Gepast onderwijs.
Volgens de rekenkamer is het basisonderwijs niet klaar voor de invoering van het passend onderwijs per 1 augustus 2014, over een jaartje dus. De bedoeling van het passend onderwijs is niet meer of minder dan een ordinaire bezuiniging op het speciaal onderwijs. Minder kinderen ‘met een vlekje’ naar het speciaal basisonderwijs en meer kinderen ‘met een vlekje’ in het gewone basisonderwijs. De ‘gewone’ juf of meester moeten er maar voor zorgen dat de kinderen ondanks mogelijke leer-, opvoedings-, en gedragsproblemen ‘gepast’ onderwijs krijgt, wat dat ook moge zijn.
Je hoeft geen ‘ziener’ te zijn om te weten dat het passend onderwijs een draak van een onderwijsvernieuwing is . Een vernieuwing die bij voorbaat gedoemd was te mislukken. Volgens de minister is er een verkeerd beeld ontstaan over dat passend onderwijs, volgens de PO raad is er te weinig geld voor het passend onderwijs, en volgens de rekenkamer zijn er te weinig ‘kennisdragers’ zoals remedial teachers en interne begeleiders voor een prettige invoering van het passend onderwijs.
Wat de minister bazelt is het aanhoren niet waard. Een minister die het voor elkaar krijgt de vakbonden zo het bloed onder de nagels vandaan de te halen dat de vakbond zich genoodzaakt ziet om de onderhandelingstafel van het onderwijsakkoord te verlaten toont aan geen enkele affectie te hebben met de werknemer of de gewone docent. Een minister die op een lamme maandagochtend een tirade afsteekt over docenten die met de deuren open al feedbackend en intervisionair hun lessen moeten verzorgen en die op een gure dinsdagochtend het stinkend potje Amarantis snel toedekt waarna ze op de frisse woensdagochtend met knikkend hoofd goedkeurt dat haar inspectie niet eens meer de moeite neemt om het aantal onbevoegde leerkrachten in kaart te brengen, is geen minister maar een passant die het ministerspluche gebruikt voor een volgend en beter betaald baantje. Niet de moeite dus om het oor te luisteren te leggen.
Dat de PO raad roept om meer geld is ook niet te verwonderen. Dank zij hun lobby samen met de VO raad hebben ze het voor elkaar gekregen dat de invoering en het verder succes van het passend onderwijs begeleidt zou gaan worden door ‘de samenwerkingsverbanden’. Voor die samenwerkingsverbanden en het begeleiden heeft onze overheid vanaf 2007 tot 2014 het lieve sommetje van 27 miljoen per jaar over. Waar dat geld naar toe is? Niemand weet het en de rekenkamer rept er niet over in zijn rapport.
En dan het tekort aan ‘speciale leerkrachten’. U moet begrijpen dat sinds ‘het rugzakje’ zijn opgang deed, elke schooldirecteur bijna blij was met een ADHD-er, een autist, een PDD-nosser, en alle aanverwanten van deze ontwikkelingstoornissen. Per ‘gevalletje’ toucheerde de directeur gemiddeld 6000 eurietjes en dat bovenop de normale toeslagen vanwege het rijk voor deze kleine ongemakken. Zo rond het jaar 2000 was er in elke basisschool van Nederland wel een interne begeleider en/ of remedial teacher te vinden. Meestal wat oudere juffen en meesters die al hun kennis van didactiek en pedagogiek gebruikten om de leerlingen met een leerachterstand op het goeie spoor te brengen. Probleem bleek te zitten in het enige feit dat dit allemaal vaste krachten waren. Dank zij ‘de rugzakjes’ kwamen de managers op het idee om remedial teachers en ‘speciale leerkrachten’ in te huren op ‘contractbasis’ want zeg nou zelf met 6000 eurietjes kan niemand een vaste kracht aanhouden. De fusiegolf en de lumpsum invoering in het basisonderwijs zorgde voor de rest. Remedial teachers en speciale leerkrachten mochten het pand verlaten en in hun plek kwamen de zelfstandige speciale leerkrachten op afroepbasis. Niets ter hunner nadeel, er zullen er zeker goeie bijzitten maar het merendeel die ik ken hebben als vervoermiddel de bezem zweven in nogal hogere sferen, hebben meestal geen sjoege van onderwijs, lesgeven, pedagogiek en didactiek, maar weten wel van ‘uurtje factuurtje’. Maar nogmaals, er zullen ook goeie bij zijn.
Eigenlijk moest ik een beetje glimlachen bij het berichtje van de rekenkamer. Ik weet van vele basisschoolleerkrachten dat zij al meer dan een jaar minimaal 1 keer per week ouwenelen over ‘het passend onderwijs’, dat heet ‘invoeringsvergadering’. Daar is meestal een onderknuppeltje van ‘het samenwerkingverband’ aanwezig waar niemand nog naar luistert wegens ‘oliedom’ en ‘geen verstand van onderwijs’. De bovenknuppeltjes van het samenwerkingverband verdelen samen met de bovenknuppeltjes van de basisscholen de centjes verstrekt vanwege de overheid. Het gaat dus zoals het altijd gaat in het onderwijs, de manager de lusten en de docent de lasten.
Het land houdt zich bezig met de nieuwste vorm van ‘iederwijs’ van de zweefteef onder de zweefliegers L. Stevens, het I-Padjes onderwijs. Ondertussen worden onze kinderen die-het-niet-zo-goed-kunnen-volgen aan hun lot overgelaten, en niemand die er over rept.
Jesse Jeronimoon
Over onbevoegd lesgeven
Over onbevoegd lesgeven gesproken: het ministerie stelt voor om Engels op de basisschool nog eerder te laten beginnen dan in groep zeven en/of acht. En in die groepen waren al geen bevoegde leraren! Niemand van de leraren heeft daar een afgeronde studie Engels gedaan, niemand heeft dus de bevoegdheid om dat vak te geven. Zo is er bijvoorbeeld totaal geen controle op (foute!?) uitspraak, want er zijn immers geen eindeisen aan het vak. Dit wordt al jaren stilzwijgend gedoogd.
En zo worden ook al jaren leerlingen op het voortgezet onderwijs in de brugklas geconfronteerd met het feit dat hun uitspraak niet goed is, of een bepaald gezegde niet goed Engels is. De eerste zes weken van de brugklas zijn op die manier vervelend en frustrerend voor hen. Want ze hebben toch al Engels gehad? En dan blijkt dat ze dingen moeten afleren of helemaal anders doen.
Maar ja, dit is een gedoogland…
Ik heb gezien wat er op een
Ik heb gezien wat er op een pabo met Engels gebeurde en wat het niveau van de pabostudenten hier was. Werkelijk ontluisterend. De studenten kregen daar op die pabo geen vakinhoudelijke lessen Engels, maar alles was geïntegreerd in een didactische aanpak. En die didactische aanpak was in het overgrote deel van de gevallen weinig meer dan spelletjes als kwartetten en oefeningetjes als "My name is Paula and I am 20 years old". Verder wat "flappen" die in de klas ter illustratie gebruikt konden worden: Engelse woordjes, vaak ook nog fout gespeld, met de nodige illustraties.
Een structuurloze didactiek, gegeven door studenten die niets van de taal wisten, maar wel allemaal lekker in activerende werkvormen en spelletjes.
Dat was in de hoogtijdagen van het nieuwe leren en op een "moderne" pabo, dus wellicht was het extreem, maar de studenten kwamen net als overal elders gewoon uit mbo en havo en hun beheersing van het Engels was uiterst mager. Onmogelijk dat zij in die paar pabolessen tot iets zouden kunnen komen dat ook maar zou lijken op bekwaamheid in het gveen van Engelse les.
Ik ben het eens met 1-1-2010.
Ik ben het eens met 1-1-2010.
Zelf ben ik een halve 'native-speaker' omdat ik Engels leerde spreken toen ik een kleuter was; in een Engels-talig land. Werd nadien in Nederland steeds geprezen vanwege mijn uitspraak. Maar de bijscholingscursussen die ik volgede voor het geven van lessen Engels op de basisschool, kwamen inderdaad neer op het doen van talloze didactische spelletjes. Echt onderwijs in de Engelse taal (grammatica en uitspraak) was er nauwelijks bij.
En dat alles in die vervloekte groepjes, wat maakte dat de grote onbekwame mond de leider werd.
Ik weet niet hoezeer de vooropleiding voor meester/juf adequaat voorziet in de beheersing van het Engels. Dat zou dus voorwaarde moeten zijn: in het voortraject moet meester/juf adequaat zijn opgeleid. De nieuwsberichten gaan er domweg van uit dat al die juffen en meesters goed Engels spraken. Ik heb daar erg sterke twijfels over. Krom Engels aanleren dat vervolgens weer moet worden afgeleerd, dat werkt contra-productief. Gek eigenlijk, dat ik geen enkele journalist een kritische vraag heb horen stellen over de bekwaamheden van het Engels bij de betrokken juffen en de enkele meesters.
De minister roept slechts dat het "een succes" was, het experiment. Maar HOE dan??
Zeker twintig jaar geleden
Zeker twintig jaar geleden heb ik al eens ergens geschreven: stel dat onze rechters, notarisssen e.d. zonder bevoegdheid hun vak zouden uitoefenen. De wereld zou te klein zijn.: schorsingen, processen, schandalen.
Hele generaties jonge mensen kunnen echter rustig door onbevoegde mensen iets aangeleerd worden dat niet deugt. Er worden geen wettelijke eisen aan de aanbieders gesteld, er zijn geen wettelijke einddoelen gesteld. Geen wonder dat er krom Engels ontstaat waar de wel bevoegde docent op het voortgezet onderwijs de grootste moeite mee heeft om het weg te werken. Inderdaad, contraproductief. En wat te denken van de frustratie van de leerling die hiermee geconfronteerd wordt? De spannende en interesssnte tijd die zo voor de meeste brugklassers begint krijgt een rauwe tik.
Het geeft maar weer eens aan dat er in de maatschappij tegen onze beroepsgroep duidelijk anders aangekeken wordt dan tegen bovengenoemde groepen. Het zou goed zijn daar eens over na te denken, of liever wat aan te gaan doen.
Bij “stel dat onze rechters,
Bij "stel dat onze rechters, notarisssen e.d. zonder bevoegdheid hun vak zouden uitoefenen. De wereld zou te klein zijn.: schorsingen, processen, schandalen" moeten toch kanttekeningen geplaatst worden. In Cambodja en Rwanda waren er na de dictatuur van de Kmèr Rouge resp. Toetsicide nauwelijks nog advocaten en Notarissen. In Rwanda moest men kiezen tussen straffeloosheid voor de moordenaars en lekenrechters en men koos vaak het laatste. Dat lijkt op de situatie in Nederland waar een groot tekort is aan ouderwets-degelijk opgeleide leraren. Een ander verschil is dat een enkele gebeurteni sin het onderwijs meestal geen ernstige gevolgen heeft. Maar een rechter die een onschuldige ter dood veroordeelt of een notaris die een ongedldig koopcontract opstelt zijn kleine gebeurtenissen die voor sommige personen grote gevolgen kunnen hebben. Verkeerde handelingen en gebrekkige uitleg zoals die in het onderwijs zouden kunnen gebeuren zijn meer cumulatief dus men kan tijdig ingrijpen als er iets mis aan het gaan is.