Binnen handbereik

In “Het Onderwijsbad” 2010 nr. 2 schrijft de onderwijsjournaliste Anja Vink n.a.v. het verschijnen van haar boek WITTE ZWANEN, ZWARTE ZWANEN, DE MYTHE VAN DE ZWARTE SCHOOL over “Het meest gesegregeerde onderwijsstelsel van Europa, Is dit een SCHOOL” een beschouwing over het onderwijs, of beter het gebrek aan onderwijs op de Zwarte Scholen in Nederland. Wat mij verbaast is dan zij niet de evidente conclusies trekt die uit haar beschouwing zou moeten volgen.
Zij beschrijft een bepaalde Zwarte School die naar ik aanneem een betrouwbaar paradigma voor andere Zwarte Scholen is. Ik lees bij haar het volgende: “Er was een kleine groep leerlingen, hooguit 5 procent, die met hun storend gedrag de school lamlegden. Lesgeven lukte slechts één van de drie kwartier”. Een andere 5 procent bestond uit NERDS die openlijk durfden te laten merken dat ze dat niet leuk vonden. “De overige 90 procent vond de afleiding wel leuk maar deed niet actief mee”.
De voor mij evidente conclusie van bovenstaande beweringen is dat het hoofdprobleem van de Zwarte Scholen, het extreem lage onderwijsrendement van de tijd die zij op school moeten doorbrengen, opgelost is zodra je die 5 % lamleggers de school uittrapt. Moet je je voorstellen, voor 95 % van de leerlingen neemt de effectieve onderwijstijd met 200 % toe. gemiddeld neemt de effectieve onderwijstijd met 190% toe (als je de er uit geflikkerden nog even meetelt). Het is ook al bekend dat de ouderwetse disciplinerende methode van frontaal lesgeven vooral bij achterstandskinderen de beste resultaten opleveren. Als de lamzakken verdwenen zijn is deze onderwijsmethode waarschijnlijk mogelijk.
En je zou er al komende Augustus mee kunnen beginnen. Binnen een maand vis je de lamzakken eruit en smijt je die van school af. Als dat laatste vanwege de leerplicht nog niet kan richt je voor de lamzakken tuchtscholen op om hen de mores van de “mainstream society” te leren.
Is de analyse van mevrouw Vink te eenvoudig of zijn er te veel educalogen die hun brood of nog meer verdienen met het juist niet oplossen van de onderwijsproblemen?
Seger Weehuizen