In de rubriek ‘Nieuwsverzamelaar’ op deze site lees ik een berichtje uit de Trouw over minister Plasterk. Kennelijk vindt hij dat zijn imago nog niet homo-vriendelijk genoeg is, want hij stapt opnieuw in de Gay-boot, nu vergezeld van de vakbonden en enkele scholieren en leraren.
Met de werkelijke problemen in het onderwijs heeft dit natuurlijk hoegenaamd niets te maken. Het zou beter zijn als Plasterk iedere week in zo’n bootje de Hofvijver overstak op weg naar zijn werk, maar nu een bootje behangen met leuzen over goed rekenen en spellen en over goed opgeleide leerkrachten.
De werkelijkheid is dat het makkelijker is om symboolpolitiek te bedrijven op het terrein van de morele verontwaardiging, dan je bezig te houden met aardse problemen waar je voor moet werken, maar waar wél iets valt te bereiken. Maar ja, daar scoor je misschien niet mee.
Ooit las ik een mooi boek van Evelyn Waugh over een land waar nog kannibalisme voorkomt. Twee keurige dames van de dierenbescherming reizen naar dat land om te protesteren tegen de slechte behandeling van de dieren in dat land. Zij worden welwillend en vol begrip ontvangen door een hoogwaardigheidsbekleder en dineren met hem. Terwijl ze hun bezwaren tegen de dierenmishandeling uiteenzetten hebben ze niet in de gaten dat ze mensenvlees zitten te eten.
Plasterks homobescherming in het onderwijs doet mij sterk aan dat verhaal denken.