Op NOS-teletekst lees ik net een bericht dat de Australische regering een grote groep burgers een bedrag gelijk aan 500 euro wil geven om de economie te stimuleren. Vooral lagere- en middeninkomens komen ervoor in aanmerking. De regering moedigt de ontvangers van het geld aan, om dit vooral ook uit te geven.
Je kunt allerlei bezwaren hebben tegen zo’n regeling: uiteindelijk moet het geld toch terugbetaald worden, en de consumptieve bestedingen kunnen makkelijk weglekken naar het buitenland, wat het directe bedoelde effect voor je eigen land vermindert. Maar het hopeloze van zo’n regeling vind ik zelf vooral dat je met het eenmalig “weggeven” (overhevelen) van geld nog geen vertrouwen kunt wekken, terwijl dát juist het probleem is. Mensen gaan het oppotten.
Wat dit met beter onderwijs te maken heeft?
Een eenmalig bedrag van 500 euro voor een grote groep mensen schiet niet echt op, want mensen gaan hun extra geld alleen uitgeven, als ze zeker zijn van hun baan. Juist mensen die werken in afgeknepen tekortsectoren (in Nederland: onderwijs, zorg, leger), zijn zeker van hun baan. Juist in die sectoren ligt salarisverhoging voor de hand, omdat ze juist met zoveel kennelijk nog steeds moeilijk vervulbare vacatures zitten. In het onderwijs kun je er ook nog eens betere docenten mee aantrekken dan wel behouden. Sla je meteen twee vliegen in één klap: je krijgt beter onderwijs, een investering die zich op termijn altijd op vele manieren terugbetaalt, én je zorgt dat een groter deel van het geld van je stimuleringsprogramma ook daadwerkelijk meteen uitgegeven en niet opgepot wordt.
Het versneld inkorten van de salarisschalen in het onderwijs zou een mooie uitwerking van een Nederlandse variant van zo’n maatregel zijn. En al zou ál het geld uiteindelijk weglekken naar het buitenland (wat het natuurlijk niet doet, en waar het de economie overigens ook een beetje versterkt, waar je op jouw beurt als land uiteindelijk zelf weer een graantje van meepikt), dan heb je altijd nog gezorgd voor beter onderwijs.
Spaarloon
Er zijn er al pogingen ondernomen om het spaarloon eerder vrij te geven met hetzelfde doel.
Dat heeft het kabinet afgewezen.
Waarom mag joost weten.
Re: Spaarloon
Waarom het is afgewezen? Om dezelfde reden als ik hierboven schets: omdat het geen zin heeft om mensen ongericht toegang tot geld te geven als het overgrote deel van de mensen niet het vertrouwen heeft om het ook uit te geven. Met die afwijzing ben ik het dus eens. Bovendien staat dat geld nu tijdelijk vast en dat geeft banken zekerheid: dat vindt de overheid natuurlijk ook fijn. Geef je het vrij, dan hebben mensen een extra mogelijkheid om ermee te schuiven, eventueel op basis van geruchten.
Salarisverhoging in het onderwijs zou nog gericht kunnen zijn ook: bijvoorbeeld alleen voor bevoegden. Ik ben trouwens enorm benieuwd wat er zou gebeuren als de salarissen écht snel omhoog gingen in het onderwijs. Ik kan me namelijk voorstellen dat én flink hogere salarissen, én oplopende werkloosheid, nog geen wortel en stok genoeg zijn om het tekort aan docenten substantieel aan te vullen. Hoe wanhopig moet je immers zijn om je te laten pletten door de dagelijkse lesuur/leerlingaantallen, wanorganisatie, ordeproblemen en onderwijsvernieuwingen?
Stel dat het onderwijs in zo’n situatie nog steeds gemeden zou worden als de pest: zou het lampje dan eindelijk een keer gaan branden?
Werkbijen…
Ik weet niet of je de echte reden noemt.
Ik beschik liever zelf over mijn eigen geld.
Docenten zijn nu eenmaal werkbijen en worden als zodanig behandeld.
De ene houdt ze dom, de andere houdt ze arm. Zo blijven ze afhankelijk.
Salarisverlaging
In de vorige crisis (jaren 80) zijn de lerarensalarissen verlaagd. Dat zal dit keer ook wel weer gebeuren. Om het begrotingstekort op te dichten.
Binnenkort in dit theater
Sinds ik de onderwijspolitiek volg heb ik al heel wat gotspes zien passeren. Ik wacht nu eigenlijk op een toespraak van een of andere hotemetoot waarin de onderstaande zaken in één adem worden genoemd.
– Wij vinden dat goed onderwijs het fundament van de moderne samenleving is;
– Wij vinden dat goede leraren aan de basis staan van goed onderwijs;
– Wij willen de status van het lerarenberoep verbeteren.
en dus
– is per definitie 50 % van onze bevolking hoogopgeleid
– gaat het grootste deel van onze aandacht uit naar leerlingen ‘met een vlekje’
– verkorten wij de vakantie van leraren met een week
– moet de leerling centraal staan
– moet een schoolleider vooral een people-manager zijn
– moet een leraar vooral een kids-manager zijn
– mag de peoplemanager uitmaken wat de kidsmanager in de klas moet doen
– geven wij gelden, bestemd voor onderwijs, aan managers en administrateurs
– laten wij leraren bijscholen door ongeschoolden
– betalen wij leraren niet meer dan een secretaresse in een bedrijf
– is het diploma van een leraar in spe ‘alleen maar een papiertje’
– geven we op scholen alles prioriteit boven het lesgeven
– is het elke dag ‘casual friday’ (kortebroekendag) voor de leraar
Zouden veel toehoorders beseffen dat doel en middelen strijdig met elkaar zijn?
l’histoire ne se répète pas
Er is een belangrijk verschil. Door het eerder sterk teruglopen van de vruchtbaarheid van de in Nederland wonenden was er in de jaren 80 een overschot aan leraren ontstaan. Op dit moment is er geen overschot, althans niet van bevoegde leraren. Of het wat uit zal maken weet ik niet.
Seger Weehuizen