Zojuist op TV werd kort gewag gemaakt van spiegelneuronen. Neuronen die er voor zorgen dat je automatisch en ander nadoet. Geef een peuter eten en je eigen mond gaat open als je de lepel naar het mondje van de peuter beweegt.
Leren mbv spiegelneuronen werkt natuurlijk alleen maar als het voorbeeldgedrag het juiste gedrag is. Stel je zet wat pubers bij elkaar en kijkt wat de spiegelneuronen voor constuctivistisch leereffect hebben en je bent nog lang niet jarig.
Maar zonder gekheid: ik blijf wel met wat vragen zitten. En dit wijze gezelschap weet vast een aatal antwoorden.
Is leren door spiegelneuronen alleen geschikt voor bepaalde leersituaties (de simpele, basale).of hebben deze neuronen ook een functie bij meer complexe leertaken?
Hoe verhoudt het leren met deze neuronen zich tot het constructivisme? Toont het werkelijk aan dat dat waanzin is? Zijn er situaties waarin beide leermodellen elkaar versterken in plaats van uitsluiten?
We doen na…is dat leren?
Dat we elkaar immiteren en dat dat immiteren bij communicatie hoort, daar kan ik me diverse voorbeelden bij voorstellen.
Dat we ons aan anderen aanpassen (als deel van socialiseren) zal ook wel waar zijn en dat na-doen daarbij een rol speelt, lijkt me niet onwaarschijnlijk.
Ik kan me zelfs iets voorstellen, dat bij leren elementen van immitatie een rol spelen. (De kinderen van de managers van Windesheim zullen bijvoorbeeld “skoel” gaan zeggen en niet school, zoals die van mij. Dat krijg je ze niet meer afgeleerd 😉
Maar voor de rest….hol je wel snel in mogelijke perpectieven voor al of niet constructivistisch onderwijs.
Leren is een heel ingewikkeld proces. Daar begrijpen wij – zelfs met jaren ervaring – nog maar heel weinig van. Die spiegelneuronen zullen er vast wel ergens wat mee te maken hebben, maar ik zou bijna zeggen: “Wat niet?”
Ik snap dat je vraag onschuldig is en wellicht meer om-te-lachen dan serieus bedoeld. (Subtiele humor, die sommigen op de Bon-site niet herkennen 😉 Het doet me echter denken aan een uitnodiging van een studiedag van – ik dacht – het APS, die ik enkele maanden geleden ontving. Over hoe resultaten van hersenonderzoek, ondersteunen wat Nieuw leren nastreeft. Dat waren her en der wat vandaan geplukte slogans (bijv.: “afwisselen daagt je hersens uit”) die dan inspirerend moesten werken. Te gek voor woorden! Zij kunnen dit soort uitzendingen vast prima direct gebruiken voor een volgende “cursus”…..