Naar mijn mening zit er heel veel goeds in het nieuwe leren, en is er zo veel meer kans dat kinderen hun talenten ontdekken en ontwikkelen, en dat vind ik heel belangrijk. Dit in combinatie met het vergaren van noodzakelijke kennis en competenties voor een aangenaam en zinvol leven. En als je dan rond je 15e of later echt weet wat je later worden wilt, dan kan je daar gericht aan gaan werken. Door middel van het vergaren van kennis en het ontwikkelen van competenties die duidelijk gedefinieerd zijn, en waar je altijd wat aan hebt. En als je er voor kiest te gaan studeren, dan leer je dus algemene academische competenties, en algebra en latijn. En als je er voor kiest om boekhouder te worden, dan leer je daarop gerichte competenties zoals accuraat zijn en administreren. Competenties omhelsen kennis, inzicht, houding en vaardigheden.
Op deze wijze voelt de leerling zich meer betrokken bij het onderwijs, en zal dus meer er van opsteken.
En nog wat anders, samenwerken betekent niet: zet maar vier leerlingen bij elkaar, geef ze een opdracht, en we zien wel wat er uit komt. Als leerkracht zal je dit goed moeten begeleiden, inhoudelijk maar ook het proces. Maar wel met oog voor het feit dat het pubers betreft. Wat ik ook heel belangrijk vind: dat je als leerkracht het leuk vind om met pubers om te gaan. Dus niet alleen die focus op wat goed is voor ze om te leren voor later. Kijk ook eens goed naar ze, hoe gaat het nu met ze?
Hoe zie je dit?
Erika, als ik het goed lees moet volgens jou het onderwijs tot ongeveer 15 jaar voor 2 dingen zorgen.
1) Leerlingen moeten hun talenten ontdekken en ontwikkelen.
2) Leerlingen moeten noodzakelijke kennis en competenties voor een aangenaam en zinvol leven vergaren.
Dat predendeert het onderwijs volgens mij al een hele tijd te doen. Hoe zouden dingen volgens jou dan moeten veranderen ten opzichte van nu (of ten opzichte van een ‘ vroeger’)?
Hoe zie ik dat…
Nou, een goed begin is om niet meer constant te roepen wat kinderen MOETEN leren in het onderwijs? Meer KEUZES geven. EIGEN TEMPO, maar dan ook geen leerlingen meer door laten gaan met dikke onvoldoendes op bepaalde onderdelen. Leerlingen laten doen waar ze GOED in zijn, ipv ze opdringen dat te doen wat ze NIET kunnen. Niet alleen focus op KENNIS maar ook op VAARDIGHEDEN. Nou, zo vind ik het wel weer even genoeg. Eerst vond ik het nog wel meevallen, maar ik wordt onderhand toch wel mies van al de negatieviteit op deze site. Ik gebruik mijn energie verder liever voor andere dingen.
Beter negatief dan naïef
Heel vervelend voor je dat je mies wordt van wat je ‘negativiteit’ noemt, maar naïviteit is mogelijk nog veel erger.
Je discussietechniek vind ik nogal fragwürdig zoals de Duitsers zo mooi zeggen. Je impliceert namelijk met je eerste zin dat “men” hier constant zou roepen wat kinderen *moeten* leren in het onderwijs. Dat is domweg niet waar. En bovendien: stel je nou eens voor dat je op school goed bent in rekenen en slecht in taal. Volgens jou moet je dan dus meer rekenles en minder taalles krijgen. Lijkt je dat handig? Vervolgens ga je naar de middelbare school en door je wiskunde-aanleg blijk je ook goed in natuurkunde. Zo goed dat men je dat vooral laat doen. Engels is moeilijk voor je dus dat mag je al in de tweede klas laten vallen, om over Duits en Frans nog maar te zwijgen. Dat is de consequentie van jouw redenering.
Vervolgens creëer je nog een zogenaamde focus op kennis, door aan te geven dat men ook op vaardigheden zou moeten onderwijzen. Deze suggestie geeft blijk van naïviteit. Op scholen wordt al weet ik veel hoe lang wel degelijk aan vaardigheden gewerkt, naast een grondige kennisbasis. Heel veel scholen barsten al tientallen jaren van de clubs, musicals, werkweken, projecten enzovoorts waar leerlingen een scala aan vaardigheden kunnen ontplooien.
Wat de commentatoren hier “negatief” (moet zijn: realistisch) maakt is hun ervaring dat er op veel scholen alleen nog maar aan vaardigheden wordt gewerkt en dat een normale degelijke kennisbasis steeds verder op de achtergrond raakt. Het is hun ervaring dat kinderen in het verlengde van die ontwikkeling op de scholen inderdaad steeds minder moeten maar steeds meer mogen. En dat is op de lange duur niet goed voor de ontwikkeling van de volgende generatie, zowel qua kennis als qua vaardigheden.
Onze lieve Heer op Solder
Als ouder denk ik: Laat alle ouders die in Erica c.s. geloven hun kinderen bij haar en haar geloofsgenoten op school gaan. Maar maak het mij en alle andere ouders die achter BON staan mogelijk om BON onderwijs te volgen. Onze geschiedenis leert ons (maar daarvoor moet je dan wel eerst kennis van geschiedenis opdoen) dat het het minst slecht voor iedereen is als hij of zij op haar eigen manier mag zalig worden. BONners geloven overigens niet dat ze met hun opvattingen een geloof verkondigen maar gelovigen mogen dat best geloven als ze maar willen terugkeren naar de verdraagzaamheid die ons (met veel vallen en opstaan) een gouden eeuw heeft opgeleverd.
Seger Weehuizen
Hoezo negatief Erika?
Erika, het spijt me erg. Jij zegt mies te worden van ‘al die negativiteit’ op deze site. Je krijg inderdaad stevig weerwoord op je ideeën. Dat is helemaal niet negatief, dat is idealistisch!
Veel leden van de BON hebben een ideaal: leerlingen die gelukkig worden van de gereedschappen (kennis en vaardigheden) die ze in handen krijgen van mensen die écht verstand van zaken hebben. Dat gaat in tegen de hoofdstroom van de huidige mode in het onderwijs. We strijden met woorden voor een groot ideaal: emancipatie van alle lerenden, óók de jongens, de kinderen van allochtonen, uit lagere milieus, degenen met een ontwikkelingshandicap, een communicatiestoornis. Aangetoond is dat juist deze kwetsbare kinderen in Het Nieuwe Leren veel te weinig leren. Dát is pas discriminatie.
Je hebt zelf een discussie uitgelokt; dapper van je! Het is ongelooflijk dat je de reacties als negatief durft te kwalificeren. Dat valt me erg van je tegen!
Typisch
voor het Nieuwe Leren, “ik vind het niet leuk meer, dus ik doe het niet meer, klaar”
hup,hup.
Toch eens reageren:
‘En als je dan rond je 15e of later echt weet wat je later worden wilt, dan kan je daar gericht aan gaan werken.’
Volgens mij moet je ieder geval tot je 16e gewoon algemeen onderwijs volgen. (liefst tot je 17e of 18e, betekent immers dat je een hoger niveau hebt behaald -havo,vwo). Daarom zou het al niet mogen dat je op je 15e alleen gericht mag werken aan je interesses. Daarnaast is een school niet alleen voor je interesses, maar vooral voor een noodzakelijke algemene ontwikkeling. Ondermeer om de verWildering van de maatschappij tegen te gaan.
‘En nog wat anders, samenwerken betekent niet: zet maar vier leerlingen bij elkaar, geef ze een opdracht, en we zien wel wat er uit komt.’
Daar ben ik het helemaal mee eens. Jammer genoeg werkt de praktijk anders. Om op deze manier te werken zullen we een verdrievoudiging van het lerarenkorps en een extreme verkleining van de klassen moeten krijgen. Dat zit er toch niet in. Evenmin we als mens niet zonder vliegtuig vliegen. Zolang de condities niet voldoen, zal het competentiegerichte leren ook niet voldoen.
Daarnaast ‘competentie omarmen kennis’, mijns inziens is kennis de grootste competentie. Anders krijgen we weer de loodgieter die vriendelijk is, maar geen lekkage oplost.
Historia vitae magistra
Maar eens terug reageren…
Volgens mij moet je ieder geval tot je 16e gewoon algemeen onderwijs volgen. (liefst tot je 17e of 18e, betekent immers dat je een hoger niveau hebt behaald -havo,vwo). Daarom zou het al niet mogen dat je op je 15e alleen gericht mag werken aan je interesses.
Tja, als dat moet, dan is daar verder niets aan te doen he? Dan moet dat, en we zijn natuurlijk pas tevreden als onze kinderen minimaal havo of vwo doen….
Ik heb het overigens niet over interesses, maar over talent.
talent
komt meestal vanzelf boven drijven. Met de drukte, vermindering van contacturen, ongestructureerdheid die HNL kenmerken, is het voor een talent moeilijker geworden zich te openbaren. Door gebrek aan contacturen heeft de docent er ook minder zicht op.
Kinderen die “hun talenten ontdekken en ontwikkelen” heb ik in de decade dat ik aan HNL mocht, nee, moest deelnemen nog niet kunnen ontdekken. Een enkeling deed misschien wel eens een poging, maar wanneer hij zag wat er rondom hem in de meestal te volle klas gebeurde, dan hield ook hij het voor gezien. Alleen in een rustige omgeving kan een talent gedijen.
“Competenties die duidelijk gedefinieerd zijn”, ben ik nog niet tegengekomen.”Academische competenties” evenmin. Algebra en Latijn konden vroeger al in de onderbouw van een middelbare school geleerd worden. Accuraat moesten we in de eerste schrijfles van de lagere school al zijn.
Waarom enkel en alleen HNL in het reguliere onderwijs
Kinderen leren niet alleen op school of thuis. Ze leren vaak ook op de sportclub (tennisles, voetballes, judoles) bij de autorijschool of ze leren een instrument bespelen.
Bij al die varianten van het leren wordt steeds eenzelfde methode gebruikt: gesturctureerd oefenen onder leiding van een inhoudelijk deskundige.
Bij al die zaken moeten de ouders betalen. Als die HNL manier zoveel beter zou zijn, waarom wordt dat dan niet toegepast bij deze vormen van onderwijs?
Methoden bij sportclubs etc.
25_12 schrijft: Bij al die varianten van het leren wordt steeds eenzelfde methode gebruikt: gesturctureerd oefenen onder leiding van een inhoudelijk deskundige.
??? Mijn dochter zit op jeugdkoor en doet een musicalklas. In beide gevallen herken ik bovenstaande bewering niet. In het jeugdkoor worden allerlei kunstvormen aangeboord, waar de kinderen zelf mee aan de slag gaan, in de musicalklas verzinnen ze het hele verhaal zelf, en verzinnen ze, en maken ze de kostuums en het decor zelf. In beide gevallen is er een deskundige die zorgt voor de randvoorwaarden, maar meer niet. Ik geloof oprecht dat ze hier heel veel van leert.
Muziekles i.p.v. musicalklas
Die ‘deskundige’ die bij de ‘musicalklas’ voor de ‘randvoorwaarden’ zorgt is waarschijnlijk gewoon een volwassene die piano of een ander begeleidingsinstument kan spelen.
Destijds zette ik (vanaf 7 jaar) op de muziekschool zelf de eerste schreden op het pad op weg naar die ‘deskundigheid’.
Eerst een jaartje spelevaren: volksdansen, op tamboerijntjes slaan en veel, heel veel zingen. Daarna noten lezen, blokfluit spelen en nog een jaar later mocht je een instrument kiezen.
Toen was het solfège, etudes en toonladders geblazen. En daarbij hoorde natuurlijk ook elke week een leuk deuntje spelen, en zo mogelijk samenspelen.
Ik weet nog goed hoe minachtend muziekleraren deden over de leerlingen die niet wilden oefenen maar in plaats daarvan ‘leuke’ stukjes wilden spelen waar ze meestal technisch totaal nog niet aan toe waren.
De muziekschool waarop ik zat had wel degelijk oog voor de behoefte om ‘een stukje te kunnen spelen’ en kwam daar ook regelmatig aan tegemoet; maar wel alleen als sluitstuk van een periode van oefening. Dus eerst de toonladders en een minimum aan instrumentbeheersing, daarna pas de uitvoering.
Mijn bezwaar tegen Erika’s musicalklas heeft hiermee te maken. Het lijkt erop dat dat sentiment ‘meteen een stukje willen spelen zonder de bijbehorende oefening’ in die musicalklas een uitweg heeft gevonden. Je hoeft in zo’n klasje eigenlijk nauwelijks iets te kunnen om mee te doen. Voor het echte werk hebben ze de ‘deskundige’.
Vervolg: talent
“Competenties omhelsen kennis, inzicht, houding en vaardigheden”. Toemaar, inderdaad Erika, competenties omhelZen heel veel.
Op deze wijze voelen de leerlingen zich meer betrokken bij het onderwijs. Ik denk even terug aan de beginperiode van HNL; alles moest van de bedenkers spontaan uit de leerling komen. Dat was de leerlingen ook verteld. Geen wonder dus dat een paar stoere knullen hun tas aan het begin van de les niet openden.Ik zat in een dilemma, wat moest ik doen, ingrijpen of niet. Ingrijpen zou tegen het grondbeginsel van HNL zijn, dat was dus uitgesloten. Ik liet het dus maar zo; een verstandig besluit vond ook de coordinator achteraf.
Natuurlijk Erika, moet je dat alles als leerkracht goed begeleiden, ook het proces. Dat had ik mijn hele leven lang al gedaan; maar toen had ik met mijn volle baan slechts 7 klassen van gemiddeld 23 leerlingen en met HNL en zijn deelvakken, kreeg ik zomaar ineens 16 clustergroepen van in totaal 417 leerlingen.
Ik kom nog wel eens zo een leuke puber tegen en vraag hem inderdaad hoe het met hem gaat, prima meneer, alleen dat HNL, wees nou eerlijk, dat was toch helemaal niks.
Erika, wat IS nieuw leren?
Het zal je al duidelijk zijn geworden dat ik het Nieuwe Leren helemaal niet zie zitten. Daarom ben ik lid geworden van BON en daarom ben ik zo blij met al deze intelligente medestanders op dit forum.
Als je durft beschrijf dan eens wat Nieuw Leren precies is, en wat volgens jou Oud Leren is. Geef daarbij als het kan van beide soorten leren de voor- en nadelen. Op dit moment praten we voortdurend langs elkaar heen omdat er geen definitie van Nieuw Leren is.
Wel weet ik dat Oud Leren geen enkele doelstelling of didactische werkvorm uitsluit. Het is aan de docent te bepalen welke aanpak bij hem als docent het beste werkt en bij welke klas de beste aanpak past. Dat is ook bij uitstek de taak en de deskundigheid van de docent.
Mijn leerlingen weten heel goed wat ze willen:
– zolang mogelijk ‘student’ zijn en lekker veel bijverdienen naast de studiefinanciering
– als je ooit eens moet werken: een kamertje op de zon met een mooie secretaresse en ruime mogelijkheden voor het onderhouden van je sociale contacten
– dat alles tegen een minimumsalaris van zo’n 3000 euro netto per maand
Trots op je leerlingen?
En, ben je trots op je leerlingen die alleen maar financiele welvaart nastreven?
Over nieuw versus oud leren is er een helder schema te vinden op Onderwijs maak je samen:
Het oude leren:
Objectieve kennis
Kennisoverdracht
Onderwijzen
Zinvol
Van deel naar geheel (fragmentatie)
Prestatie vergelijken met gemiddelde
Appèl op twee intelligenties
Leerling-(achter)volg-systeem
Gericht op lezen en luisteren
Op zoek naar wat iemand niet kan
Samendoen is afkijken
Het gaat om wat je (niet) weet
Kennis- en (deel)vaardigheidsgericht onderwijs
Kennis wordt onafhankelijk van context opgeslagen
Onderwijs is beheersingsgericht
Vakinhoud staat centraal
De docent (expert) bepaald de lesinhoud en is vooral instructeur
Leren voor later
Objectief beoordelen
Het nieuwe leren
Subjectieve kennis
Kennisconstructie
Leren
Betekenisvol
Van geheel (totalen) naar deel
Prestatie vergelijken met vorige prestatie
Appèl op meerdere (max. 9) intelligenties => hierdoor beter in staat tot talent ontdekken!
Leerling-volg-jezelf-systeem
Gericht op ervaring opdoen en uitleggen
Op zoek naar waar iemand goed in is
Samen leer je meer dan alleen
Het gaat om wat je (nog niet) kan
Competentiegericht onderwijs
Er bestaat geen contextloze kennis
Onderwijs is constructie-/ontwerpgericht
Brede ontwikkeling staat centraal
Leraar stimuleert proces en is:
– expert
– instructeur
– coach
– trainer
– loods
– adviseur
Leren voor nu
Intersubjectief beoordelen
Fijne bron
Erika schrijft in reactie op Hinke: En, ben je trots op je leerlingen die alleen maar financiele welvaart nastreven?
Je moet wel goed lezen: Hinke zegt namelijk nergens dat ze trots is op deze leerlingen. Ze weet echter wel donders goed wat die kinderen willen – of dat nou (sociaal) wenselijk is laat ze in het midden. Alhoewel …..
In het verlengde daarvan: wat vind je van deze tekst van Hinke: “Wel weet ik dat Oud Leren geen enkele doelstelling of didactische werkvorm uitsluit. Het is aan de docent te bepalen welke aanpak bij hem als docent het beste werkt en bij welke klas de beste aanpak past. Dat is ook bij uitstek de taak en de deskundigheid van de docent.”?
En dan je twee lijstjes van Onderwijs maak je samen. Daar speelt men weer het bekende semantische spelletje met de negatieve bewoordingen voor het “oude” leren en de positieve bewoordingen voor het “nieuwe leren”. En wat helaas ontbreekt is jouw eigen mening over die twee rijtjes.
Trouwens een lekker neutrale bron, die site. Zo staat er HIER op deze site een filmpje dat zou moeten aantonen dat onderwijs anders moet. Er staat niet eens bij wie het gemaakt heeft en dat is misschien maar goed ook. Want het barst van de cliché-tegenstellingen tussen “toen” en “nu”. Wie zich door zo’n filmpje laat inspireren om het onderwijs te veranderen (in welke richting vermeldt het filmpje tussen de taalfouten door gemakshalve niet) kan maar beter uit het onderwijs wegblijven.
Nog even onder Onderwijs Maak Je Samen
Nieuwsgierig geworden nog wat meer rondgeneusd op de site van OMJS. Er staat nog een FILM op waarin OMJS zelf haar/zijn boodschap de wereld in stuurt. Het is even doorbijten, want het is helemaal geen film, maar een soort PowerPoint met een muziekje, maar vooruit. Deze film zou PO-docenten moeten inspireren om vooral door te gaan met veranderingen. OMJS presteert het om degenen die zo langzamerhand doodmoe zijn van dat eindeloze veranderen neer te zetten als ‘Ideakillers’. Ze verkopen zelfs een poster van die strekking.
Niet geheel verrassend biedt OMJS ook een link naar DIT document en treffen we een column aan van DEZE meneer.
Helder?
Ik bewonder de vasthoudendheid waarmee je HNL boven water probeert te houden.
En ik ben het met je eens dat sommige reacties wel eens wat overdreven pinnig zijn.
Maar zo’n lijstje als hierboven, dat zou een helder schema zijn waarmee je duidelijk maakt wat het nieuwe leren inhoudt, en wat de verschillen zijn met het oude leren? Lijkt me niet.
Het lijkt me dat het lijstje niet helder is, maar een karikatuur, zowel van het oude als van het nieuwe leren.
Het belangrijkste van mijn lessen is dat ik probeer leerlingen ‘aan het denken’ te krijgen, kritisch met problemen bezig te zijn, leren de verworven kennis op zonder kookboekvoorschrift creatief toe te passen in nieuwe situaties. En dat doe ik voor een belangrijk deel klassikaal, aan de hand van problemen die ik veelal zelf bedenk.
“Lezen en luisteren” herken ik helemaal niet.
Ik ben niet “op zoek naar wat iemand niet kan”. Integendeel, ik word blij als leerlingen dingen wèl blijken te kunnen.
“Samendoen”, samen nadenken, stimuleer ik. Maar niet bij (de meeste) proefwerken. Ik ben dan namelijk op zoek naar wat een leerling kan, niet naar wat een groepje leerlingen kan.
“Kennis” heeft altijd een “context”, maar die context is bij voorkeur niet ‘de hele samenleving’ maar een stuk van het vak waar die kennis in past. En de koppeling met andere zaken komt regelmatig aan de orde.
Tot zover even vanwege de 2000-tekens-grens.
Fragmentatie?
Zinloze lijstjes. Ik noem maar één voorbeeld:
Van deel naar geheel wordt hier fragmentatie genoemd. Alle associaties die ik met het fragmentatieproces heb zijn toch echt van geheel naar deel.
Van deel naar geheel zou ik bouwen willen noemen. Construeren dus. Maar dat woord in al gejat door de HNL goeroes.
Fragmentatie klinkt namelijk zo lekker destructief en wordt enkel en alleen daarom hier in dit lijstje opgeschreven. Je kunt van geheel naar deel ook analyse noemen. Dat klinkt meteen weer positief en die term wordt derhalve zorgvuldig vermeden door de reclamejongens an de HNL sekte.
Zo barst het avn de vage termen die zonder dverdere uitleg helemaal niets betekenen en znderuitzondering allemaal vanuit een tegengestelde kant kunnen worden beschreven.
Helder? vervolg
Als de moderator het accepteert nog een klein vervolg.
Eerlijk gezegd vind ik een tegenstelling als “leren voor later” tegenover “leren voor nu” volstrekte flauwekul.
Je leert om wijzer te worden, om kennis en inzicht te vergroten, om meer mogelijkheden te krijgen interesses te krijgen, om later een studie te kunnen doen, enz.
Het doel ligt deels in de (verre) toekomst, deels in het hier en nu.
Een deel leer je door je omgang met mensen, door in allerlei situaties terecht te komen, door zomaar wat “aan te klooien”, door je eigen weg te zoeken, door je neus te stoten. Dat is vooral buiten school.
Binnen school moet je vooral dingen doen die daarbuiten niet goed lukken. Leerprocessen doorlopen die gedijen bij een gestructureerde aanpak. Leren dankzij de inbreng van gekwalificeerde docenten.
Als die binnen- en buitenschoolse zaken te veel door elkaar gaan lopen is dat voor beide nadelig.
Social Network
Het grappige is dat jouw laatste opmerking (deels) wordt bevestigd ook waar het ’t gebruik van moderne technieken in het onderwijs betreft. “Get out of my social network” is een kreet van studenten richting docenten. Dus juist waar het gebruik van msn, hyves, facebook etc. wordt gepropageerd als de nieuwe manier van samenwerkend leren, willen de studenten juist daarin verschoond blijven van school/studie.
Lees DIT ARTIKEL uit de Guardian.
(hoewel studenten wel willen dat docenten 24/7 online en bereikbaar zijn ….)
Met dank aan deze post van Wilfred Rubens
Twee kanttekeningen
– het kan natuurlijk best zo zijn dat ze leren via hun social network, maar zonder de inbreng/sturing van de onderwijsinstelling;
– zoals ook blijkt uit het artikel zijn de meningen hierover verdeeld.
“dat kinderen hun talenten ontdekken”
lijkt mij stug. Je mag als kind al blij zijn dat je überhaubt met één talent begenadigd bent. En dan nog is het zaak om zo snel mogelijk op een zo jong mogelijke leeftijd hiermee heel hard aan het werk te gaan. Anders wordt het echt niks. Voor de overgrote meerderheid die enig talent moet ontberen geldt dit al helemaal. Als je pas op je 15de viool gaat spelen dan heb je heel wat in te halen. Of stel dat je pas op je 15de begint te lezen. Ik denk dat je voor je 15de echt al wel heel gericht aan wat zaken moet werken. En dat richten geschiedt voor een groot deel zeer terecht door volwassenen.
Een aangenaam en zinvol leven wens ik eenieder toe maar welke competenties daarbij te pas komen is mij een raadsel. Ik weet wel dat het prettig is om iets te kunnen. En als je niets kan dan zal dat ook niet altijd even prettig voelen. Een reden te meer om voor je 15de te zorgen dat je wel iets kan.
Ik zou beginnen
met de competentie tot vriendschap sluiten.
Of de competentie ’terrasje pakken’?
Misschien is de competentie ‘kinderen krijgen’ of ‘gezin stichten’ ook heel bruikbaar?
Historia vitae magistra
Welke definitie van talent heb je?
Je begint al weer lekker negatief. “Je mag als kind al blij zijn dat je überhaubt met één talent begenadigd bent.”
Je koppelt talent aan succes en excellentie, en dan heb je het ook nog over richten…. Ik zie een talent als iets wat bij je past, waar je aardigheid in hebt, waarmee je je leven zinvol kunt inrichten, en wat uit je zelf komt. dus van richten door een volwassene hoeft geen sprake te zijn. Waarom mag eht toch neit uit het kind zlef komen? Waarom gaat de gemidelde BONner er van uit dat er niks vanzelf uit het kind komt, en datalles er in gepropt meot worden door volwassenen?
Wat mij betreft is communcatie de belangrijkste vaardigheid die iedereen moet leren.
En lezen, daar beginnen we natuurlijk gewoon z.s.m. mee, want hoe wil je anders verder leren? Ik ize het bij mijn jongste dochter, die startte niet met veel plezier met het lezen. Maar nu ze naar koor gaat, en teksten gaat leren, leest ze ineens als een speer! (7 jaar)
Talent
Communicatie is inderdaad van groot belang en daartoe ontwikkel je in de loop van je leven een vocabulaire van eenduidige of ook wel attenderende begrippen. Talent is mijns inziens zoiets als natuurlijke begaafdheid, bekwaamheid, bijzondere aanleg tot. Volgens mij een vrij universalistisch duiding. Ik heb het idee dat U zich toch een vrij persoonlijke inhoud van dit begrip hebt eigen gemaakt waardoor onze communicatie inderdaad wat hapert. Ik ben echt niet negatief doch stel enkel dat er heel veel kinderen zijn met een wat beperktere bagage wat dit betreft en dat een aantal zaken waar je niet van nature veel affiniteit mee hebt toch eigen gemaakt zullen dienen te worden.
Ik ben ook niet voor erin proppen maar ik ben op z’n tijd wel voor eisen stellen. En natuurlijk komt er een heleboel van uit het kind zelf. Soms ook onaangename dingen die bijsturing behoeven. En daarvoor zijn de betrokken volwassenen verantwoordelijk.
En maar goed dat je dochter toch alvast begonnen was met lezen. Ook al ging het misschien met tegenzin. Een mooi leermoment voor haar toen ze besefte dat je met deze vaardigheid echt wel leuke dingen kunt doen. Soms moet je even over een drempeltje heen geholpen worden.
Oude schoenen weggooien………………..
dit klinkt een beetje als mijn manager, die kraait ook van alles uit van “Open deurenbeleid” tot “Adaptief Onderwijs”, geef het beestje maar een naam en we hebben weer wat om over te vergaderen en om een studiemiddag te vullen.
Als er nieuw leren is moet er inderdaad ook oud leren zijn in dit geval zou ik zeggen “Gooi je oude schoenen niet weg voor je nieuwe hebt”.
Groet,
Joao
Oude schoenen weggooien
Van mij hoef je geen oude schoenen weg te gooien. Ik ben voor keuze, als je als ouder denkt dat het oude leren beter is, moet je voor zo’n school kunnen kiezen.
Beste Erika,
Weet je wat het Nieuwe Leren is volgens schoolbesturen? Niets anders dan uiterlijke schijn en mooie gebouwen. Als illustratie de volgende vacature:
Wij zijn per xx xx xxxx op zoek naar een:
Expert (docent LB) voor x,x fte
Minimaal 3 jaar onderwijservaring, een onderwijsbevoegdheid in één van de vakken aardrijkskunde, geschiedenis, maatschappijleer of economie. Enige ervaring met onderwijsvernieuwing en daarnaast:
• Kwaliteit om mensen/kinderen in hun waarde te laten en respectvol om te gaan met gevoelens en emoties, zonder daarbij verantwoordelijkheden te ontlopen.
• Uitgaan van wat onze leerlingen kunnen in plaats van wat ze niet kunnen.
• Bereidheid tot intensieve samenwerking en interactie in een grote (leer)omgeving met collega’s en leerlingen.
• Kunnen omgaan met verschillen tussen leerlingen en groepen leerlingen (interessen, leerstijlen, leerstrategieën, talenten en intelligenties).
• De rust om met onzekerheid om te gaan en een houding om door te gaan waar anderen stoppen;
• Het steeds weer bedenken van nieuwe en betere methoden, werk- en benaderingswijzen binnen en buiten het vakgebied;
• De kwaliteit om taken, prestaties en projecten gezamenlijk te bedenken, zelfstandig te schrijven, gezamenlijk uit te voeren en kritisch te evalueren
• Het lef om te investeren in een nieuw onderwijsconcept en alle ingewikkelde processen die daarbij komen kijken.
Wat hebben wij te bieden
• Een (leer)omgeving waarbinnen samenwerking, ontwikkeling, inspiratie en creativiteit de kern van de schoolontwikkeling vormen;
• Een uitdagende en onorthodoxe werkkring met enthousiaste collega’s en leerlingen;
• Een cultuur om (snel) te kunnen groeien in persoonlijke professionaliteit;
• Een prachtig nieuw schoolgebouw;
• Een betaald dienstverband bij de school (in overleg met de lerarenopleiding);
• Zie ook www.xx-xx college.nl ;
•Een assessment is onderdeel van de selectieprocedure
Historia vitae magistra
Naming and shaming
Je mag wel gewoon schrijven dat het om deze school gaat BT.
Een assessment
is onderdeel van de procedure!!! God betert het, op het hoofd gevallen en blijven stuiteren
Tijd heelt alle wonden.
Maar het zal wel lang duren voordat deze school een BON-school wordt.
Brrrr.. ‘experts’. Is de school trouwens hier bekend?
Historia vitae magistra
Info
De school beschrijft zichzelf op deze pagina. Alle brrrr termen komen weer voorbij…
Het is een twee jaar oude openbare VMBO school.
In het RAPPORT PERIODIEK
In het RAPPORT PERIODIEK KWALITEITSONDERZOEK VIA NOVA COLLEGE van de inspectie staat (te vinden op www.onderwijsinspectie.nl/zoekscholen/
zoek op Via Nova Utrecht) staat o.a.:
Het Via Nova College heeft een goed fundament gelegd voor een vmbo-school die op een minder gebruikelijke manier de leerlingen tot leren brengt. Naar het oordeel van de inspectie slaagt de school erin om met haar ‘mix van leervormen’ de meeste leerlingen in de onderbouw daadwerkelijk voldoende kennis en vaardigheden te laten opdoen. De kwaliteit van schoolleiding, de betrokkenheid van team, het nieuwe schoolgebouw en het stevige onderwijsconcept geven de inspectie vertrouwen in de verdere ontwikkeling, met name van de bovenbouw. Toch zijn er risico’s verbonden aan de groei van de school; nieuwe teams zullen mogelijk moeite hebben om hetzelfde enthousiasme op te brengen als de huidige pioniers en de school zal meer trekken van een grootschalige organisatie krijgen. De inspectie zal daarom de ontwikkeling van de school nauwlettend blijven volgen.
Mag je best trots op zijn.
Eerlijk is eerlijk
de onderwijsinspectie komt zelfs betrouwbaar over. *mark my words*, voordat er iemand overheen valt. Misschien een gevalletje: ‘de uitzondering die de regel bevestigt?’
Historia vitae magistra
Inspectie van de inspectie
Het komt mij voor dat de inspectie nauwelijks meer inspecteerde en omdat dat nu opeens anders moet dat nu tot omgekeerde conclusies leidt.
Waarschijnlijk valt er ook niet zoveel meer te inspecteren. Wie er les geeft doet er blijkbaar niet meer toe ?
Dus stouw de kids in een hok en zet er een camera op ?
Wat is een Nederlans papiertje eigenlijk nog waard ?
Wollig
als je een goed rapport krijgt van de inspectie dan mag je daar best trots op zijn.
Ik heb zelf de inspectie in de klas op bezoek gehad, mijn manager dacht dat de inspectie wel iets op mij aan zou merken, helaas ik heb er niets over vernomen, dus was het goed en daar ben ik best wel trots op.
Het enige wat mij aan deze school opvalt, is het wollige taal gebruik bij alles, zonder onderwijskundige achtergrond is hun PPS niet te vatten voor ouders, leerlingen snappen er volgens mij helemaal niets van en denken misschien dat ze al gelijk op de Universiteit zitten.
Op school ben je om iets te leren en een persoon die iets leert op school is gewoon een onderwijzer, of je de school nu een College noemt en een onderwijzer een expert, maakt allemaal niets uit, je komt er om te leren en door prachtige naamgevingen ga je echt niet beter leren……..
Joao
Naar het oordeel van de inspectie
We weten hoe de inspectie denkt over onderwijs: Het Nieuwe Leren is fantastisch en traditioneel onderwijs is verwerpelijk. Het verbaast mij dan ook niet dat de inspectie positief is over deze school.
Er zijn geen harde gegevens beschikbaar over de kennis die de leerlingen op deze school opdoen. Zonder dit valt weinig te zeggen over de kwaliteit van de school en de inspectie zou dan ook terughoudender moeten zijn in zijn oordeel.
Komt mij bekend voor
Het zogenoemde nieuwe leren en de omschrijving die er door u Erika aan gegeven wordt komt mij wel zo bekend voor! Laat me even kijken:
talenten ontdekken, eh, administreren, oh ja nauwkeurig cijfertjes in kolommen zetten, inzicht, hé die deur past niet, och jee de hoek van de sponning is geen 90 graden, ja dan moet je accuraat werken. Laten we de trein terug nemen in de tijd.
De ouderwetse LTS/LHNO/LEAO passeert. daar waren deze dingen de grondslag van het onderwijs, toen vond de voorselectie plaats op de basisschool, daar werd geleerd (KENNIS). Kon je of minder goed leren bepaalde of je naar het beroepsonderwijs of het AVO ging. Toen werd er door de leraren en de man die directeur heette samengewerkt en dat straalde af op de leerlingen, er was eenheid. Zowel op de lagere school als op de middelbare school.
De afgelopen20 jaar is dit allemaal verdwenen, alle leerlingen moeten eerst maar veel theorie leren, basisvorming en vmbo werden uitgevonden. Plots bleken lagere niveaus (BKG) minder gemotiveerd. Het nieuwe leren werd experimenteel gestart, weg leslokaal, weg klas/boek/rooster, ga op zoek naar je talenten. Maar men vergat de hulpmiddelen. De hele dag werken aan hun prestaties en leerlijnen in een gebouw met tafels stoelen en wat computers.
Dat is het op zoek gaan naar je talenten, je vindt het wel op internet.
Sociaal vaardig werden ze wel, maar ze weten niet in welke richting ze straks hun brood moeten verdienen.
Ik heb die vernieuwingen allemaal voorbij zien trekken, ik ben direct getuigen geweest van het omzetten van een school in 2002 naar het nieuwe leren en ik zie de gevolgen in de wijk om mij heen, zoals geschetst hierboven, dus ik spreek uit eerste hand en wordt daar dan zeer droevig van. Ik werk niet meer mee aan deze afbraak en gelukkig niemand van de school waar ik nu werk, wij willen degelijk kwaliteitsonderwijs leveren, kosten wat het kost.