Onheilsvoorspellend, achterhaald of te verwaarlozen?

Graham Locke, die zich afvraagt, of onderwijs de efficientie van ’n lopende band moet proberen te benaderen. Test en resultaat meteen bekend.
Kassa of ingenieur. Arts of patient.
Of is onderwijs gericht op ’t individu. Om ’n mens ’n leven te laten leiden, dat zin heeft. Kennis van geschiedenis, wetenschap en filosofie opdoen. Niet omdat je daarmee je leven invult, maar omdat je misschien iets nodig hebt, waaruit je op onverwachte momenten kunt putten.
Ik vind dit, zomaar geplukt uit ’n krant, ’n facinerende omschrijving van wat onderwijs zou kunnen/moeten zijn . Of juist niet.
Wat zou ’t gaan worden?
Efficientie of individu?

6 Reacties

  1. Geen tegenstelling
    Efficiency en individu zijn geen tegenstellingen. Een maatschappij waarin individuen hun talenten optimaal kunnen ontplooien is ipso facto een efficiënte maatschappij, omdat deze individuen 1) het beste uit zichzelf naar voren halen, en 2) met veel plezier en dus hard werken.

    Maar onderwijs als instrument voor social engineering, waarbij mensen voor eens en altijd weggeselecteerd worden, werkt niet. Selectiemechanismen plegen nogal eens onnauwkeurig te zijn en bijvoorbeeld ‘laatbloei’ (is dat Nederlands?) niet te onderkennen. We moeten geen mensen wegselecteren, wel ondermaatse prestaties. Iedereen mag naar de universiteit maar zolang iemand niet aan de norm voldoet krijgt hij of zij geen diploma.

    • Dat meen je niet?
      Bram Roth schreef:

      Iedereen mag naar de universiteit maar zolang iemand niet aan de norm voldoet krijgt hij of zij geen diploma.

      Dat meen je hopelijk niet echt Bram. Lesgeven aan of leshebben met leerlingen/studenten die de vereiste voorkennis niet hebben is een ramp. Dat is nu juist het grote probleem met WSNS. Wil je Weer Samen Naar School invoeren op de universiteit??

      • Zo heb ik dat niet gelezen
        Ik ben het wel met Bram eens. Ik heb het ook niet gelezen alsof er met normen de hand moet worden gelicht. Er bestaat zoiets als een toelatingscommissie, een colloquium doctum etc. Er zijn normen om toegelaten te worden en er zijn normen om een papiertje te halen. Iedereen die aan de toelatingsnorm voldoet mag het proberen, ook wanneer het een laatbloeier betreft. En zij moeten dan gaandeweg voldoen aan de universitaire normen, willen ze een papiertje bemachtigen.
        Niets mis mee toch?

        • Het staat er wel
          Ook ik ben het ermee eens dat iedereen die aan de toelatingsnorm voldoet naar de universiteit mag. Maar dat is niet wat Bram schreef.

  2. Inzake Niet-Nuttig Onderwijs
    Die Locke van een paar dagen geleden komt met een dilemma aanzetten dat niet nieuw is. In feite hoeft alleen het beroepsonderwijs rechtstreeks te kijken naar wat ‘de maatschappij’ wil. De andere onderwijsvormen hebben daar veel minder boodschap aan en kunnen zich richten op doorgeven van cultuur.
    Daar is heus wel eens eerder over nagedacht. Zelfs al door die oude Cals met zijn mammoetwet, getuige de benaming ‘Algemeen Vormend Onderwijs’. Wat heeft de maatschappij eraan dat een cassière een gedicht van Leo Vroman uit haar hoofd kent?
    Hetzelfde geldt natuurlijk voor de wetenschap. Wat kopen we voor kennis over het paargedrag van watervlooien of de levensduur van het anti-neutrino? En toch onderzoeken we zulke dingen.
    De vraag is dus, hoeveel cultuur je in je onderwijs stopt. Dat je op onverwachte momenten toch nog baat bij die cultuur kunt hebben is waar, maar tegelijkertijd een dooddoener van jewelste.
    Deze vraag beantwoorden is een kwestie van smaak, omgeving en traditie. Mijn eerste interesse zou zijn om voor elk schoolvak in spé uit te zoeken in hoeverre er in dat vak een interne samenhang is, een historie van bereikte resultaten en een aansluiting bij wetenschappelijk werk.
    In ons land is weinig belangstelling voor traditie en omgeving (Nederland was de laatste jaren vooral een gidsland), zodat we het vooral van de smaak laten afhangen wat er tot het cultuurgoed behoort. Dat zie je terug in de manier waarop geschiedenis wordt behandeld, in de afbraak van Frans en Duits en het enthousiasme waarmee men ‘nieuwe vakken’ omhelst.

    • Re:Bernard
      Wat je later nodig hebt, kun je nu nog niet weten.
      Maar belangrijker is dat we onze jeugd ‘vorming’ moeten aanbieden, een reservoir waar zij uit kunnen putten om het leven vorm te geven.
      Dat is de taak van het onderwijs.
      In de tijd van Jane Austen hoorde daar muziek en kunst bij.
      Misschien nu ook het paargedrag van watervlooien:)

Reacties zijn gesloten.