Net op het forum moet ik zeggen dat het allemaal onderwerpen zijn die me aanspreken.
Eentje die ik miste is dat mijns inziens een staf/ directie van een school een OOP functie is. Het is een simpele regelneef.
dat een school ook een onderwijskundige richting en inslag heeft is een gevolg van wat het team of de vereniging van de school bepaalt. De mensen die het product leveren of de mensen die het betalen. Het mooiste is dat zij dat gezamenlijk doen. Een staf/ directie heeft de functie de zaken te laten lopen, het organiseren en stroomlijnen van processen, een soort super congierge dus. Misschien dan niet schaal 7 maar 8.
Ik ben benieuwd wat deze visie voor consequenties met zich meebrengt voor besturen van schoolconglomeraten. Een dergelijke functie is op slag niet meer interessant voor de pluchelovers. Op die manier blijft er geld over voor het eindproduct, het onderwijs.
Op het ogenblik zal zo’n 60% van het budget van onderwijs niet op de scholen zelf aankomen. Daar weer een percentage van blijft in de overhead van de school hangen. Maximaal 30% komt bij de leerlingen terecht. De verhouding andersom is voor menig bedrijf een reden te besluiten af te slanken. Maar aangezien er geen oppervlakkige winstmarge is maar een winst op lange termijn in onze bedrijfstak springt dat niet zo in het oog. In feite zou je moeten doen alsof en de winst zo groot mogelijk maken. Die winst is dan in te zetten voor extra projecten, extra begeleiding hulp aan een school die eventueel te kort komt. Zolang het maar niet aan de directeur uitgegeven wordt. Heet dat niet maatschappelijk ondernemen?
Ik ben heel benieuwd hoe hierover gedacht wordt.
Reacties zijn gesloten.
Gelijk, maar …
Natuurlijk heb je gelijk FZ. Degene die zich directeur of voorzitter van het college van bestuur noemen zijn feitelijk secretaresses en zouden overeenkomstig betaald moeten worden. Het grote probleem is dit: wie bepaalt wie wat verdient? De managers hebben de macht gegrepen in het onderwijs; docenten, leerlingen, ouders en zelfs de overheid hebben vrijwel niets te vertellen in het onderwijs (al doet de overheid soms maar alsof). Om een variant op een spreekwoord te gebruiken: wie bepaalt betaalt (zichzelf heel goed). Enigzins overdreven: het doel van onderwijsinstellingen is niet om leerlingen goed op te leiden, maar om zoveel mogelijk geld te genereren voor de managers van de onderwijsinstelling.
De oplossing is eenvoudig te formuleren, maar moeilijk te realiseren: de macht moet uit handen geslagen worden van de managers.
Ik denk dat BON op dat
Ik denk dat BON op dat laatste veel meer de nadruk moet leggen. Het is naar mijn gevoel zo evident dat ik politici die dat in hun hart niet willen van kwade trouw verdenk. Als de Politiek echt een einde wil maken aan de onderwijsmisère staat zij tussen de keuze “terug naar de tijd dat alles vanuit Den Haag besloten werd” en de keuze “een volledig vrije gesubsidierde onderwijsmarkt waarbij de kwaliteitscontrole door een onafhankelijke overheidsinstelling plaats vindt”. Anders wordt het dweilen met de kraan open.
Vrijheid voor scholen
je hebt mijns inziens gelijk met je opties voor een oplossing Seger.
Het huidige mantra is echter: vrijheid voor scholen. In de praktijk betekent dit vrijheid voor managers, onvrijheid en intimidatie voor docenten en slecht onderwijs voor leerlingen. Vrijheid voor scholen klinkt leuk, maar is het op deze manier niet.
Met als grootste dreiging…
Met als grootste dreiging: Hettema die voor de radio luid en duidelijk verkondigd heeft dat de miljoenen voor onderwijs (die misschien komen, verkiezingsbelofte) direct moeten worden overgemaakt naar de leden van zijn vereniging. Want zij zijn de enige geschikte partij om te zorgen dat het geld op de goede plaats komt. -Stel dat Maria (of iets van die snit) na de verkiezingen nog eens minister is, dan gaat dit inderdaad gebeuren. En verandert er feitelijk niks. Hettema en kornuiten gaan bezuinigen: ze vormen teams -5 docenten op bv. 7 klassen- en passen de bevoegdheden aan. Als er een tekort aan docenten ontstaat dan kunnen ze deze plannen -want dan is de nood aan de man- gemakkelijk verwezenlijken! Je hoeft er niet aan te twijfelen dat dit het scenario van de toekomst is. Vandaar dat ik een enorme voorstander ben van het parlementaire onderzoek: Hettema&ko hebben door wanbeleid, willens en wetens, een tekort aan docenten laten ontstaan en bovendien hebben ze het onderwijs uitgehold (met als een van de vele dieptepunten: docenten dwingen een volle les op een stip te gaan staan, stelletje [onoirbaar taalgebruik, zelfcensuur])! En dat moet aan de kaak gesteld worden. Waarom sommige bonden hier tegen zijn begrijp ik niet.
.
.
laten we het goed met ze maken…
We garanderen ze tot aan hun pensioen:
behoud van salaris en emolumenten
kosteloze inwoning en andere directe levensbehoefte op een tropisch eiland naar keuze (vanzelfsprekend mag de partner mee)
indien gewenst wat management werkzaamheden die daar ter plekke kunnen worden uitgevoerd (als een soort methadonverstrekking)
De enige voorwaarde is dat men zich in de toekomst volledig onthoudt van welke directe of indirecte betrokkenheid danwel invloed op het huidige onderwijs dan ook. Dit verbod is absoluut, zelfs deelname aan een ouderraad op de basisschool van hun kinderen is strikt verboden op straffe van vierendeling of kielhalen. Het dunkt me dat iedereen dan beter af is
De optie van vrije concurrentie
Het aantrekkelijke van de optie van vrije concurrentie in het onderwijs (de overheid betaalt de instelling een bepaald bedrag per leerling afhankelijk van het diploma of anders eventuele aantoonbare studiereseultaten), eventueel door leerlingen te betalen met vouchers, is dat de goedverdienende managers helemaal niet uitgekocht hoeven te worden. Ze zullen voor goed onderwijs moeten zorgen want anders gaat hun school failliet en verdienen ze geen cent meer. Voor heel veel leerlingen zou schriftelijk afstandsonderwijs veel aantrekkelijker en efficiënter zijn dan het studiehuis. Het is toch zot dat als je langs deze weg het staatsexamen wil halen je daarvoor betalen moet en het studiehuis per leerling veel duurder is.
Elkaar bevechten
Maar dan moeten de scholen elkaar bevechten: niet de besturen, want die maken binnen de kortste keren afspraken met elkaar. En je zou een soort ‘opta’ moeten hebben. Beetje geforceerd allemaal. Lijkt me moeilijk, temeer daar altijd het gevaar dreigt dat de school die de meeste geslaagde leerlingen aflevert, ook al snel bekendstaat als de beste. Je kent vast wel die lange lijsten die het luzac jaarlijks publiceert: een slimme manier om te laten doorschemeren dat inschrijven gelijk staat aan slagen. -Misschien moet het onderwijs toch maar weer ten volle onder de bevoegdheid van de minister vallen?
in extremo
Jij en ik en ook anderen moeten b.v. in de krant kunnen zetten: Wij hebben een instituut opgericht voor het opleiden tot het diploma staatsexamen. Als leerlingen het met jou of mij willen proberen krijgen ze na het behalen van het staatsexamen geld van de overheid waarmee ze jou, mij of de anderen kunnen betalen. Ik weet niet wat voor duistere afspraken jij of ik met andere scholen zouden kunnen maken. We krijgen immers betaald voor resultaten die door een externe instantie beoordeeld worden? Er zitten natuurlijk veel haken en ogen aan zo’n systeem maar met dit voorbeeld demonstreer ik het karakter van de door mij voorgestelde oplossing.
Goede optie
Dit is inderdaad een goede optie Seger.
Maar dan moeten er wel verdomd goede eindexamens zijn (die door onafhankelijken nagekeken worden) en inderdaad moet er zoals simon alverman schrijft een soort OPTA komen. In principe hebben we namelijk al min of meer vrije concurrentie in het onderwijs, maar het komt niet uit de verf door de zwakke opstelling van de overheid. De schoolbesturen vormen door deze zwakke opstelling van de overheid een lekker gezellig kartel ten koste van de leraren en leerlingen.
barrières moeten opgeruimd worden
Zolang het zo moeilijk is om nieuwe scholen op te richten kun je niet stellen dat de overheid bij het onderwijs het principe van de vrije markt volgt of wil volgen. Het is geen kwestie van een zwakke overheid maar een onwillige overheid die én marktwerking wil én de controle over het onderwijs niet wil beperken tot de controle op de resultaten. Mogelijk hebben we hier ook te maken met vriendjespolitiek. Een soort opta is wel nodig b.v. om te voorkomen dat leerlingen die als twijfelgeval gelden voor een bepaald type onderwijs nergens terecht kunnen. Er zouden dus zeker een paar regels moeten gelden op welk’s naleving gelet moet worden.
Waarom niet toewerken naar stelsel van begin jaren tachtig?
Ik kan me voorstellen dat ouders niet geholpen zijn met een onderwijsmarkt die nu eenmaal niet te vergelijken is met een telefoniemarkt of levensmiddelenmarkt. Heb je eenmaal voor een school gekozen, dan kun je veel moeilijker switchen. Om nog maar te zwijgen van de geldverspillende, gênante en uit het oogpunt van onderwijskwaliteit twijfelachtige lokmiddelen die scholen gebruiken om onwetende ouders en leerlingen over de streep te trekken.
Bovendien: wie gaat zich in de eerste moeilijke jaren over de kop werken om die scholen op een “echte” vrije markt uit de grond te stampen? Hoe financier je het als er nog geen examenresultaten zijn? En hoe houd je bij het afrekensysteem rekening met verschillende instroom (taalachterstanden e.d.)? Is dat nou een markt waarin je je wél gemakkelijk als nieuwkomer een plaats kunt verwerven?
De vrije markt is niet overal geschikt voor. Ik wil er als burger gewoon op kunnen vertrouwen dat de scholen in mijn omgeving goede scholen zijn. Ik hoef niet zo nodig te kunnen kiezen; ik wil gewoon voldoende kwaliteit voor een redelijke prijs en niet te ver van huis. En je kunt organisaties elkaar laten beconcurreren, controleren en certificeren tot ze erbij neervallen, met talloze bijbehorende ranglijsten en criteria, maar goed onderwijs krijg je volgens mij uiteindelijk alleen door het gewoon over te laten aan goeie docenten. Dát moet het uitgangspunt zijn, lijkt me.
Ik heb geen uitgewerkte mening over het pad dat we moeten volgen om uit de ellende te komen en ik hoor dus graag voor- en tegenstanders van e.e.a., maar wat is er bijvoorbeeld tegen om het stelsel van pakweg begin jaren tachtig van de vorige eeuw als uitgangspunt te nemen? Wat was er mis met dat stelsel? En als daar weinig mis mee was, waarom zouden we dat beproefde stelsel dan niet nastreven? Wat zou er nou zo moeilijk aan zijn om, even los van politieke wil, voor dit alternatief te kiezen? Welke al dan niet onneembare obstakels kom je tegen? Graag reacties!
de beste weg
Ook ik zou liever naar het systeem van de jaren 80 teruggaan. Maar ik geloof niet dat de politici krachtig genoeg zijn om de macht van het onderwijsconglomeraat te breken. Voor die genante twijfelachtige lokmiddelen ben ik niet bang omdat ik geloof dat er voldoende ouders staan te trappelen om een gesubsidieerde degelijke ouderwetse school op te bouwen. Maar de politici moeten de regelgeving zo veranderen dat dat mogelijk wordt. Er zijn zeker ouders en bedrijven te vinden die bereid zijn om geld uit te lenen alsmede docenten die werktijd willen uitlenen door in afwachting van een nabetaling voor minder geld in een bevredigend ambiance te werken. Een degelijke school zal geen flauwe wervingspraatjes houden, kijk maar naar de zelfstandige gymnasia.
Zaken als taalachterstanden e.c. maken eerlijke concurrentie moeilijk en daar zal dan ook rekening mee moeten worden gehouden. Echt simpel zal het streven naar eerlijke concurrentie niet worden maar als je bedenkt hoe inefficiënt het onderwijs nu is gaat het toch om een minor problem.
En een school die werkt volgens de BON-principes, een schooltype waarvan ik hoop dat er in Nederland veel zullen komen, vertrouwt op zijn docenten en moet het echt niet hebben van obscure ranglijsten.
Er was m.i. weinig mis met het oude stelsel. Een van de weinige storende eigenaardigheden was dat het Gymnasium vooral bezocht werd door kinderen van hoogopgeleide ouders en slimme kinderen uit “het volk” meestal op de HBS terecht kwamen. Maar iedereen kon doorstromen naar het hoogste niveau dat hij aankon.
Waarom ik dat vrije markt alternatief niet zie werken
Seger, puur uit nieuwsgierigheid (wellicht naïviteit): waarom is het onderwijsconglomeraat machtiger dan de politici zijn? Het parlement is toch de baas, dus áls er draagvlak zou zijn (ik weet het: dat is er nu niet), dan worden die conglomeraten toch gewoon van tafel geveegd?
Ik denk ook dat er veel ouders zijn die hun kind graag naar een “ouderwetse” school willen sturen, maar net als met andere producten en diensten denk ik dat er ook veel ouders zijn die zich gemakkelijk later verleiden tot prutsonderwijs. En dat noemen die scholen in de folder dan “Degelijk toekomstgericht onderwijs” of zo, met veel foto’s van leerlingen achter de computer en in extra sportklassen. Dan is het probleem van de bewust kiezende ouder wel opgelost, maar hebben we nog geen beter onderwijs voor iedereen, en dat is toch de bedoeling, van zowel BON als ons belastinggeld. Ik ga wat kort door de bocht met de verbanden die ik leg, maar ook nu zijn de minst sterke leerlingen het meest de dupe.
En staan ouders echt te trappelen om vrije tijd en geld te investeren in een onzeker langetermijnproject? Hebben ouders met kinderen daar tijd voor, en geld voor over? Ze zullen vast bestaan, maar ik vrees dat het er niet veel zijn. Juist ouders met schoolgaande kinderen zitten hopeloos krap in tijd en geld.
En docenten die werktijd willen uitlenen in afwachting van nabetaling? En ondertussen leef je gewoon in een kartonnen doos of zo? Lijkt me niet echt een arbeidsvoorwaarde waar je goeie docenten mee aantrekt. Ambiance is belangrijk, maar je weet het: “if you pay peanuts, you get monkeys”.
Ik vind dit allemaal geen “haken en ogen” of “minor problems”; ik vind het eigenlijk meer show-stoppers. Het líjkt elegant: je zíet gewoon die BON-scholen die conglomeraten eruitconcurreren zoals Tele2 het heeft opgenomen tegen KPN. Alleen komen die BON-scholen er niet zonder forse startsubsidies (oeps) en blijven de conglomeraten gewoon zo veel mogelijk de boel neppen, verwacht ik.
BON-scholen.
Em70, Naïef durf ik je niet te noemen. Ik heb me pas tegen de ouderdom aan in politiek verdiept omdat ik het onderwijs dat mijn jongste kinderen kregen zo raar vond. De recente geschiedenis van het onderwijs heeft sedert dien mijn beeld van de politiek bepaald. Dat is dat de politici die aan de top komen carrièremakers zijn binnen het beroep politicus. Ze zijn bereid zich voor elk ideaal in te zetten dat bijdraagt aan hun weg naar de top. Liegen en geheimhouding maken daarvan deel uit.
Het parlement is natuurlijk net zo machtig als de meerderheid van de parlementariërs wil en de internationale situatie toestaat. Een staatsgreep hoeven we niet te vrezen. Het is duidelijk dat maar weinig politici hard willen ingrijpen in het onderwijs.
Waarom grijpt de politiek niet hard in? Wel, geen enkele politicus wil erkennen dat hij volledig fout zat en dat valt minder op als je alleen maar bijstuurt. Verder zijn hun gesprekspartners de mensen die van alle door hen verwezenlijkte grootse vergezichten geprofiteerd hebben. Die zouden zij in hun vet moeten hebben moeten laten gaarkoken. In een gemeenschap waar je het van netwerken moet hebben doe je dat niet. De tegenstanders van alle veranderingen hadden vóór het succes van BON geen spreekbuis.
Ik geloof niet dat de meest zwakke leerlingen of de kinderen uit de lower class de dupe zouden worden bij het inslaan van de weg van mijn voorkeur. Het kan niet veel slechter meer. Maar in het begin zouden de kinderen van bewuste ouders het meest profiteren en dat betekent al een verbetering in het gebruik van ons belastinggeld.
De inzet van leraren door uitgesteld volledig salaris is een investering die weer terugverdiend wordt. De school waar zij werken is ook hun school, niet die van de directie of een schoolbestuur maar wel mede van de ouders. Het gezegde “if you pay peanuts you get monkeys” is hier dus niet van toepassing. Ook voor ouders geldt dat zij hun geld terugkrijgen zodra de zaak goed loopt. 2000 grens
Ook problematisch
Ook jouw manier is problematisch EM70. Het parlement is niet de baas. Voor zover ik weet zijn de schoolgebouwen eigendom van de schoolbesturen. In het bijzonder onderwijs zijn dit private stichtingen (met cooptatie van bestuurders), het openbaar onderwijs is in het recente verleden in veel gemeenten ook ondergebracht in private stichtingen. Dat deze schoolgebouwen ooit met belastinggeld zijn betaald lijkt er niet toe te doen. De schoolbesturen hebben dus een enorme hindermacht. Stel dat een nieuwe minister de macht van de schoolbesturen wil breken. Dan zal hij/zij naar de rechter moeten om de schoolgebouwen te onteigenen (zonder gebouw immers geen school). Dit zal minstens enige jaren duren. Ook zou de minister kunnen proberen de besturen de stichting uit te laten zetten door de rechter, ook dat zal jaren duren (denk aan taxicentrale Amsterdam).
Inderdaad is via ‘de vrije markt’ inbreken in het systeem ook zeker niet makkelijk en blijven er dan slechte scholen die de boel neppen bestaan.
Omdat we het in Nederland zover hebben laten komen is er geen makkelijke oplossing. BON heeft een hele zware last op zich genomen.
Onderscheid maken tussen bestuursvorm/aansturing en inhoud.
Ai.. had ik toch een heldere analyse gemaakt, past het niet binnen de 2000 woordengrens 😉 Dan maar op mn blog. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik dek dat Mark79 iets meer gelijk heeft dan Seger. Zie aldaar:
[link verwijderd :: Ralph]
[De doorgelinkte bijdrage is voorlopig verwijderd. We willen graag fora en BLOGs gescheiden houden. De schrijver heeft de oorspronkelijke tekst teruggekregen met het verzoek deze terug te brengen tot minder dan 2000 woorden en dan in het forum te plaatsen :: Ralph]
Bij goede wil ……
Een staatsexamen VWO of HAVO bestaat uit en centraal (schriftelijk) examen dat gelijk is aan het centrale schriftelijke examen van scholen aangevuld met een commissie-examen over de vakonderdelen die op de scholen in de laatste leerjaren ge-examineerd zijn. Als de overheid de reële kosten die instituten die opleiden tot het staatsexamen aan hun leerlingen in rekening brengen zou vergoeden en doorgaat met de ouders kinderbijslag te geven en belastingaftrek voor kinderen zou toestaan waar dat niet mogelijk is zou al een start met VWO/HAVO-BON-scholen gemaakt kunnen worden. Ook als betaling pas plaats vindt na bewezen prestatie van de leerling. Betaling per behaald certificaat i.p.v. voor een geslaagd eindexamen zou het risico voor leraar en leerling verminderen. Natuurlijk moet een leerling die zich voorbereidt op het eindexamen geacht worden aan de leerplichtwet te voldoen. De overheid zou zo de eerste stap naar het oprichten van BON-scholen gemakkelijk kunnen maken.
BIG
Over het wel of niet inbreken in het onderwijsconglomeraat lijken we uitgepraat. Mensen die mijn weg de beste vinden worden verzocht om met mij de BIG-bende te vormen, de Bonner Inbrekers Genootschap Malmaison@hetnet.nl
Inbreken
Nou, lijkt mij wel wat: op m’n oude dag nog bij een genootschap van inbrekers. Maarre… dit is toch geen schisma he? Doe er anders ook 95 stellingen bij, dat is in zulke zaken de norm 😉
slechts verkenningstocht
Er is geen schisma. Het bestuur is het er in elk geval mee eens dat ik uitzoek hoe het op dit moment staat met de eventuele mogelijkheden om nieuwe scholen te stichten. Als pogingen om bij het onderwijsconglomeraat in te breken schade zouden toebrengen aan andere pogingen om het onderwijs in de door BON gewenste richting van de grond te krijgen moet BON misschien keuzes maken. Dan zien we wel weer verder. Omdat we het eens zijn over het doel zullen we het binnen BON ook wel eens worden over de middelen. Onder de doelstellingen zullen geen nieuwe nieuwe komen die strijdig zijn met de tot nog toe uitgedragene. Ook als je oud en krakkemikkerig van lichaam bent wil ik gaar dat jij en anderen zich in het inbrekersvak gaan bekwamen.
vale
confrontatie
In “het Onderwijsprofiel van Nedeland” kan men lezen wat een leerling per jaar kost. Bon zou een offerte aan de Nederlandse staat kunnen aanbieden waarin aangeboden wordt: “Opleiding voor het eindexamen Gymnasium, Atheneum of HAVO in maximaal resp 6, 6 en 5 jaar voor ……. EURO per certificaat No cure no pay”. Het gaat daarbij om iets dat zowel een ludieke actie is als een poging om de politici het ongerechtvaardigde te laten inzien van het monopolie van de bestaande schoolorganisaties. Wie wil meewelpen met het opstellen van de offerte?
Leuk idee
Leuk idee Seger. Ik heb jammer genoeg geen enkel benul van het opstellen van offertes. Ook moet je eigenlijk een ‘beginkapitaal’ hebben. Je kunt van docenten niet verwachten dat zij de jaren totdat de eerste leerlingen hun diploma halen onder een brug slapen en voedsel uit vuilnisbakken eten.
Tip: begin een nieuw draadje op het forum over dit concrete plan.
BON-onderwijsinstituten
Omdat de overheid pas bij het behalen van certificaten gaat betalen zijn vodoende (grote) eenmalige donaties nodig. Ik sluit niet uit dat het bedrijfsleven zó graag ziet dat er goed onderwijs komt dat het daartoe bereid is. Sommige mensen uit het comité van aanbeveling zouden daarmee misschien wel behulpzaam kunnen zijn. (De royaalste gever mag zijn naam aan het BON-instituut geven). De docenten zouden uit die donaties een voorschot op hun “salaris” of hun “claim” van/aan het BON-onderwijsinstituut kunnen krijgen. Ook part time werken hoort tot de mogelijkheden. Vijf of zes jaar nadat de leraar zijn werkzaamheden op het BON-instituut be-eindigd heeft is ook de betalingsachterstand verdwenen. Het BON-onderwijsinstituut zal iets van een coöperatie weghebben.
Staat ipv markt: ik snap nog steeds het probleem niet
Dat politici voor een groot deel vooral met hun carrière bezig zijn en fouten van zichzelf of hun voorgangers niet willen toegeven, dat begrijp ik, maar mijn (onrealistische) uitgangspunt was dat we daar nu even geen rekening mee houden.
Wat ik nog niet begrijp, is dat een minister per sé naar de rechter moet om de macht van schoolbesturen te breken. Ministers en/of kamerleden kunnen zelf wetten indienen (die aan de grondwet en internationale verdragen voldoen), zodat op een gegeven moment die nieuwe wet van kracht wordt. Uiteindelijk is het parlement toch altíjd de baas? En waarom is het noodzakelijk dat de schoolgebouwen in zo’n scenario eigendom worden van de staat? Bovendien, als het “enige jaren” duurt, dan lijkt me dat al best te overzien. Als er maar licht is aan het einde van de tunnel; dan kan ik best met “enige jaren” leven. Waarom zou het dus allemaal nog zo moeilijk zijn, op voorwaarde dat de politieke wil er is? Dat is wat ik nog steeds niet begrijp.
Overigens, aan Seger: bedrijven die geld doneren om leraren van te betalen? Ik weet dat George Soros, superbelegger uit de VS van ik meen Hongaarse afkomst, vele miljoenen dollars steekt in hoger onderwijs in Centraal Europa in een poging om daar een sterkere “civil society” te bewerkstelligen, maar ik vrees dat bedrijven hier geen cent voor gaan uittrekken beter onderwijs. Wat hebben ze hiermee op korte termijn voor zichzelf te winnen? Ze zullen hun geld waarschijnlijk harder nodig hebben voor de werving van mensen, het bijscholen van de nieuwe instroom bij te scholen en/of het binnenhalen van mensen van verder weg. Een op andermans liefdadigheid gebaseerd scenario lijkt me tot mislukken gedoemd.
haastige spoed is soms goed
Bij het afbreken van de bestaande onderwijsstructuur zou de overheid waarschijnlijk enorme afkoopsommen moeten betalen, al dan niet na tussenkomst van de rechter. In principe is dat ook juist. Mensen mogen geen speelbal van de politiek worden. Het voordeel van concurrentie is dat de verantwoordelijkheid voor het overleven van een stichting die er scholen op na houdt dan bij die stichting ligt. Het idee om BON-scholen te koppelen aan het staatsexamen is ook dat volgens BON de niveaubewaking geheel en al bij een onafhankelijke instelling moet liggen. Een andere reden is dat het opleiden voor een staatsexamen geheel vrij is, er is geen regelgeving. BON-scholen kunnen dan hun eigen route uitzetten. (Die vrijheid zouden andere scholen dan ook moeten krijgen). Als het zou lukken voor BON-scholen financiering te vinden en leerlingen die op BON-scholen zitten geacht worden aan de leerplichtwet te voldoen kan er meteen mee gestart worden.
Het afbreken van het onderwijsconglomeraat zou hoe dan ook veel tijd kosten. Ik strijd al 15 jaren tegen de verloedering van het onderwijs, ik ben 66 en hoop dat er bij mijn verassing in Nederland weer goed onderwijs gegeven wordt. Ik wil graag dat het einde van de tunnel in handbereik is. (Ik kan overigens nog best heel oud worden).
In de verenigde staten is het heel gebruikelijk dat particulieren geld aan kunst of onderwijsinstellingen geven. Nederland probeert nu te bevorderen dat kunst particulier ondersteund wordt en het Concertgebouworkest zou zonder donaties niet kunnen bestaan. Veel college-gebouwen, bibliotheken etc. zijn door particulieren aan universiteiten geschonken en dragen hun naam.
Ook firma’s in Nederland hebben meer belang bij efficiënt onderwijs aan leerwilligen dan het uitgeven van veel geld aan hopeloze gevallen. Ik zie het bedelen om geld bij bedrijven niet als hopeloos.
Het aanbieden van een offerte is bovendien een enorm stuk propaganda voor de ideeën van BON.
BON staatsexamen-scholen: vragen aan Seger
Seger, even een reactie met vragen:
– Afkoopsommen waarvoor? Wat moet de overheid onontkoombaar afkopen? Is het feit dat de lumpsum van de overheid
komt niet voldoende machtsmiddel om invloed uit te oefenen?
– Mensen mogen geen speelbal van de politiek worden, maar leerlingen, ouders en docenten toch ook niet van schoolleiders?
– Moet die onafhankelijke controlerende instelling de onderwijsinspectie zijn, of een andere instelling? Wat mag zo’n instelling wel en niet doen?
– BON-scholen kunnen, door zich op het staatsexamen te richten, hun eigen route uitzetten. Welke interessante dingen mogen zij dan doen die reguliere scholen níet mogen doen? Het minimum verplichte aantal lesuren verminderen? Wat is het verschil met een gewone particuliere school?
– Dat het in de VS gebruikelijk is om geld weg te geven, maakt dat nog niet in Nederland het geval. Daar liggen, vooral voor rijken, de belastingen lager en sowieso is daar een andere cultuur. Kunst heeft een veel hogere status dan voortgezet onderwijs.
– Firma’s hebben er wel belang bij, maar dat is én een deelbelang én een langetermijnbelang. Onderwijs is zowel bedoeld om mensen inzetbaar in de maatschappij, als kritisch op de maatschappij te maken. Bedrijven hebben ook andere, korte termijn, eigen, belangen.
– “Hopeloze gevallen” zijn deels “hopeloos” geworden omdat de mensen om hen heen niet de moeite hebben willen nemen om er echt in te investeren (de grenzen stellen, de structuur bieden, het perspectief bieden die/dat deze jonge mensen kennelijk nu eenmaal nodig hebben). Succes is zeker niet gegarandeerd, maar mislukking bij het uitblijven van deze moeite wel.
– Een offerte houdt in dat je een dienst levert voor een bepaalde prijs. Aan welke dienst denk je precies, en voor welke prijs? Wat gebeurt er als blijkt dat de dienst t.z.t. niet geleverd kan worden? Kun je zo ver in de toekomst kijken om dit financiële risico te bepalen en ook nog eens aan andere partijen over te dragen?
geldverspilling in het onderwijs
Gemiddeld betaalt de Nederlandse overheid 5.600 EURO per jaar voor elke leerling in het voortgezet onderwijs. Een opleiding voor het VWO-staatsexamen middels afstandsonderwijs kost startend onderaan de bovenbouw 8000 EURO. In het eerste geval wordt alles door de staat betaald, in het tweede geval niets. Het is duidelijk dat de overheid geld verspilt door in het tweede geval niet te willen opkomen voor de kosten.