Geachte mede-BON-ners,
Ik denk dat we kunnen terugkijken op een zeer geslaagde Algemene Ledenvergadering en een inspirerend Onderwijssymposium. Graag wil ik iedereen die zich heeft ingespannen om van deze dag een succes te maken zeer hartelijk bedanken! Zonder jullie hulp had deze dag niet kunnen slagen.
Zodra de presentaties en de teksten van de lezingen binnen zijn, zullen deze via de pagina ALV 2008 beschikbaar worden gesteld. Krantenberichten over het symposium vindt u op onze pagina In de pers.
Met een hartelijke groet,
Paul Bezembinder
secretaris
Inderdaad
Dat ben ik helemaal met je eens Paul. Het was een mooie dag. Ik wil overigens wel opmerken dat juist de toespraken van de gewone juf en de gewone meester bij mij een brok in de keel veroorzaakten. Naar Jelle Jolles heb ik ook ademloos geluisterd.
Ik vond het heel mooi dat Plasterk er was, maar van zijn toespraak is me niets bijzonders bijgebleven. Het gesprek met Freek de Jonge was wat mij betreft erg teleurstellend.
Chapeau voor BON
ik vond het een hartverwarmend geheel.
De ledenvergadering was zakelijk en duidelijk, hier kunnen sommige managers zeker een voorbeeld aan nemen.
Het Onderwijssymposium zat uitstekend in elkaar, de verhalen van de leerkrachten lieten aan duidelijkheid niets te wensen over en waren inderdaad hartverwarmend.
Voor de minister was het een gemiste kans, een keer per jaar een symposium met welwillende onderwijsmensen die je “kostenloos” diverse adviezen geven en dan maar net 15 minuten acte de presence geven !! Jammer, op deze dag had hij het contact met de werkvloer en de gehele doelgroep in een klap sterk kunnen verbeteren.
Ik ga het, mede door de enthousiaste mensen van BON, in ieder geval nog een keer proberen in het onderwijs, waar en wanneer dat weet ik nog niet……….
Terugblik
Ik vond het optreden van Freek de Jonge, helemaal aan het einde in de uitgelopen tijd in samenspraak met Ad Verbrugge boeiend, ontwapenend en leerzaam. En er viel nog wat te lachen ook. Plasterk verdedigde zijn eigen beleid en was weinig inspirerend. Toch moet zijn aanwezigheid op zich positief gewaardeerd worden. Het was gewoon een prima middag, boeiende sprekers, goede sfeer, uitstekend verzorgd. Complimenten voor de organisatie. Bedankt.
Plasterk
Lees wat Trouw daarover zegt. Zij geven een veel positievere betekenis aan de woorden van Plasterk. En ze hebben gelijk. Groot gelijk. Plasterk heeft zich achter BON gesteld!
Achter BON
Plasterk staat achter de doelstellingen van BON. Dat heeft hij ook expliciet gezegd en dat is, je hebt gelijk, heel positief. En nu nog een beetje doorbijten zoals Mark Peletier enige tijd terug hier opmerkte. Want wat later op de middag door anderen, o.a. Jasper van Dijk werd opgemerkt loog er ook niet om. Het komt er op neer dat de minister met al zijn goede wil eerst de regie, om dat woord maar eens te gebruiken, moet zien terug te krijgen.
Plasterk
Ik meen dat Plasterk stelde dat hij en BON representanten zijn van dezelfde maatschappelijke stroming. Ik denk dat dit veel verder gaat dan het ergens samen over eens zijn.
Corgi
ALV 2008
Het is natuurlijk prettig voor het bestuur dat er zo geestdriftig gereageerd wordt na de ALV, maar ik deel dat enthousiasme niet geheel.
Het middagprogramma was echt overladen. Het betoog van Jolles had m.i. best gemist kunnen worden. Niet alleen hebben de neuropsychologische inzichten heel weinig te maken met de tegenstelling tussen Nieuw Leren en de BON-ideologie, met het professorale betoog werd ook weer eens het verkeerde accent gelegd. Als we de docent gaan verplichten zich helemaal te richten op de breintoestanden van elke leerling afzonderlijk, betekent dat automatisch dat hij zijn eigenlijke doelen – de niveaus van kennis en vaardigheden waar de leerling naar toe moet – aan de kant moet schuiven. En dat is nu precies waar de ideologie die tot het Nieuwe Leren geleid heeft, vandaan komt. Het o zo gecompliceerde kind is immers belangrijker dan wiskunde en dus moeten de academici niet zo zeuren met hun formules (en naamvallen etc).
Dit jaar is cruciaal, zei het SP-kamerlid terecht. Nu heeft iedereen wel door dat het onderwijs aan totale verloedering ten prooi is gevallen en dat we alles echt heel anders zullen moeten aanpakken. BON kan daarin pas een rol vervullen als de boodschap eenduidig is: onderwijsdoelstellingen moeten allereerst geformuleerd worden in termen van kennis en concrete vaardigheden en dus niet in die van pedagogische benadering, leerlingbegeleiding en competenties. Daar is Nederland nu aan toe. Als BON te veel verschillende signalen uitzendt, dat van gefrustreerde leraren die hun schoolleiders een hak willen zetten en van mensen die menen dat de docent zijn lerling ‘wetenschappelijk’ moet benaderen, heeft de tegenpartij alle ruimte om zich niets van het gezeur aan te trekken.
Hans ter Mors (Noordwijk)
Ieder heeft zijn eigen voorkeuren
Het lijkt me dat Jolles betoog wetenschappelijk kruit levert voor het opblazen van opblazen avn HNL.
Als er iets in het belang van BON is, dan is dat het wel. Persoonljk heb ik van het betoog genoten. Iedereen mag daar anders over denken, maar dat zijn ondezoek minder relevant zou zijn, lijkt me werkelijk onzin.
Verder zijn we toch een gemeleerd gezelschap. En natuurlijk is de opgediende dis niet individueel voor iedereen optimaal. Dat besef je zelf ook.
Wat verrassend dat je dan toch komt met: voor mij had Jolles mogen ontbreken. Dat zal ongetwijfeld je mening zijn, maar het is geen argument voor of tegen de kwaliteit van het symposium.
Het was vajn hoog niveau. Intensief, zeer divers van uitgangspunt. Ik zou werkelijk inet weten hoe het beter had gekund.
(slechts mijn mening en niet om een polemiek aan te gaan)
Bellevue
Met je interpretatie van de strekking van het verhaal van Dhr. Jolles ben ik het helemaal oneens. Hij pleit op geen enkele manier dat we ons moeten richten op het brein van elke leerling afzonderlijk. Hij geeft informatie over de algemene hersenontwikkeling bij jongeren. De consequenties die dat heeft zijn onderbouwingen van de opvattingen binnen de BON over de rol van de docent (sturend) en de wenselijkheid van bepaalde didactieken (Nieuw Leren en aanverwante).
Quintessens
dat is nu precies de quintessens van het verhaal van de heer Jolles, dat je er rekening mee moet houden. Niet dat je er constant iedere dag en met elke leerling mee bezig moet zijn, zo ook met de drie eenheid leerling-leerkracht-ouder (s).
Dit laatste betekent natuurlijk niet dat je iedere week op bezoek moet bij alle ouders, het is het in contact blijven met en indien nodig.
Eigenlijk is het een een beetje ‘finger spitzen gefühl’ dat je moet hebben als je in het onderwijs zit, maar dit geldt voor eigenlijk vele beroepen.
Joao
Jolles op de ALV
Het probleem is dat de bevindingen van de neuropsychologie helemaal niet wijzen op de (on)juistheid van een bepaalde onderwijsideologie. Wij van BON kunnen daar best wat van onze gading uithalen, maar het accent op de grote diversiteit van leerlingen en het wijzen op de verplichting van leerkrachten om daar maar rekening mee te houden, is veel meer koren op de molen van wat ik nu maar de tegenpartij zal noemen. Dat kinderen beïnvoed worden door honderd factoren is een open deur waar we geen hersenplaatjes voor nodig hebben maar het nenadrukken daarvan heeft nu juist geleid tot de middenschoolideologie, tot het pleidooi voor de heterogene klas en dus tot al die scholenfusies.
Hans ter Mors (Noordwijk)
bedenkingen
Ik was niet op het symposium. Heb wel wat publicaties van Jolles c.s. gevolgd. (Hij heeft een website waarop een aantal vrij toegankelijke artikelen over zijn werk staan www.jellejolles.nl/index.html )
Een van de dingen die ik daarvan geleerd heb, wel voor “de praktijk”, is dat door de ontwikkeling van de hersenen het soort zelf-sturend-denken (dat bijvoorbeeld bij leerlingen in de tweede fase verondersteld werd) dan nog niet kan bij het overgrote deel van de leerlingen.
Een ding ben ik helemaal niet met je eens, Hans. Je mag wat mij betreft voor een onderwijsmethode zijn waarbij je ervoor kiest om niet teveel rekening te houden met dat de ontwikkeling van elke leerling – zelfs in een vrij homogene groep – anders is en dat leerlingen dezelfde informatie niet allen op dezelfde manier leren (inzicht dat vanuit constructivisme zichtbaar wordt) omdat je je met beperkte mogelijkheden je op het gemiddelde van de groep wenst te richten omdat dit efficienter is. Dan besluit je dat dit voor jou niet zo relevant is. Je kunt het ook omdraaien: de docent die hetzelfde 2x op een verschillende manier uitlegt, houdt die er vanuit zijn ervaring niet juist rekening mee dat zijn leerlingen dus blijkbaar verschillend zijn (in kunnen denken, in kunnen begrijpen)? Hij gebruikt dan juist dit inzicht om het leereffect van zijn onderwijs te vergroten. Zoiets kan mischienduidelijker en meer onderbouwd worden vanuit bijv. onderzoek van de hersenen. En zo misschien bijdragen aan onze kwaliteiten als docent!?
Zo zie ik het ook.
Ik was wel op het symposium, en zo bekeek ik het verhaal van Jolles ook. Wat ik tot nu toe van neurologisch onderzoek heb gevolgd sluit aan bij jouw ideeen, weknow.
Van hersenpotentialen naar onderwijspraktijk: lange weg te gaan
Laat ik dan – evenmin om te chargeren – Bellevue bijvallen. Hoe interessant ook Jolles’ bevindingen ten aanzien van gemeten ‘hersenactiviteit’ of weefselvolumes (zelfs de interpretatie van meetwaarden *binnen* dit onderzoeksgebied is volgens mij niet onomstreden), er gaapt een diepe, diepe kloof tussen deze neurologische bevindingen en de onderwijspraktijk.
Afgezien van het enorme verschil in deze fenomenen (de gemeten potentiaalschommelingen in hersenweefsel en het effect van klassikale instructie) is het onverstandig om beschrijvend en voorspellend onderzoek door elkaar te halen.
Daarbij heb ik wel veel voorbeeldplaatjes gezien, maar helaas weinig effectgroottes.
Let wel, A kan waar zijn (er is verschil in locale hersenactiviteit tussen kinderen van uiteenlopende leeftijden, seksen etc.) en B kan ook waar zijn (klassikale instructie met veel sturing en structuur is reuze verstandig), maar dat wil niet zeggen dat je B mag ophangen aan A en dat verband dan ‘wetenschappelijk onderbouwd’ noemen.
Overigens (ik zei het gisteren al tegen 5_5_1945) is mijn reactie geen anti-BON of anti-ALV of pro-Nieuw-Leren-reactie. Het is gewoon de tegenhanger van het hier toch vaak gewisselde argument dat ‘elk wetenschappelijk bewijs voor ‘Het Nieuwe Leren’ ontbreekt’. Als wetenschappelijkheid van bewijs voor een bepaalde onderwijsbenadering kennelijk vereist is, dan mag élk aangesleept bewijs voor élke onderwijsbenadering op wetenschappelijkheid worden beoordeeld.
Ik hoop dat Jolles zijn presentatie ter beschikking stelt van BON, dan is dat vast voer voor een interessante nadere discussie. Hoort een symposium niet precies dat effect te hebben?
Re: van hersenpotentialen naar onderwijspraktijk
Het lijkt mij ook dat er een lange weg te gaan is van hersenpotentialen naar onderwijspraktijk. In zijn schrijfsels maakt Jolles zich mijns inziens weleens schuldig aan het net doen alsof die lange weg al helemaal afgelegd is. Of hij dat op de ALV ook deed weet ik niet (was er jammer genoeg niet bij).
Mooie ALV, sombere vooruitzichten, BON moet blijven
Inderdaad, ook ik had een mooie zaterdagmiddag en heb dus vooralsnog geen spijt van mijn BON-lidmaatschap 😉 Ook mij bevielen de presentaties van de twee leraren aan het einde goed; zij vanwege haar heldere verhaal en vooral geweldige voorleesstem, hij vanwege zijn formuleerlust en humor tussen de regels door. De driespraak van kamerlid, SBL-voorzitter en interviewer vond ik spannend en die oogstte terecht applaus vanwege het soundbite-gehalte (waarvan ik helaas nog weinig terugvond in de landelijke media). Freek was wat lauw maar kon me toch boeien.
Bij Plasterk voelde ik dezelfde teleurstelling over mij nederdalen die ik eigenlijk al sinds zijn aantreden voel, en die mij gisteren bij het aanschouwen van zijn gemakkelijke Buitenhofoptreden opnieuw te beurt viel. Kijk, ik begrijp dat BON-ners blij zijn dat in ieder geval de onderwijsretoriek uit een andere hoek waait, maar ik zie in Plasterks daden domweg te weinig dat tot meer leidt dan pappen en nathouden.
Want we weten wat Goed Onderwijs is, er is veel ‘laaghangend fruit’ om met Jolles te spreken. Ik houd het simpel: goed onderwijs is onderwijs a) door goede docenten, die 2) onderwijzen naar hoge standaarden, en 3) waarvan het resultaat duidelijk (extern) wordt vastgesteld.
Plasterk plukt dat fruit net. Ik hoor veel zorgen en beloftes, maar zie geen énkele ingreep die de kwaliteit van het Nederlandse docentencorps verhoogt en garandeert; ik zie geen hoge standaarden ingevoerd worden (Meijering leverde een liniaal, maar niemand de normen, laat staan de bijbehorende verplichting er aan te voldoen); en geen enkele ingreep in de ondeugdelijke, intransparante toetsingpraktijk. Kortom, Plasterk wil de juiste knoppen maar niet indrukken.
Wat BON betreft, geef ik Ad gelijk: Brug. Hei. Roepen. Niet.
Plasterk: lange termijn
Gisteren in het buitenhof optreden vond ik juist Plasterk erg degelijk. Hij hield zijn antwoorden klein en zei niet al te veel toe. -Ik weet het niet zeker en ik kan niet onder de hoed van Ronald kijken: maar ik vermoed dat hij erg realistsich is. Het onderwijs is niet zomaar te veranderen: dat kost jaren. Eerder acht dan vier jaar.
Je kunt de besturen niet zomaar op een trein naar huis zetten. Je kunt niet zomaar een blik docenten opentrekken. Je kunt de cultuur aan de pabo’s en de lerarenopleidingen niet met een vingerknip veranderen. Je kunt de haagse mores niet met een hoofdknik veranderen. Er zijn werelden en werkelijkheden die nu eenmaal zijn wat ze zijn.
Het begin van BON is een zegetocht geweest. Nu komen de jaren van de langzame verandering: dat wil zeggen, als alles mee zit.
Ik kan me niet voorstellen dat deze uiterst briljante man opeens al zijn organisatiekunst en inzicht kwijtgeraakt is. Plasterk moet weten hoe laat het is en hij weet ongetwijfeld hoe lang het gaat duren: luister nog eens naar hem in buitenhof en je hoort deze boodschap tussen de regels door steeds opnieuw voorbijkomen…
Ik had even gehoopt dat Plasterk een snelle verandering zou kunnen bewerkstelligen. Maar dat is een onterechte wens. Je kunt van hem echt niet het onmogelijke verlangen. Ik vermoed nog steeds dat dit een hele goede minister is.
De boodschap luidt: heb geduld, heel veel geduld. -En wie weet Couzijn, misschien komt over een jaar of drie, vier zelfs schaal LD wel op je loonstrookje te staan…
Plasterk, van wetenschapper naar sleepbootkapitein
Ik benijd je om je optimisme, maar deel het niet. Het minst geloof ik nog dat het ‘vanzelf’ goed komt als we maar lang genoeg afwachten. In het onderwijs komen dingen niet ‘vanzelf’ goed als gevolg van de verglijdende tijd. Om een oceaanstomer een paar graden van koers te veranderen, moet je héél hard duwen, en wel op de juiste plek: aan de uiteinden, niet halverwege. Halverwege duwen en dan gewoon maar wat afwachten, is niet ‘degelijk’. Degelijk is datgene doen dat effect sorteert, waarvan we wéten dat het effect sorteert.
Dus niet zeggen dat je geen blik docenten kunt opentrekken, maar zorgen dat er meer goede docenten in dat blik komen. Als pabo’s in slaap zijn gesukkeld, moet je ze wakker schudden. En dan die 1040 uur? Als er veel te weinig hartchirurgen zijn, moet je niet ziekenhuizen ineens verplichten 1040 open-hartoperaties uit te voeren, hen daarmee dwingen cardiologen te laten opereren en “bijna helemaal opgeleide chirurgen”, en dan afwachten of het op termijn vanzelf goed komt.
Als zachte heelmeester zal Plasterk niets voor elkaar krijgen. Hij hoeft de besturen niet naar huis te sturen, maar hen wel dwingen te doen sat ze horen te doen voor het geld dat ze uit de staatsruif ontvangen. Dat is: zorgen voor het best mogelijke onderwijs op hun school, voor de leerlingen van nu en die in de aanstaande acht jaar. Daarvoor is nodig: hoge algemeen verplichte eisen, de inzet van hoogopgeleide vakdocenten, duidelijkheid t.a.v. het feitelijk behaalde niveau. Ik verlang van Plasterk geen hoofdknik of vingerknip, maar duidelijk en effectief beleid dat op deze drie terreinen effect sorteert.
Ja, ik kan wachten. Maar dan moet ik wel zien dat de sleepboot de oceaanstomer op de goede plaats duwt of trekt. Daarop dient de sleepbootkapitein beoordeeld. Niet op zijn briljante inzichten op andere terreinen.
En die LD? Geloof me, ik kom zelf helemaal niks tekort.
Geweldige opschrift
Couzijn, daar kan ik niet tegenop: van wetenschapper naar sleepbootkapitein!
Maar ik wil wel graag een beetje tegensputteren: ik bedoel niet dat alles ‘vanzelf’ zal veranderen. -De veranderingen zullen tijd vergen en bovendien bijzonder veel moeite. Dat Plasterk de besturen tot iets kan dwingen lijkt me niet erg realsistisch. Hij zal instrumenten moeten ontwikkelen om de scholen te controleren. Dat kost zeker de nodige tijd.
Het duurt tenminste vier jaar voordat je de eerste docenten die weer vlot kunnen lezen en schrijven van de pabo’s ziet komen- en dan duurt het nog eens zes jaar voordat de eerste ‘heropgevoede’ leerlingen de wereld instappen. -Zelfs als we er met zijn allen tegen aan gaan en Plasterk niets anders dan treffende en goede maatregelen neemt, zijn we zomaar tien jaar verder.
Kortom, van afwachten is geen sprake. Hoe je over het miljard van Plasterk denkt hangt deels af van je politieke opvattingen: niet te ontkennen valt dat hij tenminste een miljard gevonden heeft. Tot nu toe heeft hij eigenlijk al vrij veel gedaan.
Het punt is dat we gemakkelijk wat dingen kunnen opnoemen die Plasterk ‘even’ moet rechtzetten- maar dan de werkelijkheid achter die maatregelen! -We willen betere onderwijzers. Die leraren moeten naar de pabo. Maar wat voor docenten staan er op de pabo? Hoe geven die les? Wat voor opvattingen leven daar? Kortom, je zult eerst de hogeschoolbesturen moeten vragen of ze samen met het ministerie nieuwe normen willen ontwikkelen: voor je het weet ben je twee jaar verder. En dan is er nog niets wezenlijks veranderd- maar wel veel gebeurd.
Ook als Ad Verbrugge minister zou zijn geworden, zouden de veranderingen niet sneller kunnen gaan. Dat heeft niets te maken met zachte heelmeesters. -Goed. Dit gezegd hebbende, kan ik het niet nalaten te zeggen dat Plasterk mij natuurlijk wel, op termijn, een LD schaal moet bezorgen, anders ben ik verplicht zijn verrichtingen alsnog kritsich te herzien in mijn memoires…
Geen massa zo traag als onderwijsmassa
Ik heb niet de indruk dat sleepbootkapitein op de juiste plaats tegen de oceaanstomer duwt.
1. Er komen niet vanzelf beter opgeleide en getalenteerde leraren voor de klas. De spelling- en rekentoets op de pabo was al voor zijn tijd, en is een druppel op een gloeiende plaat. Op het salarisvlak is Plasterks keuze eerder ont- dan bemoedigend voor hoogopgeleiden. Over een algemene, valide en transparant beoordeelde kennistoets op de 2egraads opleidingen is nog niets afgesproken. Het wettelijk toegestane beunhazen van on- en onderbevoegden laat Plasterk doorgaan, wetend dat dit een enorme vlucht neemt. Hij staat scholen toe onbevoegdheid te verzwijgen voor ouders en leerlingen.
2. De eisen aan de diverse opleidingen worden niet vanzelf hoger. De vage A4’tjes waarin Van der Hoeven de examenprogramma’s globaliseerde, blijven onbekritiseerd en gewoon van kracht. Van centrale toetsingen op 12- en 15-jarige leeftijd, al is het maar voor rekenen, geschiedenis en taal wil Plasterk niks weten. Het schoolexamen blijft een vrijhaven voor ongecontroleerd gemarchandeer met inhouden, normen en cijfers. Aanscherping van de slagingsnorm m.b.t. Nederlands en wiskunde (allebei voldoende) hield Plasterk tegen.
3. De bepaling van feitelijke leerresultaten op leerling-, school- of nationaal niveau is bijzonder troebel; ook dat laat Plasterk zo. Geen gevalideerde toetsen, geen externe beoordeling en normering. En daardoor geen grip op ‘de kwaliteit van ons onderwijs’, terwijl dat bij al het OCW-beleid te pas en te onpas erbij wordt gesleept om zelfs de meest ingrijpende maatregelen in te stellen of af te schaffen. Een minister met een blinddoek.
Dat ‘niet alles vanzelf zal veranderen’, dat hale je de koekoek. Tuurlijk zal alles ‘bijzonder veel moeite kosten’. Maar dan wil ik wel dat al die energie (en dat geld) effectief wordt besteed. Niet midden op de flanken van de oceaanstomer, maar aan de uiteinden. Daartoe moeten wij (en BON) de minister scherp houden.
Moet deze minister nog scherper?
hij is al zo mager… heb je die scherpe blik en die scherpe neus wel eens goed bekeken? Daar kun je je aan snijden.
Contra 1, 2, 3 en 4: ook voor al deze maatregelen geldt: die kosten tijd. Bovendien is het verstandig om niet alles tegelijk te willen aanpakken. Het ministerie moet immers zelf ook eerst worden ‘verhergeorganiseerd’. Ook daar is het inmiddels niet helemaal fris meer. Als je de verhalen hoort over hoe het daar is toegegaan. -Of is er iemand die het beleid voor al deze maatregelen binnen een half jaar uit de grond stampt? Wellicht dat Winsemius dat zou hebben gekund, maar die was dan ook al enige jaren thuis in de politiek.
De problemen zijn te groot. Zet je atoomklok maar op 4 tot 8 jaar.
Let op de schoolboeken: dat moest en dat zou snel. Helaas, snel was geen goed idee.
Maar misschien moeten wij van BON maar eens wat concrete maatregelen uitwerken. Dat scheelt tijd. Kan Plasterk ze zo invoeren. Van ons jaargeld van 45000 euro kunnen we drie leraren voltijds aan het werk zetten (misschien moeten we de bijdrage verhogen naar twintig euro: dat doen alle ‘wassende’ verenigingen.)
Zonder gekheid: het kan werkelijk niet veel sneller, zo werkt dat niet.
Dat hoogopgeleiden niet automatisch een hoger loon krijgen is overigens niet bepaald een maatregel waar ik achter sta, begrijp mij goed. Aan een halve Kan heb ik persoonlijk niet zo veel.
Een deltaplan voor de sleepbootkapitein
Okee, laten we concluderen dat ze allebei nodig zijn: tijd en effectieve maatregelen. Zonder tijd kan het niet (jouw punt) en zonder effectieve maatregelen kan het niet (mijn punt). Daarover kunnen we het samen eens zijn.
Dat de tijd verglijdt, is niet Plasterks verantwoordelijkheid, want dat gaat namelijk vanzelf. Dat OCW effectieve maatregelen neemt, dat is wel Plasterks verantwoordelijkheid. Dus vooral op dat punt moet hij aangesproken en zonodig aangejaagd worden als het niet vanzelf gaat. Zie ook de waarschuwing in Mark Peletiers bijdrage over ‘de volgende stap’ in het BON-beleid. Het is geen tijd om BON op te heffen of rustig af te wachten. Wel tijd om te munten dat het publieke debat over onderwijs in de richting van BON-standpunten lijkt te zijn opgeschoven.
Maar debat is nog geen praktijk, zorgen zijn nog geen oplossingen en wensen zijn nog geen maatregelen. Plasterk kan niet vroeg genoeg beginnen met het nemen van maatregelen, opdat de verglijdende tijd vrucht drage. En het is goed dat BON zich heeft voorgenomen een ‘Deltaplan Onderwijs’ te ontwikkelen om Plasterk daarbij een handje te helpen.
Natuurlijk kan het sneller, Simon…
…en nog beter ook.
Die gratis schoolboeken is volstrekt idioot en een verkeerde keuze.
Niet belonen naar diploma is ook volstrekt idioot. Dat weerhoudt docenten verder te studeren, immers er staat geen beloning tegenover.
Output-financiering is ook volstrekt idioot. De omgekeerde volgorde.
En zo weet ik er nog wel een paar.
Plasterk lijkt me niet echt dom, maar hij maakt wel verkeerde keuzen.
De reden daarvan zou ik graag willen weten.
sneller door open skies
Wat op deze website m.i. nog nooit overtuigend weerlegd is is de mogelijkheid van open skies. Laat de overheid aan onderwijsinstellingen die voor een leerling na diploma A een gedeelte van de opleiding voor diploma B op goede wijze verzorgd hebben een evenredig gedeelte van het totaalberdrag dat haar voor het opleiden van een leerling tot diploma B voor ogen staat uitbetalen. (Bij de leerling een bedrag afschrijven van een studiekredietkaart kan een goede manier zijn om zoiets uit te voeren). Door het invoeren van vrije concurrentie worden de grote onderwijsinstellingen gedwongen om de leraren op de werkvloer meer te betalen en dus ook om te bezuinigen op overhead en ook zullen ze op rationele wijze moeten gaan lesgeven. Die toestand kan wel degelijk in korte tijd verwerkelijkt worden.
Natuurlijk zie ik wel bezwaren alsmede problemen bij de uitvoering maar zij lijken me niet onoverkomelijk
Seger Weehuizen
En wat nu?
Leuk zo’n symposium en ik heb er echt van genoten. Maar wat gaan we nu precies concreet voorstellen of doen. Ik ben daar nog steeds niet achter na zo, dag.
Geheime plan van bon
De bedoeling was dat alle leden van bon, in het geniep, een hooivork zouden aanschaffen. Dan, op het afgesproken teken, smokkelen we ‘de Brug’ in een kist naar buiten de stadsmuren. Alle docenten proberen dan in kleine groepjes de schoolbesturen af te zetten. Maar wacht wel op het geheime teken, he. Niet te vroeg met de hooivork in de hand naar je rector toe…
Oftewel: ons concrete plan is dat het bestuur verder werkt en wij afwachten.
Mijmeringen over een mooie grap
Subtiel Simon, Ik werd er vrolijk van … en even later toch weer wat verdrietig. Het spijt me je dat toch te moeten zeggen.
Zou de goegel generatie jouw grap ook begrijpen? Ik vrees van niet natuurlijk. Maar er is een geluk: nog eventjes door met ons modermistische onderwijs en er is niemand meer die dergelijke grappen kan maken. Dat hoeft ook niemand ze meer te begrijpen.
En dan, dan is iedereeen weer tevreden. Niemand weet meer wat we missen.
Een snellere methode is standaard een lobotomie uit laten voeren na de hielprik. Is veel goedkoper en heeft hetzelfde resultaat als het HNL van kakkerlak.
Ad en Freek
Complimenten voor de goed georganiseerde BON dag!
Heb genoten van diverse sprekers/lezingen/presentaties en de afsluiting met Ad en Freek was geweldig geinig :-))
Worden Freek zijn gedichten ook nog op de site gezet??
Ik laat het verslag uit Trouw van vandaag in ons personeelsblad publiceren met commentaar van mijzelf.
Cathy
Lezing Jelle Jolles
De presentatie ‘Over onderwijs, brein en bovenwijs’ die prof. Jelle Jolles op het Onderwijssymposium van BON gaf, is nu vanaf Jolles’ site hersenenenleren.nl als pdf te downloaden. Pas op: omvang is 15 Mb.