taal is een keuze, geen noodlot. Word lid van verenigingen, praat met Nederlandstalige mensen op je werk, in je straat enz. , kijk naar de Nederlandse televisie, lees Nederlandstalige boeken…
Voor de overige door jou genoemde oorzaken kan ik meer sympathie opbrengen maar het is toch geen legitimatie om eisen te laten vallen. Het zijn geen onoverkomelijke handicaps en desnoods doet hij er maar (nog) een jaar langer over om wel aan alle vereisten te voldoen. Juist daar zit veel speelruimte voor soepelheid op de laagste niveaus (of dit zou in ieder geval zo moeten zijn): de duur van de opleiding en de intensiteit van de begeleiding.
streng
Op de moedermavo had ik destijds een cursist van 73 jaar. Ze volgde bij mij haar laatste vak om haar mavodiploma vol te maken, ze had dan al haar certificaten. Ze volgde de moedermavo omdat ze met haar kleinkinderen had afgesproken, dat als zij het diploma kon halen dat de kleinkinderen dat ook konden. De deal was dat haar kleinkinderen de school niet voortijdig zouden verlaten. De vrouw had het echter heel moeilijk, omdat ze een ziekte had waardoor ze niet een vast handschrift had en bepaalde opgaven niet kon construeren en omdat ze slechte ogen had. Maar deze vrouw hield medecursisten van jonge leeftijd op school en studeerde vaak met de jeugd samen. Bij het examen kreeg ik het aan de stok met de examinator die mijn examenwerk moest controleren. Als het aan die man lag kwam deze vrouw 0,1 punt tekort om te kunnen slagen. Ik wist dat het lag aan haar bibberende handschrift waardoor de tekening niet precies was. Dat was voor deze examinator geen argument. Uiteindelijk kwam ik op het idee om haar leeftijd in te brengen. Met het argument dat ze nooit in het arbeidsproces terecht zou komen, werd mijn manier van nakijken geslikt………….
Groot feest bij oma en haar kleinkinderen, maar ook op de moedermavo omdat ze zoveel jeugd had begeleid bij het huiswerk maken. Ik heb er nog altijd een goed gevoel bij en ik denk dat dit zo is omdat ik mijn hart gevolgd heb.
Wat je bij jouw cursist wil besluiten of wat juist is weet ik niet. Wat is wijsheid? Laat je leiden door je eigen gevoel, zou ik weer zeggen, wat dat ook moge betekenen!
Schrijven kan ook voor jonge mensen problematisch zijn
Sinds ik een verbrijzeld polsgewricht heb (gevolg van een val) heb ik ook problemen met schrijven. Als autistisch kind had ik ook geen vast handschrift, nog steeds is mijn handschrift niet helemaal vast (al heb ik genoeg controle om leesbaar te schrijven), het is onmogelijk om te bepalen in welke mate dit door mijn autisme komt (deze motoriek MOET op zeer jonge leeftijd worden ontwikkeld, net in die levensfase waarin dat voor autistische kinderen niet mogelijk is) en in hoeverre dit komt door mijn verbrijzeld gewricht. Feit is dat het verbrijzelde gewricht er voor zorgt dat ik mijn hand niet in de normale schrijfhouding kan plaatsen hetgeen blijkt uit het feit dat ik dit met mijn andere hand wel kan.
In Nederland gaf dat nog de nodige problemen, hoewel ik het grootste deel van de tijd aan het schrijven was (meer dan 80% van de examentijd) was het voor mij steeds een worsteling om op tijd alles af te krijgen en dit in een leesbaar handschrift.
Tegenwoordig krijg ik 1/3de verlenging wat meestal net genoeg is (ik schrijf 2-3 keer zo langzaam als de meeste studenten).
Ik heb daarentegen wel weer een extreem goede motoriek in mijn vingers voor het bespelen van de piano en de gitaar en het typen (soortgelijke motoriek).
Het betreft dus een zeer specifiek motorisch en anatomisch probleem.
Complimenten Gems
De mildheid bij het beoordelen van oma’s examenwerk is voor mij een basiskenmerk van goed leraarschap. Zulke dingen krijg je nooit verwerkt in examennormen en correctievoorschriften.
Roept toch weer nieuwe vragen op
Hendrikush, even Marcel van Dam spelen.
Als de betreffende oma met bibberig handschrift die op een tiende punt zakte terwijl ze haar best doet om veel jongeren aan een diploma te helpen nu eens geen 73 maar 43 jaar oud was geweest, had je dan ook je hand over je hart gestreken als teken van goed leraarschap?
En als ze nu eens geen kleinkinderen had gehad die ze tot voorbeeld wilde strekken?
En als ze nu eens geen medecursisten had geholpen?
En als ze nu eens niet op een tiende maar op twee tiende punt was gezakt? Drie tiende punt?
En als dat nou eens niet op een bibberig handschrift was, maar op wellicht door dyslexie ingegeven schrijffouten? Of op het vergeten van een paar haakjes in een formule?
Waar ligt eigenlijk jouw grens bij het uitreiken van diploma’s, als die grens niet ligt bij de normale cesuur, die voor reguliere cursisten geldt?
mijn oplossing
Met toetsen toets je de beheersing van de lesstof. Dat meetinstrument is onnauwkeurig. Twee volkomen vergelijkbare toetsen kunnen door dezelfde leering verschillend worden gemaakt. Ik meen dat die meetonnauwkeurigheid zeker in de orde van grootte is van en halve punt: een slordigheidsfoutje is makkelijk gemaakt en kan veel tijd kosten etc etc.
Als ik bij het beoordelen in de buurt van de cesuur uitkom, dan kijk ik er nog een tweede keer na, met de intentie het cijfer van die vesuur weg te krijgen, hetzij omhoog, hetzij omlaag. Dat lukt me eigenlijk altijd wel, en ik ben daar naar mn studenten ook open en eerlijk over. Blijkt bij niemand problemen op te leveren en is in mijn ogen ook terecht omdat de onnauwkeurigheid van het meetinstrument dat rechtvaardigt.
Een rare dip in de frequentieverdeling
De handigheid van die aanpak is dat leerlingen op het oog duidelijker zakken of slagen. Geen 5,4 meer, maar alleen 5,1 of lager dan wel 5,8 en hoger. Dat feit op zichzelf zal tot een hogere acceptatie leiden.
Maar het is dan wel raar dat in de frequentieverdeling van je scores er een dip zit tussen de 5,1 en de 5,8, terwijl daar toch een redelijk aantal scores te verwachten zijn.
Op het punt van de onvolkomen meetnauwkeurigheid heb je gelijk. En er valt wat voor te zeggen dat leerlingen daar niet ‘het slachtoffer’ van mogen worden. Maar je zult toch ook het argument kennen dat ergens een grens getrokken moet worden en we het daar maar mee moeten doen – op een voor iedere deelnemer gelijke wijze. Wie op één vraag na zakt voor het theorieexamen autorijden, tja, jammer dan. Een WK-finale die al in de 90e minuut wordt afgeblazen terwijl in de laatste bijgetrokken minuut ongetwijfeld…. tja, jammer dan.
Ik kan ook wel mijn cijfers tussen de 5.3 en 5.6 herbeoordelen om te zien of ik er 5.1-en en 5.8-en van kan maken. Dat zal me dan ook best wel lukken. Maar kan ik vertrouwen op de objectiviteit, nou vooruit intersubjectiviteit van die beslissing? Waarom wordt Jantjes 5,4 een 5.1, en Pietjes 5.4 een 5.8? Ligt dat echt aan de objectieve kwaliteit van het werk, of zijn er andere factoren in het geding? Waarom kan ik Jantjes 5,1 wel beargumenteren en zijn 5,4 niet? Het gaat toch om hetzelfde werk?
P.S. hier toont zich voor mij weer het voordeel van meerkeuzevragen. De subjectiviteit zit hem daar in de keuze en formulering van de vragen (net als bij open-vragentoetsen trouwens) en die subjectiviteit beïnvloedt prestaties op groepsniveau. Maar op individueel niveau is er dan geen beoordelaarsbias meer bij het becijferen van de prestaties. Dat vind ik ook wat waard.
Eh?
Gems schreef:
> Wat je bij jouw cursist wil besluiten of wat juist is weet ik niet. Wat is wijsheid? Laat
> je leiden door je eigen gevoel, zou ik weer zeggen, wat dat ook moge betekenen!
Ik moet iets gemist hebben. Sinds wanneer gaan we op ons gevoel diploma’s uitdelen?
Ik geef toe: een oma die allemaal jonge cursisten helpt slagen, zelf wil slagen omwille van de kleinkinderen, en zakt op een tiende punt louter door een bibberig handschrift, ik had het zelf niet kunnen bedenken.
Okee, die zou ik uit mededogen haar diploma geven, inclusief goudomrande lijst. Maar dan ook alleen aan 73-jarige filantrope vrouwen met bibberig handschrift en ongemotiveerde kleinkinderen, die op een tiende punt zakken.
De rest zal het op eigen kracht moeten doen.
Stop er maar mee!
Ik voel me heel erg onbegrepen. Waarschijnlijk zie ik het verkeerd, maar wat mij betreft zijn een deel van de reacties uitsluitend bureaucratisch, terwijl ze de pointe missen.
Soms kun je ook constateren dat iets inderdaad een probleem is, waar meerdere kanten aan zitten. Als jullie dat vertikken, OK dan heeft het op tafel leggen van een probleem geen zin.
1. Niveau 2 is het laagste van het laagste in het Nederlandse onderwijs.
2. Aan elk diploma zit een beroepskant en een doorstroomkant.
3. Wat nu als de beroepskant helemaal in orde is en de doorstroomkant niet.
– gewoon geen diploma en een harde werker uit het vak mieteren
– wel een diploma en ‘royaal’ beoordelen, waartoe CGO alle kansen biedt
– zoeken naar een oplossing waarbij beroepsprestatie en doorstroomprestatie uit elkaar worden gehaald.
@ Hinke
nee Hinke ik denk dat je een vakvrouw bent! Een met hart en ziel voor onderwijs. laat aub jouw derde mogelijkheid in beeld!
Past die schoen mij?
Hinke, ik trek die schoen maar aan. Ik kan zelf niet beoordelen of ik je wel of niet begrijp. Ik heb alle respect voor het dilemma dat je op tafel legt, en ben daar inhoudelijk op ingegaan. Ik schreef expliciet dat “ik nogal rechttoe-rechtaan ben op het punt van de examinering”. Dat is een keuze, en daarom schreef ik dat ook, om aan te geven dat er over deze kwestie ook anders gedacht kan worden. Is dat onbegrip? Ik vind het relativering. Jij vindt het bureaucratie, als ik je goed begrijp.
Ik accepteer dat leerlingen op een tiende punt kunnen zakken, net zoals ze op een tiende kunnen slagen. Ik accepteer dat leerlingen kunnen zakken op examenonderdeel X, terwijl ze dat niet interessant vinden en niet nodig vinden voor hun beroepsuitoefening.
Als we vinden dat leerlingen niet op een tiende moeten kunnen zakken, of niet zakken op onderdelen waarvan ze vinden dat die er niet toe doen, dan moeten we het examenreglement *voor iedereen* veranderen. Dat lijkt misschien bureaucratisch, maar is het niet. Het gaat hier om *rechtvaardigheid*, en dat is geen bureaucratisch aspect. Rechtvaardigheid is ook een gevoel, namelijk dat we Pietje niet mogen laten zakken terwijl we Jantje met dezelfde ondermaatse of zelfs lagere prestatie een diploma meegeven.
Als ik dat oneerlijk vind, wat is daar dan bureaucratisch aan?
Je schrijft dat reageerders ‘de pointe missen’ en niet inzien dat ‘er meer kanten aan een probleem zitten’. Terwijl ik eerlijk heb geprobeerd in te gaan op zowel pointe als op de kanten die je aansneed. En ik ‘vertik’ niks. We hoeven het toch niet eens te zijn over de oplossing, om jou je begrepen te laten voelen?
Het idee om diplomering en doorstroomrechten los te maken *kan* een oplossing zijn. Maar er zitten ook negatieve kanten aan. En het belangrijkste: dat is nog niet het geval (als het dat ooit al wordt). Als je de kandidaat nu diplomeert, geef je hem dus wel degelijk doorstroomrechten. Dat feit mag toch worden meegewogen?
Passende schoen
Ja Couzijn, ik reageerde vooral op jou. Ook ik ben voor het handhaven van grenzen. Soms kun je ervoor pleiten (en dat deed ik) om duidelijke afspraken te maken die anders zijn dan de bestaande, namelijk onderdelen van het diploma ontkoppelen.
De draad ging er immers over dat sommige scholen wél een MBO-2 diploma afgeven en de betreffende leerling vervolgens niet toelaten op hun eigen niveau 3.
Ik legde uit dat ik me dat wel kon voorstellen vanwege genoemd dilemma. Dit zou opgelost kunnen worden door ontkoppeling.
Omdat die ontkoppeling er nu nog niet is, zit je als school vaak met een serieus probleem. Daarvan heb ik één voorbeeld geschetst. Het niet geven van een eenvoudig diploma aan een goede vakman is echt een probleem.
Daarnaast zitten we in het MBO nu nog met de boterzachte eindexameneisen, die sowieso al veroorzaken dat een niveau 2 diploma bijvoorbeeld in Arnhem met de helft minder inhoud kan worden afgegeven als dat in -pakweg- Alkmaar.
Onder die omstandigheden voel ik mij niet begrepen als iemand blijft vasthouden aan het verschil tussen 5,4 en 5,6. Daar gaat het hier volgens mij niet om.
doorslaggevend argument
Het argument wat doorslag gaf was dat deze oma zelf nooit in het arbeidsproces terecht zou komen.
Hinke, en daarbij geef ik aan dat ik hier ook een probleem had maar een escape kon vinden die niet aangevochten werd………..
Ik vind dat Hinke een dilemma aangeeft die vaker voorkomt in ons onderwijs, maar telkens op een manier die niet te vatten is in een reglement of zo iets.
Waar en wie kan dan tot een rechtvaardige oplossing komen?
Het uit elkaar halen van doorstroom rechten en vakbekwaamheid (of misschien smalle vakbekwaamheid) of het uitreiken van een getuigschrift of iets dergelijks vind ik zoeken naar een oplossing die mogelijk moet zijn………….
In welke mate is dit niet
In welke mate is dit niet mogen doorstromen vergelijkbaar met havo-scholen (of schoolgemeenschappen) die mavisten weigeren terwijl ze voor alle vakken op vmboT-niveau een voldoende hebben behaald?
Mijn havo stelde als eis dat je gemiddeld een 7 had behaald (waar ik ruimschoots aan voldeed).
Wat zegt de wet?
Is het niet *wettelijk* zo dat een mavo-diploma onvoorwaardelijk recht geeft op toelating van een havo naar eigen keuze (behoudens het onderschrijven van de grondslag van een bijzondere school)? Dat idee heb ik altijd gehad.
In Amsterdam stellen sommige scholen ‘formele’ eisen aan de behaalde CITO-score. Volgens mij is dat ook volstrekt illegaal.
Dat vraag ik mij nu ook
Dat vraag ik mij nu ook af!
Ik weet dat een mavo-diploma in de praktijk geen onvoorwaardelijke toegang geeft tot de havo. Ik heb hier zelf ervaring mee, toen ik het 3de leerjaar van de mavo volgde werd ons al verteld dat je gemiddeld een 7 moet halen om toegelaten te worden tot de havo (bijzonder onderwijs en de enige havo in een omtrek van zo’n 15 km.). Op het internet heb ik soortgelijke verhalen gelezen.
Uit ervaring weet ik dat een bepaald gemiddelde op een lager niveau geen enkele garantie geeft voor de slaagkansen op een hoger niveau. Zo had ik een klasgenote die op de mavo gemiddeld een 8 haalde, vervolgens de havo met hangen en wurgen haalde en op het vwo kansloos was terwijl een andere leerling met zessen en zevens slaagde op de mavo en op het vwo ongeveer dezelfde cijfers haalde. Zelf haalde ik voor de havo iets mindere cijfers dan voor de mavo maar haalde ik voor het vwo weer vergelijkbare cijfers met de mavo, juist de overstap van de mavo naar de havo gaf gedurende het eerste jaar wat problemen aangezien ik nogal lui was geworden en mijn geheugen totaal ongetraind was (literatuurgeschiedenis was bijv. een ramp voor mij).
Zo’n criterium is dan ook niet echt zinvol voor de leerling, de school verkrijgt zo wel een hoger slagingspercentage en dus meer geld.
Mogelijk gebeurt er op die MBO hetzelfde als wat op veel havo-scholen gebeurt. Of verschillend de wetten die voor beide schoolsoorten gelden?
De wet
Ik heb even wat gegoogled: overheidsloket.overheid.nl/index.php?p=product&product_id=1837
Volgens deze website van de overheid (het ministerie van binnenlandse zaken is verantwoordelijk voor deze website: www.overheid.nl/overdesite) heeft een havo niet het recht om leerlingen te weigeren wanneer ze een vmbo-diploma hebben behaald voor de hoogste 2 vmbo-niveaus.
Citaat (de cite-functie werkt niet correct)
Voortgezet onderwijs, toelating vierde leerjaar havo
Beschrijving
Om tot het vierde leerjaar van een school of afdeling voor havo toegelaten te worden, moet u in het bezit zijn van de volgende officiële bewijzen, diploma’s of getuigschriften:
* een bewijs dat de leerling de eerste drie jaren van het havo of vwo met goed gevolg heeft doorlopen;
* een vmbo-diploma voor de theoretische of gemengde leerweg;
* een diploma van de middenschool en een verklaring dat het gevolgde onderwijs het niveau heeft van de derde klas havo of vwo, of het vmbo-diploma;
* een getuigschrift basisvorming van een school die deelnam aan een experiment met basisvorming en primair beroepsonderwijs en een verklaring dat het gevolgde onderwijs het niveau heeft van de derde klas havo of vwo, of het vmbo-diploma.
De Inspectie van het Onderwijs kan in bijzondere gevallen hiervan afwijken als u naar verwachting het onderwijs in het vierde leerjaar met goed gevolg zal kunnen volgen.
Voorwaarden
Er zijn geen voorwaarden.
Aanpak
U verzoek om tot het vierde leerjaar toegelaten te worden, richt u aan de school. Vervolgens zal de school contact opnemen met de Inspectie van het Onderwijs.
Recht op eigen aannamebeleid
Volgens mij heeft ELKE school recht op eigen aanname (intake)beleid. Er kunnen allerlei redenen aangevoerd worden, maar volgens mij kan een school niet verplicht worden iemand aan te nemen, ook al voldoet hij aan de wettelijke eisen.
Sterker nog: op veel MBO-scholen wordt erop aangedrongen om zeer kritische intakes te doen, om de niet-willers en de niet-kunners niet toe te laten. Dit zijn de leerlingen die ons klauwen met tijd kosten en die uiteindelijk vooral anderen in hun leerproces belemmeren en ook nog eens voortijdig stoppen (slechte naam bij de inspectie, geen outputfinanciering).
Wie kan de mist doen verdwijnen?
Hoe rijm je het intakebeleid met de uitleg van het ministerie van Binnenlandse Zaken voor zo ver het 4-havo betreft (ik waag me niet aan het mbo)?
Het zal hopelijk duidelijk zijn, alles wat onder citaat staat in mijn vorige bericht is een letterlijk citaat van de website die wordt gerund onder de verantwoordelijkheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken.
Klopt deze informatie van het ministerie van Binnenlandse Zaken niet?
Zo ja, op basis van welke wet(ten)?
Is deze informatie van het ministerie van Binnenlandse Zaken onvolledig?
Zo ja, wat ontbreekt er?
Klopt deze informatie van het ministerie van Binnenlandse Zaken wel?
Zo ja, hoe kan het dan dat zoveel scholen zich hier reeds gedurende een lange periode niets van aantrekken en hier mee wegkomen?
Ander onderwerp
Deze draad gaat over de vraag wie er gehoord heeft van scholen die hun eigen gediplomeerden van niveau 2 op het MBO niet toelaten tot niveau 3.
Hiervan zijn voorbeelden gegeven en er is gezocht naar verklaringen.
Mij lijkt dat het beleid op MAVO/HAVO een ander onderwerp is en dus een nieuwe draad verdient.
mbo niveau 2
einstein
docent vmbo/mbo
Als ik het goed begrijp worden scholen op hun diploma’s afgerekend en is het dus in het belang van de school om een niveau 2 diploma toe te kennen ook al verdienen sommige leerlingen dat niet. Een pervers systeem.
Ik vind dat je een leerling geen startkwalificatie mag geven als deze leerling het Nederlands niet voldoende beheerst. Laat deze leerling nog een half jaar alleen maar met Nederlands bezig zijn of geef certificaten voor de voldoende vakken.
Ik hoop dat de draad weer is opgepakt.
Pervers
Het is inderdaad pervers dat scholen beloond worden voor het afleveren van diploma’s, ongeacht de waarde.
Daarom ben ik ervoor dat de waarde iets minder eenheidsworst wordt. Je kunt het bést zo maken dat de vakkwalificatie én de doorstroomkwalificatie worden losgekoppeld. Als er maar helderheid over bestaat wat je wel of niet kunt verwachten van zo’n leerling.
En – geloof me- er zijn nu eenmaal leerlingen die het met de beste wil van de wereld niet lukt om de doorstroom te behalen. Dan sta je als opleiding voor het blok. Vasthouden aan de regels betekent:
– jezelf in de vingers snijden
– een goed gemotiveerd mens een vakdiploma onthouden
Als je dan weet dat alle andere ROC’s veel minder gewetensvol met de competenties omgaan, dan is de keuze om wel te diplomeren en iemand niet bij je eigen niveau 3 toe te laten begrijpelijk.
Bij je eigen niveau 3 niet, maar bij andermans niveau 3 wel
Kan iemand met zo’n diploma dan niet gewoon bij een ander ROC wél instromen in niveau 3? Dan heeft het diplomaverschaffend instituut daar toch de verantwoordelijkheid voor, ook al tracht het instituut deze student tegen te houden.
Inderdaad: doorschuiven!
Ja, in principe kan iemand een intakegesprek op een ander ROC aanvragen en als de intaker niet goed oplet wordt hij/zij ook aangenomen. Dat levert de betreffende deelnemer weer een jaar stufi op en de resultaten kunnen tweeledig zijn:
– de leerling gaat eindelijk eens echt studeren en behaalt het niveau
– de opleiding is blij met de inputfinanciering en levert uiteindelijk maar gewoon het gewenste diploma. Met CGO kun je immers alle kanten uit. Dit is het traject naar niveauverlaging in een notedop.
Vraagjes
Hoevaak komt het voor dat iemand wel een goede vakman is maar niet slaagt voor deze ’theoretische’ vakken op het laagst denkbare theoretische niveau? Wat zijn meestal de voornaamste oorzaken?
Is iemand in Nederland wel een goede vakman wanneer hij bijv. zeer gebrekkig Nederlands en Engels spreekt?
Je moet toch fatsoenlijk kunnen comminiceren met de gediplomeerde?
Hij moet toch in staat zijn om een Engelstalige gebruiksaanwijzing te lezen (afhankelijk van het gekozen vak)?
Dat komt best vaak voor
Dat komt in ieder geval vaker voor dan wenselijk is. Daarnaast moet je je goed bedenken dat je in dit land niet van school af mag zonder niveau 2 kwalificatie. Het kan dus zijn dat deze leerlingen lang blijven aanhikken tegen die algemene vakken. Je begrijpt dat de dan niet meer gemotiveerd blijven.
In de praktijk is het trouwens vaak zo: een leerling is zo goed als klaar met het vak, dan zegt de opleidingscoördinator dat het ook maar eens afgelopen moet zijn met de vakken Nederlands en LLB/Engels. De leerling kan toch niet alleen voor die vakken terug naar school gaan? Vooral bij de werkende leerlingen is dat echt vaak aan de hand.
Oorzaken?
Hoe komt het dat deze leerlingen zo’n moeite hebben met Engels en Nederlands?
Te dom of te hoge eisen voor deze populatie leerlingen?
Onvoldoende les of onvoldoende effectieve lessen?
Toegelaten tot de opleiding terwijl ze nog amper Nederlands spreken?
In het laatste geval zou het bijvoorbeeld logisch zijn dat iemand eerst Nederlands leert.
Complex
Daar zijn heel veel verschillende redenen voor: te dom, geen motivatie, belabberde vooropleiding, andere zorgen, handicaps, sociale problemen, pyschische problemen, verkeerde vrienden, justitiële problemen, gezondheidsproblemen, druk vanuit de klas om je niet in te spannen, slechte vooropleiding, etc. etc.
te veel excuses
Op het VMBO vertikken leerlingen het al om rijtjes Engelse woordjes te leren. Daar zouden dan allerlei excuses voor zijn.
Tenzij iemand een duidelijk MLK-kind is, kan iedereen woordjes leren memoriseren. Het kost echter tijd en (saaie) inspanning, en daar bedanken sommigen arrogant voor.
Ik heb weinig geduld gekregen met al die excuses. Ook excuses als dyslexie en hoogbegaafdheid kan ik moeilijk aanvaarden als reden deze leerlingen een speciale positie te geven.
Vandaar dat ik niet meer geschikt ben voor het huidige onderwijs.
Zo pleitte op Radio 1 een directeur basisschool Rotterdam ervoor dat zijn school van 8 tot 20.00 uur open zou staan staan voor de buurt: hij zag voor zijn school, als een soort buurthuis, een belangrijke taak weggelegd de buurt te integreren. Zijn school zou daartoe het ‘dynamisch’ middelpunt zijn.
Ik neem aan dat hij gelooft dat gebrek een integratie een goede reden is matig te presteren, en dat integratie de prestaties zou helpen verbeteren?
Dolblij dat ik daar niet hoef te werken.
Veel van die zogenaamde zwakkeren, zijn echter arrogante koninkjes op troontjes, gewend voortdurend bediend te worden, en in de mening dat anderen hun problemen dienen op te lossen.
engels en nederlands
einstein
docent vmbo/mbo
Het Nederlands en Engels wordt op het MBO bijna niet meer gegeven, soms krijgen de leerlingen helemaal geen Engels meer en 1 uurtje Nederlands als het meezit. Turkse leerlingen hebben vaak grote moeite met Engels. Zij zouden op het VMBO en MBO veel meer uren moeten krijgen.