Metro publiceert een interview met de minister naar aanleiding van de lerarenagenda waar wij al eerder over berichtten. In dit interview doet de minister een aantal opmerkelijke uitspraken. Ze merkt op dat het moeilijk is om voldoende goed opgeleide leraren aan te trekken en vooral te behouden. Te veel studenten haken op de pabo af of vertrekken binnen vijf jaar na hun eerste aanstelling. Zij meent dat de oplossing daarvoor mede gezocht moet worden in het bieden van carrièreperspectief, want de moderne leraar wil geen 40 jaar voor de klas staan.
Wij zien die relatie niet. Het plan om leraren naast hun onderwijsbaan ook mogelijkheden te bieden om ondernemer te worden of een andere baan erbij te hebben, zal voor de beginnende leraar die juist zo snel vertrekt toch weinig aantrekkingskracht hebben. De ervaren leraar, die zijn draai in het onderwijs gevonden heeft, zit toch ook niet te wachten op een geheel nieuwe baan. Waaruit zou dat moeten blijken. De ervaren leraren waarvan wij horen dat ze vertrekken, doen dat in het geheel niet vanwege carriere, maar omdat ze het meer dan zat zijn aan allerlei bureaucratie te worden overgeleverd en te worden beoordeeld met intervisie en het schrijven van Persoonlijke Ontwikkel Plannen.
De ervaren leraar Nederlands ontwikkelt zich omdat hij van zijn vak houdt en de literatuur bijhoudt. De ervaren leraar natuurkunde is enthousiast omdat de Nobelprijs is gegaan naar de ontdekkers van het Higgs-deeltje, de ervaren leraar wiskunde zou graag meer weten over het bewijs van de grote stelling van Fermat en de theorie van elliptische krommen en zou de tijd willen hebben daar op niveau colleges over te volgen, niks POP en intervisie. Geen minister of register dat nodig is om dat bureaucratisch te borgen.
Maar de minister meent dat de ervaren docent uitgedaagd dient te worden door hem eindelijk een echt beroep te gunnen: ondernemer. Is het dedain of absoluut onbegrip? Waarom, minister Bussemaker, is kleuterjuf in hart en ziel Erica Ritzema ermee gestopt? "Denkt u dat die 'kanjers' van leraren van het jaar die u zo uitgebreid heeft gefeteerd zitten te wachten op een nieuwe baan? Heeft u gehoord, gevoeld wat zij zijn, wat zij willen en (h)erkent u het belang van deze mensen? Hoe komt u er dan bij dat ze carrière zouden willen maken. Armand, u kent hem vast, zong het al. Zijn wij te min?"
Het idee van de minister is niet nieuw. De Hay-groep, wellicht niet toevallig onder leiding van voormalig PvdA-senator Trude Maas, heeft destijds het functiewaarderingssysteem in het hbo ingevoerd. De docenten die beter betaald werden, werden manager. Kennelijk leeft er in de kringen van de minister het idee dat de goede docent blij is met een kringgesprek en een pop, maar vooral wild enthousiast wordt als hij het onderwijs mag verlaten. Als u dat nu maar een beetje faciliteert, dan houdt u hem wellicht wat langer binnen.
Een leraar: "geachte minister, veel goede leraren willen bovenal leraar zijn, ze willen hun vak en beroep in vrijheid kunnen uitoefenen. Het is tenslotte een beroep op uitvoerend niveau maar uitgeoefend door mensen met een hoge opleiding. Het kaartje op mijn bureau voor de dag van de leraar heb ik weggegooid. Ik hoef die reclame niet, dat heb ik niet nodig, want ik weet dat ik het mooiste beroep van de wereld heb. Het doet alleen zo ontzettend zeer om als onderknuppel behandeld te worden. Als ik vrijwillig voor mijn 75ste stop, dan is het om deze reden. Het enige wat ik van u vraag is of ik mijn beroep mag uitoefenen op de manier die ik, naar 30 jaar ervaring, plezierig vind en die door de leerlingen wordt gewaardeerd. U hoeft niet te bepalen wat wij van ons vak zouden moeten vinden. Het lijkt wel of de minister geen idee heeft waar ze over spreekt. Vul maar in: moderne dokter wil niet 40 jaar patienten zien, moderne psycholoog wil niet…, moderne ingenieur wil niet…, moderne dominee wil niet… Of is het soms dat de "moderne bestuurder" wel bepaalt dat …!"
Update 9 oktober 12u15: Zojuist verscheen een interview met de minister in Scienceguide. Het beeld dat geschetst wordt door het interview in Metro wordt direct bevestigd in de eerste zin (en het verdere betoog): "Het perspectief op een dynamische loopbaan en een rijker vak voor de leraar. Daar trekt heel deze Lerarenagenda aan.“
Kennelijk is ons vak niet "rijk" genoeg. Menig leraar zal dit opvatten als een directe persoonlijke belediging. Deze minister heeft zo vaak gezegd dat de leraar het allerbelangrijkste is, maar om dat te koesteren besluit ze het beroep de nek om te draaien: het wordt dynamisch en rijk, vol carrièremogelijkheden om daar aan te ontsnappen. BON gelooft in een heel andere betekenis van het begrip rijk en dan doelen we niet eens op de al te beperkte salariëring van ons beroep.
Helemaal mee eens: ik wil
Helemaal mee eens: ik wil alleen maar beter betaald worden voor het vak waar ik al 34 jaar met veel plezier in werk. En gevrijwaard blijven van allerlei bemoeienissen die slechts leiden tot beloning van managers.
Hoe is het mogelijk dat
Hoe is het mogelijk dat iemand wel zijn hele beroepsleven wil doorbrengen als arts/notaris/advocaat/predikant/toneelspeler/musicus/verloskundige/… ?
Geef hen ook van Jetje! Hup een bijbaan. Als ondernemende ZZP'er?
Ik kan ook bevestigen dat een
Ik kan ook bevestigen dat een zogenaamd " gebrek aan carriereperspectief" in het geheel GEEN reden was voor mijn vertrek uit het onderwijs. Ook toen ik er nog werkte had ik geen enkele behoefte om "door te groeien" naar afdelingsleider, coordinator of wat dan ook. Ik gaf nl. een prachtig vak en wilde niets liever dan daar veertig jaar in les geven. Maar dan wel in doenlijke omstandigheden en met instandhouding van het niveau. Dat dat er niet in leek te zitten was de reden voor mijn vertrek. En naar ik vermoed is dat ook de reden van vele anderen. Maar dat zal een Bussemaker niet willen horen, want dan moet ze echt aan de bak.
@classica
@classica
Ik vermoed dat er andere redenen zijn waarom 'een Bussemaker' dit niet wil horen. Zij zelf is een duidelijk voorbeeld van iemand die carriere wenst te maken. Daar doet ze al vele jaren erg haar best voor. Dat respecteer ik ook. Mensen die dat willen hebben we ook nodig en ieder zijn meug zodat we samen in Nederland verder kunnen. Wat me echter mateloos stoort is dat dat respect niet wederzijds is. Zij kan zich kennelijk niet indenken dat iemand met het hart en de hersens op een goede plaats een dergelijke carriere NIET ambieert. Dan ben je toch wel een kneus, zo lijkt haar onuitgesproken gedachte.
Niet geheel en al vreemd omdat ze eenzelfde boodschap had voor vrouwen die er voor kiezen om in een gezinssituatie de thuis/moeder-rol op zich te nemen. Die vrouwen deden zichzelf en de maatschappij tekort. Ook die zijn in Armand's termen kennelijk te min.
Bussemaker sleurt en sjort aan de wereld. Die moet bovenal vooruit en anders. Iedereen moet meerennen. Daarmee maakt ze twee cruciale fouten. Op de eerste plaats realiseert ze zich niet dat de richting waarin ze trekt desastreus is. Op de tweede plaats heeft ze, ondanks alle evidente faalvoorbeelden, een heilig geloof in de maakbare samenleving. Bussemaker komt van de HvA af. Het motto van die hogeschool: "creating tomorrow"; onzinnig ledig en bovenal een exponent van de maakbaarheidsgedachte
Ik ben juist wéggegaan uit
Ik ben juist wéggegaan uit het bedrijfsleven omdat ik als docent in het onderwijs wilde werken. Juist die kantoortuin en het de hele dag achter die computer zitten, bood mij geen perspectief. De klas is de plek waar ik thuishoor, en het lijkt me prima dat ik dat nog tientallen jaren, tot aan mijn pensioen, blijf vinden. Alleen als mij het werk voor de klas definitief onmogelijk wordt gemaakt, ga ik weer terug naar het bedrijfsleven.
Het kan best zijn dat een aantal jonge instromers aangeeft dat ze er ook werk in het bedrijfsleven náást willen doen. Maar dát kan ook weer heel goed liggen aan het feit dat zij sowieso eigenlijk niet in het onderwijs thuishoren. Misschien wordt de mensen die met een grote boog om het onderwijs heenlopen, terwijl zij wél uit het juiste hout gesneden zijn, helemaal niets gevraagd. Er wordt in dat geval rekening gehouden met de wensen van de "verkeerde" groep.
Naast de genoemde redenen kan Bussemaker er ook nog een ándere reden ernaast hebben om met haar plan voor die bijbaan in het bedrijfsleven te komen. Het kan deel uitmaken van het maskeren van haar gebrek aan daadwerkelijk goed onderwijsbeleid. Bij gebrek aan echt noodzakelijke ingrepen, blijft alleen wat cosmetisch gerommel zoals dit over, waarmee je als minister kunt zeggen: "Kíjk eens wat we allemaal doen om het onderwijs te moderniseren".
Ik wil graag tot aan mijn pensioen voor de klas, maar dan graag zónder nog tientallen jaren onderwijsverwaarlozing door opeenvolgende onderwijsministers.
Het meest verontrustend van
Het meest verontrustend van het interview met Bussemaker in de Metro vind ik de volgende zinsneden:
“Geld is niet het grootste probleem in het onderwijs denkt minister Jet Bussemaker. De kwaliteit moet omhoog door betere begeleiding van leraren en meer samenwerking met het bedrijfsleven. ”We moeten accepteren dat de moderne docent niet meer 40 jaar lang voor de klas staat.””
“Als leraren, scholen en het bedrijfsleven samen met mij willen nadenken over hoe we het vak anders in kunnen vullen, dan moet dat lukken.”
Wat heeft het bedrijfsleven met het leraarsberoep te maken? Kwaliteit door samenwerking bedrijfsleven omhoog? Het bedrijfsleven gaat samen met Bussemaker nadenken over hoe we het vak anders kunnen invullen? Dit klinkt zó EU! Welk ‘bedrijfsleven’? Weer de grote jongens van de Round Table of Industrialists, dé lobbygroep van de EU, die een aantal Leven Lang Leren rapporten heeft geschreven die op de Europa 2020/2025 agenda is geplaatst? Hoe maken we Europa competitief? Dat ‘bedrijfsleven’ met directe toegang tot de bestuurstafels van de eurocommissarissen en nationale ministers? Dat ‘bedrijfsleven’ weet zoveel van het onderwijs. Tjonge. U weet wel, internationalisering, stages, competenties, klantvriendelijk, goed kunnen glimlachen, een leven lang leren rekenen, samenwerken, innovatie, enzovoort.
Het centrale bestuur onder leiding van Bussemaker schakelt de democratie en mensenrechten van ouders ‘even’ uit tot het EU-project van de maakbare werknemer is afgerond. Zoals u allen weet, gaat het nu nog langer duren (dan de meer dan veertig jaar die het reeds heeft gekost) totdat het onderwijs weer in handen is van de mensen die er verstand van hebben: de leraren. Men is tevens druk bezig de wetenschap te degraderen tot toegepast opdrachtonderzoek. Win-winsituaties!!! 😉 (als we de leraren, wetenschappers, ouders, leerlingen, studenten even wegdenken, kortom het ‘algemene belang’ van een samenleving) Hieruit blijkt tevens dat de onderwijsagenda onafhankelijk van de bewindslieden wordt doorgevoerd, en dat EU en bedrijfsleven met ambtelijke uitvoerende de werkelijk machtigen zijn. Het hogere doel is ''innovatie'. Wat heeft het bedrijfsleven met onderwijs te maken – als je beroepsopleidingen wegdenkt? En dan nog.
Typo ‘uitvoerende’ moet
Typo 'uitvoerende' moet 'uitvoerenden' zijn.
Of moeten we ‘geld is niet
Of moeten we 'geld is niet het grootste probleem in het onderwijs' in samenhang met de 'samenwerking met het bedrijfsleven' lezen? Nee, die samenwerking slaat op 'kwaliteit' lijkt het. Bijzonder. Mag de docent die het vak 'zoete broodjes bakken' doceert later bij de banketbakker aan de slag? Vooral omdat hij zo gul is geweest in het delen van de materiekennis van bakkerijen aan zijn leerlingen? Ik kan er nog geen chocola van maken. Mmm.
Zeer juist Sympathisant. En
Zeer juist Sympathisant. En ALS dat al zinvol zou zijn, die samenwerking, ALS daar al beter onderwijs van zou kunnen komen, heo zou dat dan op schoolniveau geïmplementeerd moeten worden. Gewoon een afdeling: samenwerken met "het"bedrijfsleven erbij? Nog meer overhead? Nog meer organisatorische problemen om die docent die de smanerwerking vormgeeft vrij te roosteren. We worden verneukt en moeten zelf voor de beurt betalen.
We leven in de tijd van de
We leven in de tijd van de Newspeak waarin graaggebruikte woorden zo onduidelijk mogelijk moeten zijn , waarbij een veel gebruikte methode is om aan een antonym van een woord de betekenis te geven die het woord zelf heeft of had. Dat "heeft of had"helpt goed bij het betekenisloos maken. Het is de De "hun hebben dat gezegd"-methode van geldgierige maar invloedrijke fantasten. Lijdend en leidend voorwerp verwisselen. Het gebruik van "modern" is een beetje een ander geval. het hoort bij "nieuw ≡ beter". Want meer dan dit suggereren doet het woord niet. Het is onduidelijk of je de "nieuwe" leraar tegenover de "ouderwetse" moet stellen of dat je, om te wetenwat voor iermand de "nieuwe leraar" is, je naar de nieuwe artsen, nieuwe ɣ-wetenschappers of wat voor nieuws met een oude beroepsnaam dan ook. Bij de "nieuwe leraar" wordt de nevenbaan niet genoemd om "nieuw"nader toe te lichten maar komt die nevenbaan uit het nieuwe voort.
Samenwerken met het
Samenwerken met het bedrijfsleven
Jan Fasen, directievoorzitter van het Connect College in Echt, verduidelijkt:
"We zien dat vertrouwde systemen in rap tempo vertrouwen verliezen. Niet alleen het onderwijssysteem, maar ook het bank-, bestuurs-, verzekerings-, milieu-, sport-, politieke- en waardensysteem staat op omkiepen. Integriteit en moreel handelen zijn geen vanzelfsprekendheden meer. Niet voor niets dat CEO’s van grote bedrijven als Shell, Akzo en DSM, maar ook het midden en klein bedrijf, nadrukkelijk ervoor pleiten om het onderwijs anders te organiseren. Om leerlingen voor te bereiden op het leven in algemeen brede zin in plaats van op afzonderlijke vakken. Om leiders en verantwoordelijke en creatieve burgers van ze te maken, die crises kunnen voorkomen en oplossen. Niet langer focussen op het slagen voor een diploma. Want om te slagen moet je je aanpassen aan anderen. Je wordt ontmoedigd om buiten kaders te denken en risico’s te lopen. Creativiteit en innovatie worden zo de kop in gedrukt."
Aha.. , het gaat in het onderwijs niet meer om slagen voor een diploma.
Bron"hetkind.org/2013/09/12/sandwichinstituten-wantrouwen-en-bezuinigingen-tijd-voor-een-masterplan-wie-doet-mee/ /
Dat alles verwachten van
Dat alles verwachten van 'creativiteit' begint intussen lachwekkende trekken te krijgen. Totaal vergeten wordt hoe je voor tal van zaken echte kennis nodig hebt (ik zit b.v. niet te wachten op een creatieve boekhouder of op een creatieve automonteur). Zo wil prinses Laurentien zelfs kinderen mee laten praten met bestuurders van ondernemingen, omdat die kinderen alles zo origineel kunnen bekijken (wat natuurlijk waar is en vaak wordt veroorzaakt door een gebrek aan belangrijke kennis). Nog gekker wordt het als zelfs geloofd wordt dat kinderen 'duurzame' oplossingen zouden weten te bedenken waar een volwassene nooit aan gedacht zou hebben.
De kennis is slechts aanpassing aan anderen en dus moet kennis overboord om die 'zuivere' creatieve kern die in het binnenste van de nog-niet-helemaal-bedorven jeugd zou liggen, helemaal tot 'bloei' te laten brengen. Het lijkt op het oude verhaal van Rousseau.
Intussen vergeet de heer Fasen kennelijk dat we een belangrijk deel van de kredietcrisis te danken hebben aan creatieve geesten (creatieve wiskundigen) die financiele constructies wisten te bedenken die totaal nieuw waren en die alle schuldenrisico's dusdanig zouden spreiden dat er eigenlijk geen risiso's meer zouden kleven aan het verlenen van kredieten.
Kennis is onontbeerlijk voor die creativiteit die werkelijk van belang kan zijn. Dat zou vooral een onderwijsman moeten beseffen.
@Moby: niet alleen waren er
@Moby: niet alleen waren er creatieve wiskundigen aan het werk, maar bovendien nietsonziende commerciële mensen. Eén van mijn oneliners richting leerlingen is: "Commercie heeft geen moraal". Oftewel: als er geld te verdienen is gaan veel mensen door roeien en ruiten zonder het belang van de klant werkelijk in het oog te houden. Voor de goede orde: er zijn zeker wel individuele 'commercanten' die wél de nodige moraal betrachten maar als verschijnsel kent commercie geen grenzen.
Ik wil er wel bij aantekenen dat er ook heel veel kopers (lees: beleggers en hypotheekaanschaffers) rondliepen met alleen maar eurotekens in hun ogen. Een deel van hen is daadwerkelijk besodemieterd maar het merendeel heeft willens en wetens – nou ja, in elk geval willens – getekend voor de meest onmogelijke financiële producten die ze zelf niet begrepen. En dan maar achteraf mopperen?!
Terug naar het onderwerp: Ken Robinson heeft kennelijk nog de nodige adepten rondlopen met zijn gezever over 'schools kill creativity'. Onlangs kwam ik nog een aardige kennis tegen die mij op zijn filmpjes attent maakte. Op de vraag of de creativiteit van zijn kinderen op school werd afgestraft moest hij mij bekennen dat dit geenszins het geval was. Einde Ken Robinson 🙂
Ken Robinsom = opium voor
Ken Robinsom = opium voor hoogopgeleiden.
Heeft met versoepeling van
Heeft met versoepeling van het ontslagrecht te maken. Snel erin, maar vooral snel en gemakkelijk eruit.
Bussemaker, de opportunist. Mensen willen niet veertig jaar meer bij dezelfde baas.
Dat gelooft toch niemand.
Bussemaker moet niet aan de
Bussemaker moet niet aan de bak maar in de bak. Wegens leiding geven aan de vernieling van ons onderwijssysteem!